อั่งเปาทะลุโลก (发个红包去未来 ) - ตอนที่ 326

บทที่ 326 คนที่น่าทึ่ง

ทุกคนในห้องนั้นมองมาที่อู๋ฮ่าวเหรินด้วยสายตาแปลก พวกเขาต่างพากันตะลึงที่ได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในภาพนั้น

ใครกันที่จะสามารถตัดหยกเจไดท์ได้แบบนี้? ทําอย่างกับตัดเต้าหู เหยียนเจิ้งผิงผู้ที่ดูเจ็บปวดยิ่งนัก

ฮ่าวเหรินคิดว่า โชคยังดีที่เขาไม่รู้ว่ามีหยกเจไดท์ในจํานวนนั้นกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยจากการตัดหยกชิ้นใหญ่

มิเช่นนั้นชายแก่จะต้องหยุดหายใจเป็นแน่

“ปรมาจารย์เหยียน ใจเย็นไว้ครับ ใจเย็นไว้ นี่แค่หยกบางส่วนเองนะครับ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนต่างพดไม่ออก ใช่แล้ว สําหรับเขามันก็เป็นเพียงหยกเจไดท์บางส่วนที่คนทั่วไปสามารถที่จะซื้อได้จากเหมืองหรือไปขุดหาได้

“คุณไม่รู้วิธีการจัดหินนี้ ทําไมคุณไม่บอกผม ผมจะได้หาคนไปตัดให้! ดูสิ ของดีๆ แบบนี้กลายเป็นสี่เหลี่ยมไปหมดเลย” เหยียนเจิ้งผิงมองดูหยกในภาพนั้นอย่างปวดหัว

“ปรมาจารย์เหยียน คุณคิดผิดแล้วล่ะ คุณเห็นไหม นี่มันไม่ได้มีอะไรผิดปกติเลยนะ นอกเหนือจากนี้ ผมคิดว่ามันยังมีหินอีกตั้งมากมายและมันก็ค่อนข้างจะเป็นปัญหากับคนที่ต้องตัดมันด้วย คุณจะเห็นได้ว่าหุ่นยนต์สามารถที่จะตัดหินพวกนี้ได้ภายในคืนเดียว มันคงไม่สะดวกสําหรับพวกคุณที่จะแกะสลักหยกทั้งๆ แบบนี้

กลุ่มคนที่อยู่ถัดถึงกับเบ้ปาก

พวกเขารู้ว่ามันคงหมายถึงใครบางคนที่ไม่เห็นค่าของเงินเลยแม้แต่น้อย หยกเจไดท์ดีๆ เช่นนี้ หากว่าจะต้องกังวลเกี่ยวกับการตัดด้วยมือ คงต้องใช้เวลานาน และมีปัญหามากมาย การตัดด้วยเครื่องจักรโดยตรง แต่ก็ยังคงรูปร่างปกติที่ได้จากการตัด ถึงแม้มันจะสูญเสียหยกเจไดท์ไปจํานวนมากก็ตาม

“นอกจากนี้นะปรมาจารย์เหยียน หยกเจไดท์พวกนี้จะถูกนําไปใช้ในงานแกะสลักของหยวนหมิงหยวน ผมไม่คิดว่าจะขายหยกพวกนี้เพื่อเอาเงินหรอก เอาล่ะผมต้องไปคัดหยกที่แตกพวกนั้นก่อนนะครับ”

ปรมาจารย์เหยียนพูดไม่ออก เขาทําได้พียงส่ายหัวอย่างหมดหนทาง กับความคิดที่ช่างเข้าใจยากของเด็กคนนี้ซะจริงๆ

เมื่อเห็นว่าปรมาจารย์เหยียนได้สงบลงแล้ว เขาจึงถามว่า “ปรมาจารย์เหยียน หยกเจไดท์พวกนี้ ได้โปรดบอกผมเกี่ยวกับหยกพวกนี้หน่อย และผมจะส่งมันไปให้คุณ”

“ผมจะเลือกที่หลังแล้วกัน หยกพวกนี้ยังไม่สามารถนําไปใช้ได้ แล้วคุณจะทําอย่างไรกับหยกที่เหลือ?

เหยียนเจิ้งผิงมีความคิดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับหยกพวกนี้ เมื่อเขาได้เห็นวัตถุที่ดีเช่นนี้แล้วและถ้าไม่ทําอะไรกับมันเลย เขาก็คงจะรู้สึกเสียดาย

“ผมยังไม่ได้คิดเลยครับ แต่ปรมาจารย์เหยียน ผมกําลังจะใช้หยกชิ้นใหญ่ที่สุดเพื่อแกะสลักเป็นบางอย่าง แล้วใส่ลงไปในสระน้ำพุของตึก”

อู๋ฮ่าวเหรินส่งวิดีโอสระน้ำพุของตึกขึ้นไปบนหน้าจอ

“นี่ไงครับ สระน้ำพุที่อยู่ในล็อบบี้ภายในตึกของบริษัทของเรา คุณคิดว่าควรจะแกะสลักเป็นรูปอะไรดี?”

เหยียนเพิ่งผิงไม่เข้าใจความคิดอันแปลกประหลาดของอู๋ฮ่าวเหรินเลยว่า เขาจะใช้หยกขนาดใหญ่เช่นนี้เพื่อแกะสลักของไปตกแต่งในสระน้ำพุ

แต่เขาก็พูดว่า “ดูจากคุณธรรมและสถานที่แล้ว แกะเป็นรูปปลาคาร์บน่าจะดีที่สุดนะ เอาเป็นว่า เป็นปลาคาร์บกระโจนอยู่เหนือประตูมังกร มันคงจะดูดีมากเลย และขนาดของหยกนี้ก็พอดี”

“งั้นผมก็จะกระโจนเข้าไปในประตูมังกรสินะ ถ้าคุณต้องการอะไรเพิ่มเติมบอกผมได้เลยนะ ผมจะพยายามหาให้ ส่วนหยกเจไดท์ที่ไม่สามารถนํามาแกะสลักเป็นอะไรได้ก็โยนลงไปในสระได้เลยนะครับ เอาไว้เป็นของประดับตกแต่ง

บางคนก็เริ่มที่จะปลีกตัวกลับไปทํางานของพวกเขา เพราะพวกเขาคิดว่าถ้าหากพวกเขายังคงฟังต่อไป พวกเขาอาจจะต้องกระอักออกมาเป็นเลือดด้วยความเศร้าโศก

คนที่จะเอาหยกโยนลงไปในน้ำเพียงเพื่อประดับตกแต่งต้องเป็นคนรวยเช่นชายคนนี้เท่านั้น เขาจะต้องมีความคิดเช่นนี้เพราะทั้งหมดนั่นคือเงินทั้งนั้น

จากความคิดของอู๋ฮ่าวเหริน เหยียนเจิ้งผิงรู้สึกว่าประสบการณ์ตลอดชีวิตของเขาในด้านอุตสาหกรรมหยกเจไดท์นั้นไม่มหัศจรรย์เท่าวันนี้เลย

“มันไม่จําเป็นต้องใช้หินเพื่อประดับตกแต่งหรอกครับ เดี๋ยวผมจะแกะสลักสายน้ำ หญ้าและปลาลงไปด้วย เพื่อเพิ่มความสดใสให้กับหยกเจไดท์”

อู๋ฮ่าวเหรินคิดว่ามันช่างเป็นความคิดที่ดี และคิดว่ามันดูดีกว่าที่จะใช้เพื่อเป็นก้อนหินธรรมดา

“ปรมาจารย์เหยียน งั้นก็ทําอย่างที่คุณบอกเลยครับ”

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินกลับจากพื้นที่ก่อสร้างหยวนหมิงหยวนไปยังบริษัท เหยียนเจิ้งผิงก็ตามมาด้วย เขาต้องการที่จะดูหยกเจไดท์ด้วยตาของเขาเองและเพื่อให้มั่นใจว่าจะแกะสลักมันได้

ยิ่งไปกว่านี้ ฉันอยากจะหาดูเผื่อว่าจะมีหยกเจไดท์ที่มีคุณภาพดีปะปนอยู่ในหยกที่แตกออกมา

เขาพาเหยียนเจิ้งผิงไปยังคลังสินค้าที่เป็นที่เก็บหยกเจไดท์ เมื่อได้เห็นหยกเจไดท์ที่อยู่ในคลังสินค้า เหยียนเจิ้งผงก็ไม่รู้จะพูดยังไงเกี่ยวกับทัศนคติของอู๋ฮ่าวเหริน

อู๋ฮ่าวเหรินชี้ไปที่หยกที่ก้อนใหญ่ที่สุดและพูดว่า “ปรมาจารย์เหยียน อันนี้ไง เมื่อถึงเวลา มันจะถูกแกะสลักเป็นรูปปลาคาร์บที่กําลังกระโจนเข้าสู่ประตูมังกร”

เหยียนเจิ้งผิงพยักหน้าและสํารวจดูหยกเจไดท์ที่มีอยู่ในคลังสินค้าต่อ และพบว่าคุณภาพของมันดีมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หยกเจไดท์พิเศษพวกนี้มันทําให้เหยียนเจิ้งผิงถึงกับหยุดหายใจไปชั่วขณะ หยกเจไดท์พวกนี้ช่างงามนักเมื่อเขาได้เห็นหยกที่เปลี่ยนรูปไปแล้วเป็นครั้งแรก

“ทางที่ดีคุณอย่าวางหยกพวกนี้ผิดที่นะ ราคาของแต่ละชิ้นไม่ต่ำกว่า 100 ล้านหยวนหรือมากกว่านั้นอีกนะ” เหยียนเจิ้งผิงชี้ไปที่หยกเจไดท์ชิ้นพิเศษที่อู๋ฮ่าวเหรินนําออกมา

สีของหยกเจไดท์พวกนี้ช่างพิเศษยิ่งนักซึ่งเป็นหยกเจไดท์ที่มีความหลากหลายแตกต่างกัน

เขาชี้ไปที่หยกเจไดท์ที่ดีที่สุดบางชิ้นและพูดว่า “ผมจะเอาพวกนี้ไปด้วยและจะแกะสลักอัญมณีให้คุณทีหลังนะ”

หลังจากการเยี่ยมชมคลังสินค้า อู๋ฮายเหรินได้ฟังความคิดเห็นของเหยียนเจิ้งผิงเกี่ยวกับหยกเจไดท์หลากหลายประเภทและมูลค่าของหยกเจไดท์ที่แกะสลักเป็นสินค้าแล้ว เขาเข้าใจแล้วว่ามืออาชีพคืออะไร

“น่าเสียดาย ถ้าหยกนั่นไม่ถูกตัดไปซะก่อน ก็คงจะนําไปแกะสลักเป็นของชิ้นใหญ่ได้” เหยียนเจิ้งผิงหยิบเอาหยกขึ้นมาหนึ่งชิ้นซึ่งได้ถูกผ่าออกเป็นสองซีกแล้ว

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูเขาและพูดว่า “ปรมาจารย์เหยียน ไม่เป็นไรหรอกครับ มันทําอะไรไม่ได้อีกแล้ว ถ้าคุณอยากจะแกะสลักอะไรก็ไปเลือกจากคลังสินค้าได้ครับ”

เหยียนเจิ้งผิงส่ายหัว เขาเคยเห็นพ่อค้าและนักสะสมหยกมาก็มาก ที่สามารถที่จะทําได้อย่างอู๋ฮ่าวเหริน ซึ่งไม่สนใจเกี่ยวกับหยกเจไดท์เลยแม้แต่น้อย แต่เขาคนนี้ไม่สนใจเลยซะจริงๆ

แน่นอนว่าถ้าเขารู้ว่าภายในพื้นที่ซองแดงของอู๋ฮ่าวเหรินนั้นมีหยกเจไดท์เช่นนี้อยู่เป็นกองๆ บางทีเขาอาจจะเข้าใจว่าทําไมอู๋ฮ่าวเหรินจึงไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเขาเข้ามาในคลังสินค้า เหยียนเจิ้งผิงดูไม่ค่อยดีนัก เขาเห็นหยกที่ถูกสับแล้วของอู๋ฮ่าวเหรินภายในนั้น เขาพบว่ามันเป็นหยกเจไดท์ที่ยอดเยี่ยมอยู่หลายชิ้น

เดิมทีแล้ว ถ้าหยกเจไดท์พวกนี้ไม่ถูกสับ วัตถุที่ถูกทําขึ้นมาจากหยกพวกนี้จะต้องได้รับการยกย่องว่าเป็นสุดยอดท่ามกลางหยกเจไดท์ทั้งหลายเป็นแน่

ในตอนนี้วัสดุพวกนี้สามารถใช้เป็นได้เพียงแค่สูญเปล่า และดูว่าพวกมันจะเอาไปใช้ทําอะไรได้บ้าง

หลังจากที่ส่งปรมาจารย์เหยียนแล้ว อู๋ฮ่าวเหรินก็กลับไปที่คลังสินค้าที่เก็บหยก เขามองดูหยกและสายหัว

เขานี่ช่างไม่รู้อะไรเลย อย่างไรก็ตามหยกที่กระจัดกระจายอยู่เป็นวงกลมเกิดขึ้นเพียงภายในเที่ยงวันหลังจากนั้น หลายคนคงจะไม่เชื่อว่าจะมีใครที่สามารถจะทําเรื่องโง่เช่นนี้ได้

ในสายตาของคนอื่น พฤติกรรมของอู๋ฮ่าวเหรินเป็นเหมือนคนโง่สองคน ถ้าคุณตัดหยกเจไดท์ที่มีมูลค่าตามรูปร่างที่กําหนด คุณก็จะสามารถทําอย่างที่คนโง่สามารถทําได้

เห็นได้ชัดว่า พวกเขาไม่เคยเข้าใจเกี่ยวกับหยกเจไดท์พวกนี้ ซึ่งมีมูลค่าในตัวของมันเอง สําหรับอู๋ฮ่าวเหรินเขาเห็นเป็นแค่เพียงหินสวยงาม

อย่างไรก็ตามก็ยังนักค้าอัญมณีบางคนที่สนใจในตัวของอู๋ฮ่าวเหริน แต่พวกเขาทําอะไรไม่ได้ในปัจจุบันนี้มันมีเพียงหยกเจไดท์เกรดสูงมีอยู่น้อยเหลือเกินในท้องตลาด พวกเขามีความต้องการเป็นอย่างมากที่จะหาหยกเจไดท์เกรดสูง

ตามที่ได้ทราบข่าวจากช่างแกะสลักทั้งหลาย ที่ว่าอู๋ฮ่าวเหรินจะใช้หยกเกรดสูงในการแกะสลักปลาคาร์บกระโดดข้ามประตูมังกรเพื่อแค่นํามาประดับตกแต่งในสระน้ำพุ

จะอะไรซะอีกล่ะ ชายคนนี้ก็แค่อยากจะโยนหยกเจไดท์ที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ลงไปในสระน้ำพุเพื่อประดับประดาแทนก้อนหิน

พฤติกรรมเช่นนี้ทําให้พวกเขามีแรงกระตุ้นที่จะสู้กับอู๋ฮ่าวเหริน