เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2362: เจ้าไม่เหมาะสม

“พวกเขาบาดเจ็บสาหัสแล้ว โดยปกติแล้วพวกเขาก็ไม่อาจต่อสู้ได้ พวกเขาไม่อาจหลบหนีได้ ศิษย์ของนิกายกระบี่สวรรค์ม่วงตกอยู่ระดับที่เหมาะกับการสังหารให้หมด ผู้อาวุโสใช้ทักษะลับกับข้าเพื่อช่วยเหลือข้าจัดการเจี้ยนเฉิน” ผู้อาวุโสจากนิกายกระบี่สวรรค์ม่วงกล่าวออกมา ในขณะนี้ผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ได้สละพลังเพื่อแลกกับความแข็งแกร่งมากกว่าเดิมและปลดปล่อยค่ายกลกระบี่สูงสุดเข้าใส่เจี้ยนเฉิน

ความเจ็บปวดวาบผ่านดวงตาของเจี้ยนเฉิน ในขณะที่เขามองผู้เชี่ยวชาญที่ฆ่าตัวตาย เขามองกลับไปยังสหายและครอบครัวที่บาดเจ็บสาหัส เขายังคงลงเอยด้วยการทำบางอย่าง เขาหยุดค่ายกลกระบี่และจัดการผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดจากนิกายกระบี่สวรรค์ม่วงและและโลกเซียนเพียงคนเดียว

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ทำร้ายพวกคนเหล่านั้นเลย

เมื่อเห็นว่าพวกเขาไม่อาจทำอะไรเจี้ยนเฉินได้ ผู้เชี่ยวชาญของนิกายกระบี่สวรรค์ม่วงล้วนแต่ทำใจ พวกเขาใช้ทักษะต้องห้ามเผาผลาญพลังชีวิตของพวกเขาเพื่อฆ่าเจี้ยนเฉินและผู้เชี่ยวชาญของโลกเซียนที่อยู่ภายใต้การคุ้มครองของเจี้ยนเฉิน แม้ว่าพวกเขาจะต้องตายก็ตาม

“เจี้ยนเฉิน ทำไมเจ้าต้องคอยถ่วงด้วย ? พวกเขาเป็นคนจากโลกอมตะ พวกเขาถือเป็นศัตรูของเรา เร็วเข้า ! ฆ่ามันให้หมด….” มีคนที่อยู่ใกล้ ๆ เจี้ยนเฉินตะโกนดังออกมา

“น้องชาย ฆ่าพวกมันให้เร็ว แก้แค้นให้กับพี่สาวเจ้า พี่สาวเจ้าเกือบจะตายด้วยน้ำมือมัน….” เจียงหยางหมิงเยว่ที่มีผมสีเงินกล่าว นางได้รับบาดเจ็บสาหัสจากผู้เชี่ยวชาญของนิกายกระบี่สวรรค์ม่วง โดยปกติแล้วนางอยู่ใกล้ความตายเพียงแค่เอื้อม

เจี้ยนเฉินลอยอยู่ในอวกาศรอบนอก ขณะที่ร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรง เขาทนทรมานกับความเจ็บปวดใจ

ด้านหนึ่งเป็นสหายสนิทและครอบครัวของเขา ในขณะที่อีกด้านหนึ่งเป็นนิกายกระบี่สวรรค์ม่วงที่เขามีชะตากรรมร่วมกัน ตอนนี้เขาควรจะทำอย่างไรดี เขาควรจะเลือกอะไร ?

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาเห็นว่าผู้เชี่ยวชาญนิกายกระบี่สวรรค์ม่วงกำลังสู้ตายถวายชีวิต เขารู้สึกเจ็บปวดมาก

“แม้ว่าข้าจะอยู่ข้างโลกเซียน แต่ข้าก็เป็นคนของโลกอมตะเช่นกัน ข้าเป็นศิษย์ของนิกายกระบี่สวรรค์ม่วง ผู้เชี่ยวชาญของนิกายกระบี่สวรรค์ม่วงจะยอมตายเพื่อข้าหรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินดูเศร้าขณะที่อารมณ์ของเขาอ่อนไหวอย่างรุนแรง เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเมื่อเขาเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้

“ไปเถอะ ! ”

ท้ายที่สุดเจี้ยนเฉินยังไม่สามารถทนดูผู้เชี่ยวชาญของนิกายกระบี่สวรรค์ม่วงตายเพื่อเขาได้ ก่อนที่พวกเขาจะเสียชีวิต เขาได้โบกมือและย้ายสลับที่กับคนของเขา

เขาเลือกที่จะหนี !

“เจี้ยนเฉิน ทำไมเจ้าไม่ฆ่าคนจากโลกอมตะ ? ทำไมเจ้าไม่ฆ่าคนจากนิกายกระบี่สวรรค์ม่วง….”

“เจี้ยนเฉิน เราต้องการคำอธิบาย….”

“เจ้าแสดงความเมตตาต่อคู่ต่อสู้ของเจ้าเสมอ เจ้าเป็นคนของโลกเซียนหรือไม่…..”

หลังจากพูด ใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็เผชิญหน้ากับความสงสัยของทุกคน หลายคนสงสัยในตัวตนของเขาและหลายคนที่เขาสนิทด้วยก็ไม่อาจทำอะไรได้นอกจากถอยหลังออกมา

เจี้ยนเฉินเงียบในขณะที่เขาเผชิญหน้ากับความสงสัย มีความระมัดระวังจากคนรอบ ๆ

ทันใดนั้นเจี้ยนเฉินก็รู้สึกถึงความโดดเดี่ยว เขากลายเป็นคนโดดเดี่ยว

ในเวลานี้ ภาพรอบ ๆ ของเขาได้แตกเป็นเสี่ยง ๆ ทุกคนหายไปและเขาก็ถูกนำตัวออกไปยังสนามรบนอกอวกาศอีกที่

ในสนามรบของเขา ยังคงมีผู้เชี่ยวชาญสูงสุด อย่างไรก็ตามในตอนนี้เขาร่วมมือกับนิกายกระบี่สวรรค์ม่วงสู้กับผู้เชี่ยวชาญของโลกเซียนที่อาบไล้ไปด้วยแสงสีทอง

กระบี่สี่เล่มลอยอยู่เหนือหัวผู้ปกครองโลกอมตะ เขาควบคุมกระบี่ทั้งสี่ตัดมิติราวกับว่าเขาเป็นผู้ไร้พ่าย

ราชันย์ของโลกอมตะนั้นเป็นเงาลางเลือน เจี้ยนเฉินมองไม่เห็นเขา อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินจำกระบี่ทั้งสี่ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาได้อย่างรวดเร็ว พวกมันคือกระบี่แห่งความเป็นอมตะ , กระบี่แห่งการเกิดใหม่,กระบี่แห่งการสังหารและกระบี่แห่งการตัดขาด !

อีกด้านหนึ่ง ผู้เชี่ยวชาญที่อาบไล้ไปด้วยแสงสีทองคือเทพเจ้าสงครามจากเผ่าเทพ เถี่ยต้า !

ตอนนี้เขาร่วมมือกับนิพานอมตะเที่ยงแท้ ในการต่อสู้ชี้เป็นชี้ตาย เถี่ยต้าอยู่ในส่วนลึกของอวกาศรอบนอก

เถี่ยต้าทรงพลังอย่างมาก เขาต้องรับมือกับนิพานอมตะเที่ยงแท้เพื่อปกป้องเขา

ท้ายที่สุด เขาและนิพานอมตะเที่ยงแท้ต้องจ่ายค่าตอบแทนออกไปในราคาสูงกมากเพื่อที่จะทำให้เถี่ยต้าถอยออกไป และทำให้เขาบาดเจ็บอย่างหนัก

นิพานอมตะเที่ยงแท้ ส่งกระบี่ทั้งสี่ออกไปทันทีเพื่อต้องการสังหารเถี่ยต้าเพียงครั้งเดียว วูซซซ!

อย่างไรก็ตามในตอนนี้ จิตใจของเจี้ยนเฉินสั่นคลอน เขาคิดถึงทุกครั้งที่เขาได้ใช้เวลาอยู่กับเถี่ยต้าในอดีต

ทันใดนั้น เขาก็พุ่งออกไป แต่ไม่ใช่เข้าหาเถี่ยต้า แต่เป็นกระบี่ทั้งสี่ของนิพานอมตะเที่ยงแท้ เขาต้องการหยุดมันไม่ให้สังหารเถี่ยต้า

“เจ้ากำลังทำอะไร ? “นิพานอมตะเที่ยงแท้ถึงกับงง

“ข้าไม่อยากให้เถี่ยต้าตายที่นี่”เจี้ยนเฉินกล่าว

“เขามาจากโลกเซียน เขาต้องตาย” นิพานอมตะเที่ยงแท้ตะโกนออกมาและพยายากฆ่าเถี่ยต้าต่อไป

เจี้ยนเฉินไม่ถอยให้ เขาหยุดนิพานอมตะเที่ยงแท้ไม่ให้ฆ่าเถี่ยต้า

ท้ายที่สุด การต่อสู้กับปะทุขึ้นระหว่างเขากับนิพานอมตะเที่ยงแท้

ในเวลานี้แสงสีทองปรากฏขึ้นอย่างเงียบ ๆ เขาเป็นเถี่ยต้าที่บาดเจ็บและได้ใช้ประโยชน์จากการต่อสู้นี้ในการเหวี่ยงขวานไปยังเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินจ้องไปยังขวานที่พุ่งเข้ามา มีความไม่อยากจะเชื่อเต็มสายตาของเขา ท้ายที่สุดขวานก็จามลงบนตัวเขาพร้อมกับพลังอำนาจที่ทำลายทุกอย่างภายใต้สายตาของเขา

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บปวดจากก้นบึ้งของหัวใจ ความเจ็บปวดนี้ทำให้จิตใจของเจี้ยนเฉินสั่นคลอนและในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกว่าโลกหมุนรอบตัวเขา เถี่ยต้าหายไปและนิพานอมตะเที่ยงแท้ก็เช่นกัน แม้แต่มิติรอบ ๆ ตัวของเขาก็พังทลายลง จิตสำนึกของเขากลับคืนสู่ร่างกายของเขา เขากลับไปยังโลกสีขาวที่เต็มไปด้วยหมอกของเส้นทางแห่งกระบี่

ไม่มีการควบแน่นจากปราณกระบี่ด้านหน้าของเขาอีกต่อไป โดยไม่รู้ตัวเขาได้มาถึงจุดสิ้นสุดของเส้นทางแห่งกระบี่

อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินไม่สามารถทำให้มันสว่างได้ เขากลับไปนั่งที่เดิมและจมลึกเข้าไปในความคิดของเขาแทน หัวใจของเขาหนักอึ้ง

มันแตกต่างจากคนสู่คน เขารู้ว่าทุกสิ่งที่เขาพบในภาพมายาคือความกังวลที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ มันถูกดึงออกมาจากพลังลึกลับเมื่อเขาทำการทดสอบจิตใจ ในเวลาเดียวกันมันก็ได้เอาจิตสำนึกส่งไปยังภาพมายาของเขาที่สร้างขึ้นจากความคิดของเขาเองและทำให้ความกังวลของเขาเป็นจริงตามที่เขาคิดที่สุด

คำพูดที่เรียบง่าย ทุดอย่างเกิดขึ้นภายในภาพมายานั้นเป็นความคิดที่เจี้ยนเฉินเคยประสบมาก่อน บางทีความคิดเหล่านี้อาจจะแว่บผ่านความคิดของเขาก่อนที่จะลืมมันไปในไม่ช้า แต่พวกมันก็ถูกขยายออกมาภายในภาพมายาที่เกือบจะเป็นจริงและอาจส่งผลต่อความคิดของเขา

การปรากฏตัวของภาพมายานี้มีผลต่อเจี้ยนเฉินอย่างมาก มันบังคบให้เขาต้องประเมิณตัวตนของเขาเช่นเดียวกับตำแหน่งของเขา

เขาเป็นห่วงว่าทุกอย่างที่เขาเห็นในภาพมายาจะเกิดขึ้นกับเขาในสักวันหนึ่ง

“ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เจ้าเป็นคนที่สามที่สำเร็จการทดสอบจากเส้นทางแห่งกระบี่” ในตอนนี้มีเสียงเก่าแก่โบราณดังออกมา ในตอนนี้ภาพรอบ ๆ ตัวของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไป เขาออกจากเส้นทางแห่งกระบี่และไปปรากฏตัวบนภูเขาที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มเมฆ

ด้านหน้าของเขามีชายชราชุดขาวนั่งลงอยู่โดยหันหลังให้กับเขา

“ผู้เยาว์ เจี้ยนเฉิน คารวะผู้อาวุโสเซียนกระบี่ ! ” เจี้ยนเฉินคารวะทันทีพร้อมกับป้องมือ

เซียนกระบี่สวรรค์ที่นั่งราวกับนักบวช หลังจากครุ่นคิดสักครู่เขาก็พูดอย่างช้า ๆ “ทั้งสองคนก่อนหน้านี้ที่ผ่านการทดสอบจากเส้นทางกระบี่ไม่เหมาะที่จะเป็นศิษย์ของข้า เจ้าก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น เจ้าไม่เหมาะสม ! “