บทที่ 1059 ดื่มจนเมามาย
………………….
บทที่ 1059 ดื่มจนเมามาย
ครั้นได้ยินประโยคนี้ เจียงลั่วฝูหันไปด้านข้างโดยไม่รู้ตัวและแสร้งทำเป็นมองหาอะไรบางอย่าง
เซี่ยซิวรู้สึกปวดใจ หลังจากผ่านมาเป็นระยะเวลานาน ในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยตัวเองจากสิ่งที่เขาเห็นในมิติลับ นี่ข้าต้องเห็นมันอีกครั้งจริง ๆ เหรอ? ข้าไม่ต้องการ!
เซี่ยเต๋าอวิ๋นถอนหายใจ มีข่าวลือว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลฉู่และซูอันเป็นสามีภรรยากันเพียงในนามเท่านั้น แต่เมื่อมาเห็นด้วยตาตัวเอง ข่าวลือคงเป็นเพียงข่าวลือ!
ฉู่โหยวเจาเอามือดันมู่หรงชิงเหอให้หันไปทางอื่นและพูดว่า “น้องชิงเหอ เจ้ามองอะไรแบบนี้ไม่ได้” อย่างไรก็ตาม ฉากร่วมรักของซูอันและฉู่ชูเหยียนปรากฏขึ้นในความคิด ทำให้หัวใจของนางเต้นแรง
ซูอันหัวเราะด้วยความอับอาย “คงไม่ดีหรอกมั้ง?”
“ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าถอดมันออกต่อหน้าทุกคน!” ฉู่ชูเหยียนกลอกตา นางสั่งให้คนใช้ตั้งฉากเปลี่ยนเสื้อผ้าชั่วคราว
ซูอันถอนหายใจด้วยความชื่นชม ภรรยาของเขาช่างพิถีพิถันจริง ๆ! เพื่อป้องกันความกระอักกระอ่วน เขาจึงเข้าไปหลังฉากและถามว่า “หือ? สาวใช้พวกนี้มาจากไหนกัน?”
ฉู่ชูเหยียนตอบว่า “เจ้าลืมไปแล้วเหรอ? ข้าบอกว่าจะช่วยเจ้าหาคนรับใช้มาให้ คนพวกนี้ล้วนมาจากตระกูลฉู่ทั้งสิ้น”
ซูอันรู้สึกอบอุ่นภายใน “ข้ากำลังจะบอกว่าคนเหล่านี้ดูคุ้นเคย ว่าแต่ทำไมข้าไม่เห็นเฉิงโซวผิงเลย?” เขาถาม
ฉู่ชูเหยียนตอบว่า “ท่านแม่บอกว่าเขาเป็นคนน่ารำคาญที่สุด นั่นเป็นเหตุผลที่นางไม่ส่งเขามาด้วย”
ซูอันตกตะลึง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้โต้แย้ง การมีเด็กปากเสียแถมมีนิสัยนกสองหัวมาอยู่ใกล้ ๆ ไม่ใช่เรื่องที่น่าดีใจเท่าไรนัก
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่แล้ว เขาเชิญเจียงลั่วฝูและคนอื่น ๆ เข้ามาข้างใน งานเลี้ยงได้เตรียมไว้แล้ว เมื่อทุกคนมารวมตัวกันบรรยากาศก็มีชีวิตชีวาขึ้นเรื่อย ๆ
ซูอันใช้โอกาสนี้เทสุราให้เจียงลั่วฝู “อาจารย์ใหญ่ ข้าต้องขอบคุณท่านในครั้งนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะบิดาของท่านทำให้ข้าสามารถผ่านเรื่องนี้มาได้อย่างปลอดภัย”
เจียงลั่วฝูคิดในใจว่าเด็กคนนี้คงเขินอายเกินกว่าจะเรียกนางว่า ‘อาจารย์ใหญ่ผู้งดงาม’ ต่อหน้าภรรยาของเขา นางตอบว่า “พ่อของข้าเป็นคนตรงไปตรงมาเสมอ เขาไม่มีทางทำอะไรเพียงเพราะถูกร้องขอ ที่เขาดูแลเจ้าคงเพราะรู้สึกว่าเจ้าเป็นผู้บริสุทธิ์”
ซูอันกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณธรรมของบิดาท่านคู่ควรแก่การชื่นชมอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม ข้ายังคงต้องขอบคุณที่ท่านพยายามช่วยเมื่อข้าถูกทูตยุทธ์เสื้อแพรจับมาก่อนหน้านี้เช่นกัน”
เจียงลั่วฝูหน้าแดงระเรื่อ “ข้าไม่กล้าทวงความชอบสำหรับเรื่องนั้น เพราะแม้ข้าจะพยายามช่วยเจ้า แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร”
ซูอันส่ายหัว “แค่ความตั้งใจเพียงอย่างเดียวข้าก็รู้สึกขอบคุณมากแล้ว”
ฉู่ชูเหยียนตกใจและยกถ้วยของนางขึ้น “ข้าไม่คิดว่าอาจารย์ใหญ่เจียงจะช่วยเรามามากขนาดนี้ ข้าขอคารวะสักจอก”
เมื่อเจียงลั่วฝูมองฉู่ชูเหยียน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าการจ้องมองของอีกฝ่ายมีความหมายมากกว่าที่ควรเป็น นางเคอะเขิน “เจ้าหมายถึงอะไร ‘ความตั้งใจ’? ส่วนใหญ่เป็นเพราะหลิวอวี้ต้องการช่วยเจ้า ข้ารำคาญมากจนในที่สุดก็ทนไม่ไหวและขอความช่วยเหลือจากท่านพ่อ”
เจียงลั่วฝูลงเอยด้วยการขายเพื่อนในที่สุด แต่ซางหลิวอวี้ไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย ดังนั้นมันจึงไม่สำคัญ
“อาจารย์ซาง…” ภาพของผู้หญิงในศาลาปรากฏในความคิดของซูอันอีกครั้ง เขาเหม่อลอยไปครู่หนึ่ง
ฉู่ชูเหยียนยิ้มอย่างคลุมเครือ “อาซู ข้าไม่คิดเลยนะว่าเจ้าจะกว้างขวางขนาดนี้ แม้แต่อาจารย์ซางผู้ลึกลับของสถาบันจันทร์กระจ่าง เจ้าก็ยังสนิทสนมด้วย?” นางเลือกเขาเป็นสามีที่แต่งเข้าตระกูลเพราะบุคลิกธรรมดาและไม่เอาถ่านของเขา แต่สุดท้ายซูอันกลับกลายเป็นชายเจ้าชู้ที่สุด! นางถูกหลอก!
ซูอันตื่นตระหนกและกล่าวว่า “ปกติอาจารย์ซางเป็นคนใจดีอยู่แล้ว นางทนไม่ได้ที่เห็นลูกศิษย์ถูกทำร้าย เจ้าช่วยบอกให้ท่านพ่อตาและท่านแม่ยายแสดงความขอบคุณนางด้วย”
“ได้” ฉู่ชูเหยียนดูอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
เซี่ยซิวที่เมาแล้วถามขึ้น “อาซู เจ้ามีน้องสาวหรืออะไรแบบนั้นไหม?”
ซูอันตกตะลึง “ไม่มี ทำไมเจ้าถึงถามแบบนี้?”
เซี่ยซิวดูผิดหวัง เขามองพี่สาวและพูดอย่างเศร้าใจว่า “ข้ารู้สึกเสียเปรียบอย่างไรไม่รู้…”
เซี่ยเต๋าอวิ๋นผู้ซึ่งกำลังฟังอย่างตั้งใจอยู่ด้านข้างรู้สึกใบหน้าร้อนขึ้นฉับพลัน นางดึงหูของน้องชายอย่างหงุดหงิด “เจ้าบ้า! เจ้าพูดอะไรเนี่ย?”
แม้นางจะคิดว่าซูอันเป็นผู้ชายที่ดี แต่ก็ไม่อยู่ในระดับที่นางยินดีจะแต่งงานด้วย นอกจากนี้ น้องบ้าของนางกล้าพูดแบบนั้นต่อหน้าคุณหนูใหญ่ตระกูลฉู่ได้อย่างไร? ต่อไปฉู่ชูเหยียนจะมองหน้าใครได้อย่างไร?
เซี่ยซิวหัวเราะ “ได้ ๆ ข้าไม่พูดแล้ว ฮ่า ๆ มาดื่มกันเถอะ ดื่มกันเถอะ!”
โชคดีที่มู่หรงชิงเหอช่วยเขาให้พ้นจากความอับอาย นางลุกขึ้นและยอกจอกเหล้าขึ้นดื่มให้ซูอัน “พี่ซู ข้ารู้ว่าท่านปู่ของข้ารบกวนพี่ซูค่อนข้างมาก ข้าหวังว่าท่านจะไม่ถือสา นั่นเป็นเพียงธรรมชาติของเขา”
นางยังคงคิดที่จะแต่งเข้าตระกูลฉู่ คุณหนูใหญ่ตระกูลฉู่ดูเหมือนจะเป็นคนที่คอยจัดการกิจการของตระกูล ส่วนพี่ฉู่ดูเหมือนจะรักและวางใจพี่เขยคนนี้มาก ดังนั้นจึงควรรักษาความสัมพันธ์ที่ดีเอาไว้ ไม่อย่างนั้น ถ้าเขาพูดไม่ดีเกี่ยวกับนาง อาจจะทำให้พี่ฉู่เกลียดชังนางได้!
ซูอันยิ้มและพูดว่า “ชิงเหอ เจ้าไม่ต้องกังวล ปู่ของเจ้าทำตามหน้าที่ ข้าจะตำหนิเขาได้อย่างไร?”
ตาเฒ่าตดเหม็นมู่หรงถงคนนั้นอาจมีความคิดที่จะแก้แค้น แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้ต่อต้านคำตัดสิน ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องที่ควรถือสาอะไร เนื่องจากมู่หรงชิงเหอได้ถ่อมตนเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะโหยวเจา เขาไม่ควรเข้าไปยุ่งเรื่องของนกคู่รักใช่ไหม?
มู่หรงชิงเหอถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินคำพูดของซูอัน นางยกจอกดื่มจนหมดในอึกเดียวแล้วยิ้มกว้าง “ขอบคุณพี่ซู!”
…
ขณะที่พวกเขากินดื่มและพูดคุยกัน เวลาค่อย ๆ ผ่านไป
เจียงลั่วฝูและพี่น้องตระกูลเซี่ยขอตัวกลับก่อน ในทางกลับกัน ฉู่โหยวเจาและมู่หรงชิงเหอไม่ได้ตามไปด้วย ไม่ใช่ว่าทั้งสองต้องการที่จะรั้งอยู่ แต่ว่าพวกเขาเมาจนหมดสภาพ เด็กสาวทั้งสองไม่ค่อยดื่มถึงขนาดนี้ แต่เนื่องจากอารมณ์รื่นเริง จึงกินดื่มอย่างเต็มที่ พอหมดจอกก็รินใหม่และเมามายอย่างรวดเร็ว
เซี่ยซิวพยายามเข้าใกล้มู่หรงชิงเหออยู่เรื่อย ๆ และกระตุ้นให้นางดื่มมากขึ้น ฉู่โหยวเจาจึงรู้สึกไม่มีความสุขอย่างเห็นได้ชัดที่ต้องดื่มแทนมู่หรงชิงเหอ อย่างไรก็ตาม คุณหนูเล็กของตระกูลฉู่จะเอาอะไรไปสู้กับเซี่ยซิวที่ช่ำชองเหมือนปลาว่ายน้ำได้? ไม่นานก็พ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว
มู่หรงชิงเหอเห็นการกลั่นแกล้งดังกล่าวเกิดขึ้น ไม่รู้ว่าสาเหตุมาจากตัวเองหรือไม่ ถึงแม้นางจะยังเด็ก แต่ก็สามารถดื่มสุราในปริมาณมากได้อย่างแน่นอน นอกจากนี้ฉู่โหยวเจาได้ต่อสู้เพื่อนางแล้ว ถึงเวลาที่นางจะต้องสู้เพื่อตัวเองบ้าง
ในที่สุด การแข่งขันดื่มสุราก็จบลงด้วยความพ่ายแพ้ต่อกันและกัน เด็กสาวทั้งสองพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ แต่เซี่ยซิวไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนัก ถึงขนาดต้องให้ข้ารับใช้ของตระกูลเซี่ยพยุงปีกกันยักแย่ยักยันเดินไป
เมื่อเห็นมู่หรงชิงเหอที่หมดสติซูอันพูดพร้อมกับถอนหายใจ “นางเป็นพริกที่เผ็ดจริง ๆ แม้แต่เซี่ยซิวก็ยังต้องย่ำแย่กลับไป”
ฉู่ชูเหยียนร้องเสียงดัง “เซี่ยซิวมีเจตนาไม่ดี ชิงเหอน้อยต้องลำบากแล้ว” นางรู้ว่าเด็กสาวคนนี้สนิทกับน้องสาวตัวน้อย นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงเผื่อแผ่ความห่วงใยไปให้มู่หรงชิงเหอด้วย นางให้คนรับใช้ทำความสะอาดโต๊ะในขณะที่ประคองมู่หรงชิงเหอไปพักผ่อนในห้อง
สำหรับฉู่โหยวเจา ซูอันต้องอุ้มนางกลับ เพราะจริง ๆ แล้วในสายตาของทุกคน นางเป็นผู้ชาย จึงไม่เหมาะที่ฉู่ชูเหยียนจะเป็นคนพานางกลับไป
………………….
