ตอนที่ 100 ซาเนีย – มุมมองอาเรีย
เบเลท เอเลน่า และลูน่า กำลังสนทนากันบริเวณหน้าบ่อน้ำพุอย่างสนุกสนานในขณะที่…
“น่าแปลกใจที่คุณหนูอาเรียไม่เปลี่ยนใจเลยจริง ๆ ค่ะ”
“เอ๊ะ?”
“เพราะโดยปกติแล้ว ท่านเป็นคนขี้เกียจและปล่อยตัวตามสบาย”
“เธอกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าฉันได้ยังไง…”
“ฉันแค่พูดความจริงออกไปค่ะ”
คุณหนูอาเรีย บุตรสาวของตระกูลดยุคผู้สวมชุดเครื่องแบบของโรงเรียนเลเวลเวิทส์ มาพร้อมกับซาเนีย สาวใช้ประจำตัวผู้มัดผมแพลตินัมบลอนด์ของเธอไว้เรียบร้อย ทั้งสองกำลังสนทนากันระหว่างเดินทางไปยังโรงเรียนด้วยรถม้า
“ดังนั้น ฉันเลยคิดว่าในวันนี้ ท่านคงจะพูดว่า ‘แหม ขี้เกียจจังเลย~’ อะไรประมาณนี้แน่ ๆ ค่ะ”
“ฉันทำอะไรเมื่อถึงเวลาต้องทำต่างหากล่ะ”
“แน่นอนค่ะ ฉันทราบดีอยู่แล้ว แต่การได้เห็นคุณหนูตั้งใจเลือกเครื่องประดับผมด้วยตัวเองแบบนี้ ถือว่าเป็นเรื่องที่หาได้ยากมากเลยทีเดียว”
“ไม่เห็นจำเป็นต้องพูดขนาดนั้นเลย…”
“เพราะปกติ ฉันเห็นท่านนอนอยู่บนเตียงในสภาพเหมือนหนอนตัวเล็ก ๆ ค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะเป็นหนอนแบบที่เธอพูดเลยแล้วกัน”
“ได้โปรดอย่าปล่อยปละตัวเองแบบนั้นสิคะ”
อาเรียพยายามปั้นคำพูดและท่าทีสุภาพเพื่อปิดบังตัวตนที่แท้จริงของเธอ แต่กลับถูกซาเนียมองด้วยสายตาเหนื่อยหน่ายและสวนกลับอย่างไม่ปรานี
จากมุมมองของคนอื่น อาจดูเหมือนการสนทนาเชิงตึงเครียด แต่แท้จริงแล้วนี่คือวิธีที่ทั้งสองสื่อสารกัน โดยเฉพาะเมื่ออยู่กันตามลำพัง เป็นการพูดคุยที่เผยให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่แท้จริง
“เอาล่ะ กลับเข้าเรื่องกันเถอะค่ะ สำหรับฉัน ถือว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากนะคะ”
“อะไรเหรอ?”
“ที่ท่านแสดงความสนใจต่อคุณเบเรธ หากไม่มีความรู้สึกนั้น ท่านก็คงเปลี่ยนใจแล้วบอกว่า ‘ขี้เกียจ’ ไปนานแล้ว”
“อะ-อะ นั่นมันเกินจริงไปหน่อยนะ! มันไม่ใช่ว่าฉันสนใจเขาอะไรขนาดนั้นหรอก แต่การขอบคุณเขาโดยตรงเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับหน้าตาของตระกูลดยุค และเขาก็รู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉันแล้ว ดังนั้นฉันเลยต้องย้ำให้แน่ใจยังไงล่ะ”
อาเรียพูดพร้อมกับกุมมือเล็ก ๆ ของเธอไว้ด้วยท่าทางที่ดูเขินอาย
ถึงจะเห็นได้ชัดเจนว่าความรู้สึกของเธอนั้นซ่อนเร้นไม่มิด แต่ซาเนียก็ไม่ได้พูดออกมาตรง ๆ
“เหรอคะ”
เพียงคำเดียวเท่านั้น
“เธอไม่เชื่อฉันเลยใช่ไหม”
“ถ้าฉันเชื่อ ฉันก็คงไม่คู่ควรเป็นสาวใช้ประจำตัวของคุณหนูอีกต่อไปแล้วล่ะค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าพูดจาแทงใจดำสิ…”
“เพราะฉันคิดว่านี่อาจจะเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของท่านค่ะ อีกอย่าง ฉันเองก็เห็นด้วยอย่างยิ่งที่ท่านจะสร้างความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับคุณเบเรธค่ะ”
ในงานเลี้ยงอาหารค่ำเมื่อสองวันก่อน เบเรธเป็นชายคนเดียวที่ยอมรับตัวตนที่แท้จริงของอาเรีย และยังแนะนำวิธีดูแลเสียงของเธอให้ได้ผลดี หากอาการของเธอแย่ลง เขาก็พร้อมรับผิดชอบทุกอย่างโดยไม่ลังเล
การที่อาเรียจะไม่สนใจเขาเลยคงเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดกว่า และสำหรับอาเรียแล้ว การถูกซาเนียย้ำเตือนถึงเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกอายมากจริง ๆ
“ในโรงเรียนนี้ ท่านอาจจะได้พบเจอกับท่านเบเรธ จะทรงรับมือกับสถานการณ์นี้อย่างไรคะ?”
“ซาเนีย คิดว่าฉันควรทำยังไงดี…?”
“ในเมื่อความลับถูกเปิดเผยแล้ว การพูดคุยด้วยตัวตนที่แท้จริงคงจะดีกว่านะคะ แน่นอนว่าต้องอยู่ในสถานการณ์ที่อยู่กันตามลำพังเท่านั้นก่อน”
“ฉ… ฉันเข้าใจแล้ว”
อาเรียพยักหน้าใหญ่โต ดวงตาสีชมพูเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย
“แต่อย่างหนึ่งที่ต้องย้ำไว้ คุณหนูอาเรียควรจะเป็นฝ่ายเชื้อเชิญท่านเบเรธด้วยตนเอง ไม่ใช่ทำให้ท่านเบเรธต้องลำบากใจค่ะ”
“พอพูดแบบนั้น ฉันก็เริ่มประหม่าแล้วสิ… ฉันเคยพูดคุยกับท่านเบเรธส่วนใหญ่ก็ในความมืด…”
“ฉันคิดว่าท่านเบเรธคงจะเป็นฝ่ายนำการสนทนาเองนะคะ อย่างที่คุณเอเลน่า คุณลูน่า และคุณเชียสามท่านนั้นหลงใหลในตัวเขา”
“บางทีพวกเขาอาจจะเป็นคู่รักกันไปแล้วก็ได้…”
“ฉันก็คิดแบบนั้นค่ะ”
เมื่อทราบว่าเรื่องที่ต้องพูดคุยเป็นเรื่องแบบนี้ การที่ทั้งสามจะไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธการพูดคุยย่อมเป็นความคิดที่เข้าใจได้
“ส่วนตัวแล้ว ฉันก็อยากให้คุณหนูอาเรียกับท่านเบเรธได้อยู่ด้วยกันค่ะ”
“หา!?”
“เป็นที่ชัดเจนว่าสภาพแวดล้อมปัจจุบันไม่เหมาะสมกับคุณหนูอาเรียเลย แต่ถ้าเป็นท่านเบเรธ ฉันคงวางใจฝากคุณหนูได้อย่างแน่นอน”
“ฮะ…ฮะฮะ… พูดเยอะเหมือนกันนะ?”
“แน่นอนค่ะ ชีวิตของคุณหนูอาเรียก็คือชีวิตของฉันด้วยค่ะ”
“ขอบใจนะ ซาเนีย”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
แม้จะเป็นความรู้สึกที่หนักแน่น แต่ใบหน้าของอาเรียก็เปื้อนด้วยรอยเขินอาย
“ซาเนียชื่นชมท่านเบเรธขนาดนั้น ฉันรู้สึกแปลกใจอีกครั้งเลย”
“มันคงแปลกอยู่บ้างค่ะ ถ้าเป็นไปได้ ฉันเองก็อยากพบเขาด้วยตนเอง”
“ถ้าฉันคบหากับท่านเบเรธได้… ซาเนียจะมีความสุขไหม?”
“ก่อนอื่น ขอให้คุณหนูพยายามทำตัวให้เหมาะสมกับท่านเบเรธก่อนเถอะค่ะ”
“โอ้ย!”
บทสนทนาอันคุ้นเคยของทั้งสองดำเนินไปในขณะที่รถม้าซึ่งพวกเขานั่งอยู่นั้นเคลื่อนตัวเข้าใกล้โรงเรียนมากขึ้นเรื่อยๆ
นักเรียนที่มองเห็นตราสัญลักษณ์ของตระกูลขุนนางบนรถม้าต่างก็เบิกตากว้างขึ้น เสียงพูดคุยซุบซิบค่อยๆ เพิ่มระดับขึ้นจนกลายเป็นเสียงดังโดยทั่วกัน
TLN: บทอาเรียเริ่มเยอะขึ้นละครับ พรุ่งนี้ใครสนใจอาเรียก็จะใจฟูหน่อย…ไช่ครับ วันนี้แค่นี้ครับ รู้สึกไม่ค่อยสบาย คิดอะไรไม่ค่อยออกเลย????
