เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2396 – การประมูลวัตถุเทพ

ขั้นที่ 14 ของร่างบรรพกาลนั้นเทียบเท่ากับขั้นอสงไขยช่วงต้น แต่ความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นเทียบเท่ากับขั้นอสงไขยช่วงกลาง

แน่นอนว่าขั้นอสงไขยช่วงกลางถูกแบ่งออกเป็น 3 ระดับเล็ก ๆ ซึ่ง ได้แก่ ชั้นสวรรค์ที่ 4, ชั้นสวรรค์ที่ 5 และชั้นสวรรค์ที่ 6

เขาจำเป็นต้องหาคู่ต่อสู้และต่อสู้ ก่อนที่เขาจะสามารถระบุได้อย่างแม่นยำว่าความสามารถในการต่อสู้ของเขามาถึงชั้นสวรรค์ที่เท่าไรในตอนนี้

“ขั้นอสงไขยถือได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในโลกแห่งเซียนบนที่ราบทุกแห่ง พวกเขาล้วนแต่มีสถานะ แม้แต่ในองค์กรระดับสูงเหล่านั้นที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของที่ราบ ขั้นอสงไขยก็มีสิทธิ์ที่จะพูด” เจี้ยนเฉินอารมณ์ดีมาก แม้ว่าเขาจะรู้ว่าความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาไม่สามารถดึงดูดความสนใจใด ๆ จากขั้นอัครสูงสุดได้เลย แต่ความสามารถในการเอาชีวิตรอดเมื่อเผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญเช่นนั้นอย่างน้อยที่สุดก็พัฒนาขึ้น

“เจี้ยนเฉิน ยังมีเวลาอีก 5 ปีก่อนที่เราจะไปถึงที่ราบประกายดาว” ไคยะเดินตรงเข้ามาและพูดกับเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และสงบสติอารมณ์จากความตื่นเต้น อย่างแรก เขาจมอยู่ในความคิดของเขาหลังจากได้ยินคำพูดของไคยะ ก่อนที่จะตอบว่า “ข้าเก็บหยดแก่นโลหิตของกุสต้าไว้ 2 หยด ข้าวางแผนที่จะแลกเปลี่ยนพวกมันเป็นเหรียญผลึกห้าสีเมื่อข้าไปถึงที่ราบประกายดาว”

“ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีวัตถุเทพอีกสองสามชิ้นในแหวนมิติของขั้นอัครสูงสุดที่ข้าได้รับมาจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของข้า ข้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการเปิดเผยวัตถุเทพเหล่านี้ ข้าวางแผนที่จะประมูลพวกมันบนที่ราบประกายดาว เมื่อเรามีเหรียญผลึกห้าสีเพียงพอแล้ว เราสามารถใช้ค่ายกลส่งตัวไปยังที่ราบรุ่งโรจน์ได้ทันทีและส่งคืนหอคอยอนัตตาไปยังพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง”

สำหรับเจี้ยนเฉินวิธีเดียวที่จะไปยังที่ราบรุ่งโรจน์ได้ก็คือการใช้ค่ายกลส่งตัวเพราะมันอยู่ไกลเกินไป เขาไม่สามารถเสียเวลาเดินทางมากกว่าหมื่นปีได้

“ ตราบเท่าที่เจ้าส่งคืนหอคอยอนัตตาไปที่พระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง ปัญหาทั้งหมดที่เจ้าเผชิญในตอนนี้ก็จะได้รับการแก้ไข ในเวลานั้นเราไม่จำเป็นต้องปิดบังตัวเองอีกต่อไป” ไคยะก็กระตือรือร้นเช่นกัน

เจี้ยนเฉินพยักหน้า หากเขาส่งคืนหอคอยอนัตตาที่หายไปนานไปยังพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง การส่งมอบของเขาจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งแม้ว่าบรรพชนทลายสวรรค์ต้องการจะลงมือกับเขา เขาก็ต้องพิจารณาปฏิกิริยาตอบสนองจากองค์หญิงใหญ่ อี้ซิน

ที่สำคัญที่สุด เขาจะมีพลังมากพอที่จะกลับไปยังที่ราบเมฆา

“มันนานมากแล้ว ข้าสงสัยว่าตระกูลเทียนหยวนกำลังทำอะไรอยู่ ย้อนกลับไปในอดีต ข้าถูกบังคับให้ออกจากที่ราบเมฆาโดยการไล่ล่าของรองหัวหน้าแห่งลัทธิปีศาจชั้นฟ้า ห้วยอัน ตอนนี้พลังของข้ามีมากกว่าเขาแล้ว ข้าต้องแก้แค้นเมื่อข้ามีเวลา…” เจี้ยนเฉินคิด ทันทีที่เขาคิดถึงเรื่องที่เขาและไคยะถูกไล่ล่าจากที่ราบเมฆา เขาก็เต็มไปด้วยความโกรธที่ไม่สามารถเข้าใจได้และเต็มไปด้วยจิตสังหาร

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าผู้อาวุโสสูงสุดของลัทธิปีศาจชั้นฟ้าคือโมเทียนหยุน เขาก็ยังคงวางแผนที่จะแก้ไขข้อบาดหมางของเขากับห้วยอันผ่านการนองเลือด

“เอาล่ะ ข้าได้ยินมาว่ามีสมาชิกของตระกูลใหญ่จำนวนไม่น้อยที่มาจากที่ราบหยกวารีบนยานอวกาศลำนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าไปที่งานเฉลิมฉลองบนที่ราบประกายดาว บางทีเจ้าอาจประมูลวัตถุเทพบนยานอวกาศได้” ไคยะกล่าวขึ้นในทันใด

“ข้าต้องการเหรียญผลึกห้าสี มีเพียงผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นเท่านั้นที่มีเหรียญผลึกห้าสี ถ้าพวกเขาเป็นราชาเทพ พวกเขาอาจไม่มีสิ่งที่ข้าต้องการแม้ว่าพวกเขาจะมาจากตระกูลใหญ่ก็ตาม” เจี้ยนเฉินกล่าว

“ สมาชิกของตระกูลใหญ่กำลังมีส่วนร่วมในการเฉลิมฉลองบนที่ราบประกายดาว ในความเป็นจริง เป็นเพียงการส่งมอบของขวัญ พวกเขาอาจจะมีเหรียญผลึกห้าสีจริง ๆ ” ไคยะกล่าว นางมักจะเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ บนยานอวกาศตลอดเวลาในช่วงเวลาที่เจี้ยนเฉินเข้าสู่การกักตนบ่มเพาะ นางได้เรียนรู้ข้อมูลมากมาย

เจี้ยนเฉินครุ่นคิดถึงคำพูดของนางและกล่าวว่า“ เข้าใจแล้ว ข้าจะเอาวัตถุเทพออกมา ถ้าข้าได้รับเหรียญผลึกห้าสีที่ข้าต้องการบนยานอวกาศ นั่นจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน”

หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินและไคยะก็ไปที่โรงประมูล

ยานอวกาศมีขนาดใหญ่มากและใช้กฎแห่งมิติทำให้ใหญ่ขึ้นจากด้านใน ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีอะไรพิเศษสำหรับยานอวกาศลำเดียวที่จุคนได้หลายล้านคนและมีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกประเภท โดยพื้นฐานแล้วเป็นเมืองประเภทพิเศษ

ไม่นาน เจี้ยนเฉินก็มาถึงร้านที่ใหญ่ที่สุดบนยานอวกาศ

มีสิ่งของต่าง ๆ วางอยู่รอบ ๆ ร้าน มันมีของสะสมที่ยอดเยี่ยมซึ่งทำให้ตาลาย ผู้ฝึกฝนจำนวนมากเดินไปตามสถานที่นั้นโดยเลือกสิ่งของที่พวกเขาต้องการ

“ข้าต้องการพบผู้จัดการของเจ้า ข้ามีข้อตกลงทางธุรกิจขนาดใหญ่ที่จะพูดคุยกับเขา ” เจี้ยนเฉินกล่าวกับพนักงานคนหนึ่งทันทีที่เขาเข้าไปในร้าน ในเวลาเดียวกัน เขาก็โยนเหรียญผลึกระดับสูงออกมา

เมื่อเจ้าหน้าที่เห็นว่าเจี้ยนเฉินฟุ่มเฟือยเพียงใด เขาก็ไม่กล้าที่จะชักช้า เขาทักทายเจี้ยนเฉินและเข้าไปเรียกผู้จัดการทันที

ในไม่ช้าชายวัยกลางคนร่างผอมก็เดินเข้ามา ภายใต้การแนะนำของเจ้าหน้าที่เขามาถึงตรงหน้าเจี้ยนเฉิน

“ข้าชื่อหยู่เฉิน เป็นคนที่รับผิดชอบร้านนี้ ข้าขอถามว่าได้หรือว่าข้าควรเรียกท่านว่าอย่างไร” ชายวัยกลางคนคำนับเจี้ยนเฉินอย่างเป็นมิตร ในขณะที่ดูเหมือนว่าเขาจะปลดปล่อยกลิ่นอายขั้นราชาเทพ เขาลอบพิจารณาเจี้ยนเฉินและไคยะอย่างลับ ๆ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาพบว่าเขาไม่สามารถมองทะลุเจี้ยนเฉินหรือไคยะได้เลยและสีหน้าของพวกเขาก็ยังคงเหมือนเดิม แม้ว่าเขาจะกดดันโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาก็กลายเป็นคนเคร่งเครียดขึ้นมาทันที

เจี้ยนเฉินไม่ตอบคำถาม ดาบขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นด้วยการพลิกมือของเขา เขากล่าวว่า “ ข้าต้องการประมูลสินค้าชิ้นนี้ เจ้าจะรับมันเอาไว้หรือไม่”

ทั้งร้านสว่างไสวเมื่อดาบสองมือปรากฏขึ้น สมบัติอันพร่างพรายทั้งหมดล้วนมัวหมองลงเมื่อเทียบกันแล้วมันถูกข่มด้วยแสงของดาบ

ในขณะเดียวกันแรงกดดันของวัตถุเทพก็แผ่ออกมาทำให้ทุกคนตกตะลึง

ในขณะนั้นความสนใจของทุกคนในร้านถูกดึงไปที่ดาบที่ทอประกาย

“ นะ – นี่…” ดวงตาของผู้จัดการร้านหยูเฉินเบิกกว้าง เขาจ้องไปที่ดาบสองมือด้วยความตกใจขณะที่เขาตกตะลึง

อย่างไรก็ตาม เขากลับมาได้สติในไม่นาน เขาใช้ผ้าปิดดาบทันทีโดยไม่สนใจความตกใจของเขา

ผ้าของเขายังเป็นสมบัติ มันมีคุณภาพที่น่าประทับใจและสามารถปกปิดสถานะ ภายใต้ผ้านั้นแสงเรืองรองและแรงกดดันจากดาบสองมือก็หายไปทันที มันถูกปกปิดทั้งหมด

“กรุณาเข้ามา กรุณาเข้ามา เราจะคุยกันในห้องสำหรับแขก” ทันใดนั้นหยูเฉินก็รู้สึกตื่นเต้น ดวงตาของเขาทอประกายและเขาก็กระตือรือร้นมากขึ้น เชิญเจี้ยนเฉินและไคยะเข้าไปในห้องที่ดีกว่าอย่างเร่งรีบ

“ วัตถุเทพ นั่นคือวัตถุเทพ…”

“มีคนประมูลวัตถุเทพ เป็นข่าวที่น่าตกใจ…”

“ สวรรค์ นั่นคือวัตถุเทพ ข้าได้ยินมาว่าแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญในขอบเขตตั้งต้นหลายคนก็ยังไม่มี…”

หลังจากเจี้ยนเฉิน, ไคยะและหยูเฉินได้หายตัวไป การสนทนาที่เร่าร้อนก็เกิดขึ้นทันที ไม่มีใครอยู่ในอารมณ์ที่จะเลือกสมบัติสำหรับตัวเองอีกต่อไป วัตถุเทพกลายเป็นศูนย์กลางของการสนทนาของพวกเขา ในขณะที่พวกเขาพูดคุยกันอย่างกระตือรือร้น