เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] - ตอนที่ 102

Sign in Buddha’s palm 102 วางแผน

 

“ใบสั่งยานี้”

 

ซูเย่วหยุนหยิบใบสั่งยาขึ้นมาด้วยมืออันสั่นเทาและพึมพําอยู่กับตนเอง

 

ถ้าบอกว่าในตอนแรกนางยังคงเชื่อคําพูดของซูฉินอยู่ครึ่งหนึ่ง ตอนนี้เมื่อเห็นซูฉินเขียนใบสั่งยาออกมา ซูเย่วหยุนก็เชื่อมั่นอย่างสนิทใจ

 

แม้ซูเย่วหยุนและซูฉินจะไม่ได้พบกันมาเกือบสามสิบปี แต่ซูเย่วหยุนรู้ดีว่าซูฉินไม่ใช่คนประเภทที่ชอบพูดจาใหญ่โตโอ้อวด

 

เมื่อซูฉินบอกออกมาเช่นนี้แปลว่าเขาต้องแน่ใจมาก

 

“ พี่สาม ขอบคุณมาก”

 

ดวงตาขององค์รัชทายาทหลี่เชิงรื้นแดงเล็กน้อย

 

ถ้าเลือกได้ใครจะไม่อยากมีทายาทสืบสกุล?

 

“ไม่เป็นไร”

 

“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

 

ซูฉินโบกมือและพูดอย่างไม่ยี่หระ

 

การช่วยซูเย่วหยุนกําจัดธาตุหยินออกไปนั้นไม่ได้เป็นปัญหาใดกับซูฉินเลย มันง่ายเหมือนกินดื่มอาหาร

 

“เอาละ”

 

“ข้าจะกลับแล้ว”

 

ซูฉินลุกขึ้นและเดินออกนอกห้องโถงไป

 

องค์รัชทายาทหลี่เชิงรีบติดตามไปทันทีและไม่กลับไปจนกว่าจะส่งซูฉินจนถึงตําหนักชุนฝั่งขวา

 

ห้องโถงเฉิงเอิน

 

“หยุนเหนียง ใบสั่งยาเป็นอย่างไรบ้าง?

 

เมื่องค์รัชทายาทกลับมาเจอซูเย่วหยุนก็รีบถามอย่างกระตือรือร้น

 

“ไม่มีอะไรจะเสีย มันก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย”

 

เห็นได้ชัดว่าซูเย่วหยุนประหม่าพอสมควร นางมองไปที่องค์รัชทายาทหลี่เชิงอย่างคาดหวังแล้วพูดขึ้นว่า “คราวนี้มันจะได้ผลหรือไม่?”

 

“มันจะต้องได้ผลอย่างแน่นอน”

 

องค์ชายหลี่เชิงพยักหน้าอย่างจริงจัง

 

ในเวลาเดียวกัน

 

ภายในคฤหาสน์แห่งหนึ่งในเมืองฉางอัน

 

ชายวัยกลางคนในขุดคลุมสีขาวกําลังจิบชาและมองไปยังทิศทางของพระราชวัง ไม่รู้ว่าในใจของเขาคิดอะไรอยู่

 

ในขณะนั้นเองขายร่างท้วมที่ดูเหมือนพ่อค้าผู้ร่ำรวยก็เดินอย่างสํารวมมาหยุดอยู่ไม่ไกลจากชายชุดขาวแล้วกล่าวด้วยความเคารพว่า

 

“คารวะท่านผู้บังคับกรมขุนนาง”

 

พ่อค้าร่างท้วมผู้ร่ำรวยตูระมัดระวังมากเสียจนเหมือนว่าชายชุดขาวตรงหน้านี้เป็นสัตว์ร้ายสักชนิดก็มิปาน

 

ถ้ามีหน่วยข่าวกรองของต้าถังอยู่ที่นี่และได้ยินคําว่า “ผู้บังคับกรมขุนนาง” ละก็ จะต้องผงะไปอย่างแน่นอน

 

เนื่องเพราะผู้บังคับกรมขุนนางเป็นขุนนางระดับสูงของหน่วยองครักษ์เสื้อแพรของอาณาจักรหนานหมิง เป็นรองก็เพียงแต่หน่วยบัญชาการ ทั่วทั้งหน่วยงานมีตําแหน่งนี้เพียงแค่สามคน แต่ละคนมีอํานาจสูงส่งจนทําให้เหล่าข้าราชสํานักตกใจกลัวได้เลยทีเดียว

 

โดยเหตุผลแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่บุคคลเช่นผู้บังคับกรมขุนนางจะเข้ามาภายในอาณาจักรถังเพียงลําพังหรือแอบเข้ามาในเมืองฉางอันเพียงลําพัง

 

หากผู้บังคับกรมขุนนางตกไปอยู่ในกํามือของอาณาจักรถังเข้า อาณาจักรหนานหมิงจะต้องสูญเสียผู้บังคับกรมขุนนางที่มีอยู่อย่างน้อยนิดและมีความเป็นไปได้ที่ตามกลิ่นมาถึงเครือข่ายสายลับของหนานหมิงที่ซุกซ่อนอยู่ในต้าถังได้

 

ด้วยฐานะของผู้บังคับกรมขุนนาง การถูกเปิดเผยข้อมูลใดสักเล็กน้อยอาจจะทําให้เกิดความสูญเสียอย่างหนักต่อภาพรวมของอาณาจักรหนานหมิงทั้งหมด

 

“ลุกขึ้น”

 

ชายชุดขาวลดสายตาลงและพูดขึ้นเบาๆ

 

“ขอรับ”

 

พ่อค้าร่างท้วมผู้มั่งคั่งยืนอยู่ด้านข้างด้วยความเคารพ

 

“เป็นอย่างไรบ้าง” จากนั้นไม่นานชายชุดขาวก็เอ่ยถามขึ้น

 

“ รายงานท่านผู้บังคับกรมขุนนาง คนของเราเข้าแฝงตัวไปกับคณะทูตและเข้าไปภายในวังเรียบร้อยแล้ว”

 

พ่อค้าร่างท้วมรับรายงานในทันที

 

“ไม่เลว”

 

ชายชุดขาวพยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่ใส่ใจอะไรนัก

 

ในสายตาของเขาการแฝงตัวเข้าไปในวังหลวงนั้นเป็นเพียงขั้นตอนแรกและเขาก็ไม่จําเป็นต้องดูแลอะไรมันมากนัก

 

“ขออนุญาตถามท่านผู้บังคับกรมขุนนาง ครั้งนี้เป้าหมายของเราคือจักรพรรดิถังใช่หรือไม่?

 

เมื่อพ่อค้าผู้มั่งคั่งเห็นชายชุดขาวอารมณ์ดีเขาก็ลองสอบถามอย่างระมัดระวัง

 

ในความคิดของเขา หากอาณาจักรหนานหมิงถึงขนาดยอมปล่อยชายชุดขาวซึ่งเป็นผู้บังคับกรมขุนนางผู้นี้มาเสี่ยงที่นี่ แน่นอนว่ามันจะต้องเป็นแผนที่สุดยอด และในทั่วทั้งพระราชวังคงไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์มากไปกว่าการลอบปลงพระชนม์จักรพรรดิถังอีกแล้ว

 

เมื่อจักรพรรดิถังสิ้นพระชนม์ อาณาจักรถังก็จะตกอยู่ในความวุ่นวายอย่างมิอาจเลี่ยง เวลานั้นหนานหมิงจะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้เพื่อรุกคืบขึ้นเหนือเข้าสู่ฉางอัน

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ร่องรอยความรุ่มร้อนก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของพ่อค้าผู้ร่ำรวย

 

หากทําตามแผนนี้จริง ผลลัพธ์ที่กลับมาจะต้องยอดเยี่ยมมากเป็นแน่

 

รู้หรือไม่เป็นเวลานานหลายปีแล้วที่หนานหมิงถูกกําลังพลของต้าถังตอนใต้กดดันอย่างแข็งกร้าวจนไม่สามารถขยายพื้นที่ทางตอนเหนือออกไปได้เลย

 

หากใช้โอกาสในยามนี้ในการบุกทะลวงเข้าสู่ต้าถัง ด้วยแผนการและกลยุทธ์ของจักรพรรดิหมิงองค์ปัจจุบัน อาจจะสามารถกวาดล้างไปทั่วทุกที่และครอบครองผืนแผ่นดินทั้งหมดได้

 

“ลอบสังหารจักรพรรดิถัง?”

 

ชายชุดขาวเหลือบมองไปที่พ่อค้าร่างท้วม “ด้วยการคุ้มกันของขันทีชุดม่วง จักรพรรดิถังจะไม่มีทางตายหรอก”

 

เมื่อชายชุดขาวพูดเช่นนี้ เขาก็ส่ายหัวไปด้วยเล็กน้อย

 

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แม้หนานหมิงและตาถังมักจะแลกเปลี่ยนสื่อสารทางการทูตในฉากหน้า แต่เบื้องหลังฉากหน้านี้พวกเขาก็แอบต่อสู้กันอย่างลับๆ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว

 

เป็นเรื่องปกติที่เขาจะรู้ถึงความสามารถของขันทีชุดม่วงผู้นั้น

 

“นั่น?”

 

พ่อค้าตัวอวบผู้มั่งคั่งผงะไปชั่วขณะแล้วถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจว่า “ท่านจะลอบสังหารพวกองค์ชายหรือ?”

 

ยกเว้นไว้แต่เพียงองค์จักรพรรดิ พ่อค้าตัวอ้วนไม่สามารถนึกออกได้ว่าใครจะมีค่าพอให้ผู้บังคับกรมขุนนางต้องมาที่นี่ด้วยตัวเอง

 

“องค์ชาย?”

 

ชายชุดขาวยิ้ม “ฝ่าบาทยังอยากจะเห็นพวกองค์ชายกัดกันให้เต็มที่ พวกเขาจะตายได้อย่างไร”

 

“เจ้าไม่ต้องเดาอีกต่อไปแล้ว เป้าหมายครั้งนี้ขององครักษ์เสื้อแพรคือองค์รัชทายาท

 

ชายชุดขาวจิบชาอีกหนึ่งครั้งแล้วพูดออกมาเบาๆ

 

“องค์รัชทายาท?”

 

พ่อค้าอ้วนผู้ร่ำรวยถึงกับผงะไป

 

เท่าที่เขารู้ องค์รัชทายาทของอาณาจักรถังเพิ่งจะได้รับการแต่งตั้งโดยองค์จักรพรรดิถังโดยไม่ถามความเห็นใคร ทําให้เกิดแม้กระทั่งการต่อต้านจากเหล่าขุนนางเพราะพระองค์ไม่มีรากฐานใดในเมืองฉางอันเลย

 

แม้แต่พ่อค้าตัวอ้วนผู้ร่ำรวยยังสงสัยเลยว่าองค์รัชทายาทที่ถูกแต่งตั้งโดยจักรพรรดิถังพระองค์นี้ เจตนาทําไปเพื่อปกปิดความจริงอะไรบางอย่างหรือไม่

 

“เจ้ายังไม่เข้าใจ”

 

ชายชุดขาวพูดด้วยเสียงสงบนิ่ง “ฝ่าบาททรงรู้จักจักรพรรดิถังดีเกินไป จิ้งจอกเท่าตัวนี้จะไม่ทําสิ่งใดลงไปโดยไร้ความหมาย”

 

“นอกจากนี้หน่วยองครักษ์เสื้อแพรได้พบข้อมูลที่ค่อนข้างน่าสนใจ เมื่อสามสิบปีก่อน จักรพรรดิถังมีโชคชะตานําพาให้พบกับนางกํานัลผู้หนึ่ง ปีถัดมาพวกเขาก็ได้ให้กําเนิดทายาทขึ้นมา”

 

“เพียงแต่ว่าฮองเฮา ทรงรู้สึกอิจฉาเป็นอย่างยิ่ง นางกํานัลผู้นั้นก็เสียชีวิตลง ไม่นานหลังจากนางคลอดบุตรสําเร็จ”

 

“ในเวลานั้นราชสํานักไม่มั่นคงและจักรพรรดิถังที่ต้องการอํานาจของตระกูลที่อยู่เบื้องหลังของฮองเฮา เขาจึงทําได้เพียงส่งบุตรของนางกํานัลคนนั้นออกไปนอกวังหลวง”

 

“และเมื่อไม่นานมานี้ก็เพิ่งมีองค์ชายที่ได้เลื่อนขั้นขึ้นมาจากการเป็นสามัญชน จากนั้นก็ถูกสถาปนาขึ้นเป็นองค์รัชทายาท”

 

ชายชุดขาวมองไปที่พ่อค้าผู้ร่ำรวยพร้อมกับใบหน้าที่แฝงความหมายอันลึกซึ้ง “เจ้าคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่เล่า?”

 

“ท่านผู้บังคับกรมขุนนางหมายความว่าเช่นไรหรือ?”

 

ความคิดของพ่อค้าร่างท้วมเปลี่ยนแปลงไปอย่างเร็วและเอ่ยถามขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

 

“การสิ้นพระชนม์ขององค์รัชทายาท ไม่ใช่เป็นแค่การโจมตีองค์จักรพรรดิถังเท่านั้น แต่ยังสามารถกระตุ้นองค์ชายคนอื่นๆ ได้อีกด้วย เพราะไม่มี “ภูเขาอันใหญ่” มาค้ำหัวพวกเขาไว้อีกต่อไป พวกเขาสามารถต่อสู้นั่นกันเพื่อราชบัลลังก์ได้อย่างชอบธรรม”

 

“และเหตุการณ์เช่นนี้แหละที่ฝ่าบาททรงชมชอบมากที่สุด”

 

ชายชุดขาวกล่าวคําช้าๆ “อีกไม่กี่วัน องค์รัชทายาทจะออกจากวังไปพร้อมกับพระชายาที่ประตูเต่าดําและเดินทางไปยังตระกูลซู”

 

“คนของเจ้าต้องจัดการให้ได้ก่อนหน้านั้น”

 

“จําไว้ว่าเจ้าจะต้องไม่ปล่อยให้องค์รัชทายาทมีชีวิตรอดจนออกจากประตูเต่าดําไปได้”

 

ชายชุดขาวกล่าว

 

ไม่ว่าจะเป็นพระราชวังตะวันออกหรือประตูเต่าดําต่างก็มีทหารราชองครักษ์อยู่เป็นจํานวนมาก

 

แต่ระหว่างทางจากพระราชวังตะวันออกไปถึงประตูเต่าดํานั้นมีช่องว่าง อาจจะไม่ถึงกับกล่าวได้ว่าขาดกําลังป้องกันในจุดนี้แต่ก็เป็นสถานที่ที่มีจํานวนทหารราชองครักษ์น้อยที่สุด มีโอกาสประสบความสําเร็จสูงที่สุดในการลอบสังหาร

 

และเมื่อใดที่องค์รัชทายาทได้รับอนุญาตให้เดินทางออกจากประตูเต่าดำ กองทัพทหารก็จะต้องติดตามไปคุ้มกันอย่างมิอาจเลี้ยง

 

ด้วยเหตุนั้นพวกเขาจึงหมดโอกาสที่จะลอบสังหาร

 

“ขอรับ”

 

พ่อค้าอ้วนผู้ร่ำรวยโค้งคารวะ

 

ที่ด้านหน้าของวังเว่ยยาง

 

ซูฉินหยุดยืนและมองขึ้นไปยังพระราชวังที่อยู่ตรงหน้า

 

“เป็นครั้งแรกที่ข้ามาลงชื่อเข้าใช้ในสถานที่นี้”

 

ซูฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง รอยยิ้มก็เผยออกมาบนใบหน้าของเขา

 

และเริ่มพูดในใจเงียบๆ “ระบบ ลงชื่อเข้าใช้”

 

[ขอแสดงความยินดี โฮสต์ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ ได้รับ ‘คัมภีร์ดอกทานตะวัน ‘]

 

 ——————

 

[1] เจิ้นฝูสื่อ ผู้บังคับกรมขุนนางระดับสี่ (ขั้นต้น) หรือผู้บังคับกรมขุนนางเป็นตําแหน่งหนึ่งในหน่วยองครักษ์เสื้อแพรมีอํานาจรองลงมาจาก ผู้บัญชาการ รองผู้บัญชาการ และผู้ช่วยผู้บัญชาการ

 

[2] ฮองเฮา หรือจักรพรรดินี เป็นตําแหน่งที่เหนือยิ่งกว่าพระมเหสี พระชายา เจ้าจอม หรือพระสนม มีเพียงตําแหน่งเดียวและมีศักดิ์สูงสุดในการปกครองฝ่ายใน