เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] - ตอนที่ 115

Sign in Buddha’s palm 115 แว่วเสียงสวรรค์อันอ้างว้าง,ทุกสิ่งจบสิ้น

 

อาณาจักรถังอยู่ยั้งยืนยงมากว่าห้าร้อยหกสิบปี

 

ในช่วงเวลาเหล่านั้น มีหลายครั้งที่องค์ชายยึดครองบัลลังก์ตัดขาดพี่น้อง

 

แต่อย่างไรก็ตาม ไม่เคยมีองค์ชายคนไหนที่กล้าร่วมมือกับต่างอาณาจักรเช่นนี้ความร้าย แรงของมันคือการขัดต่อกฎแห่งราชวงศ์ถัง

 

องค์ชายที่ละเมิดข้อห้ามนี้จะต้องถูกปลดออกจากการเป็นสมาชิกราชวงศ์และต้องโทษประ หารชีวิต

 

“หลี่เฉิน เจ้าต้องคิดให้ดีว่าตัวเองกําลังทําอะไรอยู่?!”

 

องค์รัชทายาทหลี่เชิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด

 

ตอนแรกความสนใจของเขามุ่งไปที่อินจิ๋วและเมื่อยามที่ราชาหรูหยางเงยหน้าขึ้นมา องค์รัชทายาทหลี่เชิงก็ตระหนักได้ว่าสถานการณ์กําลังจะสูญเสียการควบคุม

 

ตอนที่เห็นยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งเพียงคนเดียวนั้นองค์รัชทายาทหลี่เชิงก็มั่นใจในพื้นฐานอันแข็งแกร่งของจักรวรรดิถัง

 

แต่เมื่อเพิ่มราชาหรูหยางมาอีกคน…

 

ขุนนางคนอื่นๆ ก็ตกใจและโกรธเกรี้ยวไม่แพ้กันพากันมองไปที่องค์ชายเฉินด้วยความไม่อ ยากจะเชื่อ

 

“ฮ่าฮ่า…”

 

องค์ชายเฉินเบื่อหน่ายที่จะพูดคุยกับทุกคนอีกต่อไป

 

แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร

 

ถ้าเขาได้ขึ้นครองบัลลังก์ในท้ายที่สุดการร่วมมือกับต่างอาณาจักรมันจะเป็นเรื่องราวอันใด ได้? แล้วโทษของการทรยศเล่าใครจะลงโทษ?

 

ตัดสินใจของเขาเองไม่ใช่หรือ?

 

“ราชาหรูหยางจงลงมือเถิด”

 

องค์ชายเฉินหันศีรษะไปพูดกับราชาหรูหยาง

 

เมื่อได้ยินดังนั้น ราชาหรูหยางก็หัวเราะเบาๆพร้อมก้าวเท้าไปข้างหน้าจากนั้นจึงหายตัวไป จากที่ที่เคยอยู่

 

ทันใดนั้นองค์รัชทายาทหลี่เชิงผู้อยู่ด้านบนราชวังก็รู้สึกใจสั่น

 

“ไม่ดีแล้ว”

 

องค์รัชทายาทหลี่เชิงต้องการจะล่าถอย

 

มันสายเกินไป ราชาหรูหยางปรากฏตัวขึ้นห่างออกไปจากรัชทายาทหลี่เชิงในระยะเพียงสิบเมตร

 

สําหรับยอดปรมาจารย์ขั้นจุดสูงสุด ระยะทางสิบเมตรนั้นก็เป็นแค่เพียงช่วงเวลาอันแสนสั้นองค์รัชทายาทหลี่เชิงไม่มีทางหลบซ่อนได้ทันแน่นอน

 

“ฝ่าบาท”

 

“ฝ่าบาทระวัง!”

 

เมื่อเหล่าข้าราชบริพารผู้ภักดีเห็นฉากนี้เข้า พวกเขาก็ตกใจและต้องการที่จะเข้าไปขวางเอาไว้

 

ปัง!

 

ในขณะนั้นเอง

 

ขันที่ชุดแดงหลายสิบคนก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบๆ ล้อมรอบองค์รัชทายาทหลี่เชิงและป้องกันการจู่โจมของราชาหรูหยางได้แม้จะยากลําบากเสียหน่อย

 

“โอ้!”

 

ราชาหรูหยางเลิกคิ้ว มองไปยังขันที่ชุดแดงนับสิบคนตรงหน้า

 

ขันที่ชุดแดงสิบกว่าคนนี้ล้วนเป็นยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งและตอนนี้พวกเขา กําลังปกป้ององค์รัชทายาทให้รอดพ้นจากความตาย

 

“นี่คือภูมิหลังของอาณาจักรถังเช่นนั้นหรือ?”

 

ราชาหรูหยางส่ายหัวเล็กน้อยดูจะไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่

 

“มีปัญหาแล้ว”

 

องค์รัชทายาทหลเชิงเคร่งเครียดมาก

 

ก่อนที่องค์จักรพรรดิถังจะสิ้นพระชนม์พระองค์ได้แจ้งรายละเอียดทั้งหมดภายในวังหลวงเอา ไว้แล้ว

 

ในวังหลวงมียอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งทั้งหมดยี่สิบสามคน

 

ยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งทั้งยี่สิบสามคนต่างอยู่ใต้คําสั่งขององค์จักรพรรดิถังเท่านั้นและในตอนนี้พวกเขาทั้งหมดต่างก็ตกอยู่ใต้การสั่งการขององค์รัชทายาทหลี่เชิงหลังองค์จักรพรรดิถังสิ้นพระชนม์

 

อย่างไรก็ตาม

 

แม้ว่ายอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งทั้งยี่สิบสามคนนั้นดูเหมือนเป็นจํานวนที่มากแต่ก็ไม่ใช่ เรื่องง่ายเลยที่จะสกัดกั้นยอดปรมาจารย์ขั้นสูงสุดทั้งสองคน

 

ไม่ว่าจะเป็นอันจิ๋วฝหรือราชาหรูหยาง พวกเขาล้วนแต่เป็นยอดปรมาจารย์ขั้นสูงสุด ยกเว้นแต่จะเป็นตัวตนในระดับเดียวกันเท่านั้นถึงพอจะหยุดยั้งพวกเขาได้

 

ส่วนการใช้กองทัพเข้าปิดล้อมปราบปรามนั้น

 

หากเป็นนอกเมืองฉางอันก็คงจะใช้วิธีนี้ได้ แม้เป็นยอดฝีมือผู้เก่งกาจเมื่อติดอยู่ท่ามกลางกองทัพนับล้านหากไม่หลบหนีไปก็ต้องถูกจัดการอย่างแน่นอน

 

แต่ตอนนี้สถานการณ์มันเกิดในเมืองฉางอัน เห็นได้ชัดว่าไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะใช้กองทัพ เข้าปิดล้อม

 

“ตั้งค่ายกล”

 

องค์รัชทายาทหลี่เชิงกล่าวด้วยน้ําเสียงทุ่มต่ํา

 

ขันที่ชุดแดงกว่าสิบชีวิตมองหน้ากันเมื่อพวกเขาได้ยินคําสั่งนั้นพวกเขาก็ปรับเปลี่ยนรูปแบบการยืนทันทีโดยยืนล้อมราชาหรูหยางด้วยวิธีการแปลกๆ

 

อีกด้านหนึ่ง ยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งอีกสิบกว่าคนที่กําลังเผชิญหน้าอยู่กับอินจิ๋วผู้ก็ก้าวเท้าไปยังตําแหน่งที่ประสานกันได้อย่างลงตัวล้อมดักอินจิ๋วผู้เอาไว้

 

ค่ายกลรูปแบบนี้ถูกทิ้งไว้โดยปฐมจักรพรรดิของราชวงศ์ถังสามารถควบรวมความ แข็งแกร่งในรูปแบบค่ายกลใช้แรงของผู้ที่อ่อนแอกว่าในการเอาชนะผู้แข็งแกร่ง

 

องค์รัชทายาทหลี่เชิงไม่แน่ใจว่าค่ายกลรูปแบบนี้จะมีประโยชน์เมื่ออยู่ต่อหน้ายอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งขั้นสูงสุดหรือไม่

 

แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาเลือกได้ มีแต่จะต้องทําเช่นนี้เท่านั้น

 

“อื้อ?”

 

ราชาหรูหยางหรี่ตาเล็กน้อย รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า “น่าสนใจนี่”

 

“อย่างไรก็ตาม หากพวกเจ้าคิดว่าจะใช้สิ่งนี้เพื่อจัดการกับราชาผู้นี้ได้เจ้าก็ฝันเฟืองได้โง่ เต็มทน”

 

คําพูดของราชาหรูหยางยังไม่ทันจบดี

 

ร่างของเขาก็หายไปอีกครั้ง แล้วพุ่งเข้าหาขันที่ชุดแดงนับสิบคน

 

ในเวลาเดียวกัน

 

ซูฉินเดินช้าๆ ไปที่ห้องโถงชีวิตนิรันดร์

 

ในเวลานี้ห้องโถงชีวิตนิรันดร์เงียบมากจนสามารถได้ยินเสียงแม้แต่เข็มหล่นได้อย่างชัดเจน

 

บรรดาสาวใช้และขันที่พากันออกไปกันหมดแล้วตั้งแต่ที่องค์ชายเฉินเข้ามาภายในวัง

 

ซูฉันเดินเข้าไปด้านในห้องโถงชีวิตนิรันดร์อย่างช้าๆ

 

“เป็นเจ้านั่นเอง?” ถัดจากร่างไร้วิญญาณขององค์จักรพรรดิถังมีจ้าวกงกงในชุดคลุมสีม่วงยืนอยู่เขามองตรงมาที่ซูฉินพร้อมทั้งกล่าวคําเบาๆ “มียอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งขั้นสูงสุดสองคนอยู่ด้านนอกเขตพระราชฐานส่วนพระองค์ พวกนั้นกําลังจะเข้ามาในเร็วๆ นี้ รีบใช้เวลาตอนนี้หนีไปเสียรักษาชีวิตของเจ้าเอาไว้”

 

จ้าวกงกงหลับตาลงยามเมื่อเขาพูดจบ

 

ในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้ เพื่อยืดอายุขององค์จักรพรรดิถังจ้าวกงกงแทบจะใช้พลังชีวิตของตนไปจนหมด

 

ตอนนี้เขาขยับตัวไปไหนไม่ได้คงจะไม่ได้เอ่ยเกินจริงไปหากจะบอกว่าเขานั้นราวกับตะเกียงที่ไร้น้ํามันหากนั่งพักสักครูอาจจะสิ้นใจไปเลยก็ได้

 

“หนี?”

 

ซูฉินยิ้มแต่ไม่ได้ตอบกลับ

 

“อย่างไรก็ตามข้าได้มีโอกาสมาพบกับจักรพรรดิถังแล้วตอนนี้จึงถือโอกาสมาส่งเสด็จซูฉินกล่าวอย่างตรงประเด็น

 

“จักรพรรดิถัง?”

 

จ้าวกงกงลืมตาขึ้นอีกครั้งหนึ่งแล้วมองไปยังซูฉิน

 

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไม่สามารถขยับตัวได้ในตอนนี้เกรงว่าคงจะลงโทษซูฉินไปแล้ว

 

มันถือเป็นการไม่เคารพอย่างยิ่งที่กล้าเรียกฝ่าบาทเช่นนั้น

 

“เจ้าคิดจะส่งเสด็จฝ่าบาทเยี่ยงไร?” จ้าวกงกงจ้องมองไปที่ซูฉินมีแสงวาบที่ดูอันตรายฉาย ออกมาจากดวงตาของเขา

 

ซูฉินไม่ได้สนใจอะไร เพียงนั่งลงตามใจตน มองไปยังภู่ฉินที่อยู่ตรงหน้าตน

 

กู่ฉินอันนี้เป็นสีน้ําเงินเข้ม ดูมีรสนิยมลึกล้ําและดูลึกลับในตัวมันวางอยู่ไม่ไกลจากบัลลังก์มังกรมากนักเห็นได้ชัดว่าองค์จักรพรรดิถังคงจะชอบมันมากในตอนที่พระองค์ยังมีชีวิตอยู่

 

“ข้าจะบรรเลงเพลงชีวิตหลังความตายส่งเสด็จให้กับเขา”

 

ซูฉินพรมนิ้วมือลงบนสายของเครื่องเล่นเบาๆ

 

“เจ้า?!”

 

ท่าทีของจ้าวกงกงกลายเป็นมืดคล้ํา

 

ไม่ว่าอย่างไรจักรพรรดิถังก็เป็นถึงจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถังพระองค์ที่เก้าแม้ว่าพระองค์จะสิ้นพระชนม์ไปแล้วก็ควรจะเป็นนักดนตรีมืออาชีพที่มาบรรเลงเพลงซึ่งเป็นไปตามครรลองประ เพณีภายในราชวงศ์พฤติกรรมของซูฉินตอนนี้เท่ากับเป็นการดูถูกองค์จักรพรรดิถัง

 

เมื่อจ้าวกงกงกําลังจะลงมือเพื่อหยุดพฤติกรรมต่ําทรามของซูฉิน

 

ตรึง!!

 

ซูฉันค่อยๆ เกี่ยวสายดนตรีด้วยมือขวาเสียงของคู่ฉินที่แสนจะเงียบเหงาก็แผ่ออกมาผ่านอา กาศ บรรยากาศโดยรอบค่อยๆหนักอึ้งขึ้นราวกับถูกกดทับด้วยขุนเขา

 

“นี่คือ?”

 

ใบหน้าของจ้าวกงกงเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก เขามองไปที่ซูฉินด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

 

ด้านนอกเขตพระราชฐานส่วนพระองค์

 

สถานการณ์ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้ว

 

ยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งทั้งยี่สิบสามคนพยายามใช้ค่ายกลที่ปฐมจักรพรรดิทิ้งเอาไว้เข้าต้านราชาหรูหยางและอินจิ๋วไว้ได้อย่างยากลําบาก

 

และยอดปรมาจารย์ทั้งแปดจากอาณาจักรหนานหมิงก็เข้ามาในพื้นที่ต่อสู้เพื่อรอคอยจังหวะ

 

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

 

“อ่อนแอจริงๆ แม้แต่กระบวนท่าเดียวก็ทานทนไม่ได้!”

 

ขณะนี้อินจิ๋วผู้หัวเราะอย่างดุร้าย เหวี่ยงแขนขวาส่งยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งถึงสอ งคนลอยละล่องไปบนฟ้า

 

“องค์รัชทายาท ผ่านไปก็นานแล้วแต่จ้าวกงกงก็ยังไม่ปรากฏตัวออกมามันคงจะต้องมีบางอ ย่างผิดปกติเกิดขึ้นสินะ”

 

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็จงมอบชีวิตมาให้ชายชราผู้นี้เถอะ”

 

อินจิ๋วผู้แลดูเย็นชา ยกมือขวาขึ้นแล้วกดมือลงไปทางองค์รัชทายาทหลี่เชิง

 

“ฝ่าบาท!”

 

เหล่าข้าราชบริพารแห่งราชวงศ์ถังร้องอุทานออกมา

 

“ไม่ดีแล้ว!!”

 

ท่าทางของขันทีชุดแดงที่ล้อมรอบราชาหรูหยางอยู่เปลี่ยนไปอย่างมากพวกเขาต้องการ จะกลับไปช่วยองค์รัชทายาทหลี่เชิงแต่พวกเขาก็ถูกราชาหรูหยางสกัดกั้นเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย

 

“หลี่เชิง!”

 

ซูเยวหยุนที่เพิ่งวิ่งมา เห็นฉากนี้เข้าก็หน้าซีดด้วยความตกใจ

 

“ตายซะ ตายซะ”

 

“เมื่อเจ้าตายแล้ว บัลลังก์ก็จะตกเป็นของข้า”

 

รอยยิ้มอันโหดเหี้ยมปรากฏขึ้นบนใบหน้าขององค์ชายเฉิน

 

“ข้ากําลังจะตายงั้นรึ?”

 

องค์รัชทายาทหลี่เชิงตกอยู่ในความสับสนุนงงมีความรู้สึกเพียงแค่ว่าฝ่ามือของอินจิ๋วผู้ใหญ่ ดูใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนครอบคลุมขอบเขตการมองเห็นของเขาทั้งหมด

อินจิ๋วผู้คิดว่าหลังจากฟาดฝ่ามือปลิดชีพองค์รัชทายาทหลี่เชิงเสร็จเขาจะกลับไปสัง หารยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งของวังหลวงพวกนั้นต่อ

 

ติ้ง!!

 

เสียงเพลงที่ไร้รูปลักษณ์และแสนเงียบเหงาก็ดังขึ้นมาในทันที ความรู้สึกแห่งการเกิดใหม่และ การพลัดพรากก็ลอยเอื้อยเข้ามาหา

 

“ใครกัน?!!”

 

ทันใดนั้นความรู้สึกอันน่าสยดสยองก็ฉายออกมาผ่านแววตาของอินจิ๋วผู้มือขวาที่ตะครุบไปทางองค์รัชทายาทหลี่เชิงเหมือนจะถูกตรึงเอาไว้อย่างสมบูรณ์ขยับเขยื้อนไม่ได้สักนิด

 

“ไม่!!!”

 

อินจิ๋วผู้ร้องคํารามอย่างบ้าคลั่ง

 

ช่วงเวลาต่อมา

 

ท่ามกลางสายตาอึ้งทั้งของทุกคน

 

ร่างของอินจิ๋วฟูพลันระเบิดกลายเป็นละอองโลหิตจํานวนนับไม่ถ้วน

 

“นี่คือ?!”

 

ทุกคนที่เห็นฉากดังกล่าวต่างยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสายตาว่างเปล่าความกลัวค่อยๆเกาะกุมพวก เขาเอาไว้

 

[1] คู่ฉิน เป็นเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งของจีนเป็นเครื่องสายที่มีถึงเจ็ดสายมีความเก่าแก่มากชิ้นหนึ่ง