หลินเป่ยเฉินยกมือขึ้น ทาท่าดันแว่นด้วยความเคยชินและกล่าว ว่า “ท่านพี่พอจะทราบหรือไม่ว่าหากเผ่ามนุษย์ทะเลทรายรู ้ว่า ใน อาณาจักรเกิงจินมีบรรพบุรุษดั้งเดิมซ่อนตัวอยู่ พวกมันจะยัง ด าเนินการตามแผนเดิมอีกหรือไม่?”
เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรไม่ได้สังเกตว่าชายหนุ่มเปลี่ยน คาเรียกหาตนเองจากพี่ใหญ่กลายเป็ นท่านพี่ธรรมดาแล้ว เขาตอบ โดยไม่ต้องคิดว่า “แน่นอนว่าพวกเขาอาจจะไม่ด าเนินการตามแผน เดิม พวกเขาจะล้มเลิกปฏิบัติการครั้งนี้ แต่เผ่ามนุษย์ทะเลทรายจะ กลับมาพร ้อมกับแผนการครั้งใหม่ และเมื่อถึงตอนนั้น ชนชั้นบรรพ บุรุษดั้งเดิมของพวกเขาก็จะต้องออกโรงด้วยเช่นกัน…เฮ้อ เพียง คิดถึงเรื่องนี้ ข้าก็รู ้สึกสยดสยองยิ่งนัก การต่อสู้ระหว่างชนชั้นบรรพ บุรุษดั้งเดิมเป็ นสิ่งที่สะเทือนฟ้ าสะท้านดิน อาจก่อให้เกิดความ เสียหายที่ไร ้หนทางกอบกู้ เมื่อเวลานั้นมาถึง อย่าว่าแต่อาณาจักรเกิง จินเลย ต่อให้เป็ นเส้นทางดาราจักรก็ไม่แน่ว่าจะมีเหลืออยู่อีกหรือไม่”
“พวกมนุษย์ทะเลทรายมีขุมกาลังน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ?”
หลินเป่ยเฉินถาม
เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรตอบว่า “ข้าเคยได้ยินข่าวลือมา ตลอดหลายปีนี้ว่า เผ่ามนุษย์ทะเลทรายได้จัดการบรรพบุรุษดั้งเดิมไป
หลายคนแล้ว…ซึ่งมันอาจจะเป็ นเพียงข่าวลือเชื่อถือไม่ได้ แต่สิ่งหนึ่ง ที่ยืนยันได้ก็คือเผ่ามนุษย์ทะเลทรายมีขุมกาลังแข็งแกร่งยิ่งนัก”
หลังจากหยุดชะงักเล็กน้อย เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรก็ กล่าวต่ออีกครั้ง “หากพวกเขาทราบว่ามีชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมอยู่ ที่นี่ และบรรพบุรุษผู้นั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับน้องชาย บางทีบรรพบุรุษ ของน้องชายก็อาจจะถึงคราวรับเคราะห์ก็เป็ นได้ เพราะพวกเขาคงไม่ ปล่อยให้น้องชายมีผู้ยิ่งใหญ่คอยหนุนหลังเป็ นแน่”
หลินเป่ยเฉินนิ่งเงียบใช ้ความคิดอะไรบางอย่าง “งั้นหากข้าตาย สงครามระหว่างชนชั้นบรรพบุรุษก็อาจจะเกิดขึ้นช ้าลงใช่หรือไม่?”
เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรต้องใช ้เวลาคิดอึดใจใหญ่ กว่า จะสามารถให้คาตอบออกมาได้ เพราะว่าการจัดการบรรพบุรุษดั้งเดิม นั้นไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถทากันได้ง่าย ๆ จาเป็ นต้องมีหลักประกันที่ แน่นอนเสียก่อน
และเผ่ามนุษย์ทะเลทรายย่อมวางแผนยึดครองอ านาจในระยะยาว บางทีพวกเขาอาจจะเหลือพื้นที่ให้บรรพบุรุษของอาณาจักรเกิงจินได้ หายใจหายคอบ้างก็เป็ นได้
เมื่อพูดคุยมาถึงตรงนี้ แผนการของหลินเป่ยเฉินก็ยิ่งเป็ นรูปเป็ น ร่างมากขึ้น
และทันใดนั้นเอง เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรก็เหมือนจะได้ สติขึ้นมา เขาถามพร ้อมกับเบิกตาโต “นะ…นะ…น้องชายคงไม่ได้คิด
จะสละชีวิตของตนเอง เพื่อถ่วงเวลาให้อาณาจักรเกิงจินหรอก กระมัง? ท่านคิดจะทาอย่างนั้นจริงหรือ? ท่านจะยอมตายจริง ๆ หรือ?”
หลินเป่ยเฉินสะดุ้งโหยง
นี่เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรกาลังคิดอะไรอยู่เนี่ย?
“ข้าคิดเช่นนั้นจริง ๆ”
หลินเป่ ยเฉินพยักหน้าและยอมรับว่า “เกิดมาเป็ นลูกผู้ชายต้อง ช่วยเหลือผู้อื่นเสมอ โดยเฉพาะเมื่อผู้คนจานวนมากกาลังได้รับความ เดือดร้อน”
“ไม่ได้เด็ดขาด”
เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรกระวนกระวายใจขึ้นมาอย่าง ชัดเจน
หลินเป่ยเฉินหัวใจกระตุกวูบด้วยความซาบซึ้ง
สมแล้วที่พวกเขาเป็ นมิตรสหายซื้อขายกันมาช ้านาน นี่เจ้าของ ร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรคงเป็ นห่วงเขามากเลยสินะ
แต่หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินก็ได้ยินเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้อง โจรโวยวายด้วยความกังวลใจว่า “หากน้องชายตายไปสักคน แล้วข้า จะไปเอาสินค้าจากผู้ใด? หากท่านคิดจะตายจริง ๆ อย่างน้อยก็ช่วย บอกก่อนเถอะว่าข้าจะไปรับสินค้าชุดใหม่ได้ที่ไหน?”
หลินเป่ยเฉินแทบจะพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว
ความซาบซึ้งใจสลายสิ้น
เขาสูดหายใจลึกและถามด้วยน้าเสียงจริงจัง “ข้าสามารถเชื่อใจ ท่านได้หรือไม่?”
เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรพยักหน้า “เพื่อเงินตรา น้องชาย สามารถเชื่อใจข้าได้เสมอ”
“ประเสริฐ งั้นท่านก็ช่วยข้าพาใครบางคนกลับไปที่อาณาจักร ศักดิ์สิทธิ์ด้วยก็แล้วกัน”
หลินเป่ยเฉินกล่าว
“เป็ นผู้ใดหรือ?”
เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรถามด้วยความสงสัยยิ่ง
หลินเป่ยเฉินหัวเราะในลาคอ ตอบกลับไปว่า “เมื่อถึงเวลา ท่านก็ จะรู้เอง”
เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรกล่าวต่อไป “น้องชายต้องคิดให้ ถี่ถ้วน บัดนี้ อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์อยู่ในการควบคุมของเผ่ามนุษย์ ทะเลทราย ผู้ที่จะแฝงตัวเข้าไปที่นั่นโดยไม่ให้ผู้ใดล่วงรู ้คงฝัน กลางวันแล้ว”
หลินเป่ยเฉินตอบว่า “ข้ามีวิธีของข้า”
หลังจากนิ่งเงียบเพื่อใช ้ความคิดอยู่อีกพักใหญ่ เจ้าของร ้าน เพื่อนพ้องพี่น้องโจรก็พยักหน้าตอบตกลง “เพื่อเงินทองและ ผลประโยชน์ ข้าจะลองดูก็แล้วกัน ขอแค่อย่าท าให้ข้าเดือดร ้อนก็ พอ”
หลินเป่ ยเฉินระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข “ท่านพี่ จะเดือดร ้อนได้อย่างไร? ก็ในเมื่อข้าจะทาให้ท่านพี่ได้รับผลประโยชน์ ใหญ่หลวง”
ทั้งสองพูดคุยกันอีกไม่นาน สุดท้ายก็ได้ข้อตกลงที่มีความ คิดเห็นตรงกัน
หลินเป่ยเฉินยกมือขึ้นทาท่าดันแว่นและกล่าวว่า “ข้ายังมีคาถาม สุดท้ายขอรับ”
เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรมองหน้าหลินเป่ยเฉิน
ชายหนุ่มตัดสินใจถามว่า “ข้าสงสัยมาโดยตลอดว่า ท่านพี่ใช ้สิ่ง ใดในการติดต่อข้าหรือ?”
ผู้คนที่เคยติดต่อกับเขาโดยไม่ต้องใช ้โทรศัพท์มือถือนั้น มีเพียง เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงกับเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรผู้นี้เท่า นั้นเอง
หลินเป่ยเฉินได้ทราบแล้วว่า เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงติดต่อกับ เขาผ่านทางก าไลผลึกแก้วกิเลน
ซึ่งเป็ นเรื่องที่สมเหตุสมผลดีแล้ว
แต่เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรล่ะ?
นี่สิที่หาคาตอบไม่ได้
เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรอาศัยอยู่ในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเรียกได้ว่าอยู่ต่างภพต่างภูมิกับหลินเป่ ยเฉินและเทพธิดาเจี๋ยน เซวี่ยอู่หมิง แต่นอกจากจะสามารถติดต่อกับเขาซึ่งอยู่ในแผ่นดินตง เต้าได้แล้ว ทางร ้านค้ายังสามารถส่งสินค้าไปให้เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ย อู่หมิงที่ดินแดนทวยเทพได้อีกด้วย
นี่คือสิ่งที่หลินเป่ยเฉินสงสัยมาโดยตลอด
บางครั้งเขาถึงกับสงสัยว่าหรือเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรจะ มีโทรศัพท์มือถือเช่นกัน?
หรือว่าเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรจะถูกส่งตัวมาเพื่อ ช่วยเหลือเขาโดยเฉพาะ?
หลินเป่ยเฉินมั่นใจว่าโทรศัพท์มือถือของยมทูตเครื่องนี้ ไม่น่าจะ มีผู้ใดสามารถติดต่อสื่อสารได้ง่าย ๆ
เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรส่งเสียงหัวเราะในลาคอ “คนเรา ย่อมมีความลับเป็ นของตนเองไม่ใช่หรือ?”
หลินเป่ยเฉินพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว
ชายฉกรรจ์ผู้นี้ยอมบอกความลับเรื่องการลอบสังหารเขา แต่ไม่ ยอมบอกว่าใช ้อะไรติดต่อสื่อสารกับเขาก่อนหน้านี้เนี่ยนะ?
ดูเหมือนเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรก็น่าจะมีปัญหาทาง สมองเช่นกัน
หลังจากนั้นไม่นาน หลินเป่ยเฉินก็กลับออกมาจากสานักเล่นแร่ แปรธาตุ
ตอนที่เขาเดินกลับออกมานั้น ชายหนุ่มไม่ลืมแปลงโฉมตนเอง ด้วยแอปเมจิก คาเมร่า
เพราะว่าบุรุษที่มีหน้าตาหล่อเหลาอย่างเขานั้น ต่อให้อยู่ในความ มืดมิดเพียงใด ก็ยังสะดุดตาผู้คนได้ง่ายดายอยู่ดี
หลินเป่ ยเฉินยิ่งมีความโด่งดังมากขึ้นจากการโฆษณาชวนเชื่อ ของสายลับรหัส 91 ชินเซียนเฉิง
บัดนี้ เขาจึงมีสาวกผู้คลั่งไคล้ตนเองอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ในเมื่อตัดสินใจที่จะกระทาเรื่องสาคัญ หลินเป่ ยเฉินจึงต้อง ระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา
หลายอึดใจต่อมา เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรก็แปลงโฉม ตามออกมาเช่นกัน
ชายฉกรรจ์ปลอมตัวเป็ นบัณฑิตผู้หล่อเหลาเดินออกมาจาก สานักเล่นแร่แปรธาตุและเยี่ยมชมท้องถนนยามราตรี ก่อนจะซื้อหา สินค้า จับจ่ายใช ้สอยเงินทองเป็ นว่าเล่น
เมื่อเดินเตร็ดเตร่ไปถึงริมแม่น้าและคานวณดูระยะเวลาที่ เหมาะสม เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรก็ทาลายสิ่งของที่ตนเอง ซื้อมา ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางแห่งใหม่
เป็ นโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง
และตอนที่เขาเดินกลับออกมาจากโรงเตี๊ยม เจ้าของร ้านเพื่อน พ้องพี่น้องโจรก็กลายเป็ นชายฉกรรจ์ร่างกายกายามีหนวดเครารุงรัง บนแผ่นหลังสะพายดาบเล่มใหญ่ พลังกดดันแผ่ออกจากร่างกาย อย่างรุนแรงเวลาก้าวเดิน
“วิชาการปลอมตัวของหลินเป่ยเฉินช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก”
ชายฉกรรจ์อดประหลาดใจไม่ได้
รูปโฉมของเขานั้นล้วนแต่ได้รับการออกแบบโดยหลินเป่ ยเฉิน ทั้งสิ้น
นี่แทบจะไม่ใช่วิชาการปลอมตัวอีกแล้ว
แต่เป็ นเวทมนตร์ต่างหาก
