สวี่ชิงมองดูด้วยความหวาดกลัว “แขวนไว้แบบนี้มันไม่ดูน่ากลัวไปหน่อยเหรอคะ?”
เฟิงซูฮวายิ้ม “ไม่หรอกจ๊ะ อีกสักพักย่าจะไปเก็บมันเข้ามา”
สวี่ชิงไม่ได้ถามเฟิงซูฮวาว่านางได้รับมันมาจากไหน เธอกลับเข้าไปในบ้านเพื่อเก็บข้างของ เข้าไปชำระล้างสิ่งต่าง ๆ ในห้องครัว และพลิกถังผักที่ดองเอาไว้ทั้งสองถัง
โจวจินหนานออกไปหาสวีหย่วนตง ทั้งสองจึงพากันขับรถออกไป
สวี่ชิงนึกถึงหนังคากคกอีกครั้ง แต่เมื่อออกไปดูที่ลานบ้านกลับว่างเปล่า เธอจึงถามเฟิงซูฮวาด้วยความสงสัย “คุณย่าคะ หนังคางคกพวกนั้นอยู่ไหนคะ?”
เฟิงซูฮวายิ้มอย่างมีเลศนัย “ย่าเก็บมันมาแล้ว ถึงฤทธิ์ยาจะลดลงครึ่งหนึ่งจนน่าใจหาย แต่ก็ยังใช้ได้อยู่”
ร่างกายของสวี่ชิงสั่นเทา “แต่มันยังเปื้อนเลือดอยู่เลย คุณย่าไปเอามาจากไหน? ไม่เหม็นสาบเหรอ?”
เฟิงซูฮวาโบกมือ “ไม่ต้องห่วง มันไม่เหม็นหรอก เรารีบไปกันเถอะ อย่าปล่อยให้เสี่ยวสวีกับจินหนานรอนานเลย”
พวกเธอขึ้นไปบนรถจี๊ปที่มีที่นั่งว่างพอสำหรับไป๋หลาง
สวี่ชิงคอยพยุงแขนของเฟิงซูฮวา คอยชี้ชวนให้นางมองดูทิวทัศน์ภายนอก
เฟิงซูฮวายิ้มตาหยี นางไม่ได้ออกนอกบ้านมานานหลายปีแล้ว และทิวทัศน์ด้านหน้าก็ทำให้นางรู้สึกสดชื่น
…………
เจียงเสวี่ยอิงที่นอนอยู่ในห้องพักชั่วคราวไม่ได้รู้สึกสุขใจเหมือนกับสวี่ชิงในขณะนี้ ยาของเฟิงซูฮวากับการฝังเข็มของสวี่ชิงทำให้อาการเจ็บปวดของหล่อนบรรเทาลง
ถึงกระนั้นมันไม่ได้ช่วยกำจัดพิษในร่างกายของหล่อนเลย
บางครั้งร่างกายของหล่อนยังคงปวดแสบปวดร้อน สิ่งเดียวที่ดีขึ้นคือบริเวณที่เป็นหนองไม่ได้ใหญ่ขึ้น
หยวนฮวากลับมาหลังจากถูกสวี่ชิงยั่วโมโห แต่แล้วก็ต้องรู้สึกทุกข์ใจเมื่อเห็นเจียงเสวี่ยอิงที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความเจ็บปวด “ทำไมถึงยังเจ็บอยู่ล่ะ? เอายาแก้ปวดอีกไหม?”
เจียงเสวี่ยอิงส่ายหน้า “ไม่ค่ะ ยาแก้ปวดไม่ได้ผล”
หยวนฮวานั่งลงด้านข้างเจียงเสวี่ยอิง และเอื้อมมือออกไปจับมือหล่อน “ลูกก็เหมือนกัน ทำไมตอนนั้นไม่บอกแม่ล่ะ? ถ้าแม่รู้แม่คงไม่ปล่อยให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน”
เจียงเสวี่ยอิงนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานนี้ที่เหยียนป๋อชวนพาหล่อนกลับมา น้ำเสียงและวิธีการของเขาเป็นเหมือนกับวิธีการที่ใช้กับนักโทษ บีบบังคับให้หล่อนเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนั้น
ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเหยียนป๋อชวนจะมีด้านที่ร้ายกาจเช่นนี้
ทันใดนั้นหล่อนก็เริ่มร้องไห้สะอื้น “แม่คะ ฉันชอบพี่ป๋อชวนจริง ๆ นะคะ เย่หนานไม่ได้ดีพอสำหรับพี่เขาด้วยซ้ำ หล่อนเป็นลูกสาวของพ่อมดผู้ปกครองอาณาเขต และถูกแต่งตั้งให้กลายเป็นแม่มดผู้ปกครองคนใหม่ คอยเล่นกลฉ้อโกงชาวบ้าน คนแบบนั้นจะคู่ควรกับพี่ป๋อชวนได้ยังไง?”
หยวนฮวาโกรธจัดจนกัดฟันกรอด “ป๋อชวนจะต้องถูกเย่หนานร่ายมนต์ใส่เป็นแน่ ไม่ว่าดีหรือชั่วก็ตาม”
เจียงเสวี่ยอิงร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าเวทนา รู้สึกผิดอย่างมาก
หลังจากที่หยวนฮวาด่าทอเย่หนานแล้ว นางก็หันไปมองเจียงเสวี่ยอิง “เราจะต้องกลับไปที่เมืองหลวงโดยเร็วที่สุด จะต้องหาทางรักษาพิษในร่างกายของลูกให้ได้ แม่ไม่เชื่อหรอกว่าพวกนอกรีตพวกนั้นจะมีพลังมหาศาล แม่จำได้ว่าลูกเพาะพันธุ์ยาพิษไว้หลายชนิด เราพอจะเอายาพิษมาถอนพิษได้ไหม?”
เจียงเสวี่ยอิงส่ายหน้า “ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ เว้นแต่ว่าเย่หนานจะยังมีชีวิตอยู่ เพราะฉันไม่รู้ว่าหล่อนวางยาพิษชนิดไหน”
หยวนฮวารู้สึกสงสารเจียงเสวี่ยอิงจับใจ นางเลี้ยงดูหญิงสาวตรงหน้ามายี่สิบถึงสามสิบปี อีกฝ่ายทั้งเชื่อฟัง มีเหตุผลและรู้จักกตัญญู
และนั่นเป็นสาเหตุที่นางมีอคติกับนังแม่มดเย่หนาน เพราะอีกฝ่ายทำลายความสุขในครอบครัวของนาง
นอกจากนี้ยังมีสวี่ชิงที่ไร้การศึกษา หากหล่อนเป็นลูกของป๋อชวนจริง ๆ หลังจากนี้เขาจะพาหล่อนกลับมาที่เมืองหลวงด้วยหรือไม่?
นางลูบหลังเจียงเสวี่ยอิงเบาๆ “อย่ากังวลไป หลุมฝังศพของเย่หนานว่างเปล่าไม่ใช่เหรอ แสดงว่าหล่อนยังมีชีวิตอยู่ ป๋อชวนจะต้องไปถามหาหล่อน รอจนถึงตอนนั้นหล่อนจะมาล้างพิษให้ลูกเอง”
เจียงเสวี่ยอิงชะงักไปครู่หนึ่ง “พี่ชายใหญ่จะตามหาเย่หนานเหรอคะ?”
ถึงแม้ว่าเย่หนานจะยังมีชีวิตอยู่ แต่เหยียนป๋อชวนก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เจอหล่อน
หล่อนหรี่ตาลงซ่อนแววตาชั่วร้าย และจับมือของหยวนฮวาไว้ “แม่คะ เรากลับไปที่เมืองหลวงก่อนเถอะค่ะ ฉันควรจะไปขอโทษพี่ชายใหญ่ ฉันสมควรที่จะต้องทุกข์ทรมานแล้ว”
……
สถานพยาบาลตั้งอยู่บนหุบเขาอันแสนสงบที่อยู่ห่างไกลกว่าเมืองเอกมณฑลกว่าหนึ่งร้อยกิโลเมตร
สวี่ชิงไม่คิดมาก่อนว่าจะมีสถานที่แบบนี้อยู่ในมณฑลกานซู ภูเขาที่อยู่ห่างไกลออกไปสวยงามราวกับภาพวาด ใบไม้สีเหลืองในฤดูใบไม้ร่วงค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงทีละชั้น
ราวกับอยู่ในภาพวาด
ตัวอาคารของสถานพยาบาลอยู่ในรูปแบบสถาปัตยกรรมของรัสเซีย บ้านหลังเล็กสีแดงกระจายตัวอยู่ตามหุบเขาอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย สถานที่แห่งนี้น่าจะที่อยู่อาศัยของผู้เชี่ยวชาญชาวรัสเซียครั้งที่สองประเทศมีสัมพันธไมตรีที่ดีต่อกัน
เฟิงซูฮวาลงจากและใช้ไม้เท้าพยุงตัวมองไปรอบ ๆ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม “สวยจัง ที่นี่สวยมาก ชิงชิง หลานฟังสิ ได้ยินเสียงนกสาลิการ้องจิ๊บ ๆ ด้วย”
สวี่ชิงยิ้มขณะพยุงแขนของเฟิงซูฮวา “คงจะมาต้อนรับคุณย่ามั้งคะ พวกเราต้องอยู่ที่นี่อีกสองวันน่ะค่ะ”
เฟิงซูฮวามีความสุขขึ้นมาทันใด “เธอนี่ขยันทำให้คนเฒ่าคนแก่มีความสุขจริงนะ ใช่แล้ว เธอไม่สงสัยเรื่องของเจียงเสวี่ยอิงเลยเหรอ?”
สวี่ชิงพยักหน้า “สงสัยสิคะ แต่ตอนนี้สงสัยไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร สู้รอเอาดีกว่า”
เฟิงซฺวาหยุดเดินและลูบมือสวี่ชิง “หลานยังเด็กนัก ถึงได้คิดอะไรแจ่มแจ้ง จิตใจของหลานก็สงบมาก มันคงต้องใช้เวลาจริง ๆ ย่าแค่จำกัดกู่บนร่างกายของหล่อนไว้เท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าจะมีกู่ในกู่อยู่”
สวี่ชิงสงสัยมากขึ้น “กู่ในกู่คืออะไรเหรอคะ? ร้ายแรงมากเลยเหรอ?”
เฟิงซูฮวาเองก็ไม่เคยพบเจอเช่นกัน “ย่าแค่เคยได้ยินมาน่ะ”
คนที่สอนนางในตอนนั้นรู้เรื่องพวกนี้ เพียงแต่บอกนางว่ากู่ประเภทนี้โหดเหี้ยมเกินไปและไม่เหมาะแก่การเรียนรู้
แต่ไม่คาดคิดว่าเย่หนานจะทำมันได้ตั้งแต่อายุยังน้อย
ทั้งสองพูดคุยขณะเดินเข้าไปด้านใน ก่อนหน้านี้โจวจินหนานกับสวีหย่วนตงได้จัดเตรียมห้องไว้ให้แล้ว ห้องหนึ่งสำหรับสวี่ชิงกับเฟิงซูฮวา ส่วนอีกห้องหนึ่งสำหรับโจวจินหนานและสวีหย่วนตง
เมื่อสวีหย่วนตงเสนอให้พบแพทย์เพื่อตรวจสุขภาพร่างกายด้วยกัน ความสุขของเฟิงซูฮวาก็ลดลงและกลายเป็นเด็กน้อยในทันที “ทำไมจะต้องตรวจสุขภาพด้วย? ย่าแข็งแรงดีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องตรวจอะไรหรอก”
สวี่ชิงพูดเกลี้ยกล่อมเฟิงซูฮวาที่เริ่มทำตัวเหมือนเด็ก “พวกเราจะตรวจกันทุกคนค่ะ ตรวจฟรีไม่เสียเงิน”
เฟิงซูฮวายังคงต่อต้าน “พวกหลานก็ไปสิ ย่าไม่ต้องการตรวจพวกนี้หรอก ชิงชิงไปสิ”
สวี่ชิงจับมือเธอและพูดว่า “คุณย่าไม่อยากเห็นเหรอว่าเครื่องมือตรวจสุขภาพร่างกายคนเรายังไง? หลังจากตรวจสุขภาพเสร็จแล้ว เราจะไปหาอะไรกินกัน พี่โจวจินหนานบอกว่าแถวนี้มีร้านอาหารท้องถิ่นอร่อย ๆ อยู่เยอะเลย คุณย่าอยากกินอาหารเสฉวนมั้ยคะ?”
เฟิงซูฮวาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตกลงและเดิมตามสวี่ชิงกับคนอื่น ๆ เข้าไป
หลังจากผลัดเวียนกันตรวจสุขภาพ พบว่าเฟิงซูฮวามีร่างกายแข็งแรง ยกเว้นปัญหาเรื้อรังที่ขาเท่านั้น
สวี่ชิงรู้สึกโล่งใจที่ตอนนี้สุขภาพร่างกายของคุณย่าแข็งแรงดี หากหลังจากนี้เธอให้ความสนใจดูแลอย่างดี โศกนาฏกรรมในชาติที่แล้วจะต้องไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน
เธอพยุงแขนเฟิงซูฮวาเดินออกมาจากห้องตรวจร่างกายอย่างอารมณ์ดี “ไหนลองดูสิคะ เราจะกินข้าวกลางวันอะไรกันดี?”
เฟิงซูฮวาพยุงไม้เท้าและพูดพึมพำ “ย่าก็บอกแล้วไงว่าแข็งแรงดี ยังจะให้ตรวจอยู่ได้ เจาะเลือดเจ็บจะตายอยู่แล้ว”
สวี่ชิงพูดให้กำลังใจ “การเจาะเลือดก็เหมือนกับการฝังเข็มแหละค่ะ ตอนที่คุณย่าฝังเข็มให้ฉัน ฉันยังบอกว่าไม่เจ็บเลย”
เฟิงซูฮวาขมวดคิ้ว “อย่างงั้นเหรอ? มันคงจะไม่เจ็บถ้าเข็มไม่แทงเข้าไปเนื้อย่า”
สวี่ชิงหัวเราะฮ่าฮ่า “คุณย่าคะ ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้คะ?”
ทั้งสองคุยกระหนุงกระหนิงขณะเดินเคียงข้างกัน และไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครบางรีบวิ่งพรวดเข้ามา แต่หลังจากที่ชายคนนั้นเหลือบเห็นสวี่ชิง ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ หันหลังกลับและวิ่งไล่ตามสวี่ชิงไป…
……………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
หาว่าแม่ชิงชิงเล่นวิชานอกรีต ตัวเองสะสมพิษเป็นสิบๆ ชนิดนี่ไม่นอกรีตเลยมั้ง
ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันนะ
ไหหม่า(海馬)
