ตอนที่ 109 การแอบมองจากห้องบรรณารักษ์
หลังจากที่เสียงระฆังของโรงเรียนดังขึ้นอีกครั้งในช่วงพักกลางวัน
เบเรธเดินเข้าไปในห้องสมุดเพียงลำพัง
“……เบเรธ เซนต์ฟอร์ด ฉันอยู่นี่ค่ะ”
“เอ๊ะ?”
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นในทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในห้องเพียงไม่กี่ก้าว
เมื่อเขาหันไปตามเสียงนั้นโดยไม่รู้ตัว ก็พบว่า——ลูน่าโผล่ใบหน้าที่งดงามของเธอออกมาครึ่งหนึ่งจากช่องว่างของประตูห้องบรรณารักษ์ ด้วยเหตุผลบางอย่าง
ปกติเธอจะนั่งอยู่ในพื้นที่อ่านหนังสือ หรือไม่ก็พลิกดูหนังสือบนชั้น ดังนั้นการจะเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้จึงดูเป็นเรื่องที่ยากเหลือเกิน
“เอ่อ…ทำอะไรอยู่น่ะ ลูน่า? เหมือนกำลังหลบใครสักคนที่น่าสงสัยเลยนะ”
“เรื่องนี้มีเหตุผลค่ะ”
“……เหตุผล?”
“ใช่ค่ะ อย่างแรกขอให้คุณเข้ามาในห้องบรรณารักษ์ก่อนค่ะ ถ้าไม่ไปแตะต้องเอกสารข้างในเหมือนที่เคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีปัญหาอะไร อีกอย่าง บรรณารักษ์ออกไปทานอาหารกลางวันแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่คนเดียวค่ะ”
น้ำเสียงที่ดูรีบร้อนนั้นเผยให้เห็นถึงความกระวนกระวาย จนเขายิ่งสับสนขึ้นไปอีก
“เข้าใจแล้ว งั้นจะฟังเรื่องนี้ข้างในนะ?”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
หลังจากที่เธอพยักหน้า เธอเปล่งเสียงเล็กน้อยพร้อมเปิดประตูให้
เบเรธก็จับประตูไว้ เดินเข้าไปข้างใน และทันทีที่ประตูปิด เสียงดังแกร๊กก็ดังขึ้น
“ตั้งแต่เช้าแล้วนะคะ”
“อืม ใช่ ตั้งแต่เช้า”
“……ฉันดีใจค่ะ”
ลูน่ากล่าวทักทายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมตา
“ขอบคุณนะ ได้ยินแบบนี้แล้วก็รู้สึกว่าการมาเจอเธอคุ้มค่าจริง ๆ”
“……คุณดีใจด้วยหรือเปล่าคะ?”
“ที่ได้เจอลูน่าน่ะเหรอ?”
“ค่ะ”
เธอพยักหน้าอีกครั้ง
เบเรธคิดว่าอยากจะแกล้งเธอด้วยคำว่า ‘แล้วแต่จะคิดนะ’ และดูปฏิกิริยาของเธอหลังจากนั้น
แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่ดูเหมือนจะรวบรวมความกล้าออกมาถามแล้ว เขาก็รู้ว่าการทำแบบนั้นคงไม่เหมาะสม
“แน่นอนว่าฉันดีใจสิ เอ่อ หมายถึง เรื่องนี้ไม่เคยเปลี่ยนเลย ทั้งในอดีตและตอนนี้ ฮ่าๆ”
“ได้ยินคำพูดที่ทำให้ดีใจเกินไปแบบนี้ทำให้ฉันลำบากใจนะคะ…”
“ขอโทษด้วยนะ”
เบเรธหลุดหัวเราะออกมาเพราะเห็นท่าทางที่ดูเขินอายจริงๆ
พอได้กลับมาคุยกับเอเลน่าก่อนหน้านี้ ยิ่งทำให้รู้สึกได้ว่าทั้งสองคนมีลักษณะนิสัยที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน
“ว่าแต่ กลับมาที่เรื่องก่อนหน้านี้…ทำไมถึงแอบมองจากช่องแคบๆ นั่นล่ะ? ดูเหมือนเธอจะระวังตัวมากเลยนะ…”
พอเขาถามเสริมว่า “มีใครน่าสงสัยอยู่หรือเปล่า?” ลูน่าก็ส่ายหัว
“ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ แต่ไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกค่ะ”
“งั้นเหรอ?”
“มันเป็นเรื่องช่วงเวลาว่างค่ะ พักหลังๆ มีคนเข้ามาคุยกับฉันหรือแอบมองอยู่บ่อยขึ้น ทำให้รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ค่ะ”
“อ๋อ…แบบนี้นี่เอง”
ตั้งแต่งานเลี้ยงอาหารค่ำเมื่อวันก่อน ตอนเช้าเบเรธก็เห็นเธอออกมาปรากฏตัวและพูดคุยบริเวณน้ำพุที่โดดเด่น ซึ่งดูเหมือนจะทำให้ภาพลักษณ์ “อัจฉริยะหนอนหนังสือ” ที่เข้าถึงยากนั้นลดลง
และด้วยรูปลักษณ์ที่งดงามของลูน่า เมื่อเธอเริ่มเปิดเผยตัวเองให้คนอื่นเห็น จึงไม่แปลกที่จะมีคนที่เริ่มรู้สึกสนใจหรือดึงดูดเข้าหาเธอ นอกจากนี้ ด้วยฐานะชนชั้นขุนนางที่ไม่ได้สูงนัก ทำให้เธอเป็นเป้าหมายที่ง่ายสำหรับการหยอกล้อหรือเข้าหา
“แต่เดี๋ยวนะ…เรื่องแบบนี้มันก็มีมาตั้งแต่ก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ? แต่ก่อนเธอก็ไม่ได้สนใจอะไร แค่ตั้งใจอ่านหนังสืออย่างเดียว”
เบเรธลองย้อนความจำช่วงที่ได้รู้จักเธอในตอนแรก และพบว่าเคยมีเหตุการณ์ลักษณะนี้มาก่อน
“คุณพูดถูกค่ะ แต่ที่แตกต่างจากอดีตก็คือ ตอนนี้ฉันตอบรับทุกคำพูดหรือการเข้าหาที่มีเข้ามา”
“หา?”
“ถ้าจะบอกว่ามันเป็น ‘ผลที่ฉันก่อเอง’ ก็คงเถียงไม่ได้ค่ะ แต่ผลลัพธ์คือ ฉันไม่สามารถตั้งสมาธิอ่านหนังสือได้ ทำให้รู้สึกอึดอัด และก็กลายเป็นแบบนี้ค่ะ”
“เข้าใจละ…”
ลูน่าอธิบายอย่างชัดเจนและเข้าใจง่ายตามแบบของเธอ
แต่เขาคิดว่าความรู้สึก ‘อึดอัด’ นี้ อาจจะเกี่ยวกับการถูกจีบหรือพยายามดึงดูดความสนใจด้วยก็ได้
“แล้ว…แค่สงสัยนะ ทำไมถึงเริ่มตอบรับคำพูดของคนอื่นล่ะ?”
“อืม…นั่นก็…”
“อ่า ถ้าบอกไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ ฉันไม่ได้จะตำหนิอะไร แค่สงสัยเฉยๆ”
เหมือนกับที่เอเลน่าเคยทำให้เขา เขาจะไม่ไล่ต้อนเธอ
เพราะรู้นิสัยของลูน่าที่รักการอ่านมาก การที่เธอยอมสละเวลานั้นไปเพื่อตอบสนองทุกคนที่เข้าหา ย่อมต้องมีเหตุผลบางอย่างที่กระตุ้นให้เธอเปลี่ยนใจ
“ไม่ค่ะ ฉันจะบอก แต่แค่รู้สึกอายเล็กน้อยเท่านั้น… และฉันก็ไม่อยากให้เกิดความเข้าใจผิดว่า ‘ฉันกำลังมองหาคู่ใหม่’ อะไรแบบนั้นด้วย”
“อ๋อ…งั้นเหรอ”
เบเรธรับรู้ถึงความรู้สึกของลูน่า และเชื่อมั่นในตัวเธอเสมอ
แม้แต่ความคิดเรื่อง ‘กำลังมองหาคู่ใหม่’ ก็ไม่ได้ผุดขึ้นมาในหัวเบเรธเลยด้วยซ้ำ แต่เขาเลือกที่จะไม่พูดแทรก และเคารพในความคิดเห็นของเธอ
สิ่งที่เขาได้รับหลังจากนั้น คือคำพูดที่ไม่คาดคิดจากลูน่า ซึ่งหน้าของเธอก็แดงระเรื่อในตอนที่เธอพูดมันออกมา
“เหตุผลที่ฉันตอบรับทุกคำพูด…นั่นก็เพราะว่า ฉันมีคนสำคัญแล้วค่ะ”
เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย ราวกับเผยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความเขินอายออกมา
TLN: สักพักจะลงโมเมนต์ลูน่าให้ครบครับ ตอนนี้รร.มีคอนเสิร์ต ขอสนุกก่อน????
