เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2421 : ฆ่าอัครสูงสุด

“ นะ นี่มันสายตาแบบไหนกัน ? ทะ ทำไมมันถึงได้น่ากลัวขนาดนี้ …” ผู้อาวุโสภูผามหานทีได้สติกลับมาและยืนอยู่ในที่ซึ่งไคยะตายไป เขายังคงตัวสั่นและนึกถึงสายตาที่เห็นเมื่อตะกี้ ตัวของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อชุ่มตัว

เขาลืมเรื่องการไล่ล่าเจี้ยนเฉินไปแล้ว สายตาตะกี้ทำให้เขากลัวไปถึงขั้วหัวใจ เขาเพิ่งจะได้สติจากความกลัวที่ได้รับมา

เขาคืออัครสูงสุด ตัวตนระดับสูงสุด มันยากที่จะคิดได้ว่าพลังแบบไหนหรือตัวตนแบบไหนกันที่ส่งผลกับเขาขนาดนี้ได้ด้วยแค่สายตา

“บางทีแม้แต่คนที่เป็นรองจอมปราชญ์สูงสุดอย่างใต้เท้าประกายดาวทั้งเก้าก็ไม่อาจจะสร้างความกลัวในใจของข้าได้ด้วยการมองแบบนี้ เมื่อมันไม่ใช่คนที่เป็นรองจอมปราชญ์สงสุด งะ งะ งั้น…” ผู้อาวุโสภูผามหานทีหรี่ตาลง ทันทีที่เขาคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เขาก็รู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมา

ตอนนั้นเองที่การรับรู้วิญญาณที่แข็งแกร่งหลาอันได้แผ่ออกมาจากที่ต่าง ๆ บนที่ราบประกายดาว แล้ววนรอบตัว ผู้อาวุโสภูผามหานที

ความผันผวนจาการโจมตีของอัครสูงสุดนั้นมากเกินไป เมฆจุดที่น่านับถือได้ทำลายม่านพลังซ่อนเร้นสวรรค์ของสายน้ำไหลของผู้อาวุโสภูผามหานที ดังนั้นยอดฝีมือในที่ราบประกายดาวจึงหันมาสนใจที่นั่น ทุกคนต่างก็ส่งการรับรู้วิญญาณของตัวเองออกมาเพื่อตรวจสอบสถานการณ์

หนึ่งในการรับรู้นั้นเต็มไปด้วยความโกรธ เขาได้ตะโกนออกมา “ผู้อาวุโสภูผามหานทีเจ้าได้ทำลายค่ายกลเคลื่อนย้ายของนิกายอสูร หากเจ้าไม่ให้คำอธิบายดี ๆ กับข้า ข้าคงต้องไปที่อาณาเขตของเจ้าบ้าง”

เจ้าของการรับรู้นี้คือบรรพชนของนิกายอสูร เขาเองก็เป็นขั้นอัครสูงสุดซึ่งไม่ได้อ่อนแอไปกว่าผู้อาวุโสภูผามหานทีเลย

แต่ตอนนั้นเองกลับมีพลังลึกลับได้แผ่ออกมา การมาถึงของพลังนี้ทำให้การรับรู้วิญญาณใกล้ ๆ นั้นราวกับหมอกต่อหน้าดวงอาทิตย์ พวกมันต่างก็สลายไป

ในพริบตาการรรับรู้วิญญาณทั้งหมดโดยรอบกลับหายไป ระยะ 100 ล้านกิโลเมตรรอบตัว ผู้อาวุโสภูผามหานทีกลายเป็นเขตที่การรับรู้วิญญาณไม่อาจจะเข้าไปได้

พลังระดับสูงสุดที่สยบการรับรู้ของขั้นอัครสูงสุดได้ ไม่ว่าจะเป็นการรับรู้ทางกายหรือวิญญาณต่างก็ไม่อาจจะเข้าไปที่นั่นได้

“หือ ? เกิดอะไรขึ้นกัน ? ”

ยอดฝีมือของที่ราบประกายดาวต่างก็ตะลึงกับเรื่องนี้ ตอนนั้นทุกคนต่างก็ได้แต่มองไปยังผู้อาวุโสภูผามหานที สายตาของพวกเขาดูลึกซึ้งราวกับซ่อนทั้งจักรวาลเอาไว้ มันสามารถมองผ่านมิติที่ไกลออกไปหลายพันล้านกิโลเมตรได้

แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นกลับมีแต่ความปั่นป่วน ไม่ใช่แค่ไม่อาจจะเห็นอะไรได้ แต่พวกเขาไม่อาจจะมองเข้าไปในความลับสวรรค์ได้ด้วย

เมฆจุดที่น่านับถือซึ่งนั่งอยู่ในพื้นที่หวงห้ามของนิกายเบญจาได้ลุกขึ้นยืนและมองไปทางผู้อาวุโสภูผามหานทีด้วยสีหน้าเคร่งเครียด สายตาเขาสั่นไหวด้วยความไม่มั่นใจ

“ ข้ารู้ว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นแต่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วแบบนี้ ผู้อาวุโสภูผามหานทีอาจจะ….”

….

ผู้อาวุโสภูผามหานทีรับรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นรอบตัว เขาแสดงท่าทีอึดอัดใจออกมาและกำลังจะออกจากที่นั่น

แต่ตอนนั้นเองมีมือหนึ่งที่พร่ามัวจากพลังของวิถีได้ยื่นออกมาจากมิติที่นั่น

มันไม่ได้แผ่คลื่นพลังงานอันใดและไม่ได้มีพลังอันน่าทึ่งอันใดเลย มือนั้นราวกับภูตผีที่โผล่มา มันได้พุ่งเข้าไปหาผู้อาวุโสภูผามหานทีแบบเงียบ ๆ

แต่ตอนที่มือนั้นปรากฎขึ้นมา กฎของที่ราบประกายดาวกลับเหมือนจะได้รับผลกระทบอย่างหนัก พวกมันกลับปั่นป่วนขึ้นมา

แต่ความปั่นป่วนนี้มีรูปแบบที่แน่นอน มันไม่ได้ปั่นป่วนแบบสิ้นเชิง มันเหมือนกับแค่หลีกทางให้กับมือนั้น มือนั้นโผล่มาจากไหนไม่มีใครรู้และเหมือนกับแทนที่สวรรค์ของที่ราบประกายดาว และกลายเป็นกฎที่กำกับที่นั่น มันคือราชาที่แม้ว่าเวลาจะผ่านไปกว่าสามพันปีก็ไม่อาจจะมีใครสั่นคลอนได้

“ไม่…ไม่…ไว้ชีวิตข้าเถอะ จอมปราชญ์สูงสุด….ไว้ชีวิตข้าด้วย จอมปราชญ์สูงสุด..” ผู้อาวุโสภูผามหานทีกลัวอย่างมาก เขาเคยมีส่วนร่วมสงครามเมื่อสามล้านปีก่อนและเคยเห็นการต่อสู้ระหว่างจอมปราชญ์สูงสุด มือนั้นแฝงไปด้วยวิถีที่บริสุทธิ์ซึ่งบ่งบอกได้ถึงจอมปราชญ์สูงสุดที่เข้าใจกฎจนถึงขีดจำกัด

ผู้อาวุโสภูผามหานทีใช้ทุกอย่างที่มี เขาใช้ทักษะลับต่าง ๆ เพื่อหนีออกไปจากที่นี่แต่การมาถึงของมือนั้นทำให้กฎของโลกนี้ผิดปกติ มันทำให้มิติที่นี่ผิดปกติไปด้วย ความเข้าใจที่ผู้อาวุโสภูผามหานทีมีนั้นไร้ค่า ยิ่งกว่านั้นด้วยการสยบจากพลังของวิถี ผู้อาวุโสภูผามหานทีก็ไม่อาจจะเคลื่อนไหวได้ ก่อนหน้านี้เขาคืออัครสูงสุดผู้ยิ่งใหญ่ ตัวตนที่อยู่ระดับสูงสุด แต่ตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรจากมดเลย

ปัง !

มือนั้นกดไปที่หัวของ ผู้อาวุโสภูผามหานทีด้วยพลังของวิถี

ทันใดนั้นร่างของผู้อาวุโสภูผามหานทีก็เริ่มสลาย

นี่คือการสลายที่แท้จริงราวกับว่าร่างของเขาเริ่มระเหยออกไป มันไม่เหลือแม้แต่เศษฝุ่น ทุกอย่างของเขาได้หายไปจากโลกนี้อย่างแท้จริง

แค่พริบตาเดียว ผู้อาวุโสภูผามหานทีก็ตายไป เขาไม่ทันได้มีเวลาร้องออกมาด้วยซ้ำ

เมื่อผู้อาวุโสภูผามหานทีตายไป มือนั้นก็หายไปเช่นกัน มันราวกับไม่เคยปรากฏที่นั่นมาก่อน มันไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้ กฎของโลกในที่ราบประกายดาวได้กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

พลังลึกลับที่สยบการรับรู้วิญญาณได้หายไป การรับรู้วิญญาณของทุกคนได้กวาดไปที่นั่นอีกครั้ง หลังจากนั้นแค่ไม่กี่อึดใจขั้นอัครสูงสุดหลายคนที่รับรู้ได้ถึงเหตุการณ์ผิดปกติก็รีบมุ่งหน้าไปที่นั่น

พวกเขาลอยอยู่ในอากาศและมองไปด้านล่าง สายตาของพวกเขาสั่นไหว พวกเขาต่างก็สงสัยและแปลกใจ

“ผู้อาวุโสภูผามหานทีอยู่ที่ไหนกัน ? ทำไมจู่ ๆ เขาถึงหายตัวไปได้ ? ”

“หากผู้อาวุโสภูผามหานทีหนีไปแล้ว เราทุกคนต้องรับรู้ถึงเขาได้ทันที แต่เรากลับไม่รับรู้ถึงอะไรเลย…”

“ตะกี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน ? ทำไมการรับรู้วิญญาณของเราถึงได้ถูกกันเอาไว้ ? แม้แต่ความลับสวรรค์ก็ยังถูกบดบัง…”

….

เมฆจุดที่น่านับถือจากนิกายเบญจาเองก็ไปที่นั่นเช่นกัน เขามองไปที่พื้นดินโดยไม่พูดอะไรออกมา

“เมฆจุดที่น่านับถือ เจ้าเข้าใจกฎมิติและเวลา ในด้านความเข้าใจในเรื่องมิติและเวลาแล้ว เจ้าเหนือกว่าเรา โปรดย้อนเวลาเพื่อที่เราจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่” บางคนที่เป็นมิตรกับเมฆจุดที่น่านับถือพูดขึ้นมา

เมฆจุดที่น่านับถือส่ายหน้า “ระบบของเขตนี้ปั่นป่วน พลังนี้แข็งแกร่งเกินไป ข้าไม่อาจจะเห็นอะไรได้ นี่ไม่ต้องนับการย้อนเวลาเลย ข้าไม่อาจจะทำอะไรได้”

ทันใดนั้นก็มีแรงกดดันอันแข็งแกร่งปรากฏขึ้นมา ชายในชุดสีฟ้าได้ปรากฏตัวที่ระดับความสูงหมื่นเมตร

การมาถึงของเขาทำให้ดวงดาวในท้องฟ้าส่องประกายออกมาสดใสยิ่งกว่าเดิม สางดาวทั้งหมดเหมือนกับอาบมาที่เขา

ชายที่ยืนอยู่ท่ามกลางแสงจากดาวทั้งหมดคือยอดฝีมือระดับสูงสุดที่ทุกคนในที่ราบประกายดาวรู้จัก ใต้เท้าประกายดาวทั้งเก้า !