อั่งเปาทะลุโลก (发个红包去未来 ) - ตอนที่ 367

CF:บทที่ 367 พลังงานนิวเคลียร์และนิวเคลียร์ฟิวชั่น

แสงแดดและชายหาด, ช่างเป็นทิวทัศน์ที่น่าหลงไหลเสียจริง ขาดแต่เพียงความสวยงามเท่านั้น

อู๋ฮ่าวเหรินที่นอนอยู่เปลญวน, ยังคงอยู่ในระบบซองแดง

ประวัติศาสตร์ที่ได้กลายมาเป็นที่นิยมในกลุ่มซองแดงในไม่กี่วันมานี้ได้นําพาปัญหามาให้เขาเสียแล้ว, เมื่อมีกลุ่มนักวิชาการและกลุ่มผู้เชี่ยวชาญในอนาคตได้ตามหาตัวเขา

จากที่ได้ยินเรื่องของคนพวกนี้ในกลุ่มแล้ว, ถ้าใครถูกพบตัวเข้า, คงได้โดนรีดเร้นเอาข้อมูลจนตายแน่

“บ้าเอ๊ย, จากที่ไปเห็นมานะ ทั้งสองกลุ่มนี้เริ่มทะเลาะกันอีกแล้ว, พวกนายต้องระวังให้ดีนะ, ถ้าเกิดปล่อยให้คนพวกนั้นรู้ที่มาของวิดีโอและข้อมูลพวกนั้นว่ามาจากพวกนายได้นะ มันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน, พวกอันธพาลแก่ๆพวกนั้นนึกอยากจะทําอะไรก็ทํา” นักวิจัยพูดขึ้นเดือนด้วยความกลัว

ในวันนี้เพราะเรื่องในครั้งนี้ เขาได้รับผลกระทบจากมันอย่างมาก, แต่โชคยังดีที่ เขาไม่ได้หลุดปากบอกข้อมูลอะไรออกไป

ชายขี้เมา, มองดูข้อความของนักวิจัยก็พูดขึ้นบ้าง “คนพวกนี้ช่างนิสัยแย่กันซะจริงๆ, พวกเขาทําอย่างกะทําสงครามกันอยู่, ดีนะว่าข้าไม่ได้ปล่อยข้อมูลอะไรออกไปไม่อย่างนั้นข้าคงโดนด้วยแล้ว”

“จะว่าไป, พ่อค้าพลังงาน คุณถูกพบโดยพวกนั้นรึยัง? พวกเขาขู่ว่าเขาจะค้นหาตัวตนของพ่อค้าของเก่าให้พบ, ไม่ว่าจะหลบซ่อนอยู่ที่ไหนในจักรวาลก็ตาม”

พ่อค้าพลังงานพูดอย่างขมขื่น “ตอนนี้ฉันกลับบ้านไม่ได้เลย แต่โชคยังดีที่ฉันมีไม่เยอะมากนัก, แล้วก็เจ้าพวกสมองน้อยพวกนั้นไม่ค่อยรู้อะไรด้วย, พวกเขาไม่ได้ใช้ระบบซองแดงด้วยซ้ํา”

“นายมันสมควรแล้ว, ทั้งๆที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่, ก็ยังจะเอาข้อมูลพวกนั้นไปปล่อยสาธารณะในระบบเครือข่ายนําแสงอีก, มันแน่นอนอยู่แล้วว่าจะไม่ได้ทําให้คนตื่นเต้นหรอก, แต่มันจะกลายเป็นการจุดเชื้อไฟแทนนี่สิ” ผู้เชี่ยวชาญการแพทย์ตอบกลับไป

สุดหล่อโคตรเจ๋งก็พูดด้วยความตะลึง “นักวิชาการพวกนี้ช่างดุร้ายกันเสียจริง, ราวกับกําลังทําสงครามยิงปืนใส่กันยังไงอย่างงั้น, คนพวกนี้ไม่เพียงแต่ทิ้งระเบิดใส่กันเอง, ยังพาลไประรานคนอื่นเขาอีกด้วย, ผมไม่แปลกใจเลยว่าพวกเขาจะมีแต่ข่าวฉาวโฉ่แบบนี้”

“นั่น, พ่อค้าของเก่ามาแล้ว, ว่าไงวันนี้ต้องการจะมาคุยเรื่องประวัติศาสตร์ของโลกอีกไหม?”

อู๋ฮ่าวเหรินไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป, เขามองดูข้อความที่คนพวกนี้คุยกันเมื่อสักครู่, และรู้เรื่องของข่าวตามล่าตัวเขา, แล้วรู้สึกว่ามันเหมือนโรงเรียนตีกันยังไงอย่างงั้น, การทะเลาะกันในโลกนั้นช่างน่ากลัวเสียจริงๆ

“นั่นสิ, เอาไว้ก่อนละกัน, ผมกลัวว่าถ้าเกิดเป็นแบบนี้ต่อไป, พวกคุณอาจจะได้รับบาดเจ็บได้สาหัสได้, หยุดก่อนซักพักแล้วปล่อยให้พวกนั้นค้นหากันไปก่อน, จะว่าไป มีคนที่บุกเข้ามายังเขตป้องกันของโลกจริงๆเหรอ?”

“คงจะเป็นแค่เรื่องหลอกแหละ, ไม่งั้นก็คงโดนยิงทิ้งด้วยปืนใหญ่เรลกันไปแล้วล่ะ, ถ้าเรือของคนพวกนั้น โดนจมขึ้นมาจริงๆ คงจะดีมากเลยๆ, พวกเราจะได้ไม่ต้องโดนสอบสวนอีก”

อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกตกใจ, ถ้าปัญหานี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาจรงๆ จะต้องมีผลกระทบกับเขาแน่

แล้วถ้าตามรอยมายังระบบซองแดง ก็ไม่ใช่เรื่องดีอีกเช่นกัน

ดูเหมือนว่าในอนาคต, การจะทําให้ประวัติศาสตร์กลายมาเป็นที่นิยมได้นั้น คงจําเป็นที่จะต้องเข้าใจสถานการณ์ก่อน

เขาถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย, ทั้งๆที่ทั้งประเทศและเผ่าพันธุ์ผสมปนเปกันไปหมดแล้ว, ทําไมพวกเขาถึงได้ยังอ่อนไหวกับประวัติศาสตร์โลกโบราณได้ถึงขนาดนี้? พวกเขาอยากรู้กันจริงๆเหรอว่าบรรพบุรุษของพวกเขาได้ทําความผิดพลาดให้กับประเทศขนาดไหน?

“จะว่าไป, พ่อค้าพลังงานกับมนุษย์ชุดเกราะ, พวกคุณพอจะมีวัสดุนิวเคลียร์สําหรับใช้ศึกษาหุ่นยนต์ที่ให้มา เมื่อคราวก่อนบ้างไหม?”

“วัสดุนิวเคลียร์งั้นเหรอ, ก็พอจะมีแหละ, เมื่อพูดถึงชุดเกราะ ก็ย่อมต้องใช้วัสดุพวกนี้อยู่แล้ว” มนุษย์ชุดเกราะกล่าว

“ขอผมหน่อยได้ไหม? ผมต้องการที่จะสร้างโรงงานไฟฟ้านิวเคลียร์ขนาดใหญ่, แต่ไม่มีวัสดุที่จะใช้ทําเลย”

“คุณมั่นใจนะว่าถ้าให้วัสดุนิวเคลียร์แก่คุณไปแล้ว, คุณจะสามารถทําอุปกรณ์พลังงานนิวเคลียร์ขนาดใหญ่ขึ้นมาได้น่ะ?”

มองดูมนุษย์ชุดเกราะที่ถามมาอย่างสงสัย, อู๋ฮ่าวเหรินจึงได้ถามกลับไป “มันมีปัญหาอะไรอย่างงั้นเหรอ?”

“พูดยากเหมือนกันแฮะ, เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้คุณละกัน, แล้วคุณก็จะเข้าใจเอง”

ไม่นานนักเขาก็ได้รับข้อความมาจากมนุษย์ชุดเกราะเรื่องของพลังงานนิวเคลียร์, แล้วจากนั้นเขาก็ถึงกับอึ้งไป

นี่มันช่างต่างกับเทคโนโลยีพลังงานนิวเคลียร์แบบที่เขาคิดเอาไว้ลิบลับ, หรือจะให้พูดก็คือการพัฒนาด้านพลังงานนิวเคลียร์ในอนาคตนั้นได้เปลี่ยนไป, และวัสดุสําหรับใช้ทํานิวเคลียร์ฟิวชั่นก็เปลี่ยนไปด้วย, เหตุผลหลักก็คือการใช้เทคโนโลยีเพื่อใช้ศึกษาอุปกรณ์บางอย่างเท่านั้น

ถึงจะเป็นเช่นนั้น, เทคโนโลยีนี้ก็ไม่ใช่อะไรที่เอาไว้ให้ใครใช้ศึกษาก็ได้, มิเช่นนั้นแล้ว สหภาพมนุษย์คงไม้ตายรายวันแบบนี้ ถ้าสามารถสร้างอาวุธที่ใช้สังหารอย่างระเบิดไฮโดรเจนและระเบิดปรมาณู

อู๋ฮ่าวเหรินกําลังคิดอยู่ว่าถ้าเทคโนโลยีตัวนี้เป็นเรื่องง่ายมากสําหรับในอนาคต, เมื่อเขาลองคิดดูแล้ว, การผลิตอุปกรณ์และเทคโนโลยีแบบนี้ขึ้นมาได้ มันควรจะมีอยู่ในห้องวิจัยของทหารสิ

“ถ้าคุณไม่มีอุปกรณ์ล่ะก็ มันจะเปล่าประโยชน์ต่อให้ได้วัสดุนิวเคลียร์พวกนี้ไปก็ตาม, ยิ่งไปกว่านั้นทางสหพันธ์เองก็ค่อนข้างจะเข้มงวดกับเรื่องนี้ด้วย”

หลังจากที่พยายามมาอย่างยาวนาน, เขาไม่คิดว่าเทคโนโลยีพลังงานนิวเคลียร์นั้น จากเดิมที่เขาคิดว่ามันจะง่าย แต่กลับกลายเป็นเรื่องยากไปซะอย่างงั้น

ในเวลานี้, พ่อค้าพลังงานก็ได้พูดขึ้นบ้าง “ไม่อย่างงั้น, เดี๋ยวฉันจะส่งซองแดงหินพลังงานไปให้คุณบ้างก็ได้นะ”

“แบบนั้นมันค่อนข้างเปลืองเหรียญพลังงาน, เดี๋ยวผมจะลองหาศึกษาหาทางอื่นเรื่องของเทคโนโลยีพลังงานนิวเคลียร์ดูละกัน”

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินถอนตัวออกมาจากระบบซองแดงและมาคุยกับจี้ ถึงเรื่องที่เขาเรียนรู้มาจากในระบบซองแดง, จี้เงียบไปสักพักหนึ่ง, ก่อนจะฉายภาพข้อมูลอะไรบางอย่างออกมา

อู๋ฮ่าวเหรินหลังจากที่อ่านข้อมูลจนเสร็จ, ก็ยังคงนอนท้อแท้ต่ออีกสักพัก, หลังจากนั้นซักพักเขาก็ตบหน้าตัวเอง

“จี้, หมายความว่าพวกเรายังพอที่จะใช้เทคโนโลยีนี้ได้ใช่ไหม?”

“ถ้าคุณไม่พูดถึงเรื่องความปลอดภัย 100%ของเทคโนโลยีนิวเคลียร์นี้, พวกเราก็ยังจะพอที่จะใช้เทคโนโลยีนิวเคลียร์นี้ได้อยู่, แต่สําหรับเรื่องของเทคโนโลยีนิวเคลียร์ฟิวชั่นนั้นคงจะไกลจากเทคโนโลยีนิวเคลียร์ที่เรามีเกินไปหน่อย”

ไม่นานนักก็มีรูปภาพฉายปรากฏขึ้นมาต่อหน้าของอู่ฮาวเหริน, มันเป็นอุปกรณ์ขนาดใหญ่, ซึ่งดูน่าตื่นตาตื่นใจมาก

“สิ่งที่พวกเราขาดในตอนนี้ก็คือวัสดุสําหรับใช้ทําเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชั่นสินะ, ซึ่งวัสดุพวกนี้ฉันเคยพยายามหาซื้อมาก่อน แต่ไม่มีวัสดุแบบที่ว่าในตลาดระหว่างประเทศนี่สิ ไม่คิดเลยว่าวัสดุสําหรับใช้ในปฏิกิริยาฟิวชั่นของจริงนั้น สามารถหาได้ในทะเล”

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นรู้สึกว่าตัวเองนั้นรู้สึกโง่ขึ้นมาเลย, วัสดุที่ต้องการสําหรับนิวเคลียร์ฟิวชั่นนั้นมันแต่ต่างจากสําหรับใช่ในนิวเคลียร์ฟิสชั่นก็จริง, ในความคิดของเขานั้น และเขาคิดว่าวัสดุนิวเคลียร์ฟิวชั่นนั้นน่าจะหายากไม่แพ้วัสดุนิวเคลียร์ฟิวชั่นเลยทีเดียว

จากข้อมูล สิ่งที่พวกเขาขาดในตอนนี้คือพลังงานที่จะนํามาใช้เหนี่ยวนําการฟิวชั่นครั้งแรก, แต่พลังงานที่จะนํามาใช้เหนี่ยวนํานั้นสามารถแก้ไขได้ด้วยการใช้หินพลังงาน

ยิ่งไปกว่านั้น, ด้วยหินพลังงาน เขาจะสามารถขับเคลื่อนดิวเทอเรี่ยม-ดิวเทอเรี่ยมรวมตัวเข้าด้วยกันได้, ถึงแม้ว่าพลังงานที่ต้องการสําหรับการฟิวชั่นนั้นจะสูงมากก็ตาม

อย่างไรก็ตาม, ดิวเทอเรียมนั้นสามารถที่สกัดเอามาจากน้ําทะเลจํานวนมาก, และก็ไม่จําเป็นที่เขาจะต้องหาทางที่จะซื้อลิเทียมมาเพื่อสกัดหาไทรเทียมด้วย, ตราบเท่าที่ครั้งแรกประสบความสําเร็จได้ ปฏิกิริยาครั้งต่อๆไปก็จะใช้ถูกทําสําเร็จโดยใช้พลังงานที่เกิดจากนิวเคลียร์ฟิวชั่นเองไปเรื่อยๆ, เช่นเดียวกับพระอาทิตย์

ตอนนี้ปัญหาหลักที่เขาต้องการคือเรื่องของเตาปฏิกรณ์, ซึ่งวัสดุพิเศษหลายอย่างไม่ง่ายที่จะหามา

หลังจากที่เข้าใจสถานการณ์แล้ว, อู๋ฮ่าวเหรินก็เข้าไปในระบบซองแดงอีกครั้ง เพื่อถามหาเรื่องของวัสดุ

“ผมอยากได้วัสดุเหล่านี้, มีใครพอจะหาให้ผมได้บ้างไหม?”

“คุณก่าลังศึกษาเทคโนโลยฟิวชั่นที่โบราณและอันตรายอยู่รึไง?” นักวิจัยพูดถามเขา

“อา, เทคโนโลยีนี่มันก็ไม่ได้มีปัญหามากขนาดนั้นหรอก”

“พ่อค้าของเก่าอยากได้ของวัสดุพวกนี้งั้นเหรอ, ถ้าคุณไม่รีบเอาล่ะก็ ผมพอจะหาให้คุณได้นะ” จู่ๆผู้บุกเบิกดวงดาวที่ไม่โผล่มาเสียนานก็พูดขึ้น

“ไม่รีบครับ, คุณพอจะมีวัสดุเหล่านี้งั้นเหรอครับ?”

“ผมเคยเจอวัสดุเหล่านี้ตอนที่ผมไปที่ดาวแห่งหนึ่งอะนะ”

เขาไม่ได้ต้องการวัสดมากนัก แต่เหรียญพลังงานที่เขาต้องการนั้นมันทําให้อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกเศร้า

ซึ่งหลักๆเลยเป็นเพราะค่าขนส่งวัสดุพวกนี้ จากที่ผู้บุกเบิกดวงดาวว่ามา ถ้าเขาต้องการวัสดุพวกนี้ทั้งหมด เขาจะต้องใช้ยานขนส่งมาให้เขา

อู๋ฮ่าวเหรินจึงยังไม่ตอบตกลง, เพราะเขากลัวว่าจะมีใครบางคนแกล้งเขาและฉกเอาซองแดงวัสดุพวกนี้ไป, ถึงตอนนั้นเขาร้องไห้ไม่ออกแน่

เรื่องของวัสด, อู๋ฮ่าวเหรินยังคงต้องหาทางแก้ต่อไป