เกิดใหม่พร้อมอาชีพสุดเทพเหรอ ความจริงคือมาพร้อมโชคเฉยๆ น่ะ - ตอนที่ 25 ราชินีแห่งความว่างเปล่าที่แท้จริง
- Home
- All Mangas
- เกิดใหม่พร้อมอาชีพสุดเทพเหรอ ความจริงคือมาพร้อมโชคเฉยๆ น่ะ
- ตอนที่ 25 ราชินีแห่งความว่างเปล่าที่แท้จริง
บทที่ 25 – ราชินีแห่งความว่างเปล่าที่แท้จริง
ฉันชื่อโรซาเรีย… ผู้หญิงที่คู่ควรกับคำว่าน่ารักและงดงามที่สุดคนนี้… ทว่าในตอนนี้กำลังละทิ้งความงดงามของตนเองอยู่
ขาของฉันสับไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตั้งแต่เกิดมาในชาตินี้ฉันไม่เคยวิ่งสุดแรงขนาดนี้มาก่อน
ด้านหลังฉันมีกองทัพโครงกระดูกวิ่งไล่ บางตัวถือดาบ บางตัวถือคทา พวกถือคทานี่เหมือนจะพึมพำอะไรไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่องเพราะมันเยอะเหลือเกิน
แต่ก็คงประมาณร่ายเวทใส่ฉันแหงแซะ เพราะว่าฉันไม่มีเวทมนตร์อะไรเลย ทำให้ฉันมองไม่เห็นว่าเวทมนตร์ถูกยิงออกมาหรือเปล่า
แต่อาจจะเป็นเพราะค่าโชคของฉันหรือเปล่าไม่รู้ ดูเหมือนว่าไอ้เวทมนตร์ของพวกโครงกระดูกจะยิงฉันไม่โดนเลยสักนิด
ทางที่ฉันวิ่งก็คือทางตรงยาว … ฉันสับขาวิ่งลัดเลาะมาตลอดทางตามเขาวงกตและตอนนี้เหมือนจะเจอทางยาวหลบใช้การหลบไปมาแบบแต่ก่อนไม่ได้
เสียงอะไรไม่รู้ดังฮึ่มๆ ตามหลังฉันมาใกล้เข้าเรื่อยๆ
“กรี๊ดดดด อย่ามานะว้อยย”
ฉันตะโกนออกมาแบบนั้นด้วยความรู้สึกท้อแท้ เพราะว่า.. นี่ต่างหากที่จะเรียกว่าประสบการณ์เสี่ยงตายที่แท้จริง
ฉันถึงกับสับตีนแตกไม่กล้ามองย้อนกลับไป.. ทว่าพอฉันวิ่งมาทางนี้เหมือนพวกโครงกระดูกก็เร่งความเร็วขึ้นกว่าเดิม
เสียงพึมพำจนแยกไม่ออกว่าพูดอะไรกันแน่ก็ดังขึ้นกว่าเก่า เหมือนพวกมันกำลังโกรธอยู่เลยแฮะ
โกรธบ้าอะไรวะ พวกเอ็งเป็นคนไล่ฉันมาไม่ใช่เหรอฟร้า ไม่อยากให้มาทางนี้ก็เลิกไล่ตามสิวะ
ฉันพนันได้เลยว่าถ้าหากพวกมิเกลมาเห็นในสภาพนี้พวกนั้นคงหมดศรัทธาในตัวฉันเป็นแน่… ไม่สิ.. พอมานึกดูดีๆ แล้ว
ถ้าหากความจริงที่ว่าฉันมีสภาพนี้เปิดเผยขึ้นมาจริงๆ ไม่ใช่ว่าคนที่ไล่ฉันอาจจะไม่ใช่แค่พวกโครงกระดูก แต่เป็นพวกมนุษย์ด้วยเหรอ…
พอนึกถึงภาพที่ตัวเองบอกเมอร์ลินก็ขนหัวลุกขึ้นมา.. ชิบหายละ ยังดีนะที่หล่อนเข้าใจไปอีกแบบ
ฉันสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ให้ใครรู้เรื่องตัวเองอ่อนแออีกแล้ว ถ้าต้องมาเจอกับการไล่ล่าน่ากลัวแบบนี้ ไม่เอาว้อย
แน่นอนว่าไอ้ค่าสถานะทุกอย่างของฉันไม่มี แม้จะไม่ใช่ว่าไม่มีแรงเลยแต่แรงฉันก็ไม่ได้มีมากขนาดนั้น
ความเร็วของฉันไม่มีทางเร็วกว่าพวกโครงกระดูกในดันเจี้ยนแน่ๆ… ที่รอดมาได้จนถึงตอนนี้เป็นเพราะเขาวงกตมีเส้นทางที่ซับซ้อน
ฉันวิ่งหลบไป หลบมาเอาทำให้รอดมาได้… แต่ทว่าตอนนี้เส้นทางข้างหน้ามีแค่ทางตรง.. ดังนั้นเพียงไม่นานพวกโครงกระดูกก็ตามฉันใกล้จะทันแล้ว
“ม่ายน้าา พวกแกรู้ไหมว่าฉันคนนี้เป็นใคร เลิกตามได้แล้วว้อย!!!!”
ตอนนี้จะอะไรฉันก็ต้องเค้นมันออกมาเพื่อมีชีวิตรอด ชาติก่อนฉันตายไปแบบงงๆ ชาตินี้ฉันไม่ยอมตายไปแบบงงๆ อีกแล้วเว้ย
อย่างน้อยก็อยากแก่ตายนะเออ!
“เพียงแค่ใช้เวทมนตร์ครั้งเดียว ฉันก็สามารถฆ่าพวกแกเป็นหมื่นล้านรอบได้แล้วนะเออ!!”
“เพราะงั้นเลิกตามฉันมาได้แล้วเว้ย!”
เสียงกระหึ่มดังรุนแรงกว่าเดิมซะอีก กรี๊ด เจ้าพวกนี้มันฟังไม่รู้เรื่องเลยสักนิดนี่หว่า นั่นก็แหงสิ พวกมันไม่มีสมองนี่น่า!
ฉันรีบวิ่งแต่ทว่าในตอนนั้นเองฉันก็เหมือนกับวิ่งชนบางอย่างที่มองไม่เห็น แน่นอนว่าฉันไม่ได้กระเด็น เพราะมันทะลุผ่านเข้าไปเลย
อาจจะเป็นเพราะมีแรงผลักเล็กๆ ส่งผลให้ฉันเสียหลักจนหน้าคว่ำลงกับพื้น ยังดีที่เพราะความเร็วฉันไม่ได้มากขนาดนั้นเลยไม่มีแผลอะไร
แต่พอฉันเงยหน้าขึ้นก็พบว่าที่ฉันอยู่ตอนนี้คือห้องโถงกว้างใหญ่ รอบด้านมีเสาลึกลับสถาปัตยกรรมที่งดงามรายเรียงกัน
บนเสามีไฟสีฟ้าลุกไหม้ดูแบบแฟนตาซีโคตรเลยอ่ะ.. แต่ว่านะ.. ไอ้บรรยากาศแบบนี้มันห้องบอสชัดๆ เลยไม่ใช่รึไงล่ะเนี่ย
ฉันเองก็ไม่รู้รายละเอียดดันเจี้ยนเท่าไหร่.. แต่น่าจะมีห้องที่เหมือนห้องบอสอยู่สินะ..? ในขณะที่ฉันกำลังงุนงงอยู่นั้นเอง
สายตาก็เหลือบไปเห็นเลือดที่ไหลนองเต็มพื้นน่าสยองชะมัด เหมือนพึ่งรู้เลยว่าตัวเองมาเกิดใหม่ในโลกแฟนตาซีจริงๆ
แล้วฉันก็มองเห็นซากศพตัวอะไรไม่รู้กองโคตรใหญ่อยู่ห่างออกไป ไม่รู้ว่าใครทำไว้…
‘ก๊าซซซซ!!’
อ้ะ.. เสียงแว่วๆ ดังมาจากด้านหลังฉันทำให้ฉันเหงื่อแตกพลั่กทันที ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาจะมาทำงี้นี่หว่า
ฉันรีบลุกขึ้น แต่ทว่าในตอนนั้นเองเข่าของฉันก็ทรุดลงกับพื้นเพราะว่าขาอ่อนแรง พอหันกลับไปก็เห็นกองทัพโครงกระดูกถือดาบถือคทาวิ่งมาเป็นแถบห่างไม่ถึงสิบเมตร
ตายแน่.. ตายโหงชัวร์.. ชีวิตฉันแม่งโคตรสั้นเลยเว้ยยย… ใครก็ได้ช่วยฉันที
เถอะ อย่างน้อยก็อยากประกวดหน้าตาสักครั้งนะ ฉันน่ะ
ฉันที่สิ้นหวังเต็มตัวนั้นเอง… แสงสว่างก็เจิดจรัสขึ้นตรงหน้าฉันในจุดที่พวกโครงกระดูกวิ่งโถมเข้ามา
เอ้ะ.. ไอ้แบบนี้มัน เวทมนตร์ใช่ป่ะ หรือว่าในนี้ยังมีคนอื่นอยู่อีก!ใล่แล้ว คนอื่นได้ใช้เวทมนตร์แห่งแสงเพื่อช่วยฉันจากโครงกระดูกนั่นเอง….
ซะเมื่อไหร่ล่ะเฮ้ย! ถ้าเป็นเวทมนตร์ฉันก็คงมองไม่เห็นไปแล้ว.. ที่ฉันพูดแบบนี้เพราะในวินาทีต่อมาแสงก็มอดหายไป
และที่พุ่งเข้ามา… ก็หายไป โครงกระดูกหายไป .. ใช่ มันหายไปจริงๆ แต่แทนที่มาด้วยกลุ่มคนที่… สวยจนเทียบได้กับเมอร์ลินเลยแหละ
บางคนก็มีหูสัตว์บนหัว บางคนก็มีฮาโล ติดอยู่บนหัว บางคนก็มีปีกด้านหลัง บางคนก็สวมผ้าคลุมเหมือนจอมเวท
แน่นอนว่าไม่ได้มีแค่คนสวย ยังมีหนุ่มหล่อที่ฉันในโลกเดิมเทียบๆ ได้ไม่ถึงคืบสำหรับคนพวกนี้…
“เอ้ะ… วอท?”
ทำไมโครงกระดูกกลายเป็นคนสวยคนหล่อวะ?
ในขณะที่ฉันกำลังสับสนทุกคนที่พึ่งพูดถึงเมื่อกี้ก็พุ่งเข้ามาหยุดอยู่ต่อหน้าฉัน..
“ท่านผู้เหนือหัวของพวกเรา ท่านหญิง ท่านจะหนีพวกเราทำไม ทางนี้มีคนอันตรายอยู่นะคะ!”
“ใช่แล้วครับ ท่านหญิงที่นี่อันตรายนะ ลงไปชั้นที่ 9 กันเถอะ ที่นั่นมีระบบป้องกันแน่นหนาที่สุด”
“ในที่สุดก็ได้พบกับท่านหญิงแล้ว สมกับเป็นท่านหญิงจริงๆ ท่านหญิงไม่ได้หนีพวกเราสักหน่อยเจ้าบ้า ดูดีๆ การวิ่งที่ไม่เร็วมากของท่านหญิงเพื่อให้พวกเราตามทันไงล่ะ! ขนาดพึ่งเจอกับพวกเราแถมน่าจะจำพวกเราไม่ได้ยังช่วยฝึกพวกเราให้วิ่งเร็วขึ้นขณะพูดสอนไปด้วย”
“สมกับเป็นท่านหญิงของเรา!”
…..ห้ะ.. อะไรอีกวะเนี่ย? แล้วก็ฝึกพวกแกบ้าอะไรวะ ตูวิ่งหนีสับตีนแตกแทบจะน้ำตาเล็ดไปด้วยพวกเอ็งไม่มีตาเรอะ!
แล้วไอ้ฉันไปเป็นท่านหญิงให้พวกเอ็งตอนไหนวะ และคนอันตรายที่ว่านี่ฉันว่าพวกเอ็งดูอันตรายกว่านะเฮ้ย เพราะอย่างน้อยคนอันตรายก็ยังเป็นคนอ่ะ
สรุปคือพวกเอ็งอันตรายกว่าแน่ๆ ..
ในขณะที่ฉันกำลังสับสนอยู่นั้นเอง…
“พวกแก ใจเย็นๆ กันหน่อยสิ ท่านหญิงสับสนไปหมดแล้วเห็นไหม?”
ในตอนนั้นเองผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินออกมา พอพวกโครงกระดูกที่กลายเป็นหนุ่มรูปงาม สาวรูปสง่าก็พากันถอยออกแหวกข้างให้ใครไม่รู้เดินเข้ามาทันที
คนที่เดินเข้ามาเป็นผู้หญิงผมสั้นสีน้ำเงิน สวมแว่นให้อารมณ์แบบเลขาของประธานบริษัทเลยอ่ะ..
“สวัสดีค่ะ ท่านหญิงฉันมีชื่อว่าเอลลิส ผู้ดูแลโบราณสถานแห่งนี้ค่ะ”
“เอ่อ…”
“ท่านหญิงอาจจะกำลังสับสนอยู่แต่ให้ข้าได้อธิบายด้วยเถอะ”
“อะ.. อืม”
“เพราะว่าท่านหญิงคือราชินีแห่งความว่างเปล่าที่เกิดมาโดยลืมความทรงจำจากอดีตชาติน่ะค่ะ”
“ห้ะ?”
“ในอดีตเมื่อหลายล้านปีก่อน ในทวีปแห่งนี้มีราชินีหนึ่งคน ราชาหนึ่งคน และผู้ปกครองแห่งเผ่าพันธุ์ซึ่งเป็นจุดสูงสุดของเผ่าค่ะ”
อะไรอีกวะเนี่ย พล็อตมาซะใหญ่โตอีกแล้วเฮ้ย แต่ที่แน่ๆ ฉันไม่ใช่ไอ้ราชินีนั่นมาเกิดใหม่แน่ ฉันเกิดใหม่ก็จริงแต่มาจากอีกโลกว้อย
“ภายใต้สงครามระหว่างมหาทวีปทั้งเจ็ด ส่งผลให้ทุกสรรพสิ่งล้วนถูกลบออกจากทวีปแห่งนี้ ทั้งราชินีแห่งความว่างเปล่า และราชาแห่งสรรพสิ่งได้เสียชีวิตลง”
“แต่ท่านราชินีนั้นทรงมีดวงตาที่เรียกว่า ‘เนตรหมื่นภพ’ ทำให้ท่ารู้ว่าชะตากรรมนี้จะมาถึงจึงได้สร้างโบราณสถานกระจายไว้ทั่วทวีปโดยมีแกนโบราณสถานซึ่งถูกเรียกว่า ‘ชีพจรราชันย์’ หรือเรียกอีกแบบว่าต้นกำเนิดของแนวคิดแห่งความว่างเปล่า”
“เพื่อวาดให้เป็นวงเวทที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ที่เรียกว่า เวทมนตร์ถือกำเนิดใหม่”
“แต่น่าเสียดายที่สิ่งมีชีวิตทั้งหลายยังไม่สามารถเดินหน้าเข้าไปถึงชีพจรราชันย์ ส่งผลให้พลังงานจากความว่างเปล่าไม่มากพอที่จะฟื้นคืนความทรงจำของท่านหญิงค่ะ”
“แต่เพราะท่านได้ระบุว่าจะมาเกิดใหม่ในยุคนี้.. ชีพจรราชันถึงบังคับท่านเกิดมาแม้มีพลังเวทไม่พอค่ะ”
“แต่ไม่ต้องห่วง แม้ท่านจะไร้ความทรงจำในตอนนี้ พวกเราไม่มีทางปล่อยให้ราชินีสูงสุดถูกกำจัดโดยผู้ที่ลืมคุณความดีของท่านอย่างแน่นอน”
“เพื่อแสดงความจริงใจต่อท่านหญิงอย่างถึงที่สุด พวกเราจึงย้อนคืนกลับร่างเดิมในอดีต แม้จะสูญเสียพลังไปจนเกือบสลายหายไปก็ตามค่ะ”
กลายเป็นเรื่องใหญ่เฉยเลยเว้ย..
“ไม่ๆ เดี๋ยวก่อน ฉันจะไปเป็นราชินีของพวกเธอได้ยังไงห้ะ”
ถ้าจะให้มาพัวพันกับเรื่องน่าปวดหัวไม่เอาอีกแล้วนะเว้ย.. อีกอย่างขืนโดนเข้าใจผิดอีกมีหวังฉันสับรางไม่ทันแน่
แรกเริ่มเดิมทีพวกแกเข้าใจผิดกันไปเองแท้ๆ เอลลิสยิ้มแบบไม่คิดมาก
“ไม่แปลกที่ท่านอาจจะสับสน.. แต่ว่าหลักฐานทุกอย่างล้วนบ่งชี้ว่าท่านเป็นราชินีแห่งความว่างเปล่า.. ไม่ว่าจะเป็นดวงตาสองสีที่เป็นสิ่งไม่ควรมีอยู่ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงคุณลักษณะของผู้ที่ครอบครองเนตรหมื่นภพ”
“รวมถึงตัวตน.. ที่ไม่สามารถสัมผัสถึงความเป็นสิ่งมีชีวิต เวทมนตร์ หรือตัวตนที่มีอยู่จริง.. เป็นคุณลักษณะของราชินีแห่งความว่างเปล่าที่แท้จริงเพียงเท่านั้น!”
…..เอ่อ.. ที่สัมผัสไม่ได้เพราะตรูไม่มีไงเว้ย!
……….
…….
…..
[Rosaria Note]
เพราะว่าคุณลักษณะของราชินีแห่งความว่างเปล่าคือการที่ตัวตนนางคือความว่างเปล่าสมบูรณ์แบบทำให้ไม่มีใครสามารถสัมผัสถึงตัวตน ความมีชีวิตหรือพลังเวทจากนางได้เลย ซึ่งมันดันไปสอดคล้องกับโรซาเรียที่ตัวตนไม่นับว่าเป็นสิ่งที่มีชีวิต เป็นตัวตนที่ถ้าจะมองก็คงมองทะลุผ่านไปเลย เพราะว่านางเกิดจากความว่างเปล่า
จึงกล่าวได้ว่าโรซาเรียกับราชินีแห่งความว่างเปล่าเหมือนกันจนเหมือนเป็นคนเดียวดัน ต่างกันแค่อย่างเดียวคือโรซาเรียไม่สามารถเสกของจากความว่างเปล่าได้ XD