บทที่ 268 ปลอมเป็นหญิงตั้งครรภ์มาตั้งนาน
หลังจากชายคนนั้นตะโกนขึ้น เขาก็ตระหนักว่าตนกำลังมีพิรุธ จึงโบกมือปฏิเสธอย่างร้อนรนแล้วพูดว่า
“อา ฉันหมายความว่าไม่จำเป็นต้องหาหมอหรอก พักผ่อนสักหน่อยเธอก็ไม่เป็นไรแล้ว แต่พวกเธอต้องจ่ายค่าอาหารเสริมฉัน!”
เจียงหว่านสงสัย “ภรรยาของคุณมีเด็กในครรภ์ จะเรื่องใหญ่หรือเรื่องเล็กก็ควรไปพบแพทย์นะ!”
ในเวลานี้ผู้โดยสารที่อยู่รอบตัวก็เริ่มตะโกนบอกเช่นกัน
“ใช่ ลูกเมียเป็นเรื่องใหญ่ พุงใหญ่ขนาดนี้ ถ้ามีแก๊สในท้องจะลำบาก รีบหาหมอด่วนเลย!”
ชายอ้วนยิ่งตื่นตระหนก เขารีบเถียง “จะไปหาหมอที่ไหน? นี่มันดึกมากแล้ว ถ้าไปเที่ยวหาบนรถแล้วมันไปรบกวนเวลานอนของคนอื่นล่ะ?”
ขณะนั้นเองก็มีคนตะโกนขึ้น “มีหมออยู่คนหนึ่งในตู้นอน ตอนขึ้นรถไฟฉันได้ยินเสียงพวกนั้นคุยกัน เหมือนจะเป็นแพทย์สูติ และกำลังฝึกงานอยู่ที่โรงพยาบาลทหารด้วย!”
ทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น ทุกคนก็เริ่มกระตือรือร้น “พอดีเลย งั้นเดี๋ยวฉันไปตามมาให้”
“ไม่ต้องกลัวนะพี่สาว นอนพักไปก่อน ทุกคนหลบไป เธอจะได้นอนพักรอหมอมา!”
ชายอ้วนทนความกระตือรือร้นของฝูงชนไม่ไหว เขาตะโกนอย่างกังวล
“ไม่ ๆ ฉันบอกว่าไม่ต้อง ลำบากพวกคุณเปล่า ๆ หาหมอต้องใช้เงินไม่ใช่เหรอ? เราไม่มีเงินหรอก!”
ทันใด ใครคนหนึ่งก็พูดว่า “นายกินจนอ้วนขนาดนี้ได้ แต่ยังมาสนใจเรื่องเงินเนี่ยนะ!”
“ใช่ ๆ นายเลี้ยงแต่ตัวเอง แต่พอเป็นเรื่องเมียกลับเพิกเฉยเหรอ?!”
หลังจากคนทั้งสองตะโกนออกมา หลายคนก็เริ่มหัวเราะ
ชายอ้วนหน้าซีดเซียว และใบหน้าของหญิงตั้งครรภ์ก็ซีดไปด้วย
เจียงหว่านลุกขึ้นและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะเรา เราจะรับผิดชอบอย่างเต็มที่”
ชายอ้วนโกรธมาก “ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่ นี่มันลูกเมียของฉัน พวกเราตัดสินใจเองได้ คนอื่นไม่ต้องยุ่ง!”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็มองเจียงวานอย่างขุ่นเคือง “เธอน่ะเอาค่าอาหารเสริมมาก็พอ ถึงเด็กในท้องจะเป็นอะไรไปก็เป็นปัญหาของเรา ไม่เกี่ยวกับเธอ!”
เจียงหว่านขมวดคิ้วสงสัย ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติกับชายคนนี้นะ
ขณะนั้นเอง เสี่ยวเสวี่ยที่อยู่เงียบ ๆ ในอ้อมแขนของเจียงหว่านก็เคลื่อนไหว
พอมันหลุดพ้นจากพันธนาการของเจียงหว่าน มันก็รีบวิ่งออกไป และพุ่งไปที่ท้องของหญิงตั้งครรภ์
สิ่งนี้เกิดขึ้นเร็วมาก ก่อนเจียงหว่านจะสังเกตเห็น มันก็สายเกินไปเสียแล้ว
ทางเดินในรถไฟแคบมาก เจียงหว่านยืนอยู่ตรงทางเดิน และขวางเฉียงเหลียนเฉิงอยู่ เขาจึงจับมันไม่ทัน
ผู้โดยสารจำนวนมากเห็น แต่เพราะไม่ทันได้ตั้งตัว จึงได้แต่เฝ้าดูเจ้าไก่พุ่งเข้าไปชนท้องของหญิงตั้งครรภ์
ปั้ก!
เสี่ยวเสวี่ยเองก็ไม่ได้แรงเยอะ แต่มันก็ทำให้หญิงตั้งครรภ์ถอยหลังไปได้ด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเห็นบางสิ่งพุ่งมากระแทกตน
และทำให้เธอลื่นล้มโดยไม่ได้ตั้งตัว
การล้มครั้งนี้ค่อนข้างทุลักทุเล ทุกคนอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา
“จบแล้ว แบบนี้เด็กในท้องไม่รอดแน่!”
สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงยังไม่จบเพียงเท่านั้น หลังจากหญิงตั้งครรภ์ล้ม จู่ ๆ เสี่ยวเสวี่ยก็มุ่งเข้าไปหาท้องของอีกฝ่าย และใช้กรงเล็บตะกุย
ภาพนี้ทำให้เจียงหว่านนึกถึงไก่ที่กำลังคุ้ยหาแมลง
ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนสี เธอรีบวิ่งไปจับเสี่ยวเสวี่ยออกมา
ครั้งนี้เจียงหว่านตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะต้องโยนเสี่ยวเสวี่ยทิ้งให้ได้ ไม่งั้นไอ้ไก่เวรนี่มันต้องสร้างปัญหาไม่รู้จักจบจักสิ้นแน่!
หญิงคนนั้นตั้งครรภ์อยู่ดี ๆ ทำไมเด็กต้องมาตายเพราะเรื่องแบบนี้กัน
จบแล้ว มันจบแล้ว เธอจะชดใช้ยังไงหมด?
ทว่า ก่อนเจียงหว่านจะเข้าไปจับ เธอก็ถูกเฉียวเหลียนเฉิงหยุดไว้
เจียงหว่านมองดูเขาอย่างสับสน แต่เฉียวเหลียนเฉิงกลับทำหน้ามุ่ยใส่เธอ
“ดูท้องของผู้หญิงคนนั้นดี ๆ สิ!”
เจียงหว่านหันไปมองดูท้องของหญิงตั้งครรภ์ด้วยความประหลาดใจ
และเธอก็เห็นว่า มันมีบางอย่างที่น่าสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้
เดิมทีท้องของหญิงตั้งครรภ์วัยหกเดือนควรจะกลมโต แต่ตอนนี้กลับผิดรูปอย่างเห็นได้ชัด
ไม่เพียงแต่ไม่กลมเท่านั้น แต่ยังมีร่องเล็ก ๆ ที่เล็บของเสียวเสวี่ยข่วนเป็นรอย และบริเวณที่ควรจะกลมก็นูนขึ้นมาแปลก ๆ
ชายอ้วนตกใจ เขารีบวิ่งเข้าไป และตบเสียวเสวี่ยจนกระเด็น
แต่เสี่ยวเสวี่ยฉลาดมาก มันกระพือปีกหลบ เลยไม่โดนตบ
แล้วเสี่ยวเสวี่ยก็รีบบินกลับมายังอ้อมแขนของเจียงหว่านทันที
ดูเหมือนว่ามันตั้งใจจะบินออกไปเพื่อตะกุยท้องของผู้หญิงคนนั้นโดยเฉพาะเลย
ในเวลานี้ หลายคนที่ดูอยู่ตะโกนด้วยความตื่นเต้น
“เอาอีกแล้ว เจ้าไก่นั่นทำร้ายคนอีกแล้ว!”
“นี่มันมากเกินไปแล้ว มาทำร้ายคนแบบนี้ได้เรอะ? เจ้าของไม่คิดดูแลเลยรึไง?!”
“มันออกมาทำร้ายคนอยู่แท้ ๆ แต่เจ้าของกลับไม่แม้แต่จะพยายามหยุดมันเลย”
“ใช่ เกินไปแล้ว เด็กในท้องอายุแค่ไม่กี่เดือนเองนะ เขาคงไม่รอดแล้วแหละแบบนี้!”
ทุกคนต่างส่งเสียงวิจารณ์ ส่วนชายอ้วนก็รีบประคองภรรยาของเขาให้ลุกขึ้น
เธอวางมือบนท้องอย่างอึดอัด
ชายอ้วนเห็นอย่างนั้นก็หันศีรษะ จ้องมองเจียงหว่านอย่างโกรธเกรี้ยว “ไก่ของเธอทำร้ายเมียของฉันอีกแล้ว เรื่องนี้เธอต้องชดใช้!”
ตอนนี้เจียงหว่านไม่ได้รีบร้อนอีก เธอเพียงหันมองชายอ้วนและหญิงคนนั้นโดยไม่ละสายตาจากความตื่นตระหนกในดวงตาของพวกเขา
แม้แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่เด็กจะรอด แต่พ่อแม่พวกนี้กลับไม่ได้กังวลเลย อีกทั้งพวกเขายังหลีกเลี่ยงที่จะไปพบแพทย์อีก!
นี่คงเป็นท้องปลอมสินะ!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เจียงหว่านก็ยิ้มและพยักหน้า “ก็ได้ ฉันจะจ่าย แต่คุณจะเอาเท่าไหร่ล่ะ?”
ชายอ้วนคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดออกมา “ฉันขอสาม…”
ก่อนเขาจะพูดจบประโยค ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็ตะหวาดออกมาเสียก่อน “ห้าร้อย ขอห้าร้อย!”
ชายอ้วนตะโกน “ใช่ ขอห้าร้อย!”
เจียงหว่านเลิกคิ้ว “ห้าร้อย ฮ่า ๆ ไม่ค่อยจะโลภกันเลยนะ!”
ส่วนชายอ้วนที่แม้จะรู้สึกผิดแต่ก็ตะโกนอย่างมั่นใจ
“ก็ถ้าเกิดลูกชายของฉันจากไปแล้ว เงินห้าร้อยที่ขอก็เป็นค่าอาหารของเมียฉัน ทำไมล่ะ เธอไม่เต็มใจให้หรือไง?!”
เจียงหว่านพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “เต็มใจสิ ทำไมจะไม่เต็มใจล่ะ!”
“แค่ห้าร้อยไม่ใช่เหรอ? ได้!”
ชายอ้วนตกตะลึง เขาคิดว่าเจียงหว่านจะต่อรองซะอีก ไม่คิดว่าเธอจะตกลงอย่างง่ายดายอย่างนี้
น้อยเกินไป! รู้แบบนี้ขอไปพันนึงก็ดี!
เมื่อชายอ้วนกำลังดีใจอยู่ จู่ ๆ เจียงหว่านก็พูดว่า
”งั้นเรื่องเงินตกลงกันเรียบร้อยแล้ว แต่บอกฉันได้ไหมว่าทำไมไก่ที่ฉันใส่ไว้ในถุงผ้าถึงไปทำร้ายคุณได้!”
”เอ่อ” ชายอ้วนอ้ำอึ้ง ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เจียงหว่านถึงถามเรื่องนี้
เจียงหว่านเย้ยหยัน “คุณไม่เข้าใจคำถามเหรอ?”
“ฉันจะอธิบายให้ละกัน! คุณนั่งอยู่ตรงหน้าฉัน พอฉันหลับ ถุงผ้าในมือก็หายไป”
“แล้วพวกคุณก็ถูกไก่ของฉันทำร้ายที่ตู้นี้”
”ฉันแค่สงสัยว่าทำไมไก่ของฉันถึงไม่ทำร้ายคนอื่น แต่มันทำร้ายแค่พวกคุณ!”
“และมันยังไล่มาทำร้ายจนถึงตรงนี้อีก!”
ชายอ้วนตกตะลึง เขาหันมองหญิงตั้งครรภ์ด้วยความตื่นตระหนก
