อั่งเปาทะลุโลก (发个红包去未来 ) - ตอนที่ 372

CF:บทที่ 372 เสียงที่น่าฟัง

ดวงตาที่สีทอง, ที่ดูไร้เดียงสา และจมูกที่โด่ง จางเถียนที่กําลังเดินทางมาพร้อมกับผู้ช่วยอีกสองคน และนักร้องเพลงลูกทุ่งที่ชื่อเหยาหยู, กําลังคิดถึงเรื่องการเดินทางในครั้งนี้

สวมหมวกแก๊ป, มีใบหน้าเหลี่ยม และผอมบาง เหยาหยู่นั้น สวมชุดสีน้ําตาลอมเทาที่ดูไม่น่าสะดุดตานั่งอยู่ข้างๆจางเถียนด้วยอาการที่ตื่นเต้น

“ครูจาง, ครั้งนี้พวกเราจะไปทดสอบอุปกรณ์ของฟิวเจอร์กรุ๊ปจริงๆเหรอครับ?”

จางเถียนมองดูเขาที่กําลังตื่นเต้น จึงได้พูดขึ้นมาพร้อมกับยิ้ม “ฉันไม่ได้เห็นเธอตื่นเต้นมากขนาดนี้มานาน ตั้งแต่ตอนที่เธอได้เห็นเพลงแรกของเธอแล้วนะ”

“แหะๆ, ครูจาง, นั่นฟิวเจอร์กรุ๊ปเลยนะครับ ผมน่ะชื่นชมนักวิทยาศาสตร์อย่างคุณอู่ฮาวเหรินมากเลยนะครับ เขาคือไอดอลของผมเลย, อาการป่วยของแม่ผมก็ได้อุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบําบัดนี่แหละตรวจเอาไว้, ไม่อย่างนั้นผมคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่”

เมื่อได้ยินเรื่องของอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบําบัด, จางเถียนเองก็ชื่อชมระบบการทํางานที่สุดยอดของผลิตภัณฑ์ชิ้นนี้เช่นกัน ผลิตภัณฑ์ชิ้นนี้ได้ช่วยชีวิตผู้คนไว้มากมายนับไม่ถ้วน, ในบรรดาผู้คนที่เขารู้จักเอง ก็มีคนที่ถูกช่วยชีวิตไว้ด้วยผลิตภัณฑ์ชิ้นนี้เช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้น สําหรับผู้ที่ชอบอยู่ทํางานจนดึกดื่นและมีตารางงานที่ยุ่งเหยิงอย่างเช่นจางเถียนนั้น อุปกรณ์ชิ้นนี้มีผลประโยชน์ต่อร่างกายขอบของเขาอย่างมาก, พวกเขานั้นจะรับรู้ได้ถึงสภาพร่างกายของพวกตลอดเวลาได้, ทําให้พวกพักผ่อนเท่าที่จําเป็นและกินอาหารเสริมช่วยได้

“ถ้าเช่นนั้น ในครั้งนี้คุณก็ต้องทําผลงานออกมาให้ดีๆล่ะ, อย่าทําเสียโอกาสนี้ไป, ถ้าเธอสามารถดึงดูดใจฟิวเจอร์กรุ๊ปได้ เธอก็จะสามารถตั้งใจทําผลงานเพลงออกมาได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องของเงินเลยล่ะ”

“อะ อื้ม, ผมจะทําผลงานออกมาให้ดีที่สุดเลยครับ”

มองดูเขาที่ทําตัวเหมือนกับเด็กนักเรียนแบบนี้, ผู้ช่วยอีกสองคนที่ตามมาด้วยก็หัวเราะออกมา

ด้านในของเขตที่พักของฟิวเจอร์กรุ๊ป, มีบ้านหลังหนึ่งกําลังถูกตกแต่งภายในใหม่อยู่, และก็มีคนมากมายมายืนรอดูอยู่ข้างนอก

“ผู้จัดการหลิวคะ, ห้องดนตรีใหม่นี้, มันวิเศษอย่างที่คุณว่าจริงๆเหรอคะ?” พนักงานคนหนึ่งถามอย่างสงสัย

หลิวหมิงเยว่ยื่นโน้ตบุ๊คให้กับโจ้วหลานที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วตอบคําถาม “เดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง, ที่นี่จะเป็นที่ๆฟิวเจอร์กรุ๊ปของเราทํากิจกรรมร้องเพลงกันที่นี, แล้วก็จะเป็นที่ให้พนักงานของฟิวเจอร์กรุ๊ปมาดูหนังกันด้วย, ถ้าเธออยากจะดูหนัง, ก็ไม่ต้องเข้าไปในตัวอําเภอแล้ว”

หลังจากที่ไปดูสตูดิโอบันทึกเสียงที่จัดเตรียมไว้โดยอู่ฮาวเหรินแล้ว, ทั้งสองคนก็ได้เดินกลับไปเพื่อไปหาคนมาช่วยออกแบบห้องร้องเพลงขนาดใหญ่, เพื่อเตรียมไว้สําหรับทํากิจกรรมนันทนาการของบริษัท

เหล่าโปรดิวเซอร์เพลงที่รีบมากันอย่างรวดเร็ว, และวันนี้ก็มาพร้อมกันทีเดียวถึง 3 เจ้า, บางทีพวกเขาอาจจะกลัวฟิวเจอร์กรุ๊ปเปลี่ยนใจก็ได้, เพราะมีโอกาสไม่มากนักที่จะได้เข้ามาข้างในฟิวเจอร์กรุ๊ป, การป้องกันของที่นี่เรียกได้ว่าอยู่ในระดับเดียวกับสถาบันวิจัยของกองทัพ

“มันใหญ่มาก, และยังดูน่ากิ่งกว่าที่เห็นในวิดีโออีกนะ, ฉันละอิจฉาพนักงานของฟิวเจอร์กรุ๊ปจริงๆ”

“ดูดอกไม้ของต้นพวกนี้สิ, ไม่เคยเห็นข้างนอกมาเลยนะ, ได้ยินมาว่าเป็นพันธุ์ที่เพาะพันธุ์ขึ้นมาโดยฟิวเจอร์กรุ๊ปเองน่ะ”

“ที่เขตที่พักของพนักงานน่ะสวยงามกว่าที่นี่อีกนะ, ที่นี่เป็นแค่เขตโรงงานของบริษัท, มีต้นไม้สีเขียวอยู่เยอะก็จริง แต่ไม่มีใครอยู่ที่แถวนี้กันหรอกครับ” คนขับรถพูดขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

“พี่คนขับครับ, บอกพวกเราหน่อยสิว่า การทํางานในฟิวเจอร์น่ะไม่ได้เป็นเหมือนที่เขาว่ากันในอินเตอร์เน็ท, ที่ว่าง่ายและธรรมดามาก, ตราบเท่าที่ทํางานของตัวเองเสร็จ จะสามารถทําอะไรก็ได้น่ะครับ?”

“เรื่องจริงครับ, แม้แต่คนขับรถอย่างผมเอง ยังทํางานแค่ 2-3 ชั่วโมงต่อวันเองครับ”

“น่าอิจฉาจังเลย, ถ้าได้ทํางานในฟิวเจอร์กรุ๊ปบ้างนะ”

ไม่นาน, รถก็จอดอยู่ที่ด้านหน้าของอาคารหลักของฟิวเจอร์กรุ๊ป และหลิวหมิงเยว่และโจวหลานก็ออกมายืนรอพวกเขาด้านนอกแล้ว

“สวัสดีค่ะ, ฉันคือหลิวหมิงเยว่ ส่วนเธอคือโจ้วหลาน, พวกเราคือหัวหน้าชั่วคราวของค่ายเพลงฟิวเจอร์กรุ๊ปค่ะ”

หลังจากที่แนะนําตัวทั้งสองฝ่ายเสร็จแล้ว, หลิวหมิงเยว่ก็ถามขึ้น “ไม่ทราบว่าจะไปที่สตูดิโออัดเสียงเลย หรือว่าจะพักกันก่อนดีคะ?”

“ไปที่สตูดิโออัดเสียงเลยดีกว่าครับ, อุปกรณ์ต่างๆกําลังรอให้พวกเราทดสอบอยู่ แล้วจากนั้นจะขอทัวร์ฟิวเจอร์กรุ๊ปของพวกคุณทีหลัง, มันไม่ง่ายเลยที่จะได้เข้ามาที่นี่ซักครั้ง”

หลิวหมิงเยว่ก็ยิ้มและพูดขึ้น “บริษัทของพวกเราไม่จ้างคนจากค่ายเพลงอื่นก็จริง, แต่พวกคุณสามารถเข้ามายังที่นี้ได้ทุกวันตราบเท่าที่พวกคุณสมัครเข้าทํางานเข้ามาได้นะคะ, ตามมาทางนี้ค่ะ สตูดิโออัดเสียงอยู่ทางด้านในของอาคารนั้นค่ะ”

คนพวกนี้จึงคิดว่าพวกเขาจะมาสมัครงานเข้าที่นี่บ้าง

เมื่อพวกเขามาถึงสตูดิโออัดเสียงแล้ว, พวกเขามองเห็นพื้นที่ที่แยกส่วนออกไปต่างหาก จึงได้ถามขึ้นอย่างสงสัย “ที่ตรงนั้นคืออะไรเหรอครับ?”

“ตรงนั้นคือส่วนที่สําคัญที่สุดของบริษัทของพวกเราค่ะ มันคือห้องวิจัยของหัวหน้าและโกดังเก็บของค่ะ โดยทั่วไปพวกคุณจะไม่สามารถเข้าไปในบริเวณนั้นได้ถ้าปราศจากการอนุญาติค่ะ”

เคยได้ยินมาว่าที่นี่เป็นที่ๆห้องวิจัยของอู่ฮาวเหรินตั้งอยู่, คนพวกนี้ต่างสงสัยมาก, สําหรับห้องวิจัยของอู่ฮาวเหรินแล้ว เชื่อว่าคนส่วนใหญ่บนโลกต่างก็ต้องสงสัยว่ามีอะไรอยู่ในนั้นกันแน่

เมื่อประตูเปิดขึ้นอย่างช้าๆ, และเผยข้างในให้ทุกคนได้เห็น, การออกแบบภายในของที่นี่ดูแปลกตามาก

ในขณะที่จางเถียนเดินตามหลิวหมิงเยว่เข้ามาด้านใน เขาก็มองการออกแบบภายในห้องนี้อย่างน่าทึ่ง ซึ่งสามารถดูได้จากสีหน้าของเขา

ก่อนที่เขาจะมา, เขาก็คิดอยู่แล้วว่าสตูดิโออัดเสียงของฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้นจะต้องเป็นอย่างไร, แต่ทว่า, เขาก็ไม่คิดว่าจะน่าดึงขนาดนี้, ถึงจะอยู่ในที่เขาคิดไว้ก็ตาม

การออกแบบภายในห้องนี้นั้นอาจจะดูแปลกตาสําหรับคนทั่วไป, แต่สําหรับมืออาชีพแล้วแค่มองปราดเดียวก็รู้ว่าห้องนี้ถูกออกแบบมาเป็นพิเศษสําหรับเก็บเสียงโดยเฉพาะ

“การออกแบบภายในนี้น่าทึ่งมาก, ผมอดใจรอที่จะได้สัมผัสและบันทึกเสียงไม่ไหวแล้วนะเนี่ย”

“จริงด้วย, การออกแบบห้องเก็บเสียงนี้มันสุดยอดกว่าที่ผมเคยเห็นมาอีกนะ”

“เชิญด้านในเลยค่ะ, เรามีห้องอัดเสียงให้ 4 ห้อง, ซึ่งแต่ละห้องจะไม่มีเสียงออกมารบกวนกันได้ค่ะ, และอุปกรณ์ทั้งหมดจะมีคู่มือการใช้อยู่แล้ว, พวกคุณสามารถที่จะทําความคุ้นเคยกับอุปกรณ์ก่อนได้เลยนะคะ”

โปรดิวเซอร์เพลงทั้งสามคนก็ผงกหัวและเริ่มที่จะดําเนินการอย่างจริงจัง, การออกแบบที่นี่ทําให้พวกเขาเข้าใจว่าฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้นสร้างอุปกรณ์พวกนี้ขึ้นมาอย่างรู้จริง, ไม่ใช้คนธรรมดาที่ไม่รู้อะไรเรื่องดนตรีเลย

เมื่อเข้ามาที่สตูดิโอเก็บเสียง, มองดูอุปกรณ์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่ว่าจะตัวโปรดิวเซอร์, ผู้ช่วยหรือนักร้อง ต่างก็รู้สึกราวกับว่าอยู่ในนิยาย

“ไมโครโฟนนี่ดูแปลกมากเลย, มันดูราวกับว่ามีคริสตัลอยู่ข้างในเลย”

“สุดยอด, อุปกรณ์พวกนี้ออกแบบมาดูง่ายๆก็จริง แต่ระบบการทํางานของมันดีกว่าที่พวกเราเคยใช้มาก่อน ก็นะ, ทุกคนช่วยกันทําความคุ้นเคยกับอุปกรณ์พวกนี้กันไวๆหน่อย พวกเราจะได้เริ่มงานบันทึกเสียงกันได้เสียที” จางเถียนพูดกับเหล่าผู้ช่วยของเขา

ด้วยความสงสัย, คนพวกนี้จึงได้เริ่มทดลองใช้อุปกรณ์ต่างๆเหล่านี้, และไม่นานนักพวกเขาก็คุ้นเคยกับอุปกรณ์ข้างในทั้งหมด

“คุณจางครับ, คุณคิดยังไงกับอุปกรณ์พวกนี้บ้างครับ? อุปกรณ์พวกนี้มันใช้งานง่ายกว่าที่พวกเราเคยใช้กัน มาอีกนะครับ, อีกทั้งประสิทธิภาพก็ยังดีกว่าอีกด้วย”

จางเถียนผงกหัว, เขาเองก็ได้ทดลองใช้มาจนถึงตอนนี้ และพบว่ามันใช้งานง่ายจริงๆ, เดิมที เขาคิดว่าหลังจากที่มาที่นี่แล้ว เขาอาจจะต้องหาคนมาเสริมเพื่อช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนคงจะไม่จําเป็นซะแล้ว

“เหยาหยู, เตรียมตัวให้พร้อม เดี๋ยวพวกเราจะเริ่มอัดเพลงแนวลูกทุ่งที่นายถนัดที่สุดก่อน, เพื่อทดสอบคุณภาพเสียงของอุปกรณ์ก่อนด้วย”

“ได้ครับ, ครูจาง ผมจะเตรียมตัวเดี๋ยวนี้ครับ”

เหยาหยูก็รีบเข้าไปในห้องอัดและทําการเคลียร์ลําคอแล้วเริ่มร้องเพลง ราวกับว่าตัวเขากําลังขึ้นเวทีอยู่

10 นาทีต่อมา, จางเถียนมองดูอุปกรณ์ต่างๆที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างประหลาดใจ, เขาไม่คิดว่าประสิทธิภาพของมันจะดีถึงขนาดนี้

“คุณจางครับ, ถ้าในอนาคตมีการใช้อุปกรณ์นี้อย่างแพร่หลาย พวกเราจะไม่โดนกําจัดเหรอครับ”

“ตราบเท่าที่พวกนายตั้งใจทํางานกันอย่างจริงจัง, ศึกษาให้มากขึ้น และทําให้ดีกว่าคนอื่น พวกนายก็ไม่โดนกําจัดหรอก, อุปกรณ์พวกนี้มันเหนือความคาดหมายของฉันซะจริงๆ มันสุดยอดมาก”

เหยาหยูที่ออกมาข้างนอกห้องและพูดขึ้น “ครูจางครับ เพลงแรกที่ผมร้องเป็นอย่างไรบ้างครับ?”

ไม่กี่นาที่ผ่านไป, ทั้งห้องอัดเสียงก็ตกอยู่ในความเงียบ, ทั้ง 4 คนที่นั่งอยู่ต่างก็มองมาที่อุปกรณ์หลังจากที่ลองเล่นเพลงที่เพิ่งอัดเสร็จ

“คุณจางครับ นี่คือที่ผมร้องเมื่อสักครู่งั้นเหรอครับ?” เหยาหยูถามขึ้นอย่างกึ่งๆ

“ก็ถ้าไม่ใช่นายแล้วจะเป็นใครได้ล่ะ, ประสิทธิภาพของมันดีเยี่ยมจริงๆ ฉันไม่มีอะไรจะพูดเลย”