เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2378: ปลุกพลังชีวิต

นอกเหนือจากค่ายกลปกปิดแล้วยังมีอุโมงค์ยาวและลึกลงไปในใต้ดิน ในขณะที่ผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงทั้งหมดเบียดตัวเข้าสู่อุโมงค์แคบ ๆ แสงในดวงตาของพวกเขากระพริบขณะที่พวกเขาสนุกสนานและตื่นเต้นจากความอยากรู้อยากเห็นที่ไม่รู้จบของพวกเขา พวกเขาเดินผ่านอุโมงค์อย่างช้า ๆ

พวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหวเร็วเกินไปนัก ยังคงระมัดระวังตลอดเวลาพวกเขาไม่เพียงแต่ระวังผู้คนรอบข้าง แต่พวกเขายังต้องคอยระวังอันตรายที่จะเกิดขึ้นในสถานที่ซึ่งไม่รู้จัก

สถานที่แห่งนี้ลึกลับเกินไป ไม่เพียงแต่มีค่ายกลปกปิดที่พวกเขาไม่สามารถพบได้ด้วยประสาทสัมผัสของพวกเขาเท่านั้น แต่ยังมีพลังลึกลับที่ยับยั้งสัมผัสวิญญาณของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดตระหนักถึงความพิเศษของสถานที่ลึกลับ

ทำให้พวกเขาทั้งหมดต้องระมัดระวังสถานที่ที่ไม่รู้จัก

เมื่อเทียบกับความระมัดระวังของพวกเขา เจี้ยนเฉินไม่ต้องกังวลเลยเพราะเขาเคยมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่งและคุ้นเคยกับสถานที่นี้ เขาเคลื่อนตัวผ่านอุโมงค์ที่คดเคี้ยวให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เข้าไปใกล้โพรงใต้ดินที่เก็บศพของผู้เชี่ยวชาญทั้งแปดที่ติดกับดัก

ในขณะเดียวกันไคยะอยู่ที่นั่นมาตลอดก็หันมามองเหมือนกับว่านางสัมผัสถึงอะไรบางอย่าง นางมองไปที่ทางเข้าของถ้ำและความสุขก็ปรากฏอยู่เต็มสายตาของนาง นางพึมพำ “เจี้ยนเฉินปรากฏตัวแล้ว เขากลับมาแล้ว ท้ายที่สุดเขาก็กลับมาหลังจากนั้นไม่กี่ปี” เมื่อนางสัมผัสได้ถึงเจี้ยนเฉิน ไคยะก็ค่อนข้างตื่นเต้นทันที

อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานนางก็ขมวดคิ้ว “นั่นเป็นเรื่องแปลก เจี้ยนเฉินดูเหมือนค่อนข้างรีบ” อย่างไรก็ตามทันทีที่นางนึกถึงสิ่งนั้น สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที

นางสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีคนที่ทรงพลังหลายสิบคนตามเจี้ยนเฉินมา พลังแห่งการมีอยู่ของแต่ละคนนั้นน่ากลัวพอที่จะเขย่าโลกได้

ไคยะสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีและนางก็เริ่มหวาดกลัว เป็นผลให้นางไม่สามารถตั้งคำถามบางอย่างได้ แม้จะอยู่ในถ้ำใต้ดินซึ่งโดยพื้นฐานแล้วสัมผัสทั้งหมดก็ไร้ประโยชน์ แต่นางก็สามารถสัมผัสถึงผู้เชี่ยวชาญระดับสูงสุดเหล่านี้ได้จากที่ไกล ๆ

“คนเหล่านี้เป็นศัตรู พวกเขาเข้าใกล้เจี้ยนเฉินมากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าพวกเขาจับเจี้ยนเฉิน ได้ พวกเขาจะต้องทำเรื่องไม่ดีกับเขาแน่นอน ข้าจะทำอย่างไร ? ข้าจะทำอย่างไรดี….” ไคยะตื่นตระหนกขณะที่นางเดินวนไปรอบ ๆ อย่างไม่สบายใจ

ทันใดนั้นนางดูเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่างและมองไปที่ศพสัตว์ร้ายที่อยู่ใกล้ ๆ ทันที

ไคยะมาถึงด้านหน้าศพ โดยไม่ลังเลนางยื่นมือออกและกดไปที่มันก่อนที่จะใช้กฏแห่งไฟพุ่งออกมาและถ่ายทอดไปที่ศพ

นางไม่รู้ว่าทำไมนางถึงทำเช่นนั้นและนางก็ไม่รู้ถึงผลที่จะตามมา ทั้งหมดนี้เป็นผลมาจากสัญชาตญาณจากส่วนลึกของวิญญาณของนางกระตุ้นให้นางทำเช่นนี้

ศพของด้านหน้าของไคยะ ขึ้นเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ส่งต่อกฏไฟให้กับเจี้ยนเฉิน พลังงานสำคัญที่ทรงพลังอย่างยิ่งถูกปิดผนึกไว้ภายในศพและมีชั้นจารึกอยู่รอบ ๆ พลังงานสำคัญที่สามารถปกป้องมันจากพลังแปลกปลอมต่าง ๆ ได้

จารึกเหล่านี้ถูกใช้โดยสัตว์อสูรก่อนที่มันจะจากไปเพื่อปกป้องพลังงานสำคัญชิ้นสุดท้ายของมัน

เว้นแต่จะเป็นผู้ที่สืบทอดแกนสีทอง ไม่มีพลังใด ๆ รวมถึงกฏแห่งไฟที่สามารถเจาะทะลุจารึกและปลุกพลังชีวิตที่ปิดผนึกไว้ภายในตัวของมัน ใครบางคนทำเช่นนี้เพื่อเตรียมการที่พวกเขาทำไว้ในอดีต

อย่างไรก็ตามเมื่อกฏของไคยะสัมผัสกับชั้นจารึกที่ปกป้องพลังชีวิต จารึกก็ละลายหายไปอย่างเงียบ ๆ

ท้ายที่สุดกฏไฟของไคยะก็หลอมรวมเข้าสู่พลังชีวิตอย่างไม่มีหยุด

ทันใดนั้นเองพลังชีวิตที่ถูกปิดผนึกภายในสัตว์ร้ายก็ดูเหมือนว่าจะตื่นขึ้นมา มันเริ่มปั่นป่วนอย่างรุนแรงในฐานะสุดยอดพลังที่น่าเหลือเชื่อที่มาพร้อมกับพลังแห่งการมีอยู่ที่น่ากลัวก็ปะทุขึ้น มันก่อตัวเป็นพายุที่มองไม่เห็นซึ่งทำความเสียหายภายในถ้ำ

ในเวลานี้ศพที่ตายมานานก็ดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมา มันแสดงให้เห็นถึงพลังอันน่าตกใจที่อาจมีอยู่ในอดีต

ไคยะถูกผลักออกไปด้วยพลังแห่งการมีอยู่เพียงอย่างเดียว แต่หลังจากผ่านไปกว่า 10 กิโลเมตรก็หยุดถอยหลัง นางตกตะลึงชั่วคราวเมื่อมองไปที่ศพขนาดใหญ่ นางกำลังสูญเสียเป้าหมายที่จำเป็นต้องทำ

กลับไปที่อุโมงค์ที่คดเคี้ยวที่เข้าสู่โพรงใต้ดิน

“การระงับสัมผัสวิญญาณของข้ามีมากขึ้นเรื่อยๆ จาก 3 กิโลเมตรเหลือแค่ 2 กิโลเมตรเท่านั้น แต่ข้าก็ไม่สามารหาตัวเจี้ยนเฉินได้เลย….”

“เมื่อเจี้ยนเฉินรู้จักที่นี่ เขาต้องเคยมาที่นี่ก่อนแล้ว เขากล้าพอที่จะเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งหมายความว่าไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายเป็นพิเศษ…..”

“ข้าคิดว่าเราระมัดระวังตัวมากเกินไป สถานที่แห่งนี้ลึกลับ แต่เราก็ยังเป็นอัครสูงสุดอยู่ดี ในโลกนี้มีไม่มากที่สามารถคุกคามเราได้….”

“เราไม่อาจแน่ใจได้ แม้แต่สัมผัสวิญญาณของเรายังถูกระงับอย่างรุนแรง ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ที่นี่ต้องมีพลังเหนือกว่าเรามาก พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวในระดับเดียวกับบรรพชนทลายสวรรค์หรืออย่างน้อยก็มากกว่าองค์หญิงใหญ่ของพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง จะเป็นการดีหากเราจะใช้ความระวัง….”

แม้ว่าบางคนจะพูดอย่างนั้น แต่พวกเขาก็เคลื่อนที่เร็วมากขึ้นและมากขึ้น ไม่นานพวกเขาก็เคลื่อนที่เร็วกว่าเจี้ยนเฉิน

พวกเขาเข้ามาใกล้เจี้ยนเฉินอย่างรวดเร็ว

5 กิโลเมตร...

4 กิโลเมตร.…

3 กิโลเมตร.…

พวกเขาใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

เนื่องจากความจริงที่ว่าวิญญาณเจี้ยนเฉินได้หลอมเข้ากับพลังบรรพกาล เขาจึงเก่งกว่าผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงมาก ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่แผ่ออกมาจากพวกเขา พร้อมกับจิตใจของเขาที่มืดครึ้มลงเรื่อย ๆ

หากยังเป็นอย่างนี้ต่อไป เขาอาจจะไม่มีเวลาเพียงพอที่จะปลุกพลังชีวิตของผู้เชี่ยวชาญทั้งแปด แม้ว่าเขาจะมาถ้ำนี้ก่อนก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ อุโมงค์ทั้งหมดเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หลังจากนั้นพลังจิตที่แข็งแกร่งมากพอที่จะทำให้ทุกคนตกใจก็มาพร้อมกับพลังแห่งการมีอยู่ที่มหาศาลได้เข้ามายังพื้นที่นี้ทั้งหมดในชั่วอึดใจเดียวและแผ่กระจายไปทั่วทุกอุโมงค์

พลังแห่งการมีอยู่นั้นรุนแรงมากและพลังของมันก็น่ากลัวจนทำให้สีหน้าของผู้เชี่ยวชาญภายในอุโมงค์เปลี่ยนไป พวกเขาหยุดชะงักด้วยความหวาดกลัว

จิตใจของเจี้ยนเฉินสั่นไหวและแกนสีทองของกฎแห่งไฟก็สั่นเบา ๆ ในวิญญาณของเขา ในทันทีเขาเดาได้ว่าไคยะต้องปลุกพลังชีวิตของหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญ

“พลังแห่งการมีอยู่น่ากลัวมาก เจ้าของที่นี่คืออัครสูงสุดชั้นสวรรค์ที่ 8 เป็นอย่างน้อยที่สุด….”

“มันอาจจะเป็นชั้นสวรรค์ที่ 9 ระดับเดียวกับบรรพชนทลายสวรรค์และองค์หญิงใหญ่ของพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง….”

ผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงทั้งหมดหยุดอยู่ในอุโมงค์ที่คดเคี้ยว พวกเขาทั้งหมดเครียดเป็นอย่างมาก พลังแห่งการมีอยุ่อันน่ากลัวปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหันทำให้พวกเขาทั้งหมดต้องตัวสั่นด้วยความกลัวและแปลกใจ

ผู้เชี่ยวชาญในระดับดังกล่าวเป็นรองเพียงแค่จอมปราชญ์สูงสุดเท่านั้น พวกเขามีพลังมากกว่าเซียนกระบี่สวรรค์ พวกเขาทั้งหมดรู้สึกหวาดกลัวต่อใครบางคนเช่นนี้

“ไม่ ! ” ไม่นานก็มีคนตะโกนขึ้น “เจ้ารู้สึกหรือไม่ว่าพลังแห่งการมีอยู่ที่แผ่ออกมานั้นเป็นแค่ผิวเผิน แต่จริง ๆ แล้วมันอ่อนแอเล็กน้อยราวกับขาดอะไรบางอย่าง ? ”