เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2392 – ความตกตะลึงของราชาเผิงสีฟ้า

จักรวรรดิปิงเทียนได้เปลี่ยนมืออย่างเป็นทางการ

อดีตประมุขของตระกูลโม่ได้ดำรงตำแหน่งผู้มีอำนาจสูงสุดในจักรวรรดิปิงเทียน

มันต้องมีการกล่าวถึงว่าการที่โม่ซิงเฟิงสืบทอดราชบัลลังก์เป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดอย่างยิ่ง

โม่ซิงเฟิงไม่ได้มีอำนาจมากเป็นพิเศษ แต่เขาเป็นหนึ่งในคนที่ติดต่อกับเจี้ยนเฉินได้เร็วที่สุด นอกจากนี้เขายังเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของตระกูลเทียนหยวน เขาค่อนข้างมีสถานะ

ตอนนี้เขากลายเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิปิงเทียนแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างจักรวรรดิปิงเทียนและตระกูลเทียนหยวนก็ใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น

แน่นอนว่าการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้เกิดจากการเปิดเผยตัวตนของหมิงเซียในฐานะแม่ทัพศักดิ์สิทธิ์แห่งพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง

ไม่ใช่เพียงแค่สถานะของจักรวรรดิปิงเทียนและตระกูลเทียนหยวนจะเพิ่มขึ้นจากการเปิดเผยตัวตนของหมิงเซีย แม้แต่ตระกูลซีในภูมิภาคทางตอนเหนือก็ได้รับประโยชน์อย่างมาก

นับตั้งแต่ที่ซีเหลียนซือตกอยู่ภายใต้การควบคุมของปีศาจสวรรค์เที่ยงแท้และทำให้จักรวรรดิซีที่เคยครองพื้นที่ทางตอนเหนือมาพร้อมกับจักรวรรดิเทียน ก็ถูกลากเข้าสู่สงครามทั่วทั้งที่ราบเมฆา ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มเผชิญกับความพินาศ หลังจากนั้นเนื่องจากความพยายามร่วมกันของนิกายแยกสวรรค์และสำนักสี่เสากระบี่ ทำให้ราชวงศ์ของจักรวรรดิซีได้รับความเสียหายเกือบทั้งหมด พวกเขาถึงกับยอมแพ้ต่อพระราชวังของจักรพรรดิ ปล่อยให้ศัตรูเข้ายึดครอง

หลังจากนั้นจักรพรรดิซีและขั้นบรรพกาลอีก 2 คนก็หลุดพ้นด้วยความช่วยเหลือของหมิงเซีย ดังนั้นในที่สุดตระกูลซีของพวกเขาก็รอดพ้นจากอันตราย พวกเขามีความสามารถอย่างแท้จริงในการต่อสู้กับนิกายแยกสวรรค์และสำนักสี่เสากระบี่

ภายใต้การนำของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน ซีไซหยุน จักรวรรดิซีค่อย ๆ มีเสถียรภาพและเริ่มฟื้นตัวอย่างช้า ๆ

อย่างไรก็ตามในขณะนี้นิกายแยกสวรรค์และสำนักสี่เสากระบี่ที่หลุดออกไปอย่างสมบูรณ์พร้อมกับจักรวรรดิซีได้รวมกลุ่มกับองค์กรต่าง ๆ ในภาคเหนือโดยใช้ซีเหลียนซือเป็นข้ออ้างในการจัดตั้งคณะปกครองที่มีอำนาจ พวกเขายืนหยัดต่อสู้กับจักรวรรดิซี โดยทำทุกวิถีทางเพื่อป้องกันไม่ให้มีการรวมภูมิภาคทางเหนือ

ตามความเป็นจริง บรรพบุรุษของนิกายแยกสวรรค์และสำนักสี่เสากระบี่เคยไปเยี่ยมเผ่าเทพที่ร่วงหล่นที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ทางตอนเหนือด้วยความหวังว่าจะให้พวกเขาส่งผู้เชี่ยวชาญไปทำลายจักรวรรดิซีให้ราบคาบ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ตัวตนของหมิงเซียได้ถูกเปิดเผยแล้ว เผ่าเทพที่ร่วงหล่นและแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญสูงสุดของ พันธมิตรชอบธรรมก็ปฏิบัติต่อจักรวรรดิซีไม่เหมือนเดิม

ในวันนี้เมื่อสมาชิกคนสำคัญของจักรวรรดิซีกำลังใช้สมองเกี่ยวกับการกู้คืนดินแดนที่หายไปและสร้างจักรวรรดิขึ้นมาใหม่ บรรพบุรุษ 2 คนของนิกายแยกสวรรค์และสำนักสี่เสากระบี่ที่ยืนหยัดต่อต้านพวกเขามาตลอดนำผู้นำขององค์กรต่าง ๆ มาร่วมกับพวกเขาในขอบเขตของจักรวรรดิซี พวกเขามาเพื่อขอการให้อภัยและให้คำมั่นสัญญาว่าจะจงรักภักดีต่อจักรวรรดิซี

นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจักรวรรดิซีได้กู้คืนดินแดนที่หายไปทั้งหมดกลับมารวมกันเป็นหนึ่งเดียวได้สำเร็จและกลายเป็นผู้กุมอำนาจที่นั่น

สำหรับเผ่าเทพที่ร่วงหล่น แม้ว่าพวกเขาจะเป็นองค์กรที่ยอดเยี่ยมและอาศัยอยู่ในภาคเหนือเช่นกัน พวกเขาก็ทำตัวเหมือนพวกถือสันโดษเกือบตลอดเวลาและไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก

…

ราชาสวรรค์สีฟ้ากระจ่างได้กลับไปที่ภูเขาสีฟ้ากระจ่างบนที่ราบสวรรค์เดียวดาย เขาเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์และนั่งอยู่บนยอดเขาด้วยใบหน้าที่มืดครึ้มลงอย่างมาก

ความโกรธได้ก่อตัวขึ้นภายในตัวเขาเป็นเวลานานมากจนดูเหมือนว่าเขากำลังจะระเบิดได้ตลอดเวลา

“เจี้ยนเฉิน ข้าจำเจ้าได้อย่างแม่นยำแล้ว ข้าจะไม่มีวันลืมเจ้า…” ราชาสวรรค์สีฟ้ากระจ่างกัดฟันของเขา ในขณะที่เขาเก็บงำความคับแค้นใจมากมาย

เขาล้มเหลวในการทำลายตระกูลเทียนหยวนและกลับมาอย่างน่าสังเวชแทน เขาโมโหและพยาบาทอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงโทษเจี้ยนเฉินทั้งหมด

มันทำให้ความแค้นของเขาที่มีต่อเจี้ยนเฉินทวีความรุนแรงมากขึ้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาคิดถึงว่าเขากลายเป็นราชาสวรรค์สีฟ้ากระจ่างที่น่าอับอายได้อย่างไร เขาพยายามที่จะนึกถึงสถานที่ใด ๆ ที่เขาจะไม่ได้รับความเคารพ อย่างไรก็ตามนับตั้งแต่ที่เขาได้พบกับเจี้ยนเฉิน โชคร้ายก็เกิดขึ้นกับเขาตลอดเวลา เขาไม่เพียงล้มเหลวในการตามล่าเจี้ยนเฉินหลายครั้ง แต่เขายังต้องบาดเจ็บครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นผลให้ความแค้นของเขาที่มีต่อเจี้ยนเฉินพุ่งขึ้นถึงระดับทำลายล้าง

เจี้ยนเฉินเกือบจะกลายเป็นปีศาจที่อยู่ภายในสำหรับราชาสวรรค์สีฟ้ากระจ่าง

“เจี้ยนเฉิน เจ้าคงไม่เคยคิดมาก่อนว่าอัครสูงสุดอนัตตาที่เป็นเจ้าของที่แท้จริงของหอคอยอนัตตานั้นยังไม่ตายดังเช่นที่มีข่าวลือ เจ้าได้ครอบครองหอคอยอนัตตาด้วยตัวของเจ้าเองอย่างกล้าหาญและได้รับการขัดเกลาโดยไม่รู้ตัว ดังนั้นเจ้าจะตายในเงื้อมมือของจอมปราชญ์สูงสุดในไม่ช้าก็เร็ว” ในขณะนี้ ราชาเผิงสีฟ้านึกถึงบางสิ่งบางอย่างและยิ้มอย่างเย็นชาทันที

“ เดี๋ยวก่อน ! ”

อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มของเขาคงอยู่เพียงครู่เดียวก่อนที่จะหยุดนิ่ง การจ้องมองของราชาสวรรค์ฟ้ากระจ่าง กลายเป็นเรื่องน่าตกใจ เขากล่าวอย่างเคร่งเครียดว่า “ อัครสูงสุดอนัตตาเป็นจอมปราชญ์สูงสุดของโลกแห่งเซียน ความสามารถของเขายอดเยี่ยมมาก ตราบเท่าที่เขายังมีชีวิตอยู่ไม่ว่าหอคอยอนัตตาจะซ่อนอยู่ที่ใดแม้จะอยู่ในช่องว่างมากมายในโลกที่ต่ำกว่า เขาก็จะพบมันได้ด้วยความคิดเพียงครั้งเดียว ด้วยความสามารถของเขาในฐานะผู้ยิ่งใหญ่ แต่ทำไมเจี้ยนเฉินยังคงครอบครองหอคอยอนัตตาอยู่ ? ”

“ถ้าอัครสูงสุดอนัตตาตาย การครอบครองหอคอยอนัตตาของเจี้ยนเฉินก็สมเหตุสมผล อย่างไรก็ตาม อัครสูงสุดอนัตตายังคงมีชีวิตอยู่อย่างชัดเจนและเขายังยอมรับลูกศิษย์คนที่ 9 เขาน่าจะรู้เกี่ยวกับหอคอยอนัตตามานานแล้ว แต่ทำไมเขายังไม่นำมันกลับมา…”

“หรือเป็นเพราะอัครสูงสุดอนัตตาแอบอนุญาตให้เจี้ยนเฉินครอบครองหอคอยอนัตตาหรือไม่” สีหน้าของราชาเผิงสีฟ้าเปลี่ยนไปอย่างมากในทันทีและหัวใจของเขาก็เต้นแรงเมื่อความคิดของเขามาถึงจุดนี้

ในขณะนั้นเขาอดไม่ได้ที่จะนึกย้อนไปถึงสิ่งที่เขาต้องเจอเมื่อเขาตามล่าเจี้ยนเฉิน ความทรงจำแวบเข้ามาในหัวของเขาเริ่มตั้งแต่ตอนที่เขาเข้าไปในห้วงอวกาศเพื่อค้นหาเจี้ยนเฉิน ไปจนถึงการตกลงไปในกระแสวังวนชั่วขณะมากมายโดยไม่มีเหตุผล ในท้ายที่สุด ดูเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรบางอย่างและเขาก็ตกใจทันที

“มันคืออัครสูงสุดอนัตตา มันคืออัครสูงสุดอนัตตา เขาแอบอยู่เบื้องหลังทั้งหมด…” ราชาสวรรค์สีฟ้ากระจ่างร้องออกมาข้างใน ขณะที่เขาตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายทางอารมณ์

อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถเข้าใจเหตุผลเบื้องหลังการกระทำของอัครสูงสุดอนัตตา

ในขณะนี้ บนดินแดนที่ห่างไกลจากที่ราบรกร้างบนโลกแห่งเซียน มีเมืองที่พลุกพล่านมากโดยมีค่ายกลขนาดใหญ่หลายแห่ง ค่ายกลส่งตัวสั่นไหวด้วยแสงกระพริบเป็นครั้งคราวและพลังการเคลื่อนย้ายส่งตัวจะพุ่งสูงขึ้นส่งผู้ฝึกฝนไปในระยะทางที่ไกล

ในใจกลางของค่ายกลส่งตัวระยะไกลนั้นแห่งหนึ่งมีขนาดใหญ่กว่าและซับซ้อนกว่าอย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันมักจะไม่ได้ใช้งานเป็นเวลาหลายเดือนหรือหลายปี

มีผู้คนหลั่งไหลเข้าและออกจากค่ายกลส่งตัวรอบ ๆ เมื่อเทียบกับค่ายกลที่ยุ่งเหยิง ค่ายกลส่งตัวอันที่ใหญ่กว่านั้นดูค่อนข้างพิเศษอย่างชัดเจน

เนื่องจากเป็นค่ายกลส่งที่สามารถพาผู้คนข้ามที่ราบขนาดใหญ่ได้

ในบรรดาที่ราบขนาดใหญ่ 49 แห่งหรือดาวเคราะห์ที่ยิ่งใหญ่ 81 ดวงในโลกแห่งเซียนจะไม่มีค่ายกลส่งตัวประเภทนี้มากนัก องค์กรที่มีอำนาจมากเท่านั้นที่จะสร้างพวกมันได้

ในขณะนี้ค่ายกลส่งตัวก็ส่องแสงพร่างพราว พลังการเคลื่อนย้ายของมันพุ่งสูงขึ้นและชายหนุ่มและหญิงสาวก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆ

ชายคนนี้กำยำและเปลือยอก กล้ามเนื้อของเขาพองตัวซ่อนพลังที่พร้อมจะระเบิด

ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าธรรมดา ดูเหมือนนางจะไม่มีคุณสมบัติพิเศษใด ๆ เลย นางเป็นคนประเภทที่ไม่โดดเด่นจากฝูงชนเลย

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนคือเจี้ยนเฉินและไคยะ