บทที่ 1038 ไร้ยางอายอะไรขนาดนี้?
บทที่ 1038 ไร้ยางอายอะไรขนาดนี้?
ขณะเดียวกันซูอันคิดกับตัวเองว่าจะสามารถใช้ ‘คีย์บอร์ดจงมา’ ได้หรือไม่ เพื่อหลอกผู้คนว่าองค์หญิงรัชทายาทอยู่ในวังตะวันออกและเคลื่อนย้ายนางไปทางนั้น อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้ว่าวิญญาณของเขาต้องจ่ายราคามหาศาลแค่ไหนถึงจะสำเร็จ
เพราะในความเป็นจริง เพียงแค่พูดว่ากางเกงของใครบางคนตกลงมา เขายังรู้สึกเหมือนศีรษะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เขายังไม่ถึงระดับปรมาจารย์และไม่ได้บ่มเพาะจิตวิญญาณ ‘คีย์บอร์ดจงมา’ ไม่ใช่ทักษะที่สามารถใช้ได้อย่างไม่ระมัดระวัง ทั้งยังกังวลว่าการส่งองค์หญิงรัชทายาทไปทั้งที่ไม่ใส่เสื้อผ้าน่าจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดี
ถัดมา เขาคิดจะทำชุดสำหรับองค์หญิงรัชทายาทโดยใช้ ‘คีย์บอร์ดจงมา’ แต่นึกภาพชุดเสื้อผ้าของนางได้ไม่ชัดเจน
ซูอันค่อย ๆ เข้าใจว่า ‘คีย์บอร์ดจงมา’ เป็นการสำแดงความคิดของเขาออกมาเป็นรูปธรรมในระดับหนึ่ง เหตุผลที่เขาสามารถสร้างชุดเครื่องแบบของทูตยุทธ์เสื้อแพรทองหมายเลขสิบเอ็ดได้เพราะเขาใส่มันทุกวัน แต่เสื้อผ้าขององค์หญิงรัชทายาท…
ตามกฎของพระราชวัง การมองสตรีอย่างพิจารณาเป็นเรื่องเสียมารยาท แม้ว่าซูอันจะกล้าได้กล้าเสียและชอบแอบมองสนมกำนัลบ่อย ๆ แต่เขาไม่เคยสวมชุดสตรีเลย ดังนั้นเขาจะรู้รายละเอียดเสื้อผ้าของนางได้อย่างไร? ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาไม่สามารถสร้างชุดที่สมบูรณ์แบบสำหรับนางได้
เขาสับสนมาตลอดว่าทำไมคนที่ล้อมกรอบพวกเขาถึงเอาเสื้อผ้าไป ในที่สุดเขาก็เข้าใจ ใครจะสนว่ามันเป็นกับดักหรือไม่ ที่สำคัญคือองค์หญิงรัชทายาทไม่สามารถอยู่กับชายอื่นที่เปลือยเปล่าได้! ตราบใดที่พวกมันทำสำเร็จ พวกมันย่อมบรรลุเป้าหมายแล้ว
สีหน้าของซูอันเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเมื่อเห็นจูเซี่ยฉือซินเข้ามาใกล้ผ่านสายตาของสิ่งมีชีวิตตัวเล็กตัวหนึ่ง เขาสามารถจัดการกับทหารธรรมดาได้ แต่กับปรมาจารย์อย่างจูเซี่ยฉือซิน… เขาไม่มีความมั่นใจเลย!
แม้ว่าการตัดสินจากสิ่งที่อวิ้นเจียนเยว่พูดว่าจูเซี่ยฉือซินเป็นเพียงปรมาจารย์ยังไม่ถึงกับเป็นปราชญ์ ทว่าอีกฝ่ายก็ยังไม่ใช่คนที่ซูอันสามารถเอาชนะได้ในตอนนี้
มีข้อจำกัดในการท้าทายผู้ที่มีระดับสูงกว่า ผู้ชายคนนี้มีระดับการบ่มเพาะสูงกว่าเขามากเกินไป! หากเป็นผู้หญิง เขาสามารถลองใช้บางอย่างเหมือนตอนที่ใช้เส้นใยสุขสันต์ได้… บัดซบ! ข้าจะทำอะไรกับปรมาจารย์เพศชายได้!
ถึงอย่างนั้น ซูอันก็ไม่รู้สึกสิ้นหวังเสียทีเดียว เขานึกถึงบางสิ่งอย่างรวดเร็วและหยิบชุดผู้หญิงออกมาจากดวงแก้วผู้รอบรู้ เสื้อผ้าของเพ่ยเหมียนหมานหรือฉู่ชูเหยียนบางส่วนถูกเก็บไว้ในนี้ หลังจากนึกถึงรูปร่างขององค์หญิงรัชทายาท เขาไม่ได้หยิบเสื้อผ้าของเพ่ยเหมียนหมานออกมา เนื่องจากไม่พอดีกันจนเกินไป
องค์หญิงรัชทายาทตกใจเมื่อเห็นซูอันหยิบเสื้อผ้าผู้หญิงออกมา ทำไมผู้ชายคนนี้มักจะพกเสื้อผ้าผู้หญิงไปไหนมาไหนด้วย? เขาเป็นคนวิปริตหรืออย่างไร?
ถึงกระนั้น นางก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว นางส่ายหัวทันทีและพูดว่า “ไร้ประโยชน์ มีนางกำนัลมากมายที่ช่วยข้าแต่งตัวในแต่ละวัน มีบันทึกเกี่ยวกับสิ่งที่ข้าสวมในวันนี้ ถ้าข้าสวมเสื้อผ้าใหม่โดยไม่มีเหตุผลอันสมควร ชะตากรรมของข้าคงขึ้นอยู่กับปากนางกำนัลแล้ว”
ซูอันโยนเสื้อผ้าให้นางอย่างไม่อดทน “หยุดพล่ามแล้วใส่ซะ!”
“เจ้า!” องค์หญิงรัชทายาทเสียงเข้ม ปกติใครจะกล้าพูดกับข้าแบบนี้? ข้าตกต่ำจนขนาดเจ้ายังกล้ารังแกข้าได้งั้นเหรอ?
ตอนนี้ซูอันไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจความรู้สึกของนาง หนำซ้ำยิ่งตื่นตระหนกเมื่อเห็นว่านางค่อย ๆ หยิบเสื้อผ้าไปใส่อย่างเชื่องช้าราวกับคนโง่ เขากระชากผ้าห่มที่นางกำลังใช้ปกปิดร่างกายอยู่ออกมาและเก็บเข้าใส่ในดวงแก้วผู้รอบรู้อย่างกะทันหัน
องค์หญิงรัชทายาทเปลือยกายอีกครั้ง นางตกใจและโกรธ ดวงตาของนางเริ่มมีน้ำตาคลอ
—
ท่านยั่วยุปี่หลิงหลงสำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +555… +555… +555…
—
องค์หญิงรัชทายาทกำลังจะคุ้มคลั่งจากความโกรธ อย่างไรก็ตาม นางทำได้เพียงให้ความมั่นใจกับตัวเองอย่างต่อเนื่องว่า ชายผู้นี้ได้เห็นทุกอย่างบนเตียงมาก่อนแล้ว ตอนนี้นางแค่ปล่อยให้เขาได้เห็นนางอีกครั้ง เพื่อที่คนอื่นจะไม่ได้เห็นร่างกายของนางในสภาพที่เปลือยเปล่าอย่างน่าสังเวชนี้
ปกติแล้วปี่หลิงหลงมีนางกำนัลคอยช่วยเหลือในการแต่งตัว ดังนั้นนางจึงไม่รู้วิธีแต่งตัวอย่างรวดเร็วด้วยตัวเอง
ในระหว่างที่องค์หญิงรัชทายาทกำลังแต่งตัว ซูอันนำศพของทหารที่เก็บไว้ก่อนหน้านี้ออกมาคนหนึ่ง ถอดชุดเกราะออกจากศพนำมาสวมใส่กับตนเอง
เมื่อองค์หญิงรัชทายาทเห็นซูอันกำลังปลอมเป็นทหารราชองครักษ์ นางสงสัยว่าแบบนี้ดีแล้วจริง ๆ เหรอ? เขาจะถูกสังเกตเห็นได้ง่าย!
เมื่อซูอันปลอมตัวเสร็จ เขาหยิบหน้ากากบาง ๆ ออกมาแล้วโยนใส่องค์หญิงรัชทายาท
องค์หญิงรัชทายาทย่อตัวรับและถามว่า “นี่คืออะไร?”
“หน้ากาก มันสามารถทำให้พระองค์กลายเป็นคนอื่นได้!” ซูอันกล่าวอย่างรวดเร็ว ไม่รอให้นางตอบและดึงนางเข้ามา กดหน้ากากลงบนใบหน้าเพื่อให้เข้าที่พอดี
ปี่หลิงหลงไม่ขัดขืนอีกต่อไป เมื่อได้ยินว่าหน้ากากสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ของนางได้ ร่างกายของนางสั่นเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่านิ้วของอีกฝ่ายนวดใบหน้า อย่างไรก็ตาม นางไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ
ซูอันสวมหน้ากากให้ตัวเองหลังจากใช้อันหนึ่งกับองค์หญิงรัชทายาท ใบหน้าของเขากลายเป็นใบหน้าของใครคนหนึ่งที่แสนธรรมดาอย่างรวดเร็ว
นี่คือหน้ากากที่เขาเคยเอามาจากเฉินเซวียน ผู้นำของค่ายเมฆาทมิฬ หวังว่ามันจะช่วยให้ผ่านวิกฤตในวันนี้ไปได้
จู่ ๆ ซูอันก็ตื่นตระหนกและรีบดึงร่างเล็กบอบบางของปี่หลิงหลงเข้ามาใกล้และก้มศีรษะลงประกบริมฝีปากกับนาง
สมองของปี่หลิงหลงว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์ เขากล้าเอาเปรียบข้าในเวลานี้?!
—
ท่านยั่วยุปี่หลิงหลงสำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +814… +814… +814…
—
หลังจากนั้น นางก็เริ่มดิ้นรนตามสัญชาตญาณ
ซูอันกระซิบอย่างรวดเร็วและไม่สุภาพอีกต่อไป “หยุดดิ้น และเล่นตามบทของข้า! จูเซี่ยฉือซินกำลังมา เราจะผ่านหายนะนี้ได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับทักษะการแสดงของเจ้า! อยู่เฉย ๆ ห้ามโจมตีเด็ดขาด!”
ตราบใดที่ไม่มีใครโจมตีหรือปล่อยพลังชี่ให้ผันผวน ก็เป็นเรื่องยากที่คนธรรมดาจะรู้ถึงระดับการบ่มเพาะของคนคนหนึ่ง
ร่างกายขององค์หญิงรัชทายาทแข็งค้างเมื่อได้ยินคำพูดของซูอัน ปี่หลิงหลงเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่มีเวลาบอกรายละเอียด แต่นางก็หยุดต่อต้านและโอบแขนรอบเอวของซูอันอย่างแนบแน่น
ตอนนี้ถึงตาของซูอันที่ต้องตกใจ คาดไม่ถึงว่าองค์หญิงรัชทายาทจะร่วมมือดีขนาดนี้ ผู้หญิงคนนี้มีจิตใจที่แข็งแกร่ง!
เขายังคงจูบริมฝีปากของปี่หลิงหลง สัมผัสได้ถึงความแข็งขืนของร่างกายนางในตอนแรก แต่เริ่มอ่อนลงอย่างรวดเร็วในที่สุด หากไม่ใช่เพราะว่าเขารู้สึกได้ว่านางไม่คุ้นเคยกับการจูบ ซูอันอาจสงสัยว่านางเคยชินกับเรื่องแบบนี้
ตอนแรกเขาวางแผนแค่จะเล่นละครให้ผ่าน ๆ ไป แต่เมื่อทั้งสองเริ่มจูบกัน เขาก็เริ่มมีอารมณ์ร่วมมากขึ้นเรื่อย ๆ
ปี่หลิงหลงใจเต้นแรงเช่นกัน นางไม่เคยทำอะไรที่น่าหลงใหลมึนเมากับผู้ชายมาก่อน นี่หรือคือความรู้สึกของการจูบ?
เดิมที นางเคยคิดว่าตัวเองจะเกลียดการถูกล่วงละเมิดเช่นนี้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง นางไม่รู้สึกอึดอัดเลย การเคลื่อนไหวของซูอันอ่อนโยนและทำให้รู้สึกสบายใจราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าอ่อน ๆ ไหลผ่านร่างกาย นี่คือสิ่งที่นางไม่เคยสัมผัสมาก่อน!
อา!! ทำไมเขาเชี่ยวชาญขนาดนี้!
เขาทำอย่างนี้กับฉู่ชูเหยียนทุกวันใช่หรือเปล่า!?
คงเป็นอย่างนั้น… คนเจ้าเล่ห์อย่างเขาได้ฉู่ชูเหยียนมาครอง ทำไมถึงจะไม่เชยชมนางให้เต็มที่
