เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2446: ทำลายจวนเจ้าเมือง (3)

“ท่านได้เปิดใช้งานค่ายกลป้องกันที่บรรพชนของตระกูลกวนสร้างไว้จริง ๆ มันจะใช้พลังงานค่อนข้างมากเมื่อท่านเปิดใช้งาน ท่านไม่ทำเกินไปหน่อยรึพี่เฟยหยู… ”

“มันช่างสิ้นเปลืองพลังงานโดยใช่เหตุในการใช้ค่ายกลป้องกันเพื่อฆ่าราชาเทพช่วงต้น…”

ทูตทั้งสองจากสำนักกลืนธารากล่าวอย่างเคร่งเครียดจากด้านหลังกวนเฟยหยู

เห็นได้ชัดว่าทูตทั้งสองไม่ได้ให้ความสำคัญกับเจี้ยนเฉินอย่างจริงจัง

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้สิ่งที่ทำให้ทูตทั้งสองตกใจเกิดขึ้น

เจี้ยนยื่นนิ้วไปบนท้องฟ้า เส้นปราณกระบี่พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขาทันที มันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเป็นริ้วแสงด้วยพลังของกฎแห่งกระบี่

เมื่อปราณกระบี่ปะทะกับกระแสพลังงานจากค่ายกลป้องกัน แรงระเบิดที่พวกเขาคาดหวังก็ไม่เกิดขึ้น กระแสพลังงานขนาดใหญ่ถูกปราณกระบี่ทำลายลงครึ่งหนึ่ง ทำให้พลังงานกระจายไปรอบ ๆ

ปราณกระบี่ไม่ได้ลดความเร็วลงเลย มันยังคงลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า โจมตีค่ายกลป้องกันของเมืองวารีสีชาด อย่างหนักหน่วงด้วยพลังทำลายล้าง

บูม !

ทันใดนั้นเสียงที่ทำให้หูหนวกก็ดังขึ้นในท้องฟ้า เมืองวารีสีชาดทั้งหมดสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง พื้นสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหวที่รุนแรงกำลังเกิดขึ้น โครงสร้างโบราณทั้งหมดภายในเมืองพังทลายลง

ค่ายกลป้องกันเหนือเมืองวารีสีชาดฉีกออก และจุดสำคัญหลายจุดระเบิดทั้งหมด

ในช่วงเวลาเดียว ค่ายกลป้องกันก็ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ มันเสียหายเกินกว่าจะซ่อมแซมได้

เมื่อได้เห็นสิ่งนี้ ดวงตาของเจ้าเมืองกวนเฟยหยูก็เบิกกว้าง เขาจ้องตรงไปที่ท้องฟ้า เขาตกใจมาก

“ขอบเขตตั้งต้น – ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้น…” กวนเฟยหยูพูดตะกุกตะกัก เขาจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยสีหน้าอัปลักษณ์ ความกลัวลึก ๆ และความโกรธเต็มไปในด้วยดวงตาของเขา

กวนเฟยหยูพึมพำกับตัวเองว่า “เนื่องจากเจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้น ทำไมเจ้าไม่เปิดเผยความแข็งแกร่งตั้งแต่เริ่มต้น ? ” เมื่อต้องเผชิญกับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้น หากเขารู้ เขาจะไม่กล้าลงมือ เขาจะพยายามพูดคุยและเจรจาอย่างสุดความสามารถ

อย่างไรก็ตามชายคนนี้ซ่อนความแข็งแกร่งไว้ ทำให้เรื่องเล็กน้อยในตอนแรกพัฒนาเป็นแบบนี้

กวนเฟยหยูรู้สึกเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาคิดถึงค่ายกลที่ถูกทำลายรอบ ๆ เมืองวารีสีชาด มันเป็นค่ายกลขอบเขตตั้งต้น มันยากมากที่จะสร้างค่ายกลเช่นนี้

“ผู้อาวุโส…” กวนเฟยหยูกล่าวด้วยสีหน้าหม่นหมอง อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินไม่ได้ให้เวลาเขาพูด เขายื่นนิ้วออกไปและสร้างปราณกระบี่อันทรงพลังอีกเส้นหนึ่ง มันโจมตีแนวป้องกันรอบ ๆ จวนเจ้าเมืองด้วยแรงกดดันของขอบเขตตั้งต้น

มีค่ายกลที่ทรงพลัง 2 ค่ายกลภายในเมืองวารีสีชาด ค่ายกลถูกใช้เพื่อปกป้องเมืองทั้งเมือง

ค่ายกลที่สองอยู่รอบ ๆ จวนเจ้าเมือง มันถูกใช้เพื่อปกป้องอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมด

ค่ายกลทั้งสองได้มาถึงระดับขอบเขตตั้งต้น

ยิ่งไปกว่านั้นค่ายกลรอบจวนเจ้าเมืองยังมีพลังมากกว่าค่ายกลรอบเมือง

อย่างไรก็ตามพลังของมันยังคงจำกัด สามารถป้องกันการโจมตีจากขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 3 ได้เท่านั้น

ในทางกลับกัน เจี้ยนเฉินมีความสามารถในการต่อสู้เทียบเท่ากับขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 6 โดยไม่ใช้วัตถุเทพ เห็นได้ชัดว่าค่ายกลที่สามารถหยุดเฉพาะขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 3 นั้นไร้ประโยชน์สำหรับเขา

ด้วยเสียงระเบิดอีกครั้ง ค่ายกลรอบ ๆ จวนเจ้าเมืองแตกเป็นเสี่ยง ๆ จากการโจมตีของเจี้ยนเฉิน พลังงานอันทรงพลังสร้างความหายนะโดยตรง ทำลายโครงสร้างโบราณที่เคยมีมานานมาก

ในไม่ช้าจวนเจ้าเมืองก็ลดลงเหลือเพียงซากปรักหักพัง ทหารหุ้มเกราะทั้งหมดและคนรับใช้หลายคนหนีออกจากซากปรักหักพังในสภาพที่น่าสยดสยอง

เจี้ยนเฉินควบคุมพลังของเขาได้ถึงระดับที่เชี่ยวชาญแล้ว พลังของการโจมตีของเขานั้นเพียงพอที่จะทำลายค่ายกล และคลื่นพลังงานก็เพียงพอที่จะทำลายทรัพย์สิน อย่างไรก็ตามมันจะไม่เป็นอันตรายต่อผู้ที่ไม่ได้มีส่วนร่วม

“ผู้อาวุโส ท่านกำลังพยายามทำอะไรอยู่ ? ท่านไม่สามารถลืมได้ว่าเมืองวารีสีชาดของเราตั้งอยู่ในอาณาเขตของสำนักกลืนธารา …” ใบหน้าของกวนเฟยหยูเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาได้เห็นความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินจากการที่เขาทำลายค่ายกลรอบ ๆ จวนได้อย่างง่ายดาย

“ข้าพูดไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีจวนเจ้าเมืองอีกต่อไป” เจี้ยนเฉินกล่าวขณะที่เจตนาฆ่าปั่นป่วนจากเขา การทำลายสำนักกลืนธาราจะเริ่มต้นที่เมืองวารีสีชาด

เมื่อรู้สึกถึงเจตนาฆ่าของเจี้ยนเฉิน กวนเฟยหยูจึงตระหนักถึงความรุนแรงของเรื่องนี้ เขาไม่ลังเลอีกต่อไปและบีบเครื่องรางหยกทันทีเพื่อขอความช่วยเหลือจากสำนักกลืนธารา

“พี่เฟยหยู เราสองคนจะกลับไปที่นิกายทันทีเพื่อหากำลังเสริมมาหนุน” ทูตทั้งสองจากสำนักกลืนธาราได้พูดคุยกันแล้ว ทั้งคู่อำลากวนเฟยหยูโดยไม่มีข้อตกลงใด ๆ ล่วงหน้าและไม่ได้คำนึงถึงคำตอบของเขา พวกเขาบินออกไปทันทีในทิศทางของสำนักกลืนธารา

“ไม่มีใครจากสำนักกลืนธาราออกไปได้” ดวงตาของเจี้ยนเฉินเย็นชา เขาไม่ได้มองไปที่ทูตทั้งสองด้วยซ้ำ แต่ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ส่องสว่างอย่างมาก ดูเหมือนว่ามันจะเต็มไปด้วยปราณกระบี่ที่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งผู้คนจะไม่กล้าที่จะจ้องมอง

ทันใดนั้นเจตจำนงกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกมา ครอบคลุมระยะทางกว่าแสนกิโลเมตร

นี่คือสุดยอดวิถีกระบี่ของเจี้ยนเฉิน ทันทีที่เขาใช้มัน เขาก็กลายเป็นผู้ควบคุมเพียงคนเดียวที่อยู่ในระยะแสนกิโลเมตร เขามีอำนาจเหนือชีวิตของทุกสิ่ง เขาต้องการเพียงการใช้ความคิดในการกำหนดชะตากรรมของผู้บ่มเพาะทุกคนที่อ่อนแอกว่าเขา

พวกทูตที่หนีไปหลายพันกิโลเมตรด้วยทักษะลับเพียงรู้สึกว่าตอนนี้พวกเขายืนอยู่ในทะเลปราณกระบี่ ปราณกระบี่ทำให้พวกเขาจม มันทำให้พวกเขากลายเป็นหมอกเลือด ก่อนที่พวกเขาจะส่งเสียงออกมาได้ พวกเขาก็ตายไปแล้ว

“เจ้า – เจ้าได้สังหารสาวกของสำนักกลืนธาราจริง ๆ…” กวนเฟยหยูร้อง สำนักกลืนธาราเป็นหนึ่งในนิกายสูงสุดในภูมิภาค การฆ่าศิษย์ของสำนักกลืนธารานั้นไม่ง่ายเหมือนกับการฆ่าคนของเจ้าเมือง

ในขณะนี้ เสียงร้องประหลาดดังขึ้น ชายหนุ่มที่เปลือยเปล่าถูกดึงขึ้นสู่ท้องฟ้าภายใต้การยับยั้งของพลังที่มองไม่เห็น เขาโกรธและงุนงง

ชายหนุ่มคนนี้คือเจ้าเมืองน้อยของเมืองวารีสีชาด จากรูปลักษณ์ของเขาเห็นได้ชัดว่าเขาไม่รอดแน่

ทันใดนั้นเจี้ยนเฉินก็มองไปที่ชายหนุ่ม ในช่วงเวลาต่อมา ชายหนุ่มก็ร้องคร่ำครวญออกมา ดูเหมือนเขาจะเจ็บปวดมากราวกับว่าเขากำลังถูกทรมานในรูปแบบที่โหดร้ายที่สุดในโลก

มันเริ่มต้นจากเท้าของเขา ร่างกายของเขาหายไปทีละนิด มันกลายเป็นฝนเลือด มันค่อย ๆ ลามไปที่เอวแล้วไปที่หัวของเขา

เพียงไม่กี่วินาทีเจ้าเมืองน้อยแห่งเมืองวารีสีชาดก็สิ้นใจ เขาเสียชีวิตด้วยสุดยอดวิถีกระบี่ของเจี้ยนเฉิน เช่นเดียวกับศิษย์อีก 2 คนของสำนักกลืนธารา เขาไม่ได้ตายด้วยร่างกายที่สมบูรณ์

ในท้ายที่สุดเจี้ยนเฉินก็มองไปที่เจ้าเมือง เขาใช้ความคิดสั่งการ กวนเฟยหยูก็ตายทันที เขาติดตามชะตากรรมของอีก 3 คน

ด้วยระดับการบ่มเพาะในปัจจุบันของเจี้ยนเฉิน เขาสามารถควบคุมชะตากรรมของทุกคนได้ด้วยสุดยอดวิถีกระบี่ของเขา มีเพียงผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นเท่านั้นที่สามารถป้องกันมันได้

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่มีจวนเจ้าเมืองอีกต่อไป ข้าให้เวลาทุกคนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปภายในครึ่งนาที หลังจากนั้นข้าจะฆ่าอย่างไร้ความปรานี” เจี้ยนเฉินร้องออกมาอย่างเย็นชา

ด้วยเหตุนี้ผู้คนที่เหลือก็หายตัวไปผ่านซากปรักหักพัง ทหารและคนรับใช้ที่เต็มไปด้วยฝุ่นจำนวนมากหนีไปอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ภายในครึ่งนาทีไม่มีคนที่ยังมีชีวิตอยู่สักคนเดียวในซากปรักหักพังของจวนเจ้าเมือง

เจี้ยนเฉินโบกมือเล็กน้อย,และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยปราณกระบี่ก็ลดลงมาทันที มันทะลุซากปรักหักพังเหมือนห่าฝน

ในไม่ช้าซากปรักหักพังก็หายไป จวนเจ้าเมืองทั้งหมดหายไปไม่เหลือแม้แต่ก้อนกรวดเพียงก้อนเดียว