เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2411 : อันตราย (2)

“ไคยะ เราไม่อาจจจะอยู่บนยานอวกาศนี่ต่อได้ เราต้องออกไปเดี๋ยวนี้” เจี้ยนเฉิน ตัดสินใจทันที เขาเดินออกมาเพื่อออกตามหาตัวผู้เชี่ยวชาญจากจักรวรรดิกลางหาวอีกครั้ง

“เจ้าว่ายังไงไงนะ หยางยู่เทียน ? เจ้าอยากจะออกจากยานอวกาศตอนนี้เลยรึ ? ” หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญมองมาที่เจี้ยนเฉินด้วยความแปลกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น

แม้ว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตบรรพกาลจะสามารถเดินทางที่มิติภายนอกได้ แต่มันก็ไม่ได้ปลอดภัยเท่ากับการอยู่บนยานอวกาศ

ยิ่งกว่านั้นยานอวกาศก็เดินทางได้เร็วกว่าผู้เชี่ยวชาญขั้นอสงไขย มันเป็นไปไม่ได้ที่ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ต่ำว่าขั้นบรรพกาลจะเร็วกว่ายานอวกาศได้

พวกเขากำลังจะเดินทางถึงที่ราบประกายดาว แต่เจี้ยนเฉินกลับบอกว่าต้องการจะออกจากยานอวกาศไป ซึ่งนั่นทำให้เหล่าผู้เชี่ยวชาญจากจักรวรรดิกลางหาวต่างก็พากันสับสน

“ข้ามีเรื่องบางอย่างต้องไปจัดการ ข้าจะไม่ไปยังที่ราบประกายดาวกับพวกเจ้า” เจี้ยนเฉินพูดโดยไม่คิดอธิบายอะไรอีก

ที่ยานอวกาศมีค่ายกลห่อหุ้มเอาไว้ หากเขาต้องการจะออกจากยานอวกาศไป เขาต้องให้ผู้พิทักษ์หยุดเรือและทำการเปิดค่ายกลนี้ออก

หากเป็นคนอื่นเรียกร้องเรื่องแบบนี้มา ผู้พิทักษ์คงไม่มีทางตกลงเพราะพวกเขาไม่อยากจะเสียเวลาเพื่อจะมาหยุดยาน รวมถึงเสียพลังงานในการเพิ่มความเร็วของยานอวกาศด้วย

แต่สถานะของเจี้ยนเฉินนั้นพิเศษต่อผู้พิทักษ์รวมถึงความแข็งแกร่งที่เขามี ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่พวกนี้ไม่กล้าจะปฏิเสธเขา

เจี้ยนเฉินและไคยะได้ออกจากยานอวกาศไป หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็ดึงเอายานอวกาศออกมาจากแหวนมิติของเขา ไม่นานพวกเขาก็บินไปยังอีกทางและหายตัวไปในไม่ช้า

ครึ่งวันหลังจากที่เจี้ยนเฉินและไคยะจากไป ยานอวกาศขนาดใหญ่นั้นกลับสั่นไหวอย่างรุนแรง

อวกาศที่อยู่รอบ ๆ ยานจู่ ๆ ก็อัดแน่นขึ้นมาเพราะแรงกดดันมหาศาล มันราวกับว่ายานนี้กำลังเดินทางฝ่าโคลนออกไป แรงต้านที่นั่นทำให้ยานอวกาศช้าลงไปเรื่อย ๆ ก่อนที่สุดท้ายจะหยุดตัวลง

ต่อมามหาสมุทรสีฟ้ากลับปรากฏขึ้นมาโดยรอบ มันเหมือนมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ คลื่นในทะเลถาโถมซัดเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

มหาสมุทรแห่งนี้กลับปรากฏขึ้นมาในอวกาศรอบนอกห่อหุ้มตัวยานอวกาศเอาไว้

ยานอวกาศนี้ราวกับเรือลำน้อยในทะเลที่กว้างใหญ่ แค่พริบตาเดียวก็ถูกมหาสมุทรแห่งนี้กลืนกินและหายไปอย่างสิ้นเชิง

หากมองจากไกล ๆ แล้วจะเห็นได้ว่ามหาสมุทรแห่งนี้เหมือนกับหลุมดำที่ห่อหุ้มตัวยานอวกาศเอาไว้

มหาสมุทรนี้ไม่ใช่ของจริงแต่อัดแน่นขึ้นมาจากพลังงานอันน่ากลัวและพลังของกฎ มันมีแรงกดดันมหาศาล

แรงกดดันเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอจะทำให้ค่ายกลที่ปกป้องเรือเอาไว้นั้นสั่นไหวอย่างรุนแรงและหายไปในไม่ช้า

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตบรรพกาลของจักรวรรดิกลางหาวที่อยู่ชั้นบนสุดของยานอวกาศต่างก็รับรู้ได้ถึงสถานการณ์ภายนอกได้ สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที พวกเขาต่างก็รู้สึกกลัวและตกตะลึง

แม้แต่อี้เจี้ยนปิงก็ไม่อาจจะสงบจิตใจได้ เขาเองก็แสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมา

“เรามาจากจักรวรรดิกลางหาวของที่ราบหยกวารี ผู้อาวุโสโปรดเมตตาด้วย ! ” อี้เจี้ยนปิงและคนของเขาอีก 5 คนต่างก็ตะโกนออกมา พวกเขารีบไปรวมตัวกันที่ดาดฟ้าเรือทันที

“เรามาจากตระกูลอันธกาลของที่ราบหยกวารี ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของหัวหน้าตระกูล นายน้อย อันเย่จิวหยูอยู่ในยานอวกาศนี้ด้วย ผู้อาวุโส โปรดปราณีด้วย…” ผู้อาวุโสเงาภูตพุ่งออกมาและบอกฐานะของตัวเองทันที

“ เรามาจากองค์กรพหุวารีแห่งที่ราบหยกวารี….”

ในเวลาเดียวกันตระกูลชั้นนำที่อยู่บนยานอวกาศต่างก็ได้รับข้อความจากอี้เจี้ยนปิงและคนอื่น ๆ พวกเขารีบขึ้นไปที่ดาดฟ้าเรือและบอกฐานะของตัวเองทันที

ไม่นานผู้เชี่ยวชาญขอบเขตบรรพกาลทั้งหมดรวมถึงตัวแทนขององค์กรชั้นนำต่าง ๆ ก็พากันไปรวมตัวกันที่ดาดฟ้ายาน

พวกเขาพากันมองไปที่มหาสมุทรรอบยานอวกาศและพากันอ้อนวอนออกมา

พวกเขารับรู้ได้ถึงแรงกกดันมหาศาลที่เพียงพอทำให้วิญญาณของพวกเขาสั่นไหวได้

มีร่างหนึ่งปรากฏตัวออกมาจากมหาสมุทร เขายืนมือไพล่หลังและเหมือนว่าร่างของเขาได้หลอมรวมกับมหาสมุทรแห่งนี้

เขาเป็นชายแก่จมูกงุ้มผมสั้น เขามองไปที่ยานอวกาศด้านล่างและเผยแววตาตื่นเต้นออกมา

เขาคือผู้อาวุโสภูผามหานที

แต่ผู้อาวุโสภูผามหานทีนี้มีสภาพอิดโรย เขาเหมือนจะบาดเจ็บมา

ชัดแล้วว่าผู้อาวุโสภูผามหานทีนี้บาดเจ็บมาจากการต่อสู้กับราชันสัตว์อสูรกระบี่ทองคำ

“ฮ่าฮ่า เจี้ยนเฉิน ในที่สุดข้าก็ตามหาเจ้าจนเจอ ตราบใดที่ข้าจับจได้และได้หอคอยอนัตตาจากเจ้า งั้นความบาดเจ็บที่ข้าได้มาจากราชันสัตว์อสูรกระบี่ทองคำก็ถือว่าคุ้มค่า” ผู้อาวุโสภูผามหานทีคิด ต้องขอบคุณความสามารถที่เขาที่ทำให้เขาตามยานอวกาศนี้ได้ทัน เขามั่นใจว่าเจี้ยนเฉินอยู่บนยานอวกาศลำนี้

“ผู้อาวุโส เรากำลังจะไปยังที่ราบประกายดาว เพื่อฉลองวันเกิดให้กับนายน้อยประกายดาวหากท่านฆ่าเราที่นี่ ไม่ใช่แค่มันเท่ากับการตบหน้านายน้อยประกายดาวแต่ยังส่งผลต่อการฉลองวันเกิดของนายน้อยประกายดาวอีกด้วย” คนบนยานอวกาศได้ตะโกนออกมา พวกเขาหวังว่าผู้อาวุโสภูผามหานทีจากยอมถอยหลังจากที่ได้รู้ว่าเขากำลังจะยุ่งกับเรื่องอะไร

การทำให้นายน้อยประกายดาวไม่พอใจเท่ากับการหาเรื่องใต้เท้าประกายดาวทั้งเก้า

ใต้เท้าประกายดาวทั้งเก้า เป็นใครกัน ?

ไม่ใช่แค่เป็นศิษย์ของจอมปราชญ์สูงสุดน้ำตาโลหิต แต่ระดับการบ่มเพาะของเขาก็ยังเข้าเกือบถึงขั้นสมบูรณ์ เขาได้ขึ้นไปถึงขั้นอัครสูงสุดชั้นสวรรค์ที่ 9 มาหลายปีแล้ว ซึ่งทำให้เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกระดับต่ำกว่าจอมปราชญ์สูงสุด

“ฮ่าฮ่า ไม่ต้องกังวลไป ข้าไม่ได้สนใจพวกเจ้า ข้ามาหาคนอื่น” ผู้อาวุโสภูผามหานทีหัวเราะออกมา

“ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าท่านตามหาใครกัน ? เราจะส่งตัวเขาให้ทันที” หนึ่งในผู้พิทักษ์ของจักรวรรดิกลางหาวพูดขึ้น

ผู้อาวุโสภูผามหานทีส่ายหน้าและเผยรอยยิ้มแปลก ๆ ออกมา “พวกเจ้าหาคนผู้นั้นไม่เจอหรอก มีแค่การที่ข้าลงมือเองเท่านั้นถึงจะดึงเอาเขาออกมาจากพวกเจ้าได้” เมื่อพูดจบ ผู้อาวุโสภูผามหานทีก็หลับตาลงก่อนจะใช้ความสามารถของตัวเองเพื่อหาตำแหน่งของเจี้ยนเฉินอีกครั้ง

มันมีผู้บ่มเพาะมากมายในยานอวกาศและเจี้ยนเฉินก็มีสมบัติในการปลอมกาย ผลก็คือผู้อาวุโสภูผามหานทีไม่อาจจะบอกว่าใครคือเจี้ยนเฉินในหมู่ผู้คน ดังนั้นเขาจึงได้แต่ต้องใช้ความสามารถติดตัวของตนเอง

แต่ไม่นานสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เขาหันกลับและมองไปยังอีกทาง สายตาเขาหรี่ลงดูคมกริบราวกับว่าตัดผ่านมิติได้

“ช่างเป็นเด็กน้อยเจ้าเล่ห์จริง ๆ เขาไม่ได้อยู่บนเรือนี้ แต่เมื่อเขาอยู่ในสายตาข้าแล้ว เขาก็จบสิ้น”ผู้อาวุโสภูผามหานทีกัดฟันแน่น เขาไม่คิดจะอยู่ที่นี่ต่ออีกต่อไปและหายตัวไปในพริบตา

เมื่อเขาจากไป มหาสมุทรที่ห่อหุ้มยานอวกาศเอาไว้ก็ได้หายไปด้วย แรงกดดันอันน่ากลัวที่ครอบคลุมที่นั่นก็หายไปในพริบตา

ผู้บ่มเพาะทุกคนบนดาดฟ้ายานต่างก็พากันโล่งอกเมื่อแรงกดดันนั้นหายไป พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาเพิ่งรอดจากภัยอันตรายครั้งใหญ่ได้

“อัครสูงสุด ! ผู้อาวุโสเมื่อตะกี้คืออัครสูงสุด ! ” อี้เจี้ยนปิงมองไปยังทางที่ผู้อาวุโสภูผามหานทีจากไป

“อัครสูงสุด ? แต่เขาตามหาใครกัน ? เหมือนเขามาที่นี่ด้วยประสงค์ร้าย” ผู้อาวุโสเงาภูตแห่งตระกูลอันธกาลพูดขึ้นมา

“ทางที่เขาไปมะ— เหมือนจะเป็นทางที่สหายหยางยู่เทียนจากไป ! ” ตอนนั้นฟาหยุนได้ตะโกนออกมา