ฉันกำลังเฝ้ามองดูพวก อากาเนะ อาโออิ และฮาคัวที่กำลังทำภารกิจจัดการพวกสัตว์ประหลาดที่ยึดอาคารแห่งหนึ่งเอาไว้ ทันทีที่ฉันเห็นการปรากฏตัวของพวกสัตว์ประหลาดเต็มเมือง ฉันก็รีบหยิบชิโระและโปรโตไปยังห้องบัญชาการทันที
『คัตสึมิคุง!!』
「เรมะ ตอนนี้ฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่ห้องบัญชาการ」
『ได้จังหวะพอดีเลย!! งั้นฉันจะแชร์ข้อมูลของพวกสัตว์ประหลาดไปให้ก่อนผ่านทาเรียละกัน!!』
「อ้า ชิโระ ฝากด้วย」
จากเสียง…เรมะจะออกลุยด้วยเหรอ?
ชิโระที่กระโดดมาตรงไหล่ของฉันทำการฉายภาพโฮโลแกรมเพื่อแสดงข้อมูลของสัตว์ประหลาดที่ปรากฏตัวขึ้น
ชื่อ：ไม่ระบุ
ลักษณะ：สัตว์ประหลาดรูปร่างแมลงตัวสีม่วง
รูปแบบการเคลื่อนไหว : เป็นกลุ่ม
ความสามารถ：ไม่ทราบ
ระดับความดุร้าย : สูงมาก
พวกมันเคลื่อนไปเป็นกลุ่มเหรอ
จากข้อมูลแปลว่าเป็นสัตว์ประหลาดที่สร้างขึ้นมาใหม่หรือไม่ก็พัฒนาจากของเดิมจนไม่เห็นฝุ่นสินะ?
「แล้วจะทำยังไงต่อ?」
『ก็ออกไปจัดการมันให้หมด!! แน่นอนว่าฉัน กรีน แล้วก็จัสติสครูเซเดอร์ที่เหลือจะลุยเอง!!』
「เรมะ แต่การเคลื่อนไหวแบบนี้….」
『อ้า! เห็นก็รู้แล้วว่าการปรากฏตัวของพวกมันมีจุดประสงค์ในการกระจายกำลังของพวกเรา ทว่าพวกเราก็มีแต่ต้องลุย!!』
ภาพที่ฉายตัดไปเป็นภาพของพวกตำรวจและกองกำลังป้องกันตัวเองกำลังใช้อาวุธต่อต้านสัตว์ประหลาดเพื่อหยุดพวกมันเอาไว้
กระสุนที่เหมือนกับยางถูกยิงออกมาจากอาวุธคล้ายเครื่องยิงลูกระเบิดซึ่งขนาดใหญ่กว่าปืนที่อาโออิใช้ กระสุนพวกนั้นเกาะติดร่างของสัตว์ประหลาดและทำให้พวกมันเคลื่อนไหวได้ยาก
『อาวุธที่ฉันส่งให้รัฐบาลเป็นเพียงเครื่องซื้อเวลาเท่านั้น!! ถึงจะเข้าแผนของพวกมันแต่ชีวิตมนุษย์ยังไงก็สำคัญกว่า!!』
「เข้าใจแล้ว ถ้างั้นฉันก็———」
『ไม่จำเป็น ด้วยจำนวนของสัตว์ประหลาดตอนนี้ นายไม่ต้องออกโรงหรอก อันที่จริงฉันเตรียมอะไรไว้ให้นายแล้ว ———』
หลังพักหายใจครู่หนึ่งเรมะก็พูดต่อ
『ระหว่างที่ฉันออกไปเลย ฝากนายบัญชาการแทนที!!』
「หาาาา!?」
『ฉันได้บอกพวกลูกน้องไปแล้ว!! ไม่ต้องห่วงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันกับโอโมริคุงจะรับผิดชอบเอง!!』
「จะกดดันกันเกินไปไหม?!」
ว่าแต่ทำไมโอโมริซังต้องเป็นคนรับผิดชอบหว่า?
『อย่างที่ฉันเคยพูดไป ไม่มีใครเทียบนายได้ในเรื่องของพวกสัตว์ประหลาดหรอก!! ดังนั้นฉันเชื่อใจนาย!!』
「……。พูดมาขนาดนี้ก็มีแต่ต้องทำสินะ」
พวกเขาไว้ใจฝากตรงนี้ให้กับฉัน
พอฉันตัดการติดต่อกับเรมะไป ฉันก็รีบตรวจสอบข้อมูลจากทาเรียอีกครั้ง
「ทาเรีย เธอได้ตรวจสอบเลือดของสัตว์ประหลาดที่อากาเนะจัดการหรือยัง?」
『ไม่ค่ะ ยังไม่ได้ตรวจสอบ』
อากาเนะพูดถึงเลือดของสัตว์ประหลาด
แม้จะดูไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีเหตุผลให้มองข้าม
「สัญชาตญาณของอากาเนะไม่ใช่เล่นๆ โปรโตอย่างน้อยช่วยวิเคราะห์เลือดของมันผ่านวิดิโอได้ไหม?」
『พอไหว แต่ต้องใช้เวลาสักหน่อย』
「ฝากด้วย ทาเรีย ช่วยส่งข้อมูลเกี่ยวกับพื้นที่โดยรอบให้ฉันต่อที」
『รับทราบค่ะ』
จากนั้นฉันก็เดินมาถึงประตูห้องบัญชาการ
ภาพที่เห็นคือพวกพนักงานกว่า 30 คนกำลังยุ่งอยู่กับการทำงานทั่วห้อง แต่เมื่อประตูเปิดขึ้นสายตาของทุกคนก็จับจ้องมาหาฉัน
หนึ่งในนั้นคือโอโมริซัง สาวผมดำและกราทที่รูปร่างเหมือนเธอทุกประการต่างแค่เส้นผมที่เป็นสีขาว
「คัตสึมิคุง!! ฉันได้ยินมาจากประธานแล้ว มาตรงนี้ได้เลย!!」
「แต่การจะให้ผมมาออกคำสั่งโดยไม่บอกกล่าวกันเลยนี่มันก็…. 」
ฉันถูกโอโมริซังเรียกไปยืนตรงศูนย์กลางของห้อง จุดที่เรมะมักจะอยู่ประจำ
จอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่จำนวนมากกำลังแสดงข้อมูลของสัตว์ประหลาดที่ปรากฏตัวขึ้นทั่วเมือง รวมถึงสถานการณ์อพยพของประชาชนโดยมีพวกตำรวจคอยวุ่นอยู่กับการดูแลความสงบ
「คัตสึมิ ฉันก็จะช่วยนายด้วย」
「อัลฟ่า」
อัลฟ่าที่กำลังทำงานอยู่ภายในห้องนั้นเรียกชื่อของฉัน
「ไหวเหรอ? 」
「ฉันเองก็อยากจะเป็นกำลังให้นาย….นอกจากนี้ฉันก็เรียนรู้เรื่องต่างๆ มากมายเพื่อวันนี้แหละ เอ้า นี่อุปกรณ์เชื่อมต่อการสื่อสาร」
「อ้า……ขอบคุณ」
จากนั้นอัลฟ่าก็หยิบอุปกรณ์สื่อสารแบบหูฟังสวมหัวของเธอเอาไว้ ทางฉันก็พยักหน้าแล้วหยิบของแบบเดียวกันที่เธอให้มาใส่หัว
「คัตสึมิคุง ประธาน กับกรีนถูกส่งออกไปแล้ว!! เรด บลู และไวท์เองก็กำลังจะถึงจุดที่พวกสัตว์ประหลาดอยู่!!」
「สัตว์ประหลาดสีม่วง———โดยฝูงสัตว์ประหลาดพวกนี้มีความดุร้ายเป็นอย่างมากและเหมือนเป้าหมายของมันคือมนุษย์และการทำลายสิ่งปลูกสร้างเพียงอย่างเดียว」
เมื่อได้ยินรายงานจากโอโมริซังและกราท ฉันก็มองจอแล้วเริ่มคิด
ความเสียหายที่มันสร้างไม่ใช่เรื่องมองข้ามได้ แต่ทำไมยังไม่เห็นพวกมันใช้ความสามารถพิเศษล่ะ?
『คัตสึมิได้ผลวิเคราะห์แล้ว』
「ขอบคุณมาก ชิโระ ช่วยส่งข้อมูลให้พวกพนักงานทุกคนดูด้วย」
『โฮก!!』
หลังชิโระส่งเสียงร้องออกมา ข้อมูลเกี่ยวกับเลือดของสัตว์ประหลาดที่วิเคราะห์โดยโปรโตก็ปรากฏขึ้นบนจอ
ภาพได้ถูกขยายให้ใหญ่ที่สุดเพื่อแสดงความผิดปกติของเลือดสีม่วงที่กระเซ็นลงพื้น
「กราท สิ่งนี้……」
「อ้า เลือดกำลังกัดกินพื้น」
เลือดสีม่วงที่ไหลซึมลงสู่พื้น มันไม่ได้แค่ติดแน่นกับพื้นแต่มันยังพยายามกัดกินพื้นนั้น…เหมือนกับว่า
「มันมีชีวิต? 」
เลือดนั่นมันมีชีวิตและมีความสามารถในการกัดกินเหรอ?
พลังในการต่อสู้ของพวกมันจากที่เห็นไม่ได้สูงมาก
กลับกัน มันอ่อนแอมากเสียจนถูกหยุดเอาไว้ด้วยอาวุธต่อต้านสัตว์ประหลาด
อย่างไรก็ตามมันก็เชื่อได้ยากว่าพวกมันจะส่งสัตว์ประหลาดกระจอกแบบนี้มาเฉยๆ
「……」
สีผิวของพวกที่ปรากฏตัวออกมาก็เป็นสีม่วง
เรื่องบังเอิญเหรอ?เหตุผลอะไรกันที่จำเป็นต้องส่งพวกกระจอกมา?
ฉันคิดถึงความเป็นไปได้ที่เกี่ยวข้องกับเลือดสีม่วงและการปรากฏตัวของสัตว์ประหลาดทั่วเมือง
「ัอัลฟ่าเชื่อมต่อการสื่อสารกับทุกคนที」
「อื้อ!」
อัลฟ่าควบคุมเทอร์มินัลแล้วเชื่อมการติดต่อกับทุกคน
「ทุกคนได้ยินฉันไหม? 」
『อ้า! ได้ยินชัดเลย』
『ได้ยินชัดเจน』
『ชัดเลยเด้』
『คัตสึมิคุง หายใจรดไมค์หน่อย』
『ได้ยินเสียงของคัตซึนชัดเลย!!』
『มีอะไร โฮมุระ!!』
….พอเจอแบบนี้แล้วเหมือนตัวเองเป็นเจ้าชายโชโตกุเลยวุ้ย
ในเมื่อติดต่อกับทุกคนได้แล้วฉันก็รีบเข้าประเด็นทันที
「ตอนนี้เป็นเพียงแค่การคาดเดานะ แต่เป้าหมายของพวกมันคือการส่งสัตว์ประหลาดพวกนี้มาตาย」
『ส่งมาตาย……?คัตสึมิคุง….อย่าบอกนะว่า?!』
ดูเหมือนเรมะจะเข้าใจที่ฉันจะบอกทันที
「เห็นได้ชัดเลยว่าพวกมันอ่อนแอ แถมอ่อนแอเสียจนฉันมองว่าถึงจะเป็นอาวุธต่อต้านสัตว์ประหลาดก็น่าจะหยุดมันเอาไว้ได้สบายๆ」
หากเป้าหมายของพวกมันคือการแพร่กระจายเลือดสีม่วงนั่นละก็———
『คัตสึมิคุง ฉันถึงที่หมายแล้ว ให้ฉันลองฟันมันทิ้งดูไหม?!』
「จังหวะพอดีเลยอากาเนะ! ทางฉันต้องการยืนยันข้อมูลเรื่องเลือดพอดี ดังนั้นช่วยฟันสัตว์ประหลาดที่อยู่ตรงหน้าเธอซะ!」
『เข้าใจแล้ว จะละเลงเลือดให้นายเห็นเดี๋ยวนี้แหละ!!』
「อ้า ขอแบบชัดๆ เลย!!」
『คิดจากมุมคนไม่รู้เรื่อง บทสนทนานี้มันสยองสุดๆ เลยนะ』
『เหมือนหมาล่าเนื้อที่กระดิกหางขณะปากท่วมเลือด』
『คนพวกนี้น่ากลัวชิบ……』
หลังสิ้นเสียงของอากาเนะ ภาพหลักบนจอก็เปลี่ยนไปเป็นมุมมองของเธอ
ภาพสัตว์ประหลาดตัวสีม่วงปรากฏขึ้นให้เห็น หลังกระโดดลงจากยาน
เมื่อเท้าของเธอถึงพื้น ประกายแสงก็เกิดขึ้นมาจากดาบของเธอ
「อว๊ากกกกก!? 」
แขนข้างหนึ่งของสัตว์ประหลาดถูกฟันทิ้ง แล้วเลือดสีม่วงก็พุ่งออกมา
จากนั้นโปรโตก็รีบวิเคราะห์เลือดที่เห็นทันที
「เป็นอย่างที่คิด!! อากาเนะ ทำได้ดีมาก!!」
「จะชมกันมากกว่านี้ก็ได้นะ!!」
「หากเธอกลับมาอย่างปลอดภัยจะชมให้จนเบื่อเลย!!」
「โย้ชชชชชช～!? 」
『เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าโย้ชใช่ไหม? 』
『อากาเนะ? 』
『เห้อ』
『คนพวกนี้น่ากลัวชะมัด……』
เอาเป็นว่าตอนนี้ข้อมูลก็ได้รับการยืนยันแล้ว ที่เหลือก็หาทางรับมือ
「อากาเนะ คิราระ คอสโม่ ช่วยระเหยเลือดพวกมันอย่าให้เหลือที」
『อื้อ!』
『ได้เลยเด้!』
『อ้า!』
「อาโออิ ใช้จัสติสบิทควบคุมการเคลื่อนไหวของพวกมันไว้ที จะยิงขามันทิ้งก็ได้หากจำเป็น」
『ได้』
「ฮาคัวใช้ ไวทื 5 รายงานข้อมูลของสัตว์ประหลาดจากมุมบนฟ้าและค้นหาคนที่ยังไม่สามารถอพยพได้ที!!」
『เข้าใจแล้ว จะพยายามดู!!』
「เรมะ ฝากวิเคราะห์หน้างานได้ไหม? 」
『ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง!!』
จากนั้นก็บอกวิธีการรับมือหากเกิดอะไรขึ้นและสิ่งที่ควรระวัง
ฉันมั่นใจว่าเลือดสีม่วงนั่นต้องมีอะไรแปลกๆ แน่นอน แต่การค้นหาความลับนั้นยังไม่สำคัญนัก
ที่น่ากังวลกว่าก็คือ———
「เรมะ」
『หือ』
ฉันเอามือแนบหูฟังเพื่อติดต่อช่องทางส่วนตัวกับเรมะ
「———、———、———」
ฉันคุยกับเรมะถึงเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นและแนวทางการรับมือหากเกิดเรื่องที่คิด
เรมะเองก็พยักหน้าแล้วเข้าใจถึงความกังวลของฉัน
「หวังว่าจะไม่เสียแรงเปล่านะ…แต่ถึงมันจะไม่ใช่อย่างที่คิด ก็ไม่เป็นไร」
เพื่อจะกำจัดพวกมันได้ให้ ก็จำเป็นต้องคำนึงถึงความเป็นไปได้ทุกทางเอาไว้ด้วย
หากเป็นฉันปกติก็คงจะทุบมันให้ยับแล้วจบๆ ไป แต่คราวนี้มันต่างออกไป
ฉันต้องคิดจนให้แน่ใจว่าพวกพ้องของฉันจะสามารถแสดงพลังและศักยภาพสูงสุดของพวกเธอในสถานการณ์ที่ผิดแปลกตรงหน้าได้
「คัตสึมิคุง ว่ากันตามตรงก็ยากจะเชื่อนะว่าเป็นครั้งแรกของนายในการทำหน้าที่นี้……」
「………. อาจจะเพราะการเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองก็เป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่งละมั้ง」
ฉันที่ตัดการติดต่อแล้วหันไปหาโอโมริซังกับคนอื่นๆ ที่จัดการเรื่องภายในห้องนี้
「โอโมริซัง สถานการณ์อพยพล่ะ? 」
「การอพยพกำลังดำเนินต่อไปได้เรื่อยๆ」
「…….มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะยืดเยื้อ ดังนั้นพอจะส่งคนติดอาวุธต่อต้านสัตว์ประหลาดและรถดับเพลิงไปเพิ่มในพื้นที่อพยพได้ไหม? 」
「เข้าใจแล้ว หากเป็นสัตว์ประหลาดระดับนี้ ถึงเป็นน้ำแรงดันสูงก็น่าจะไหวสินะ」
ใช้แรงดันน้ำและกระสุนยางในการยื้อมันเอาไว้น่าจะซื้อเวลาได้พอสมควร
「แล้วก็เรียกโซเรียซังมาที่นี่ด้วย」
「เอ๋ ก็ไม่ได้จะค้านนะ แต่ขอฟังเหตุผลที」
「เนื่องจากสัตว์ประหลาดพวกนี้จะร่วมมือกับพวกที่หมายตาพลังแห่งดวงดารา ดังนั้นหากมีคนที่รู้เรื่องพลังแห่งดวงดาราอยู่ด้วยน่าจะดี」
「เข้าใจแล้ว จะรีบเรียกตัวมา」
แม้ฉันจะไม่ได้ออกไปแนวหน้า แต่ฉันก็จะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้
เพราะยังมีอีกหลายอย่างที่ทำได้โดยไม่จำเป็นต้องออกไปสู้
เพื่อจะตอบแทนความไว้วางใจของเรมะและคนอื่นๆ ฉันก็ต้องหาทางจัดการภาพรวมให้ได้ ในหัวของฉันตอนนี้กำลังทำงานวุ่นสุดๆ
—จบ—
ฟิลนักผจญภัยแรงค์ S มาเป็นกิลมาสเตอร์
มาเม้ามอยหลังอ่านกันได้ที่เพจนะครับ แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code
