เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2343: ครอบงำ (1)

พวกเขาไม่ใช่กลุ่มเดียวที่พยายามจัดการเจี้ยนเฉิน เซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาทั้งหมดที่รวมตัวกันที่นั่นบินตรงไปยังเจี้ยนเฉินด้วยความเร็วสูง

ทุกคนกลายเป็นบ้าคลั่ง พวกเขารีบเร่งราวกับว่าใครก็ตามที่ไปถึงตัวเจี้ยนเฉินก่อน จะได้รับมรดกของจอมปราชญ์สูงสุด

ท้ายที่สุดมีราชาเทพธาตุแสงมากมายรวมตัวกันที่นี่ มีผู้นำยอดเขาแห่งเก้าสิบเก้ายอดเขาหลักที่เป็นราชาเทพธาตุแสงช่วงกลางมานานมาก เจี้ยนเฉินมีแกนวิญญาณเพียงสองสีจึงไม่มีใครจริงจังกับเขา จากมุมมองของพวกเขา เขาเป็นเหมือนสัตว์ที่กำลังถูกล่า มันขึ้นอยู่กับว่าใครที่จะได้ตัวเขาไปในตอนนี้

อย่างไรก็ตามแม้จะถูกล้อมรอบด้วยราชาเทพธาตุแสงจำนวนมาก เจี้ยนเฉินยังคงกำตราประทับไว้แน่นและละยังคงสงบนิ่งอยู่อย่างสมบูรณ์ แม้ว่าเขาจะถูกล้อมรอบทุกทิศทางและยังมีราชาเทพธาตุแสงหลายคนที่ไม่อ่อนแอไปกว่าผู้นำยอดเขาเพ่งนภา เขาไม่รู้สึกกลัวเลย

ในขณะนี้ มือที่มีขนาดใหญ่และทรงพลังของผู้นำยอดเขาตะวันเดือดได้ห่างจากไหล่ของเจี้ยนเฉินเพียง 3 นิ้ว

เซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาที่แข็งแกร่งอีกสองสามคนก็อยู่ใกล้กับเจี้ยนเฉิน พวกเขากำลังจะจับตราประทับที่อยู่ในมือของเขา

ยิ่งไปกว่านั้นกระบี่ธาตุแสงมากกว่าหนึ่งโหลที่ส่องแสงพราวกำลังมาถึงแขนของเจี้ยนเฉินด้วยพลังของกฎแห่งศรัทธา

มีแม้กระทั่งมือใหญ่ ๆ หลายมือที่ควบแน่นจากพลังเซียนธาตุแสงที่กำลังดิ่งลงมาด้วยพลังอันยิ่งใหญ่

การโจมตีเหล่านี้ที่มาจากทุกหนทุกแห่งก่อตัวเป็นคุก มันปิดเส้นทางแห่งการล่าถอยทั้งหมดของเจี้ยนเฉิน มันขังเขาไว้อย่างหมดจด ใครก็ตามที่เห็นสิ่งนี้จะคิดว่าเขาคงจบสิ้น มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะหลบหนี

“เจียงหยาง ! ” เสียงของตงหลินหยานเซว่ดังขึ้นในระยะไกล นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจเมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินตกอยู่ในอันตราย

“เร็วเข้า ช่วยเจียงหยางเร็ว อย่าปล่อยให้เขาต้องได้รับอันตราย ! ” ตงหลินหยานเซว่สั่งผู้พิทักษ์ 8 คนข้างนางทันที

ผู้พิทักษ์ 8 คนไม่ลังเลเลย ก่อนที่ตงหลินหยานเซว่จะพูดจบ พวกเขาก็รีบไปอย่างรีบเร่ง

อย่างไรก็ตามความปรารถนาก็เผาไหม้ในสายตาของพวกเขาเช่นกัน พวกเขามองเจี้ยนเฉินด้วยความโลภ

เห็นได้ชัดว่าผู้พิทักษ์ 8 คนนั้นไม่มีความตั้งใจที่จะช่วยเหลือเจี้ยนเฉิน พวกเขาไม่สามารถต้านทานการล่อลวงจากตราประทับของจอมปราชญ์สูงสุดได้ พวกเขาเข้าร่วมในการต่อสู้

เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเมื่อเห็นผู้คนมากมายต่อสู้เพื่อแย่งชิงมรดกของจอมปราชญ์สูงสุดในมือของเขา ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว มิติก็สั่นสะเทือนและเขาก็หายไปจากวงล้อม

ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ เขาใช้กฏของมิติ โดยทั่วไปแล้วเขาหายตัวไปจากการโจมตีของทุกคนโดยปรากฏขึ้นนอกวงล้อม

ปัง !

การโจมตีทั้งหมดจากเหล่าราชาเทพธาตุแสงพลาดไป การโจมตีนับไม่ถ้วนดิ่งลงบนพื้นดินก่อให้เกิดเสียงอึกทึกและระเบิดฝุ่นขึ้นสู่อากาศ

กระบี่ธาตุแสงหลายเล่มยิงตรงไปที่พื้นตรงข้าม บังคับให้ราชาเทพธาตุแสงที่อ่อนแอกว่าจำนวนมากต้องถอยหนี มันช่างวุ่นวายอย่างที่สุด

“เนื่องจากข้าได้รับมรดกของจอมปราชญ์สูงสุดมาแล้ว มันหมายความว่าโชคชะตาลิขิตให้ข้าได้มันมา หากพวกเจ้าพยายามที่จะดำเนินการอย่างกดขี่และบังคับขู่เข็ญข้า มันก็เท่ากับว่าพวกเจ้าไม่เชื่อฟังเจตนารมณ์ของจอมปราชญ์สูงสุด” เจี้ยนเฉินตะโกนเรียกอย่างเย็นชาจากบริเวณใกล้เคียงขณะที่เขาถือตราประทับ

เขาไม่สามารถใส่มรดกเข้าไปในวงแหวนมิติได้ และเขาไม่มีเวลาที่จะดูดซับข้อมูลภายในมันเช่นกัน เป็นผลให้เขาต้องถือไว้ในมือของเขาเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อทุกคนมองดูตราประทับที่แพรวพราวที่มาพร้อมกับพลังของกฎ ความปรารถนาของพวกเขาก็รุนแรงขึ้นเท่าตัว พวกเขาสูญเสียเหตุผลทั้งหมดและเริ่มบ้าคลั่ง

“เจียงหยาง,นั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าควรได้รับ. ส่งมา …”

“เจ้ามีแกนวิญญาณสองสีเท่านั้น แต่เจ้ากล้าที่จะบอกว่าตัวเองถูกลิขิตให้ได้รับตราประทับของจอมปราชญ์สูงสุดหรือ ? เจ้าช่างไร้ยางอายจริง ๆ…”

“มอบมรดกมา ไม่อย่างนั้นเจ้าต้องตาย…”

พลังแห่งการมีอยู่ของราชาเทพธาตุแสงพุ่งขึ้นขณะที่พวกเขายังคงกระโจนเข้าใส่เจี้ยนเฉินอย่างจริงจัง เพื่อประโยชน์ของมรดก เพื่อประโยชน์ของโอกาสที่จะทะยานขึ้นอย่างโดดเด่น มันทำให้ทุกคนบ้าคลั่ง พวกเขาจะไปไกลถึงขั้นมีการฆ่าฟัน

พวกเขาทั้งหมดต่างก็สูญเสียสติ เป็นผลให้พวกเขาล้มเหลวที่จะตระหนักถึงวิธีการที่เจี้ยนเฉินจัดการเพื่อให้ตัวเองออกจากวงล้อมของพวกเขาก่อนหน้านี้

เจี้ยนเฉินเลี่ยงการโจมตีได้อย่างง่ายดายภายในพริบตา เมื่อเขาเห็นความปรารถนาอันเร่าร้อนในสายตาของทุกคน สายตาของเขาก็ค่อย ๆ เย็นชา

ในขณะนี้ กฎแห่งศรัทธาอันทรงพลังก็ลงมา ตงหลินฉินชุยได้พุ่งออกมาอีกครั้งจากด้านหลังเจี้ยนเฉิน นางควบแน่นกระบี่ธาตุแสงและแกว่งไปทางมือของเจี้ยนเฉินโดยไม่ลังเลเลย

“ท่านน้า อย่านะ ! ” ตงหลินหยานเซว่จับมือของตงหลินฉินชุยทันที นางอ้อนวอนด้วยใบหน้าที่ตื่นกลัว

“ปล่อย ! ” ตงหลินฉินชุยร้องออกมา ดวงตาของนางถูกเผาด้วยความปรารถนา ทันใดนั้นนางก็สะบัดแขน และด้วยการบ่มเพาะในฐานะราชาเทพช่วงกลาง นางก็สามารถสลัดตงหลินหยานเซว่ได้อย่างง่ายดาย จากนั้นนางก็เข้าโจมตีเจี้ยนเฉินอย่างไร้ความปราณี

ในขณะนี้ไม่มีใครจำกฎของโถงเซียนธาตุแสงได้ และไม่สามารถจำรองผู้นำซวนจ้านที่ยืนอยู่ด้านหลังเจี้ยนเฉินได้ การได้รับมรดกกลายเป็นเป้าหมายเดียวสำหรับทุกคนในตอนนี้

ตงหลินหยานเวว่เต็มไปด้วยความกังวลเมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินถูกล้อม มีเพียงนางเท่านั้นที่ไม่สนใจมรดกของจอมปราชญ์สูงสุดจากทุกคนที่อยู่ที่นั่น นางได้แต่รู้สึกกังวลแทนเจี้ยนเฉินเท่านั้น

ทันใดนั้นความมุ่งมั่นก็ท่วมท้นดวงตาของตงหลินหยานเซว่ นางหยิบเอาเครื่องรางโบราณออกจากแหวนมิติ หลังจากเปิดใช้งานแล้ว พลังงานอันทรงพลังปรากฏขึ้น ซึ่งกลายเป็นม่านพลังงานรอบตัวนาง

หลังจากนั้นนางก็มาถึงหน้าเจี้ยนเฉินภายใต้การคุ้มครองของม่านพลังและดึงเจี้ยนเฉินเข้ามา นางใช้พลังของเครื่องรางเพื่อป้องกันการโจมตีที่เข้ามาทั้งหมด

“เจียงหยาง ไปกันเถอะ ข้าไม่สามารถต้านได้นาน” ตงหลินหยานเซว่เรียกอย่างไม่สนใจใครก่อนที่จะหนีไปไกลโดยไม่ถามแม้แต่คำตอบของเจี้ยนเฉิน

อย่างไรก็ตามนางก็ตกตะลึงในไม่ช้าและสีหน้าของนางก็ดูย่ำแย่ ประตูจากโลกจิ๋วปิดไปแล้ว พวกเขาไม่สามารถออกไปได้ ไม่ว่าพวกเขาจะหนีไปยังไง พวกเขาจะยังคงติดอยู่ในโลกจิ๋ว พวกเขาไม่สามารถหนีจากเหล่าราชาเทพธาตุแสงได้

เสียงระเบิดพุ่งออกมานอกม่านพลังงานอย่างต่อเนื่อง คลื่นพลังงานอันทรงพลังทำให้เกิดความหายนะในโลกจิ๋ว ขณะที่เหล่าราชาเทพธาตุแสงพุ่งออกมาพร้อมกับตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง โจมตีม่านพลังงาน พวกเขาระเบิดโลกจิ๋วที่งดงามนี้ให้กลายเป็นหายนะ

เครื่องรางถูกมอบให้กับตงหลินหยานเซว่หลังจากที่นางกลายเป็นเซียนผู้ถูกเลือก. มันมีพลังที่น่าประทับใจเพียงพอที่จะสกัดกั้นการโจมตีจากผู้เชี่ยวชาญขั้นตั้งต้น.

แต่พลังภายในเครื่องรางลดลงอย่างรวดเร็วภายใต้การโจมตีอย่างต่อเนื่องจากเหล่าราชาเทพธาตุแสงเหล่านี้ มันไม่สามารถอยู่ได้นานมาก

“ตงหลินหยานเซว่ เจ้าไม่ควรช่วยข้า” เจี้ยนเฉินยังคงสงบภายในม่านพลัง ยกเว้นสายตาของเขาที่มีต่อตงหลินหยานเซว่ที่ดูหมดหนทาง

“ข้าไม่สนใจ ข้าไม่สามารถปล่อยให้สิ่งใดเกิดขึ้นกับเจ้าได้” ตงหลินหยานเซว่พูดอย่างดื้อรั้น ตั้งแต่ที่เจี้ยนเฉินได้รับมรดก เขาก็ถูกล้อมรอบมันเกิดขึ้นเร็วเกินไปจนหลายคนไม่สามารถตอบสนองได้ทัน ด้วยเหตุนี้ตงหลินหยานเซว่จึงไม่สามารถสังเกตได้ว่าเจี้ยนเฉินสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีทั้งหมดได้อย่างไร

นางยังเชื่ออยู่ในจิตสำนึกว่าเจี้ยนเฉินมีแกนวิญญาณสองสีและยังไม่ได้เติบโตขึ้นจนมีพละกำลังที่น่าประทับใจ