ตอนที่ 3 ความฝัน
เวลา 12:42 น
ณ ขณะนี้เขาได้นั่งบนโซฟาดูทีวีกับฮานะที่ห้องนั่งเล่น โดยที่เขากับฮานะได้นั่งตัวติดกัน
มือข้างหนึ่งเขาได้โอบคอฮานะไว้ ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ล้วงเข้าไปในเสื้อของเธอจับไปที่หน้าท้อง
แม้ตอนแรกเหมือนฮานะจะเขินจนทำตัวไม่ถูก แต่พอผ่านไปสักพักใหญ่เธอก็เริ่มปรับตัวได้ พร้อมกับป้อนขนมให้เขากิน
“พี่คะ อ้า~ม”
เขาอ้าปากกินขนมที่ฮานะอ้อนให้อย่างว่าง่าย พร้อมกับแอบกัดไปที่ปลายนิ้วของเธอเบาๆ
“โถพี่ล่ะก็ ชอบแกล้งหนูตลอดเลย”ฮานะแกล้งทำหน้างอนใส่
“ถ้าไม่รักพี่ก็ไม่แกล้งหรอกนะ ”
“ดูพูดเข้าสิ แล้วแบบนี้หนูจะไปโกรธได้ไงกันเล่า”
“น่ารักจัง จุ๊บ!❤”เห็นท่าทางของฮานะแล้ว เขาอดไม่ได้จริงๆที่จะ หอมไปที่แก้มของเธอ
“อื้ออ!”
ช่วงเวลาแสนสุขได้ผ่านไปเรื่อยๆ โดยที่เขามักจะพูดหยอกล้อฮานะ และหอมแก้มเธอเป็นระยะ
ซึ่งดูเหมือนฮานะจะชอบการกระทำของเขามาก ฮานะได้ยิ้มออกมาอย่างปิดไม่อยู่เลยทีเดียว
จนรู้สึกตัวอีกทีเวลาก็ได้กลายเป็นช่วงเย็นซะแล้ว ฮานะได้เข้าครัวไปทำอาหารเย็น
หลังจากทำเสร็จเขากลับฮานะก็ได้มาทานอาหารที่โต๊ะ
โดยที่การทานอาหารเย็นของเขากับฮานะในมื้อนี้ต่างออกไปจากครั้งอื่นโดยสิ้นเชิง
เพราะเขาให้ฮานะนั้นมานั่งบนตักของเขาแทนเก้าอี้ ในระหว่างนั้นเขาก็ได้สวมกอดเธอ
พร้อมกับปล่อยให้ฮานะป้อนข้าวเขาแทน ในระหว่างนั้นเขาก็จะพูดหยอกล้อเธอเล่น และหอมส่วนนั่นส่วนนี่ไปทั่ว
ตรงแก้มบ้างล่ะ ตรงแขนบ้างล่ะ ตรงหน้าผากบ้างล่ะ การกระทำนี้ ทำให้ใบหน้าของฮานะถูกประดับไปด้วยรอยยิ้ม
เธอได้หัวเราะออกมาอย่างร่าเริง และบางครั้งเธอก็จะพูดหยอกล้อเขากลับมาบ้าง ช่วงเวลาอาหารมื้อเย็นได้ผ่านไปอย่าง มีความสุข
“พี่คะ วันนี้หนูรู้สึกว่าเป็นวันที่หนูมีความสุขที่สุดในชีวิตเลยล่ะ”ฮานะพูดขึ้นในขณะที่กำลังล้างถ้วยอาหาร ด้วยรอยยิ้ม
เขาที่กำลังไถมือถือเล่นโซเชียล อยู่ในห้องนั่งเล่นได้หันหน้าไปหาฮานะ
“หรือไม่บางทีตอนนี้หนูอาจจะกำลังฝันอยู่ก็ได้..”
“พี่ชายแสนดีสุดซื่อบื้อของหนู อยู่ๆก็ได้เปลี่ยนไปกลายเป็นพวกกินเนื้อ พูดหยอกล้อและลวนลามร่างกายของน้องสาวตัวเองเล่นอย่างหน้าตาเฉย คิดยังไงมันก็แปลก”พูดถึงตอนนี้ฮานะก็ได้หัวเราะออกมา
“บางทีแล้วนี่อาจจะเป็นความฝัน เป็นความฝันที่สะท้อนออกมาจากสิ่งที่หนูต้องการอยู่ลึกๆภายในใจ อยากจะให้พี่ชายที่ปกติไม่ค่อยสนใจหนูหันมาสนใจบ้าง อยากจะให้พี่ชายมองหนูเป็นผู้หญิงบ้าง อยากจะให้พี่พูดชมหนูว่าสวยหรือน่ารักบ้างล่ะ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ มันเป็นสิ่งที่หนูปรารถนามาตลอด ไม่สิ สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้มันมากกว่าที่หนูหวังไว้ซะอีก..”
“บางทีแล้วหลังจากที่หนูหลับแล้วตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หนูคงจะพบว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นภายในวันนี้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน ความฝันที่หนูอยากให้มันเกิดขึ้น แต่มันไม่มีทางเกิดขึ้นในโลกจริง”
“…”
“แต่เพียงนี้แค่หนูก็พอใจแล้ว ต่อให้เป็นเพียงแค่ภายในความฝันแต่การได้ใช้ชีวิตร่วมกับพี่ชายแบบนี้ หนูก็พอใจกับมันแล้ว”พูดถึงตรงนี้ฮานะก็ได้ทำหน้าเศร้า พร้อมกับน้ำตาที่ได้ค่อยๆไหลออกมา
“ฮึก… ฮึก.. แต่พอคิดว่าทุกอย่างมันกำลังจะจบลงแล้ว ทำไมนะ ทำไมกันนะ ฮึก… ทำไมมันถึงได้รู้สึกเศร้าถึงขนาดนี้กัน! ฮึกกก…”ใบหน้าของฮานะเต็มไปด้วยน้ำตา ในขณะที่เธอล้มตัวลงร้องไห้
“ไม่เอาแบบนี้! ฮึกกก! หนูยังอยากอยู่กับพี่ชาย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ฮึก.. หนูยังไม่อยากตื่นขึ้น! ฮึกกก!”
ความรู้สึกที่ต้องแยกออกจากพี่ชายอันเป็นที่รัก มันทำให้ฮานะไม่สามารถกลั้นน้ำตาที่ไหลออกมาได้
เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นภายในวันนี้ มันวิเศษเกินไปจนเธอไม่เชื่อว่าสิ่งนี้มันเป็นความจริง
พี่ชายที่ปกติไม่สนใจเธออยู่ๆ ก็ทำตัวไม่ต่างอะไรจากคนรัก สิ่งเหล่านี้ยังไงก็ไม่มีทางเป็นความจริงอยู่แล้ว ฮานะเชื่ออย่างนั้นอย่างสนิทใจ
เมื่อคิดว่าความสุขที่เธอได้รับในวันนี้กำลังจะหายไป มันจึงทำให้ความเศร้ามากมายถาโถมใส่เธอจนไม่สามารถกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้
เขาได้เห็นสภาพฮานะเป็นแบบนั้น ก็ได้รีบวิ่งไปหาเธอ พร้อมกับดึงร่างกายนั้นเข้ามาก่อนในอ้อมแขน
“ไม่เป็นไรอย่าร้องไห้เลยนะ นี่คือโลกจริงไม่ใช่ความฝันสักหน่อย อย่าร้องสิ”เขาพูดแล้วก็ลูบหัวของฮานะ
“ฮึกก ฮึกก.. พี่คะ พี่คะ! อย่า ทิ้งหนูไปนะ! ฮึกกก”ฮานะได้ร้องไห้ออกมาไม่หยุดในขณะที่โอบกอดเขา ราวกับว่าไม่ต้องการให้เขาหายไปไหน
“พี่ไม่หายไปไหนหรอก พี่อยู่ตรงนี้ พี่อยู่ข้างเคียงน้องเสมอ”เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับลูบหัวของฮานะไม่หยุด
“ฮึกก ฮึก.. พี่คะ! พี่อย่าทิ้งหนูไปไหนนะ ฮึกก… ”
“อื้ม เข้าใจแล้ว พี่ไม่ทิ้งน้องไปไหนทั้งนั้นเลย ใครจะไปทิ้งน้องสาวที่น่ารักขนาดนี้ได้ลงคอกันเล่า”
“ฮึกก ฮึก ฮึกก ฮึก ฮึกก..”
เวลา 20:04 น
ภายในห้องนอนของฮานะ เขาและเธอได้นอนหันหน้าเข้าหากัน
ซึ่งหลังจากที่ฮานะร้องไห้เขาต้องใช้เวลานานเลยทีเดียวกว่าจะ ปลอบเธอได้
“หลังจากที่หนูตื่นพี่จะไม่หายไปไหนใช่ไหม?”
ดูเหมือนว่าฮานะยังคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นเพียงความฝัน และกลัวว่าหลังจากที่ตัวเองตื่นขึ้นแล้ว ตัวเขาจะหายไป
เพราะแบบนั้นเขาจึงจำเป็นที่จะต้องมานอนข้างเธอเพื่อปลอบใจ ว่าทุกอย่างคือความจริงไม่ใช่ฝัน
เอาจริงๆการที่จะต้องมานอนข้างสาวสวยแบบนี้มันก็ทำให้เขาตื่นเต้นไม่ใช่น้อย และโดยปกติคงพัฒนาไปเป็นเหตุการณ์อย่างว่า
แต่เพราะสภาพของฮานะในตอนนี้เธอดูบอบบาง เกินกว่าที่เขาจะกล้าทำอะไรรุนแรงแบบนั้น
จึงได้แค่นอนปลอบใจเธอเฉยๆไม่ได้ทำอะไรเกินเลย เขาเองก็ไม่ได้ชั่วขนาดนั้น ที่จะมาเอาเปรียบเธอในช่วงเวลาที่เธออ่อนแอแบบนี้
“นอนเถอะพี่ไม่หายไปไหนหรอก”
“อื้ม..”ถึงจะพยักรับ แต่เหมือนฮานะก็ยังคงกลัวอยู่
“งั้นก็ช่วยไม่ได้ จะช่วยร่ายมนต์ที่ทำให้หลับฝันดีแล้วกัน”
“ร่ายมนต์งั้นเหรอ?”เหมือนฮานะจะสงสัยกับคำพูดของเขา
“รักนะยัยเด็กดื้อ จุ๊บ!❤” ครั้งนี้เขาไม่ได้จูบไปที่แก้มหรือหน้าผาก แต่จูบไปที่ริมฝีปากของฮานะตรงๆ
“อื้อออ!”ฮานะดวงตาเบิกกว้างอย่างตกใจ
หลังจากที่เขาถอนจูบออกมาแล้วใบหน้าของฮานะที่สับสนอยู่นั้น ก็ได้เปลี่ยนไปเป็นใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้ม
“พี่คะ เหมือนเมื่อกี้พี่จะร่ายมนต์เบาไปหน่อยนะ ขออีกทีสิ”ฮานะพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“เอาแต่ใจจังนะ”
“ช่วยไม่ได้นี่ ก็หนูเป็นเด็กดื้อของพี่นี่นา~”
เขาได้แต่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะจูบไปที่ริมฝีปากของฮานะอีกครั้ง
“จุ๊บ! อื้อออ!❤”
ครั้งนี้เขาได้จูบกับฮานะนานกว่าปกติ
“ขอบคุณนะ”ฮานะพูดออกมาอย่างสุขใจ ก่อนจะค่อยๆหลับตาลง ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความพอใจ..
つづく
