ตอนที่ 2025 เจ้าต้องมีวิธีแน่ ตอนที่ 2026 เด็กหนุ่มอยู่ที่ใด
ตอนที่ 2025 เจ้าต้องมีวิธีแน่
นึกถึงเรื่องนี้ทีไร หัวใจของเขาก็เจ็บปวด ในสายตาท่านอาจารย์ ศิลาเพลิงนั่นสำคัญกว่าพวกเขาอีกงั้นหรือ? หรือว่า เขาไม่กลัวว่าพวกเขาจะกลับออกไปบ้างเลยหรือ?
เขาออกเดินทางมาครั้งนี้ไม่ได้บอกให้ท่านพ่อที่บ้านรู้ หากตายอยู่ที่นี่จริง เกรงว่าท่านพ่อท่านแม่ที่บ้านคงรับไม่ได้แน่ ในหมู่พวกเขาหกคน มีเพียงศิษย์น้องหญิงคนเดียวที่เคยพูดถึงเรื่องป่าภูเขาไฟให้พ่อนางฟัง ส่วนคนอื่นไม่มีใครบอกที่บ้านเลย
ฮุ่นหยวนจื่อที่กำลังตามหาจัวจวินเยวี่ยกับเฟิ่งจิ่วได้ยินอย่างนั้นก็ขมวดคิ้ว ตวัดตามองแขนของเขา ก่อนตำหนิ “ในเมื่อไม่รู้อะไรเลย เหตุใดจึงกล้าเข้ามาในป่าภูเขาไฟ? อาจารย์ของพวกเจ้าสั่งให้พวกเจ้ามาตาย พวกเจ้าก็มาจริงๆ แต่ละคนช่างไร้สมองนัก”
ครั้นถูกฮุ่นหยวนจื่อตำหนิเช่นนี้ ไม่ใช่แค่ฝานอี้ซิว แม้แต่ทุกคนในตระกูลไฉก็ได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าพูดอะไร พวกเขาพิจารณาไม่รอบคอบจริงๆ โดยเฉพาะคุณชายรองไฉ ยามนี้อดรู้สึกเสียใจไม่ได้ รู้อย่างนี้เขาคงไม่พาทุกคนมาฝึกฝนที่นี่ หากทุกคนในตระกูลต้องตายอยู่ที่นี่ เกรงว่าแม้เขาจะรอดกลับไปคนเดียวก็คงยากจะหนีความผิดได้
ว่ากันตามตรงแล้ว เขามั่นใจในตนเองเกินไป คิดว่าตนเองเป็นผู้ฝึกวิชาเซียนสามารถพาคนในตระกูลมาฝึกฝนในป่าภูเขาไฟได้ แต่กลับต้องเผชิญหน้ากับอันตรายครั้งแล้วครั้ง
เวลานี้ หลังจากหมอที่ติดตามตระกูลไฉมาตรวจอาการของพวกลูกหลานตระกูลไฉที่ได้รับบาดเจ็บเสร็จ เขากลับส่ายหน้า ก่อนรายงานคุณชายรองไฉ “คุณชายรอง ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไร แค่แผลภายนอกเล็กน้อย ข้าให้พวกเขาทำความสะอาดแผลและใส่ยาแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่า…”
เพียงแต่ไม่รู้ว่า หลังจากนี้จะมีอาการใดตามมาหรือไม่? โดยเฉพาะเมื่อเห็นฮุ่นหยวนจื่อไม่ยอมบอกอะไร ลึกๆ ในใจเขาจึงไม่มั่นใจ ทว่าตอนนี้กลับตรวจไม่เจออะไร
“ท่านเซียน ได้โปรดบอกพวกข้า หากถูกมดกินคนกัดแล้งจะเป็นอย่างไร? พวกข้าจะได้เตรียมตัวรับมือ” คุณชายรองไฉขอร้อง ลึกๆ ข้างในเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจ หากถูกกัดแล้วมีเพียงบาดแผลภายนอก สีหน้าของฮุ่นหยวนจื่อคงไม่แย่ขนาดนี้
“ท่านบุพพาจารย์ขอรับ” ฝานอี้ซิวเองก็เรียกเขา มองเขาด้วยความร้อนใจ
ทุกคนที่อยู่รอบๆ ไม่ว่าจะเป็นคนที่บาดเจ็บเพราะถูกมดกินคนกัดหรือไม่ สายตาของทุกคนล้วนจับจ้องไปที่ฮุ่นหยวนจื่อ
ครั้นเห็นสายตาของทุกคนจับจ้องมาที่เขา ฮุ่นหยวนจื่อแค่นเสียงขึ้นจมูก บ่นอย่างไม่สบอารมณ์ “มองข้าทำไมกัน? ข้าไม่มีวิชาแพทย์เสียหน่อย! พวกเจ้าคิดว่าเหตุใดมดกินคนจึงถูกจัดอันดับเป็นหนึ่งในห้าสัตว์มีพิษเล่า? นั่นก็ต้องเป็นเพราะพิษของมันอยู่แล้ว!”
“แต่ข้าตรวจไม่พบร่องรอยของพิษในร่างกายของคนที่ถูกมดกินคนกัดเลยนะขอรับ!” หมอประจำตระกูลไฉแย้งด้วยความสงสัย เขาตรวจไม่เจอพิษจริงๆ แล้วจะเป็นเพราะพิษของมดกินคนได้อย่างไรกัน?
“ตรวจไม่เจอไม่ได้แปลว่าไม่มี พวกเจ้าคิดว่านี่เป็นพิษธรรมดาทั่วไปหรือ? พิษทั่วไปใช้ยาแก้พิษธรรมดาก็แก้ได้แล้ว แต่พิษของมดกินคนนี้ เป็นพิษไฟ! ยามนี้บาดแผลยังไม่แย่ลง พิษไฟยังไม่โจมตีชีพจรหัวใจ พวกเจ้าย่อมไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้ว แต่อีกไม่นานหรอก คนที่ถูกพิษของมดกินคน เพียงชั่วเวลาหนึ่งก้านธูปพิษของมันก็จะออกฤทธิ์ เมื่อถึงเวลานั้นพิษไฟโจมตีชีพจรหัวใจ เซียนที่ไหนก็ช่วยไม่ได้แล้ว”
ได้ยินอย่างนั้น พวกคนที่ถูกมดกินคนกัดพลันหน้าซีดเผือด สายตาปรากฏแววสิ้นหวัง “จบกัน…คราวนี้จบกัน…พวกเราต้องตายแน่ๆ…”
“ท่านเซียน ท่านต้องมีวิธีแน่ๆ ท่านต้องหาวิธีช่วยได้แน่ ใช่หรือไม่ขอรับ?”
………………………………….
ตอนที่ 2026 เด็กหนุ่มอยู่ที่ใด
คนของตระกูลไฉพึมพำถาม หน้าตาสิ้นหวัง พวกเขาหลายคนถูกมดกินคนกัด หากเป็นอย่างที่เขาว่าจริง อย่างนั้น พวกเขาก็ต้องตายน่ะสิ?
“ข้าจะไปมีวิธีอะไรได้? ข้าไม่รู้วิชาแพทย์เสียหน่อย” ฮุ่นหยวนจื่อเอ่ยอย่างอารมณ์เสีย ยังคงสอดส่ายสายตามองไปรอบๆ สงสัยว่าเหตุใดจึงไม่เห็นเจ้าหนูสองคนนั้น?
“ท่านบุพพาจารย์ พวกข้ามียาแก้พิษก็ใช้แก้ไม่ได้หรือ? เมื่อครู่ข้ากินยาแก้พิษไปแล้ว นั่นเป็นยาระดับสี่ น่าจะใช้ได้กระมัง?” ฝานอี้ซิวถาม ดวงหน้าซีดเผือด อารมณ์ตึงเครียด
เพื่อเอาชีวิตรอด แม้แต่ยาแก้พิษระดับสี่ที่พ่อของเขาให้มาเขาก็กินไปแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือไม่?
“ไม่มีประโยชน์ๆ เหตุผลที่มดกินคนเป็นหนึ่งในห้าสัตว์มีพิษแห่งป่าภูเขาไฟ นั่นก็เพราะมดกินคนที่อยู่ที่นี่เคยชินกับอุณหภูมิสูงซึ่งเกิดจากภูเขาไฟที่ระเบิดทั้งปี พวกมันไม่ใช่มดกินคนธรรมดา พวกมันแต่ละตัวมีพิษไฟอยู่ตรงก้น ไม่ว่าใครที่ถูกกัด ข้ายังไม่เคยได้ยินว่ามีใครรอดชีวิตมาได้”
“อย่างนั้น อย่างนั้นพวกข้าก็ไร้หนทางรอดแล้ว?” หนึ่งในนั้นพึมพำถาม
ฮุ่นหยวนจื่อเหลือบมองพวกเขาแวบหนึ่ง ลูบหนวดแล้วตอบอย่างแช่มช้า “ก็ไม่ใช่ว่าจะไร้หนทางรอดเสียทีเดียว”
ทุกคนที่ตอนแรกยังรู้สึกสิ้นหวัง ครั้นได้ยินเขาพูดอย่างนั้นก็เริ่มมีหวังขึ้นมาอีกครั้ง “ท่านเซียนโปรดชี้ทางรอด”
“เจ้าเด็กเมื่อวานซืนนั่น ก็ต้องดูว่าเจ้าเด็กเมื่อวานซืนนั่นจะยอมช่วยพวกเจ้าหรือไม่”
ฮุ่นหยวนจื่อแค่นเสียง ดูท่าทางคนพวกนี้ ที่แท้ในตระกูลมีเจ้าเด็กเมื่อวานซืนที่วิชาแพทย์ยอดเยี่ยมอยู่ด้วยแต่พวกเขากลับไม่รู้เลย? ยังเอาแต่มาขอร้องให้เขาช่วย? มีสมบัติล้ำค่าที่จะช่วยให้รอดชีวิตอยู่ในมือแล้วแท้ๆ แต่กลับไม่รู้จักใช้ปะโยชน์ คนพวกนี้ช่างใช้ชีวิตมาเสียเปล่าจริงๆ
เด็กเมื่อวานซืน?
ทุกคนสงสัย ก่อนจะครุ่นคิด และถามอย่างระมัดระวัง “เสี่ยวจิ่วหรือขอรับ?”
“ไม่ใช่เขาแล้วจะใครอีก? เจ้าเด็กเมื่อวานซืนนั่นมีวิชาแพทย์สูงส่ง! หากเขาอยากช่วยพวกเจ้า พวกเจ้าย่อมรอดได้แน่นอน” แม้แต่ยาที่จัวจวินเยวี่ยโดนเขายังแก้ได้ เชื่อว่าพิษไฟของมดกินคนนี่ก็คงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา
ทุกคนตกตะลึง ก่อนจะหันมองหารอบๆ แล้วก็พบว่าเด็กหนุ่มชุดเขียวไม่ได้อยู่ที่นี่ แม้แต่ชายหนุ่มแซ่จัวก็ไม่อยู่ด้วย พวกเขาอดสะท้านไปทั้งใจไม่ได้ เมื่อครู่พวกเขามัวแต่หนีเอาชีวิตรอด กลับลืมเด็กหนุ่มไปเสียได้ ขะ เขาคงไม่ได้ถูกมดกินคนกินไปแล้วหรอกกระมัง?
“ขะ เขาไม่อยู่…”
ไฉเฟิงเองก็เพิ่งได้สิต “เสี่ยวจิ่วจะเป็นอะไรหรือไม่? เหตุใดเขาไม่ได้อยู่กับเรา? ข้าจะกลับไปตามหาเขาดู!”
“ข้าไปด้วย คนอื่นพักอยู่ที่นี่ไปก่อน” คุณชายรองไฉเอ่ย ก่อนหันไปกำชับทุกคน “หากพวกเขากลับมา ก็รีบขอร้องให้เขาช่วยดูแผลของพวกเจ้า หากพวกข้าหาเขาไม่เจอจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด”
เอ่ยจบ ก็หันไปเอ่ยกับฮุ่นหยวนจื่อ “ท่านเซียน ทุกคนที่นี่ รบกวนท่านเซียนช่วยดูแลพวกเขาด้วย พวกข้าจะรีบไปรีบกลับ”
“ไปเถอะๆ!” เห็นแก่ที่ตระกูลไฉเป็นตระกูลของเจ้าเด็กเมื่อวานซืนนั่น ฮุ่นหยวนจื่อกลับไม่ได้ทำหน้าไม่พอใจ เพียงโบกมือ ก่อนจะเดินไปหาที่นั่ง
แม้เขาจะไม่ได้คาดหวังอะไรกับฝีมือของเจ้าหนูนั่น แต่มีเจ้าท่อนไม้จัวจวินเยวี่ยอยู่ด้วย น่าจะไม่ถึงตาย เดาว่าคงแค่หลงทางอยู่ในป่ากระมัง!
ทว่า เฟิ่งจิ่วกับจัวจวินเยวี่ยในเวลานี้อยู่ในป่าจริงๆ เพียงแต่พวกเขาไม่ได้หลงทาง แค่ย้อนกลับไปทางเดิมเท่านั้น เดิมทีจัวจวินเยวี่ยเป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว กอปรกับไม่รู้ว่าเด็กหนุ่มคิดอะไรอยู่ เห็นเขาย้อนกลับไปทางเดิมก็ทำได้เพียงคอยคุ้มกันเขา ไม่เคยถามอะไร จนกระทั่งมาถึงจุดที่พวกเขาเจอมดกินไฟ เขาก็เห็นเด็กหนุ่มหยุดเดิน
………………………………….
