เกิดใหม่พร้อมอาชีพสุดเทพเหรอ ความจริงคือมาพร้อมโชคเฉยๆ น่ะ - ตอนที่ 20 นินจาที่แท้จริง
- Home
- All Mangas
- เกิดใหม่พร้อมอาชีพสุดเทพเหรอ ความจริงคือมาพร้อมโชคเฉยๆ น่ะ
- ตอนที่ 20 นินจาที่แท้จริง
บทที่ 20 – นินจาที่แท้จริง
ตั้งแต่วันนั้นโรซาเรียก็ไม่ได้ทำงานนั่งโต๊ะอีกเลย อาจจะเพราะเมอร์ลินเอาเรื่องที่โรซาเรียพูดไปบอกมิเกลและคนอื่นด้วยหรือเปล่า
เรื่องนั้นโรซาเรียไม่มั่นใจ แต่หลายวันที่ผ่านมาชีวิตของเธอเต็มไปด้วยความเงียบสงบไม่มีใครมาหาเลย
แต่ก็เพราะแบบนั้นแหละโรซาเรียถึงรู้ดีว่าตัวเองกำลังเข้าใกล้พายุแห่งความเมากัญชาของคนในโลกใบนี้ ..
และเพราะแบบนั้นเองคืนวันนี้ เธอถึงก้มมองสมุดหนังสือที่อยู่ตรงหน้าตัวเองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ที่เขียนในนั้นคือบทพูดที่เธอเตรียมไว้
หลังจากพิจารณามานาน เธอคิดว่าสิ่งนี้จำเป็นขึ้นมาจริงๆ แล้ว.. เพราะการพูดกับคนพวกนี้ต่อให้มีแผนก็พังได้เพราะตรรกะของทุกคนมันไม่เหมือนกับเธอ
ดังนั้นเพื่อที่จะอยู่รอดในโลกใบนี้ได้ เธอจึงต้องเตรียมบทพูดและคาดเดาสถานการณ์จากคำพูดที่โรซาเรียพูดออกไปว่ามีโอกาสเกิดแบบไหนขึ้นได้บ้าง
และเตรียมรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ซึ่งถ้าให้พูดตามตรงมันเป็นเรื่องที่ยากเกินไปสำหรับโรซาเรีย
แต่นี่เป็นการต่อสู้เพื่อมีชีวิตอยู่ในแบบของโรซาเรีย.. คำพูด.. คือการต่อสู้ของเธอนั่นเอง!!
แน่นอนว่าเธอไม่คิดจะคล้อยตามอย่างเดิมอีกแล้ว ถ้าหลบธงโดนอวยไม่พ้นก็อวดเก่งใส่บ้างเลยจะเป็นอะไรไป
ดังนั้นโรซาเรียจึงฝึกไดอาล็อกใหม่ๆ ด้วย..
และในคืนเดียวกันนั้นเอง.. บนเพดานที่ไม่มีฝ้าแท้ๆ แต่ทว่าตรงช่องระหว่างข้อต่อของบล็อกที่เป็นโครงสร้างของห้องเหมือนมีสายตาหนึ่งจ้องไปที่โรซาเรีย
ซึ่งไม่เห็นหน้าโรซาเรียหรอกเพราะโรซาเรียก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือแบบเต็มที่.. ภายในผนังนั้น.. หากใช้เวทมนตร์มองทะลุหรืออะไรสักอย่าง
จะเห็นว่ามีคนคนหนึ่งซ่อนตัวอยู่ภายในนั้น..
หากโรซาเรียเห็นคงอุทานประมาณว่านี่มันยังกับนินจาสาวในอนิเมะญี่ปุ่นแน่ๆ
……..
……
….
ข้า.. นาเองุสะ จิเสะ .. นินจาจากแคว้นเท็นเซย์ ถ้ามองจากคนในทวีปนี้ข้าก็คงเป็นสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าพันธุ์นั่นแหละเพราะข้าคือ ‘ผู้พลัดหลง’
คนในทวีปนี้มีความรู้ตื้นเขินพวกเขาคิดว่าภายในทวีปของตนเองคือทุกอย่าง มนุษย์ทั้งหมดก็มีแค่ในแดนมนุษย์
ปีศาจทั้งหมดก็มีแค่ในแดนปีศาจ.. คนที่อยู่นอกดินแดนเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตเผ่าอื่นที่ไม่เคยค้นพบมาก่อน ซึ่งพูดตามตรงตัวข้าเองก่อนจะมาที่นี่ก็เคยคิดแบบนั้น แต่พอมาถึงที่นี่ด้วยการพลัดหลงข้าถึงเข้าใจ
ว่าดินแดนในที่แห่งนี้มันไม่น่าจะมีเพียงแค่หนึ่งหรือสอง
แน่นอนว่าข้านั้นที่พลัดหลงมายังแดนไม่รู้จักเพียงแค่สองคนกับท่านพี่.. ทว่าภายใต้ความช่วยเหลือจากสัตว์ประหลาดที่คล้ายมังกร
ท่านพี่ของข้าจึงเสียชีวิตลงไปในที่แห่งนั้น.. ทำให้ข้าเหลือตัวคนเดียวข้าจึงหันมาทำงานรับจ้าง..
ให้กับทุกฝ่ายน่ะนะ .. เพื่อหาวิธีกลับและหาวิธีล้างแค้นให้ท่านพี่งานทหารรับจ้างที่ได้ท่องไปทั่วหลายดินแดนจึงเป็นเรื่องที่ดีที่สุด
พลังของข้าต่างจากคนในทวีปแห่งนี้โดยสิ้นเชิง พลังของพวกเขาจะมีพื้นฐานมาจากธาตุทั้งสี่ของสรรพธาตุ
เช่น ธาตุน้ำ ก็จะแตกแยกย่อยออกเป็นการระเหิด การระเหย การควบคุมอื่นๆ มากมาย จริงๆ มีมากกว่านั้นแหละ แต่ข้าเองก็ไม่เข้าใจ
ทว่าที่แดนของข้าไม่มีเวทมนตร์มีเพียงแค่ ‘นินจุทสึ’ หรือ ‘ศาสตร์ลับ’ เท่านั้น.. ศาสตร์ลับของข้าก็คือแทรกแซงเข้าไปยังโลกแห่งเทหวัตถุ
โดยตัวตนของข้าจะแทรกแซงเข้าไปยังโครงสร้างของเทหวัตถุ.. ตัวข้านั้นมีคุณสมบัติของการเป็นนินจาที่แท้จริงอย่างไม่ต้องสงสัย
ส่วน ‘นินจุทสึ’ ของข้าคือ ‘ฟูจิน’
เป็นวิชาที่จะเพิ่มความเร็วของข้าจนถึงที่สุด ในแคว้นเท็นเซย์ของข้าไม่เคยมีใครเร็วเท่าข้าสักคน
นั่นแหละคือข้าคนนี้.. และสาเหตุที่ข้ากำลังจ้องมองผู้หญิงที่มีชื่อเสียง ‘โรซาเรีย เดอ ออร์เลออง’ คนนี้อยู่ก็ไม่ใช่เหตุผลอะไร
นอกจากข้าถูกจ้างมาให้สังหารนาง.. จากเผ่าปีศาจอะนะ แน่นอนว่าตอนแรกข้าจะปฏิเสธเพราะตามข่าวลือคือนางแข็งแกร่งเกินไป
แข็งแกร่งจนนึกว่าเป็นเรื่องแต่ง.. แต่นินจาแบบข้าคือผู้เร้นลับลอบสังหาร การจะให้มาลอบสังหารคนที่เก่งกว่าตนแบบเทียบไม่ติด
ในทางทฤษฎีมันเป็นไปไม่ได้เลย.. แต่ทว่าเพราะความแข็งแกร่งที่มากเกินไปของเธอนั่นแหละ.. ข้าถึงได้สงสัยต่อความลับในความแข็งแกร่งของเธอ
จึงได้มายังที่แห่งนี้… อย่างน้อยข้าก็ไม่คิดจะสู้ตรงๆ หรอกงานของข้าเพียงแค่มองดูเธอเท่านั้น..
แต่ทว่าในตอนนั้นเอง..
“พอเถอะ”
หือ.. ทำไมจู่ๆ ก็พูดขึ้นมาคนเดียวล่ะ .. ‘พอเถอะ’ งั้นเหรอหมายความว่ายังไงกัน..?
“คิดว่าฉันจะไม่รู้หรือไง?”
ระ.. หรือว่า
“ก็ได้ๆ ถ้าอยากจะทำแบบนั้นต่อไปก็ทำไป แต่ระวังไว้ด้วย”
เหงื่อของข้าไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว.. บ้าน่า.. ศาสตร์ลับคือพรวิเศษที่ไม่ใช่วิชาเหมือนนินจุทสึ ถ้าไม่ใช่ศาสตร์ลับระดับเดียวกันไม่มีทางค้นพบได้
และแน่นอนสำหรับนินจาแล้วคนที่ค้นหาข้าเจอมีเพียงไม่กี่คน ในทวีปนี้แม้แต่ผู้กล้ายังสัมผัสร่องรอยของข้าไม่ได้
ตอนแรกก็เชื่อครึ่ง ไม่เชื่อครึ่งอยู่เรื่องที่เธอคนนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าผู้กล้า แต่ว่าพอมาเจอกับตัวเองนี่มันเหนือกว่าที่คิดไว้ซะอีกนะ
ในฐานะที่เป็นนินจาลอบเร้น การถูกค้นพบก็เหมือนกับแพ้ไปแล้วครึ่งตัว ข้าคนนี้ไม่สามารถสู้กับคนคนนี้ได้แน่นอน
ข้าคิดแบบนั้นกำลังจะถอยหลังหนีนั่นเอง โรซาเรียก็เหมือนจะหยิบหนังสืออีกเล่มมาอ่าน ข้าไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร
แต่ดูจากขนาดเล่มแล้วน่าจะเป็นนิยายเหรอ ไม่สิ คนแบบเธอไม่มีทางอ่านนิยายหรอก บางทีคงเป็นหนังสือลับอะไรบางอย่างแน่ๆ
แถมตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่… หรือว่าเธอกำลังจะโจมตีฉันงั้นเหรอ?!
“นินจางั้นเหรอ.. จะว่าไปที่นี่มีนินจาด้วยสินะ”
โรซาเรียหลับตาลงเหมือนคิดอะไรบางอย่าง เธอพึมพำปากเบาๆ คนเดียวไม่รู้ว่าพูดอะไรแต่ถ้าอ่านจากปากก็
“ถ้าได้เจอนินจาด้วย.. ต้องเตรียมแผนรับมือ”
แน่นอนว่ามันคงไม่ใช่แบบนั้นหรอก บางทีเธอคงรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ด้วยแต่แสร้งทำเป็นไม่รู้แถมขู่ข้าแบบอ้อมๆ ไม่พอ
ยังมาทำท่าเหมือนกับว่าถ้าได้เจอกับนินจาแบบข้าต้องทำยังไง.. เห็นชัดเลยว่าเธอกำลังปั่นหัวข้าอย่างแน่นอน
แต่การเป็นนินจานั้นต้องสุขุมและเยือกเย็นเสมอ.. แต่ว่าถ้าเธอรู้ว่าข้าอยู่ที่นี่แล้วทำไมถึงไม่ทำอะไ—
หรือว่า ยังไม่รู้ตำแหน่งข้า! แบบนี้นี่เอง เข้าใจแล้วที่ปั่นหัวข้าก็คงเพราะอยากให้ข้าถูกปั่นหัวจนผลีผลาม
ไม่ว่าจะเผลอเข้าใจว่า ‘จริงๆ แล้วโรซาเรียไม่ได้เก่งขนาดนั้น’ จนข้าเริ่มโจมตี
หรือจะทำให้ข้าโมโหที่โดนปั่นประสาท จะแบบไหนก็มีโอกาสทำให้ข้าพุ่งออกไปโจมตีได้ทั้งนั้น.. กล่าวคือ ..
โรซาเรีย.. ผู้หญิงคนนี้เพียงแค่พูดไม่กี่คำก็ล้วนเต็มไปด้วยอุบายที่จะจัดการได้แม้แต่ยอดนินจาเร้นลับอย่างข้า
ต่อให้เป็นนินจุทสึ ‘ฟูจิน’ ของข้าจะเร็วแค่ไหนแต่ถ้าอีกฝ่ายเป็นคนที่แกร่งกว่าผู้กบ้าแถมเตรียมตัวตั้งรับ บางทีข้าอาจจะทำอะไรไม่ได้
หึ… โรซาเรียเอ้ย แผนเจ้าข้ามองออกหมดนั่นแหละ
“เธอเป็นนินจางั้นเหรอ มาที่นี่ทำไม?”
…..อะไรกัน.. ยัยนี่ไม่ติดจะออกอุบายทำให้ข้าโมโหแล้วเหรอ จู่ๆ ก็พูดแบบชิลๆ ขึ้นมาซะอย่างนั้น ..ระ. หรือว่าความคิดข้าถูกอ่านได้?!
สิ่งที่ข้าคิดเมื่อกี้โรซาเรียรู้แล้วเหรอ.. ไม่สิ นั่นเป็นไปไม่ได้
ในขณะที่ข้ากำลังคิดกับตัวเอง โรซาเรียก็ส่ายหน้าพูดประมาณ “ไม่สิ ไม่ใช่แบบนี้” … ก่อนที่เธอจะถอนหายใจ
“ช่างเถอะ คงคิดไปเอง.. นี่แค่เรื่องแต่งนี่นะ นินจาต่อให้มีจริงในโลกแบบนี้ที่มีเวทมนตร์ นินจาจะเอาไรไปสู้กับใครได้ล่ะ”
“นั่นสินะ อีกอย่างต่อให้มีจริง ฉันก็ไม่มีทางรู้หรอก”
ยัยนี่.. จะบอกว่า.. ข้าคนนี้ไม่ใช่นินจาเพราะตัวเองสัมผัสถึงข้าได้เหรอ.. แถมบอกว่านินจา.. สู้คนในทวีปนี้ไม่ได้..?
มัน..จะมากไปแล้ว!