เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2457: การรบกวนครั้งใหญ่

ปราณกระบี่ลึกซึ้งเป็นทักษะเทพขั้นสูงสุด มันมาจากธรรมชาติของตัวเอง เกิดจากวิถี เจ้าของคนก่อนของกระบี่คู่ซึ่งมีการบ่มเพาะขั้นสูงสุดในฐานะจอมปราชญ์สูงสุดได้ทุ่มเทใจและใช้เวลาอย่างมากในการสร้างทักษะระดับเทพสูงสุดนี้ มันเป็นไพ่ตายของจอมปราชญ์สูงสุด ความลึกและความแข็งแกร่งของมันไม่สามารถเทียบได้กับทักษะการต่อสู้ระดับเทพทั่วไป

เป็นผลให้แม้ว่าขั้นบรรพกาลชั้นสวรรค์ที่ 8 ภายในค่ายกลจะสัมผัสได้ถึงปราณกระบี่ลึกซึ้ง 2 เส้น เขาก็ไม่สามารถหลบมันได้

ปราณกระบี่ลึกซึ้ง 2 เส้นผ่านการป้องกันพลังงานรอบตัวเขาโดยตรง มันเป็นแนวแสงยิงเข้าที่หน้าผากของเขาในเวลาเดียวกันด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ

ทันใดนั้นความว่างเปล่าก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของผู้อาวุโสชั่วขณะ ในเวลาเดียวกัน การกระทำของเขาก็ช้าลง

อย่างไรก็ตาม นั่นคือทั้งหมด สีหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลงหลังจากรับการโจมตีจากปราณกระบี่ลึกซึ้ง 2 เส้น เขาไม่แสดงอาการเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย สติของเขาล่องลอยไปชั่วคราวเท่านั้น

ความว่างเปล่าคงอยู่เพียงชั่วครู่ ในไม่ช้า ดวงตาของเขาก็กระจ่างขึ้นอีกครั้ง

นอกจากนี้เขาก็เป็นขั้นบรรพกาลชั้นสวรรค์ที่ 8 วิญญาณของเขามีพลังมาก ปราณกระบี่ลึกซึ้งของเจี้ยนเฉินนั้นมากเกินพอที่จะจัดการกับขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 9 ได้ แต่มันก็ยังเร็วเกินไปสำหรับเขาที่จะพยายามจัดการขั้นบรรพกาลชั้นสวรรค์ที่ 8

นับประสาอะไรกับปราณกระบี่ลึกซึ้ง 2 เส้น เขาต้องพยายามอย่างหนักหากต้องการทำร้ายผู้เชี่ยวชาญเช่นนี้แม้ว่าเขาจะใช้ทั้งสามเส้นก็ตาม

อย่างไรก็ตาม คู่ต่อสู้ของขั้นบรรพกาลชั้นสวรรค์ที่ 8 ไม่ใช่แค่เจี้ยนเฉิน ยังมีซูหรานที่ยืนอยู่ในค่ายกล

ซูหรานจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในทันทีที่ผู้อาวุโสรู้สึกงุนงง กฎโอบรอบมือผอมของนางและยิงไปที่ศีรษะของเขาด้วยพลังที่น่ากลัว

ไม่ว่ามือจะผ่านไปที่ไหน มิติก็จะแตก มันทรงพลังมากและมีพลังทำลายล้าง

เมื่อผู้อาวุโสกลับมามีสติสัมปชัญญะ มือของซูหรานได้สลายพลังงานป้องกันรอบตัวเขาแล้วและมาถึงเหนือหัวของเขา มันทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก

ช่วงเวลางุนงงสั้น ๆ ได้ตัดสินผู้ชนะครั้งสุดท้ายแล้ว

ปัง

จากนั้นหัวของผู้อาวุโสก็ระเบิดเสียงดังจากการโจมตีของซูหราน

การโจมตีของซูหรานนั้นทรงพลังเกินไป หลังจากที่ศีรษะหายไปแล้ว การทำลายล้างยังคงลงไปสู่ร่างกาย

ในท้ายที่สุด ขั้นบรรพกาลชั้นสวรรค์ที่ 8 ก็ลดลงกลายเป็นหมอกเลือดโดยไม่ทิ้งศพไว้ข้างหลัง

เจี้ยนเฉินสะดุ้งเมื่อเห็นสิ่งนี้จากภายนอกค่ายกลเผาผลาญหายนะทั้งเก้า ถ้าเขาให้ร่างขั้นบรรพกาลชั้นสวรรค์ที่ 8 กับกล้วยไม้กลืนกินอมตะ ความแข็งแกร่งของมันจะเพิ่มขึ้นอย่างทันตาเห็น

อย่างไรก็ตาม ศพถูกระเบิดเป็นชิ้น ๆ และไม่เหลือชิ้นส่วนอีกต่อไป ส่วนที่เหลือไม่ได้มีมูลค่า

“ผู้อาวุโสซู ถ้าเป็นไปได้พยายามรักษาร่างกายของพวกเขาให้สมบูรณ์” เจี้ยนเฉินพูดกับซูหราน ซากศพของขั้นบรรพกาลนั้นหายากเกินไป แม้ว่าจะมีโอกาสได้ศพเพียงเศษเสี้ยว เขาก็ไม่อยากพลาด

นี่เป็นเพราะการเติบโตของกล้วยไม้กลืนกินอมตะต้องการศพผู้เชี่ยวชาญจำนวนมาก

ไม่มีความระส่ำระสายในช่วงเวลาที่เหลือของการต่อสู้ เมื่อปราศจากการปกป้องของขั้นบรรพกาลชั้นสวรรค์ที่ 8 ผู้อาวุโสขั้นบรรพกาลช่วงกลางกลางทั้งสองที่ยังคงติดอยู่ในค่ายกลก็สู้กับซูหรานได้ไม่นานนัก ทั้งคู่เสียชีวิตหลังจากนั้น

ซูหรานทำตามคำขอของเจี้ยนเฉิน นางควบคุมพลังของนางอย่างตั้งใจในตอนที่นางสังหารทั้งสองคน ทิ้งซากศพที่สมบูรณ์ไว้

เมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลง ซูหรานจึงแยกค่ายกลเผาผลาญหายนะทั้งเก้าออกจากกัน นางค่อนข้างซีดและดูเหมือนจะหมดแรง

ถึงแม้จะมีค่ายกลเผาผลาญหายนะทั้งเก้า การต่อสู้ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับนาง นางได้รับบาดเจ็บ

“ค่ายกลเผาผลาญหายนะทั้งเก้าได้รับความเสียหายค่อนข้างมาก ท้ายที่สุดขีดจำกัดของมันก็คือขั้นบรรพกาลชั้นสวรรค์ที่ 7 หากเจ้าใช้มันอีกครั้ง พลังของมันจะลดลง” ซูหรานมองไปที่ป้ายค่ายกลในมือขณะที่นางรู้สึกเจ็บปวด

เจี้ยนเฉินหยิบขวดหยกออกมาและบินไปยังจุดที่ขั้นบรรพกาลชั้นสวรรค์ที่ 8 สิ้นชีพ เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรวบรวมเลือดที่ยังไม่ตกถึงพื้น

เลือดนี้ยังมีพลังที่ทรงพลังมาก มันสามารถใช้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับกล้วยไม้กลืนกินอมตะ

ผู้เชี่ยวชาญที่รวมตัวกันนอกสำนักกลืนธารายังคงเงียบ พวกเขาจ้องมองสำนักที่ถูกทำลายด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งหมดเสียชีวิต ผู้อาวุโสขั้นอสงไขยก็ตายหรือไม่ก็หนีไป ศิษย์ราชาเทพทั้งหมดสิ้นลมหายใจและศิษย์ระดับต่ำกว่าราชาเทพก็หนีไปมาสักพัก ใครจะรู้ว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน

พวกเขารู้ว่าตอนนี้สำนักกลืนธาราสูญสิ้นอย่างแท้จริงแล้ว แม้ว่าจะมีศิษย์เพียงไม่กี่คนเหลืออยู่ แต่ก็ไม่สามารถบรรลุสิ่งสำคัญได้

“สำนักสูงสุดอันยิ่งใหญ่ได้ถูกทำลายลงอย่างง่ายดาย เฮ้อ …”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จำนวนองค์กรสูงสุดบนที่ราบวารีลดลงอีกครั้ง…”

“บรรพชนของสำนักกลืนธารา ผู้อาวุโสภูผามหานทีอาจประสบชะตากรรมที่เลวร้ายเช่นกัน…”

“สำนักกลืนธาราสูญสิ้นแล้วจริง ๆ…”

…

ในพื้นที่โดยรอบ ผู้เชี่ยวชาญหลายคนพูดถึงเรื่องนี้ด้วยความประหลาดใจ

สัมผัสทางวิญญาณอันทรงพลังพูดคุยกันและถอนหายใจด้วยอารมณ์เศร้าขณะที่พวกเขาเคลื่อนตัวไปเหนือสำนักกลืนธารา

“สำนักกลืนธาราถูกทำลายอย่างสิ้นซาก น่าเสียดายที่น้ำนรกทั้งหมดที่สำนักกลืนธาราสะสมมาตลอดหลายปีจะถูกเจี้ยนเฉินเก็บไปอย่างง่ายดาย…”

“แม้แต่เมฆจุดที่น่านับถือยังก้าวมาข้างหน้าและพูด น้ำนรกมีค่ามาก แต่ก็ไม่คุ้มที่จะมีเรื่องบาดหมางกับเมฆจุดที่น่านับถือ…”

…

ความพินาศของสำนักกลืนธาราแผ่กระจายไปทั่วที่ราบวารี ราวกับพายุ มันสั่นสะเทือนไปทั่วที่ราบวารี ทำให้ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนตะลึง

ท้ายที่สุดแล้วสำนักกลืนธาราเป็นองค์กรที่มีชื่อเสียงและยอดเยี่ยมที่สุดในที่ราบวารี ในสายตาของหลาย ๆ คน สำนักกลืนธาราเป็นสำนักที่ดีที่สุดและไม่มีใครเอาชนะได้ แต่จู่ ๆ มันก็ถูกทำลายลงในพริบตา เรื่องนี้น่าประหลาดใจเกินไป หลายคนพบว่ามันยากที่จะเชื่อ

ในช่วงเวลาถัดไป ผู้คนบนที่ราบวารีต่างพูดคุยกันถึงเรื่องราวที่เจี้ยนเฉินได้ทำลายสำนักกลืนธารา มันเป็นประเด็นร้อนของการสนทนา

สาเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้ เจี้ยนเฉินนั่งอยู่กับซูหรานในซากปรักหักพังของสำนักกลืนธาราเพื่อรักษาบาดแผลของพวกเขา

เดิมที่แห่งนี้เป็นเทือกเขาที่สวยงาม ก่อนหน้านี้ภูเขาทอดยาวทีละลูกปกคลุมไปด้วยหมอก มันเป็นภูมิทัศน์ของความสวยงามเหมือนสวรรค์

แต่ตอนนี้มันหมดสิ้น มันกลายเป็นดินแดนที่แห้งแล้ง ไม่เพียงแต่ภูเขาที่หายไป แต่ทั้งแผ่นดินทั้งหมดก็จมลงจากการสู้รบเจ็ดวัน มีหลุมลึกมากมายปรากฏขึ้น

“ไคยะ เจ้าเห็นหรือไม่ ? ข้าทำลายสำนักกลืนธารา ข้าได้ล้างแค้นแทนเจ้าแล้ว” เจี้ยนเฉินหายเป็นปกติขณะที่เขามองไปที่ซากปรักหักพัง เขาไม่รู้สึกยินดีใด ๆ จากการทำลายสำนักกลืนธารา แต่เขากลับเต็มไปด้วยความเศร้าโศก