อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต - ตอนที่ 122 ตัวตนของ X
ผืนดินที่สั่นสะเทือน ทะเลที่เต็มไปด้วยคลื่นยักษ์ ทุกสิ่งทุกอย่างพังทลาย
เศษซากอาคารที่พังทลายค่อยๆร่วงหล่น จนเกิดเป็นประกายไฟสีแดงฉานทั่วท้องนภา พร้อมกับควันสีดำ
『โกร้วววววววววววววววววววว!!!!』
หนวดขนาดยักษ์คล้ายปลาหมึกจำนวนมาก ขากรรไกรที่ใหญ่โต ดวงตานับพันนั่น….
โอเมก้า จ้าวแห่งสัตว์ประหลาดที่เปลี่ยนรูปร่าของตัวเองไปมาได้ตามใจชอบ
ขนาดของมันใหญ่ประมาณ 200 เมตรได้และตอนนี้มันกำลังตะโกนไปยังห้วงอวกาศราวกับประกาศสงคราม
ฉันไม่สามารถเอาชนะศึกสุดท้ายในการต่อสู้กับพวกมันได้
แม้ว่าจะทำให้โอเมก้าจนมุมได้สำเร็จ แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถหยุดยั้งแผนการของมัน
ความพ่ายแพ้ของฉันมันหมายถึงจุดจบของโลกใบนี้
ประเทศญี่ปุ่นได้แยกตัวออกมาจากผืนโลกและกำลังมุ่งสู่อวกาศ
เงาขนาดใหญ่ได้โผล่ขึ้นมาเหนือเกาะที่กำลังลอยฟ้า ซึ่งมันก็คือยานอวกาศจำนวนนับไม่ถ้วนที่ลอยอยู่
『เอาล่ะ โอเมก้าแห่งดาวโลก ฉันจะยอมรับก็ได้ว่าแกคือศัตรูของฉัน』
เสียงที่แห้งแหบของชายคนหนึ่งดังขึ้น จากนั้นยานอวกาศก็เริ่มโจมีโอเมก้า ทางโอเมก้าที่เห็นแบบนั้นก็ส่งพวกสัตว์ประหลาดจำนวนมากออกไปต่อต้าน
โลกนี้มันจบสิ้นแล้ว
ฉันกลายเป็นเพียงผู้เหลือรอดคนเดียวที่เฝ้ามองฉากเหล่านี้อยู่ภายในยานอวกาศลำเล็กๆ
ผืนดินถูกย้อมไปด้วยสีแดงแห่งความพินาศ
เอเลี่ยนจากนอกโลกก็เข้ามารุกราน
ฝูงสัตว์ประหลาดโถมเข้าโจมตี
มันไม่เหลือสิ่งใดอีกต่อไป
ฉันไม่หลงเหลืออะไรให้ต้องปกป้องไม่มีอีกแล้วดาวที่เรียกว่าดาวโลก
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจากนี้จะต้องทำอะไรต่อไป สิ่งที่ฉันทำได้มีเพียงอยู่กับความสิ้นหวังที่คอยกัดกินหัวใจ
———เหมือนเธอกำลังจะมีปัญหานะ
ในขณะที่ฉันกำลังจะยอมแพ้กับทุกสิ่งที่รอคอยความตาย เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
มันเป็นเสียงของเด็กสาว
ซึ่งมันไม่ใช่เป็นเพราะฉันหูฝาดแน่นอน
———ลำดับแห่งดวงดาราที่ 2 ….ไม่สิ จักรวาลนี้ไม่ได้อยู่ตำแหน่งนั้นนี่หว่า
จากนั้นเธอก็แก้ไขคำพูดของตัวเองเสียใหม่
———ชื่อของฉันคือxxxxxxx
———ชีวิตที่กำลังจะดับสิ้นเอ๋ย
———อยากจะลองเริ่มต้นใหม่ในอีกโลกหนึ่งดูไหม?
****
『หลับอยู่เหรอ เอ็กซ์』
「……」
ในขณะที่ฉันกำลังนอนหลับได้ที่ ฉันก็ลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงเรียก
ทิวทัศน์ของสวนสาธารณะที่ถูกสาดส่องด้วยแสงอาทิตย์ปรากฏตรงหน้า
「ห่วยแตกชะมัด……」
『อันที่จริงเธอไม่ควรจะลดการระวังตัวลงเลยนะ』
「หนวกหูน่า……」
ฉันบ่นใส่GRDอย่างหัวเสีย ก่อนจะเอนตัวพิงกับม้านั่งแล้วเงยหน้ามองบนฟ้า
บางทีอาจจะเป็นเพราะเรื่องนี้ก็ได้
การได้เห็นดาวโลกอีกครั้งหลังผ่านไปเนิ่นนาน ได้เห็นเพื่อนสนิทของตัวเองในอีกจักรวาลหนึ่งกำลังใช้ชีวิตที่ต่างไปจากจักรวาลที่ฉันอยู่อย่างสิ้นเชิง เรื่องพวกนี้มันสร้างความเสียหายทางจิตใจของฉันมากจริงๆ
「พอได้มาเห็น ก็ทำให้นึกขึ้นได้ว่าดาวโลกมันสดใสขนาดนี้เลยสินะ」
『ก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว ยังไงมันก็เป็นโลกคู่ขนานนี่นะ 』
「รู้แล้วน่าไม่ต้องย้ำ」
ฉันรู้อยู่แล้วว่านี่ไม่ใช่โลกของฉัน แต่ก็ไม่ได้อยากจะฟังจากปากเจ้านี่เลยสักนิด
『หากนับเทียบเวลาที่เธอเคยอาศัยอยู่บนโลก ดาวเคราะห์ดวงนี้ควรจะล่มสลายไปนานแล้ว ทว่าโลกใบนี้กลับไม่ใช่』
「……อัศวินดำ」
『บุคคลดังกล่าวน่าจะเป็นตัวแปรสำคัญของโลกใบนี้』
ตอนนี้ฉันกำลังตามสืบเรื่องของอัศวินดำ
การมีอยู่ของเขาที่สามารถเอาชนะสัตว์ประหลาดทั้งหลายลงได้ก่อนที่ฉันจะมาถึง
เนื่องจากการมีอยู่ของเขา เรมะ คาเนะซากิจึงสามารถสร้างสูทซีรีย์ถัดไปได้จนสมบูรณ์แบบโดยไม่จำเป็นต้องสวมโปรโตสูทออกไปสู้
บุคคลที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปก็คือ คัตสึมิ โฮมุระ
เห็นได้ชัดว่าเขาอายุพอๆกับตัวฉันในโลกนี้
「คัตสึมิ โฮมุระจะมีตัวตนอยู่ในจักรวาลของฉันไหมนะ?」
『เท่าที่ค้นดูจากฐานข้อมูลยืนยันได้ว่ามีชื่อแบบเดียวกันอยู่』
「แล้วทำไมถึง…?」
『เขาได้เสียชีวิตไปตั้งแต่ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์สัตว์ประหลาดบุก บางทีอาจจะไม่ใช่คนเดียวกันก็ได้』
「ไม่เห็นจะช่วยอะไรได้เลยสักนิด」
『ถึงจะดึงข้อมูลออกมาได้ แต่มันก็ไม่ใช่จะรู้ทุกอย่างเสียหน่อย』
สุดท้ายถึงจะรู้ไปก็ไม่เปลี่ยนเรื่องที่โลกของฉันล่มสลาย
แต่ในใจลึกๆก็แอบคิดเหมือนกันว่าหากมีเขาอยู่ โลกที่ฉันอาศัยอยู่จะเปลี่ยนไปไหมนะ
「……หรือควรจะไปติดต่อกับเขาสักครั้งดีนะ」
『หยุดการกระทำนั้นไว้จะดีกว่า อีกฝ่ายเป็นศัตรูที่ประเมินค่าพลังไม่ได้ ถึงจะเป็นเธอก็อาจจะถูกฆ่าได้ทันที』
「ฉันที่ผ่านอะไรมาเยอะ ของแค่นี้ไม่สนหรอก」
ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าต้องเจอเขาให้ได้สักครั้งหนึ่งถึงแม้จะถูกเขาฆ่าทิ้งก็ตาม
เป็นไปได้ก็อยากจะคุยกันสักสองสามประโยคก่อนเริ่มสู้นะ
แต่มันก็คงจะเป็นเรื่องที่ฉันคาดหวังไปเอง
『ความจริงย่อมโหดร้ายเสมอ ยิ่งเป็นสถานการณ์ของจักรวาลนี้ตัวตนของเธอคือสิ่งแปลกปลอม』
「อ้า ฉันรู้หรอกน่า」
สิ่งที่ไม่เหมือนกันอีกอย่างหนึ่งก็คือผู้นำของอันโนวในจักรวาลของฉันไม่ใช่รูอิน แต่เป็นชายคนหนึ่งที่มีน้ำเสียงแหบแห้งและนำกองทัพยานอวกาศมาบุกทำลายโลก
ทว่าหากเทียบกันรูอินเป็นตัวอันตรายกว่าชายคนนั้นหลายเท่านัก
แต่ไม่ว่าจะยังไงดาวโลกในตอนนี้ก็ดีกว่าที่ฉันจากมาเป็นไหนๆ
「……」
ฉันนั่งจิบสาเกที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อ
ความขมที่ไม่คุ้นเคย กลิ่นเป็นเอกลักษณ์ของแอลกอฮอลกำลังแผ่ไปทั่วปากของฉันจนทำให้ฉันหน้าเปลี่ยนสี
….รสชาติห่วยชะมัด
『คิดจะดื่มเพื่อลืมหรือไง?』
「รสชาตินี่ไม่ไหวจริงๆ……」
ไม่ไหววุ้ย
ดูเหมือนว่าฉันคงจะไม่สามรถทนดื่มมันจนหมดได้ หรือจะเปลี่ยนไปลองพวกโซจูแทนดีนะ…..
คิดแล้วก็รู้สึกหดหู่แปลกๆ
「โฮ่ง!」
「เอ๋?」
มีบางอย่างกำลังตรงมาหาฉัน
ทางฉันที่กำลังเตรียมจะตอบโต้ก็ต้องตกใจ
เพราะอีกฝ่ายคือสุนัขสีขาวตัวหนึ่งซึ่งกำลังพุ่งเข้ามาหาฉัน
「อึก!?」
เนื่องจากไม่สามารถใช้ดาบฟันทิ้งได้ฉันก็เลยเลือกจะรับมันเข้ามาในอ้อมแขน
ถึงตัวจะไม่โตมากแต่แรงปะทะก็ถือว่าใช้ได้แถมยังอ้อนฉันใหญ่เลย
「……อะไรกันเนี่ย」
「แฮก แฮก แฮก!」
ดูเหมือนจะไม่ได้กัดด้วยสิ
ท่าทางเหมือนอยากจะเล่นกับฉันสุดๆ
ในขณะที่กำลังสงสัยว่าทำไมมันถึงมาเกาะแกะฉัน ก็มีชายอีกคนวิ่งเข้ามา
「คิโนโกะ ทำอะไรของแกเนี่ย อยู่ดีๆก็วิ่งออกไป หรือสัญชาตญาณสัตว์ป่ามันกำเริบกัน?!」
ท่าทางจะเป็นเจ้าของสุนัขตัวนี้สินะ
ฉันอุ้มสุนัขขึ้นมาก่อนจะมองไปยังร่างตรงหน้า ชายผมสีดำ สวมหมวกกับแว่นตากันแดด….ฉันเคยเจอเขามาก่อนนี่นา
「นี่นาย……」
「คุณคนเมื่อวันก่อนนี่」
「โฮ่ง!!」
เขาคือชายหนุ่มที่ฉันเจอเมื่อวันก่อน
พอเห็นเขามาใกล้ฉันก็วางสุนัขลงกับพื้นแล้วถอนหายใจออกมา อะไรมันจะบังเอิญได้ขนาดนี้นะ
「ขอโทษด้วยนะครับ ว่าแต่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?」
「อ้า ไม่เป็นไรหรอก พาสุนัขมาเดินเล่นเหรอ?」
「กะ ก็ใช่อยู่หรอกครับ นานๆทีก็อยากให้มันออกมาเดินเล่นบ้าง….คราวนี้เป็นแอลกอฮอล์เหรอครับ?」
「่อย่าส่งสายตามามองฉันเหมือนฉันเป็นพวกไม่ได้เรื่องสิ」
ถึงมันจะเป็นเรื่องจริงก็เหอะ
สายตาของเขาจ้องมองไปยังถุงใส่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ใต้เท้าฉัน
คราวที่แล้วบุหรี่คราวนี้แอลกอฮอล์ สภาพฉันคงดูไม่จืดแหง….
「…เจ้าของแกมาแล้วนะ ไปซะสิ」
「หงิง」
เจ้านี่มันอะไรกันนะ
จ้องฉันเหมือนไม่อยากจะจากไปไหนเลย
ฉันเองก็ไม่ได้แสดงท่าทีเป็นมิตรอะไรสักหน่อย…อันที่จริงหากพวกสัตว์ไม่ชอบฉันยังเข้าใจได้ง่ายกว่าอีก
「เด็กคนนี้ค่อนข้างเป็นมิตรน่ะครับ」
「บางทีก็มิตรเกินไปนะฉันว่า」
ฉันมองไปยังร่างของมันก่อนจะใช้มือลูบหัวที่มันยื่นมาให้
「ว่าแต่เด็กคนนี้ชื่ออะไรเหรอ?」
อยู่ดีๆก็ถามไปด้วยความอยากรู้เฉยๆเลยตัวฉัน
ทั้งที่ไม่คิดจะไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับคนบนโลกแล้วแท้ๆ
「คิโนโกะครับ」
「……คิโนโกะ?」
「ครับ ชื่อนี้เลย」
「……อะ อ้อ」
ฉันถึงกับผงะไปครู่หนึ่ง แต่พอคิดถึงเรื่องประหลาดบนโลกใบนี้ก็อาจจะเป็นไปได้ละมั้ง
「คิโนโกะ สินะ……」
「โฮ่ง」
เด็กคนนี้ตอบกลับเสียด้วย จะว่าไปลูกสุนัขที่ฉันเคยเลี้ยงเอาไว้ก็ชื่อคิโนโกะนี่นา…
หากสัตว์ประหลาดไม่ปรากฏตัวขึ้น เด็กคนนั้นจะโตมาประมาณนี้ไหมนะ
ช่างเป็นเรื่องที่น่าคิดถึงเสียจริง
「แล้วนายล่ะ ชื่ออะไรเหรอ?」
「ผมชื่อ คัต……เอ่อ」
……คัต?
ในขณะที่ฉันถามชื่อของเขา ท่าทีของเขาก็เหมือนจะแปลกๆไป
เป็นอะไรหรือเปล่านะ?
ไม่สิหากมองจากมุมคนอื่นฉันก็เป็นคนแปลกหน้าด้วยสิ จะมาบอกชื่อง่ายๆเลยมันก็ยังไงอยู่ละมั้ง
「(ชิราคา…ไอ้นี่ก็ไม่ได้)…..เอ่อ….ผมชื่อ คัตสึกิ อาราซากะครับ」
「อาราซากะ……?」
ว่าแล้วเชียว นี่มันนามสกุลของฉันนี่นา
เด็กหนุ่มตรงหน้ามีนามสกุลแบบเดียวกับฉัน แถมยังเลี้ยงสุนัขแบบเดียวกันอีก ไหนจะชื่อคิโนโกะที่เหมือนกับโลกของฉัน
ถึงจะไม่มีอยู่ในข้อมูลที่หลุดออกมาวันก่อนก็เถอะ
แต่นี่มันโลกคู่ขนานนะ อะไรก็เกิดขึ้นได้
อยู่ดีๆเหงื่อของฉันก็ไหลออกมาราวกับได้รับรู้ถึงสิ่งที่เกินคาด
「นาย」
「นาย?」
「นายมีพี่สาวหรือเปล่า?」
หลังฉันถามไปแบบนั้นเขาก็ยิ้มออกมาก่อนจะตอบ
「ก็มีอยู่หรอกครับ ถึงจะไม่ใช่พี่แท้ๆก็เถอะ」
「ไม่ใช่พี่แท้ๆ……!?」
แปลว่าตัวฉันโลกนี้มีน้องชายบุญธรรมเหรอ?!
「เอ๋?!」
ไหนจะเรื่องวันก่อนที่เขามีแฟนอีก?! ถึงจะไม่ได้เกี่ยวพันทางสายเลือดแต่ตัวฉันบนโลกนี้ก็มีน้องชายงั้นเหรอ?!
นอกจากนี้การที่พวกสัตว์ประหลาดมันไม่รู้ก็หมายความว่าครอบครัวของฉันโลกนี้คงปิดเอาไว้เป็นความลับอย่างดีเลยสินะ
「ครับ แถมยังรับมือยากด้วยสิ」
「เอ่อ พอจะบอกได้ไหมว่ารับมือยากนี่ประมาณไหนเหรอ?」
ใช่แล้วนี่คือการเก็บข้อมูล อย่างที่โบราณว่าไว้หากรู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งก็ชนะร้อยครั้ง
「ทั้งตะกละ」
「ตะกละ……」
「เห็นแก่ตัว」
「เห็นแก่ตัว……」
「แถมยังชอบทำตัวเหมือนเป็นเด็กขวบเดียวอีก」
「ขวบเดียว……」
พอมาได้ยินจากปากของคนในครอบครัวแล้วมันปวดใจชะมัด
นี่ตัวฉันในโลกนี้มันทำบ้าอะไรอยู่ฟะ ไหงถึงอยู่ในสภาพเหมือนเด็กขวบเดียวไปได้
เห้อไม่น่ามารู้เลย…..
คราวหน้าหากได้สู้กันอีกจะฟาดให้ยับเลยคอยดู
หลังจากที่ฉันตัดสินใจได้แบบนั้น เสียงนาฬิกาตรงข้อมือของคัตสึกิก็ดังขึ้น
「……! เอ่อ ขอโทษด้วยนะครับ เหมือนจะมีเรื่องด่วนคงต้องขอตัวก่อน」
「อะ อ้า เดินทางกลับบ้านก็ระวังด้วยล่ะ」
「ขอบคุณครับ เอ้า คิโนโกะไปกันเถอะ!」
「โฮ่ง!」
ในขณะที่ฉันกำลังสับสนอยู่ในใจ คัตสึกิก็วิ่งจากไปพร้อมกับคิโนโกะ
『นี่ เอ็กซ์ เด็กหนุ่มคนนั้นมัน….』
「อ้าก็อย่างที่เห็น GRD ….เขาคือน้องชายของฉันน่ะ」
『……』
ไม่มีเสียงตอบกลับมาเหมือนอย่างปกติ แปลกชะมัด
….พอเป็นโลกคู่ขนาดแล้วมันต่างออกไปจริงๆ
ยิ่งได้มาเห็นความจริงด้วยตาตัวเองก็ยิ่งลำบากใจ
「จะว่าไปฉันก็ไม่ได้แนะนำตัวกับเขานี่นะ」
ไม่สิ แต่จะให้บอกว่าชื่ออะไรดีล่ะ
ฉันไม่สามารถใช้ชื่อตัวเองได้ซะด้วย
『เอ็กซ์ มีข้อความจากฮิลด้า』
「ต่อเข้ามาเลย」
『ว่าไงจ๊ะเอ็กซ์~!』
ฉันถอนหายใจ ขณะเชื่อมต่ออุปกรณ์สื่อสาร
เสียงที่ชวนทำให้หงุดหงิดจนอยากจะวางสายทิ้งนี่มันอะไรกัน
「มีอะไร」
『เหมือนพวกสัตว์ประหลาดจะโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้แล้วอาละวาดไปทั่ว ฉันเลยว่าจะใช้โอกาสนี้ในการทำอะไรสักหน่อยนะ เธอคิดว่ายังไงเอ่ย!!』
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกสัตว์ประหลาดมันโผล่กันมาได้ยังไง แต่น่าจะเป็นโอกาสดีในการใช้มันติดต่อกับอัศวินดำ
ถึงจะมีความเสี่ยงที่ฉันจะถูกฆ่าด้วยก็เถอะ….แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
「เข้าใจแล้ว แต่คราวนี้ฉันจะสู้กับอัศวินดำเอง」
『เอ๋ ไหนว่าเหยื่อของเธอคือจัสติสครูเซเดอร์?』
「แค่สนใจน่ะ」
นักรบที่กอบกู้โลกใบนี้
อยากจะรู้ถึงเจตนาและความคิดของเขาคนนั้นว่าเป็นยังไงเหลือเกิน
—จบ—
ความเข้าใจผิดในครั้งนี้จะนำพาไปสู่สิ่งใดกัน?
มาเม้ามอยหลังอ่านกันได้ที่เพจนะครับ แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code