อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต - ตอนที่ 109 ผู้ที่ยืนอยู่ในจุดเดียวกันและความโกรธ
- Home
- All Mangas
- อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต
- ตอนที่ 109 ผู้ที่ยืนอยู่ในจุดเดียวกันและความโกรธ
ฮิลด้าปรากฏตัวต่อหน้าฉัน
สิ่งที่ฉันสัมผัสได้จากตัวเธอคืออารมณ์ที่ขัดแข้งกันไปมา
“ฆ่าฉันที”
“ช่วยฉันด้วย”
พอต้องได้มารับมือกับยัยตัวปัญหาที่ความคิดขัดแย้งกันเองแล้วนี่น่าปวดหัวชะมัด
ยัยนี่กับรูอินแทบจะไม่ต่างกันเลยในเรื่องสร้างปัญหา
『THEENEMYOFJUSTICE……』
『『『TRUTHFORM!!!』』』
「เห้อ……」
ฉันที่แปลงร่างเสร็จได้ถอนหายใจและจ้องมองไปยังฮิลด้าที่อารมณ์ดีสุดๆ
「เปลี่ยนที่สู้เถอะ ฉันไม่อยากให้คาเสะอุระซังมาเกี่ยวด้วย」
ฮิลด้าในตอนนี้กลายเป็นตัวรับมือยากไปแล้ว
เป็นไปไม่ได้เลยที่ฉันจะปกปกป้องคาเสะอุระซังขณะสู้ไปด้วย
….นอกจากนี้ฮิลด้าก็เหมือนจะมีความรู้สึกแปลกๆต่อคาเสะอุระซัง ดังนั้นให้ห่างๆกันไว้หน่อยน่าจะดีที่สุด
「ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นหรอก」
「……หา?」
「ไม่ต้องทำสีหน้าโกรธก็ได้ ฉันแค่จะบอกว่าเตรียมที่สู้ไว้ให้แล้วน่ะ」
วัตถุทรงกลมเกิดขึ้นบนมือของเธอก่อนที่มันจะส่องแสงจ้าออกมา
จากนั้นมันก็ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นจนกลืนตัวเธอและฉันเข้าไปข้างใน
【ARENA→→№31243】
…..พลังในการสร้างมิติ
ภาพที่ฉันเห็นในตอนนี้ไม่ใช่ลานจอดรถที่เคยอยู่ก่อนหน้านี้
ดินแดนอันกว้างใหญ่ที่ไร้ซึ่งสิ่งใด
มีเพียงท้องฟ้า และหน้าผาสูงชันอยู่รอบๆ จุดที่ฉันกับเธอยืนอยู่เป็นเหมือนอารีน่าสำหรับต่อสู้ที่ไม่มีทางหลบหนีได้
「ประหลาดใจเหรอ?」
「แอบรู้สึกค่อนข้างต่างจากรูอิน」
「…โถ อย่าเอาฉันไปเทียบกับพลังเหนือจักรวาลแบบนั้นสิ」
มิติจำลองที่เวลาภายในกับภายนอกเดินไปพร้อมกัน
หากต้องการทำลายก็ทำได้ไม่ยากด้วย แต่นั่นอาจจะสร้างปัญหาให้คาเสะอุระซังดังนั้นปล่อยมันไปละกัน
「มาลุยกันแบบไม่ต้องยั้งมือดีกว่า!」
「นั่นสินะ ฉันเองก็ต้องแสดงให้นายเห็นด้วยสิว่าทำอะไรได้บ้างตอนนี้」
「มีอะไรก็ใส่มาให้หมด!!」
ฉันพุ่งเข้าไปเตะฮิลด้าเหมือนเป็นการทักทาย
เธอไม่ได้หลบ สิ่งที่เธอทำมีเพียงการยกแขนขึ้นมาตรงหน้าและแล้วการโจมตีของฉันก็ชนเข้ากับบาเรียปริศนา
「บาเรีย……?」
「อื้อ เป็นบาเรียที่สร้างจากพลังแห่งดวงดาราน่ะ!!」
จากนั้นฮิลด้าก็หยิบปืนสีชมพูดออกมาแล้วยิงกระสุนพลังงานมาทางฉัน
「คิดว่าจะยอมเหรอฟะ!!」
ไม่มีทางยอมโดนกระสุนพลังงานพวกนี้ง่ายๆหรอกเฟ้ย
ฉันหมุนตัวในอากาศก่อนจะหยิบLiquid Shooterออกมาแล้วยิงสวนกลับไป
「! ย้ากกก!!」
จากนั้นก็เรียกFlare Caliburขึ้นมาก่อนใช้มันฟันใส่อีกฝ่าย
ฮิลด้าได้แขนที่เหมือนกับแมงป่องของเธอป้องกันเอาไว้ก่อนส่งเสียงพูดด้วยความตื่นเต้น
「นายกับฉันไม่ต่างกันเลย」
「หา!?」
อะไรของยัยนี่ฟะ!!
ฉันกับเธอเหมือนกันตรงไหน!!
เปลวเพลิงจากดาบของฉันพวยพุ่งออกมาแล้วเข้าไปโจมตีฮิลด้าต่อ แต่อีกฝ่ายก็รับมือด้วยบาเรียปริศนาได้อีกแล้ว
「เพียงแค่ฟาดฟันพสุธาก็แยกจาก สายลมสาดซัดพัดกระจาย!」
「หนวกหูเว้ย! ถ้าจะแต่งกลอนก็ไปทำที่อื่น!!」
ฉันคว้างFlare Caliburใส่อีกฝ่ายสุดแรงก่อนจะหยิบขวานที่เต็มไปด้วยสายฟ้าขึ้นมาแล้วกระแทกมันใส่ฮิลด้า
「หุ ฮ่าๆๆ!!」
『TOUCH!!』
เธอเอามือแตะหัวเข็มขัดเหรอ?
กำลังจะทำอะไรกันนะ……?
REDENERGY↴
『VENOMPOLLUTION』
บาเรียที่เธอสร้างขึ้นสามารถป้องกันได้เพียงไม่กี่วินาทีก่อนจะพังทลายลง ทว่าเธอก็หัวเราะและพุ่งเข้ามาโจมตีกันด้วยความเร็วที่ผิดปกติสุดๆ
ยัยนี่เปลี่ยนโหมดได้เหมือนกันเหรอ!!
『CHANGE!! →TYPEYELLOW!!』
ฉันที่เห็นอีกฝ่ายเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงก็เลือกที่จะเปลี่ยนร่างเพื่อรับมือกับฮิลด้าด้วยความเร็วบ้าง
แขนแมงป่องของเธอและขวานของฉันเข้าปะทะกันครั้งแล้วครั้งเล่า แสงสายฟ้าได้กระจายไปทั่วบริเวณ
พอผ่านไปสักพักพวกเราก็หยุดโจมตีราวกับกำลังพักดูเชิง
「เห็นไหมล่ะเหมือนกันเลย!」
「พูดบ้าอะไรของหล่อนฟะ……!!」
「เหมือนคู่รักเลยเนอะ」
「ฟังที่ชาวบ้านพูดบ้างสิเห้ย!!」
เหมือนเสียงของฉันมันส่งไปไม่ถึงยัยนี่เลยวุ้ย
แบบนี้รูอินน่าจะยังดีกว่าอีก
ถึงจะชอบทำอะไรตามใจชอบ แต่อย่างน้อยยันนั่นก็ฟังที่ฉันพูดอยู่บ้าง
「ตัวฉันน่ะถูกพ่อกับแม่ที่รัก ทรยศแหละ」
『TOUCH!!』
ฮิลด้ากดหัวเข็มขัดเพื่อใช้งานพลังบางอย่าง
GREENENERGY↴
『VENOMPOLLUTION』
พลังงานสีเขียวไหลออกมาจากหัวเข็มขัดไปยังปืนในมือของเธอก่อนจะปล่อยไอพิษออกมาใส่ฉัน
「ชิ」
『DEADLYⅠ!!』
ฉันปลดปล่อยท่าพิเศษออกมาทันทีและเหวี่ยงFlare Caliber เข้าไปต้านกับการโจมตีของอีกฝ่าย และเหมือนสุดท้ายมันจะหักล้างกันเองจนหายไป
「ฉันก็เหมือนกับนาย!! การที่ถูกคนที่เรารักทรยศมันเจ็บปวดสุดๆเลยใช่ไหมล่ะ? น่าเศร้าใช่ไหม? รู้สึกโกรธและเกลียดจนอยากจะฆ่าพวกเขาทิ้งเลยสินะ?!」
「นี่หล่อนคิดจะมายั่วให้ฉันโกรธหรือไงฟะ?」
สิ่งที่เธอพูดไม่ต่างอะไรกับการปลุกความโกรธในตัวของฉันออกมา เออ ก็เอาสิวะฉันจะระเบิดมันออกมาให้หมดเลย
『GRAVITYBLACK!! → OK?』
ฉันกดหัวเข็มขัดเพื่อเปลี่ยนร่าง
ในจังหวะเดียวกันนั้นเองฮิลด้าก็กดไปยังหัวเข็มขัดพร้อมกับฉัน
『CHANGE!』
『TYPEBLACK!!』
JAMMING!!
การเปลี่ยนร่างของฉันถูกบังคับให้หยุดลง
ร่างที่กำลังจะกลายเป็นสีดำกลับมาเป็นสีขาวเหมือนเดิม จากนั้นฉันก็ถูกลูกเตะของฮิลด้าโจมตีเข้าเต็มๆ
「คึก」
「ไม่มีทางที่ฉันจะปล่อยให้นายใช้ของอันตรายหรอกน้า」
การเปลี่ยนร่างถูกหยุดเอาไว้?!
หากสังเกตที่หัวเข็มขัดดีๆเหมือนว่าชิโระจะมีอาการผิดปกติเกิดขึ้นภายในด้วยสิ
「พิษของฉันมันสามารถยับยั้งทุกสิ่งได้ แม้แต่อัลฟ่าต้นกำเนิดก็คงต้านไม่อยู่หรอก」
「หา」
「เอาเถอะ ถึงทางนั้นน่าจะหาทางจัดการได้ไม่ยาก แต่อย่างน้อยก็สร้างความรำคาญได้แหละเนอะ!!」
「นายกับฉันเหมือนกันดังนั้นพวกเราก็ควรจะเข้าใจกันสิ!! ความเจ็บปวดที่ถูกคนที่เรารักทรยศน่ะ!!」
『TOUCH!!』
『HIGH!TOUCH!!』
เธอเตะหัวเข็มขัดไป 2 ครั้งติด จากนั้นเข็มฉีดยาสีแดงก็ส่งพลังงานออกมา
REDENERGY↴
『VENOMPOLLUTIONSECOND!!』
พลังงานถูกส่งออกมาจากหัวเข็มขัดตรงไปยังหางแมงป่องก่อนที่มันจะส่องแสงจ้า
「นี่มัน……!」
แสงนั้นขยายใหญ่ขึ้นจนมีรูปร่างเหมือนหางแมงป่องยักษ์ แล้วมันก็เหวี่ยงลงมาหาฉัน
ทางฉันที่เห็นท่าไม่ดีก็รีบกดหัวเข็มขัดเพื่อเปลี่ยนร่างรับมืออีกครั้ง
『CHANGE!! →』
JAMMING!!
『TYPEBLUE!!』
「ไม่ได้จ้า♡」
ชิบ ถูกขัดอีกแล้ว
การเปลี่ยนร่างของฉันถูกขัดขวางเอาไว้และนั่นก็ทำให้ฉันถูกหางแมงป่องโจมตีเข้าจนร่วงกับนอนกับพื้น
「คึก!!」
การโจมตีที่ผ่าผืนดินและสร้างรอยแยกยาวไปจนถึงภูเขาข้างหลังของฉัน
ทางฉันที่รับการโจมตีนั้นไปก็เรียกว่าเจ็บสุดๆ แต่ก็ต้องกัดฟันทนแล้วลุกขึ้นยืน
「เป็นยังไงบ้างเอ่ย?พอจะทำให้รู้สึกคันๆบ้างหรือยัง?」
「……」
ก็จริงว่าฉันพลาดไปหน่อยแต่ก็ไม่ได้ร้ายแรงถึงขนาดสู้ต่อไม่ไหว ทว่าใครมันจะไปยอมให้ปั่นหัวต่อได้กัน
「———อย่าคิดจะมาวางท่าเงียบใส่กันสิ」
ยัยนี่น่าปวดหัวชิบ
ไม่มีใครเคยสอนหรือไงว่าถ้าไม่อยากถูกเมินใส่ ก็อย่าไปทำนิสัยเสียใส่คนอื่น
แต่ก็เอาเถอะ ฉันเองก็สะใจเหมือนกันที่ทำในสิ่งที่ยัยนี่ไม่ชอบใส่บ้าง!!
「ชิโระ ได้เวลาแล้ว」
『……โฮก』
「ขอโทษทีนะ แต่เหมือนตอนนี้แกจะแพ้ทางอีกฝ่ายสุดๆเลย」
「คิดว่าจะยอมให้ทำอะไรแปลกๆเหรอ!!」
ฮิลด้าที่เห็นฉันพูดอะไรแปลกๆออกมาก็พยายามจะเข้ามาหยุดฉันเอาไว้ แต่นั่นก็คิดเอาไว้แล้ว
ฉันหยิบGravity Busterออกมาแล้วเสียบMix Gripเข้าไปข้างใน
วงล้อรูเล็ตทั้งสองฝั่งเริ่มหมุนไปมา ก่อนที่ฉันจะดึงคันโยกหยุดมันเอาไว้
ด้วยการวิเคราะห์ของชิโระการผสมของสองร่างนี้น่าจะเหมาะสมที่สุด
【BLUE!!!】
【BLACK!!!】
แสงสีน้ำเงินและดำได้ปรากฏออกมาจากหน้าปัดที่แสดง
Gravity Busterได้ปล่อยพลังงานนั้นออกมาทันทีและมันมุ่งตรงไปหาฮิลด้าที่พุ่งใส่ฉัน
『GRAVITY BUSTER!!』
『FINISH!!IMPACT!!』
『MIXCHARGE!!』
「คิดว่าแค่นั้นจะได้ผลเหรอ……หือ!?」
ฮิลด้าที่หลบกระสุนพลังงานได้ในตอนแรกแสดงอาการตกใจออกมาเพราะกระสุนนี้มันติดตามร่างของเธอไปด้วย
มันก็โดนเข้ากับร่างของเธอเต็มๆและคลื่นสนามแรงโน้มถ่วงได้ก่อตัวขึ้นทันที
「ทำไมถึงไม่เกิดความเสียหายล่ะ!?คึก หา!?」
ก็แน่อยู่แล้วเพราะการโจมตีนี้ไม่ใช่เพื่อจัดการเธอ แต่แค่หยุดเธอเอาไว้
ในขณะที่ฮิลด้าถูกขังอยู่ในแรงโน้มถ่วงที่กระสุนพลังงานสร้างขึ้น ฉันก็ปลดการแปลงร่างออกแล้ว เอามือจับไปยังโปรโตที่อยู่ตรงแขนซ้ายของฉัน
「โปรโต พร้อมจะลุยหรือยัง?」
『อื้อ!ตอนนี้ก็ส่งอัลฟ่ากลับถึงที่หมายแล้วด้วย!!』
「งั้นก็จัดมาเลย」
『ARE YOU READY? 』
『NO ONE CAN STOP ME!!』
จากลูปัสไปสู่โปรโตวัน
ก่อนที่การแปลงร่างของฉันจะเสร็จทั้งตัว ฉันก็ได้ทำการพุ่งเข้าไปต่อยฮิลด้าที่ติดอยู่ข้างในกรงแรงโน้มถ่วงนั้นด้วย
『CHANGE→』
「คิดว่าจะเข้าใจฉันได้มากกว่าตัวฉันงั้นเหรอ———」
『TYPE 1!!!!』
「一อย่าได้คิดเอาฉันไปรวมกับแกสิเห้ย!!」
「คึก!!?」
ร่างของฮิลด้ากระแทกลงกับพื้นพร้อมกรงแรงโน้มถ่วงที่พังทลายลง
พื้นที่เธอถูกโจมตีเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้น จากนั้นฉันก็กระโดดเข้าไปประเคนเท้าใส่อีกฝ่ายซ้ำ
ฮิลด้าที่เห็นแบบนั้นก็รีบกลิ้งตัวหลบการโจมตีนั้นเอาไว้ได้ทัน แต่แรงกระแทกก็สร้างผลกระทบให้เธอได้ระดับหนึ่ง
「นะ นายนี่ดุดันกว่าที่ฉันคิดเอาไว้อีกนะ….」
「การรับมือกับแกหากไม่ทุ่มสุดตัวมันจะสร้างปัญหาให้ทางฉันแทนน่ะสิ」
การต่อสู้กับยัยนี่แบบใช้หัวคงไม่ความคิดที่ดีนัก
หากไม่สามารถใช้ลูกเล่นหลากหลายอย่างTruth Formในการต่อสู้ได้ ก็แค่ปรับกลับมาใช้โปรโตวันที่มีพลังโจมตีดิบๆไม่ต้องเปลี่ยนร่างอะไรเป็นพิเศษยัดให้จบก็พอ
พลังงานได้แผ่ออกมาจากทั่วร่างของฉัน พร้อมกับผ้าพันคอสีแดงที่โบกสะบัด
จากนั้นฉันก็พุ่งเข้าไปโจมตีเธอด้วยหมัดต่อทันที ฮิลด้าที่เห็นก็รีบสร้างบาเรียขึ้นมาป้องกัน ทว่า….
「ถูกทำลายในครั้งเดียว!?」
「พอดีว่าโลกนี้มันมีสัตว์ประหลาดที่ชอบสร้างบาเรียอยู่เต็มไปหมดน่ะสิเว้ย!!」
ก็จริงว่าพลังของฮิลด้านั้นสุดยอดกว่าพวกสัตว์ประหลาด แต่มันก็ไม่ได้ถึงขนาดจะทำลายไม่ได้
หมัดที่ถูกเคลือบเอาไว้ด้วยแสงทะลวงบาเรียนั้นไปโดนเข้ากับร่างของฮิลด้า ก่อนจะส่งร่างของเธอให้กระเด็นไปไกลลิบ จากนั้นฉันก็กระโดดตามไปหมายจะเตะซ้ำ
「แบบนี้ชักจะไม่ไหวแล้วสิ ขอเวลานอกก่อน!!」
ร่างของฉันถูกพัดออกไปทันทีที่ฮิลด้าหันฝ่ามือแล้วปล่อยพลังลึกลับก่อนหน้านี้ใส่
ดูเหมือนว่ายัยนี่ตั้งใจจะขัดขวางการโจมตีของฉันให้ได้ แต่ฉันก็ไม่คิดจะหยุดและเตรียมพุ่งไปยัดหมัดใส่ต่อ
แถมคราวนี้พลังในการขังขวางของเธอก็ไม่สามารถทำอะไรกับสูทของฉันได้เลยสักนิด
「ได้ยังไงกัน ลองอีกที!!」
JAMMING!!
『อย่าคิดจะมาแตะต้องคัตสึมิเชียว!!』
「หา」
ฮิลด้าถึงกับตัวสั่นเมื่อได้ยินเสียงต่อต้านของโปรโต
『ฉันไม่มีวันจะพลาดแบบเดิมอีกแล้ว ฉันจะไม่มีวันทำให้คัตสึมิต้องตกอยู่ในอันตรายเพราะตัวฉันอีก』
การแปลงร่างถูกบังคับให้ยกเลิกจากฝีมือของพวกผู้กอบกู้
เรื่องในคราวนั้นคงสร้างแผลใจให้โปรโตพอสมควร
———ทางฉันเองก็ด้วย
「มันไม่เหมือนเดิมแล้วเว้ย!」
ฉันทำลายออร่าสีแดงที่ฮิลด้าปล่อยออกมาด้วยหมัดของฉัน
จากนั้นฉันก็ยัดหมัดใส่หน้าของอีกฝ่ายได้สำเร็จ
「คึก!」
「อย่าได้คิดจะเอาโชคร้ายของแกมาลงกับคนอื่นด้วยสิเห้ย!! ถ้าอยากจะให้ฉันเห็นใจก็บอกกันมาตามตรง!! ไม่ใช่มาสร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้านก่อนมาบอกกันอ้อมๆแบบนี้!!」
「เรื่องนั้นมัน……」
「เธอคิดหรือไงว่าฉันเป็นพวกที่เอาใจใส่เข้าอกเข้าใจคนอื่นโดยไม่ต้องบอกน่ะ?!」
「……」
แล้วไหงอยู่ดีๆพยักหน้ารับฟะ!!
ฮิลด้าพยักหน้าให้กับคำพูดของฉันด้วยท่าทีแปลกๆ ยัยนี่…เอาจริงดิ
จิตใจของยัยนี่ไม่ได้อยู่ตรงนี้แหง
เธอก็แค่คนที่จมอยู่กับอดีตจนไม่สามารถก้าวต่อไปได้
「แล้วการที่แกใช้ร่างของมนุษย์มาเพื่อยั่วฉันนี่มันอะไรกันเล่า!!」
ไม่อยากแสดงร่างจริงให้เห็นเพราะจะเป็นการกระตุ้นความทรงจำที่เจ็บปวดในอดีตเหรอ?!
อย่ามาล้อกันเล่นนะเห้ย!! ทั้งที่ตัวเองไม่ชอบแท้ๆ แต่ดันมาเอาอดีตของคนอื่นมายั่วโมโหเนี่ยนะ!!
「สุดท้ายแกก็แค่ทำตามใจชอบ…โดยที่ไม่ได้สนใจจะรู้เรื่องจริงๆของฉันเลยสักนิด!!」
ทั้งที่เป็นแบบนั้นแล้วทำไมถึงมาพูดเหมือนเข้าใจฉันซะดีเลยละเห้ย!!
ฉันมองไปยังฮิลด้าที่ถูกโจมตีซ้ำจนร่วงลงไปกระแทกกับพื้น ก่อนจะรวบรวมพลังทั้งหมดทั่วร่างเอาไว้จุดเดียว
「หากแกไม่เล่าเรื่องของตัวเองให้คนอื่นฟัง ก็อย่าหวังว่าคนอื่นจะเข้าใจสิเห้ย!!」
ร่างกายของฉันเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังขับเคลื่อนที่พร้อมจะบดขยี้ทุกสิ่ง
ตั้งแต่ที่เปลี่ยนจากโปรโตเซโร่มาเป็นโปรโตวัน ฉันก็สามารถขยับร่างกายได้มากกว่าเก่าเยอะเลย
แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองมันทำได้มากกว่านี้อีก
แถมที่นี่ก็เป็นมิติแยกด้วยสิ…..
『สูทเปลี่ยนเป็นสีแดง..!! คัตสึมิ ก้าวข้ามไปอีกขั้นแล้วสินะ!!』
「อ้า!!」
ออร่าสีแดงได้แผ่ออกมาล้อมรอบสูทของฉันเอาไว้จนทำให้โปรโตวันกลายเป็นสีแดงฉานทั้งตัว
ไม่ใช่แค่แขนหรือขา แต่เป็นทั้งร่างของฉันได้เปลี่ยนจากสีดำเป็นสีแดง
「อะ อะไรกัน พลังงานแปลกๆนั่น」
ฉันเตรียมปลดปล่อยการโจมตีครั้งสุดท้ายใส่ฮิลด้าที่กำลังแสดงอาการตกใจออกมา———ทว่า อยู่ดีๆมิติแห่งนี้ก็เริ่มแตกสลายลง
「โปรโต มันหมายความว่ายังไงกัน?!」
『ดูเหมือนมิติแห่งนี้จะทนพลังของคัตสึมิไม่ไหว』
เปราะชิบ…เห้อ แต่ฉันจะมาใช้พลังแบบนี้บนโลกก็ไม่ได้ด้วยสิ!!
พอมิติแยกหายไป ฮิลด้ากับฉันก็กลับไปยังที่เดิมซึ่งเป็นลานจอดรถที่คาเสะอุระซังนอนสลบอยู่
「ดูเหมือนจะกลายเป็นฉันช่วยแกไว้ซะเองเลยวุ้ย」
「……」
สูทที่ถูกย้อมเป็นสีแดงทั้งตัวกลับมาเป็นสีดำหลังความร้อนลดลง
ฉันก็ไม่เข้าใจหลักการทำงานของมันหรอก แต่อย่างน้อยก็มั่นใจว่าไม่ใช่พลังที่จะเอามาใช้บนโลกได้
「ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีจริงๆ อย่างน้อยก็ฉันรู้ว่ายังจัดการกับพลังของตัวเองไม่ได้สินะ」
「พอใจแกหรือยัง」
「ถึงจะยังไม่อยากจบแต่ก็เอาเถอะ ยังไงการต่อสู้ครั้งนี้ก็ทำให้ฉันได้รู้สักทีว่าที่ฉันคิดมันถูก」
ฮิลด้าพูดแล้วก็หัวเราะออกมา
ยัยนี่สมองกลับไปกลับมาไม่หยุดเลยวุ้ย ไอ้ที่ฉันบ่นไปมันเข้าหัวบ้างไหมเนี่ย
หากคาเสะอุระซังไม่อยู่ตรงนี้ คงจัดการเธอไปแล้วแท้ๆ น่ารำคาญชิบ….
「ในเมื่อทำให้ฉันได้เจออะไรดีๆ ดังนั้นฉันจะบอกอะไรสักหน่อยแล้วกัน」
「……อะไรล่ะ?」
「นอกเหนือจากฉันกับท่านรูอินแล้ว ดูเหมือนจะมีบางคนกำลังเริ่มเคลื่อนไหวแล้วเหมือนกัน」
「……บอกให้มันชัดเจนกว่านี้หน่อยสิเห้ย」
「ฟุฟุฟุ ไว้เจอกันใหม่นะ」
สรุปฮิลด้าก็บอกข้อมูลที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยออกมาก่อนจะหายตัวไปพร้อมควัน
หากจะไล่ตามมันก็ได้อยู่หรอก แต่ว่าคาเสะอุระซังต้องมาก่อน
เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันก็พยุงร่างของเธอขึ้นมาแล้วก็เป็นจังหวะเดียวกับที่มียานสีแดงโผล่มาเหนือหัวฉันพร้อมร่างหนึ่งที่กระโดดลงมา
「———อัศวินดำคุง สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?」
「อากาเนะ…ฮิลด้าหนีไปได้ ส่วนคาเสะอุระซังปลอดภัยดี」
อากาเนะมาเร็วได้ขนาดนี้เพราะอยู่ที่สำนักงานใหญ่อยู่แล้วไหมนะ
แต่ก็แอบโล่งใจที่เธอมาพอดี ฉันถึงพาคาเสะอุระซังขึ้นไปที่ยานของเธอ
「ก็ได้ยินว่ามีการต่อสู้ขึ้นแต่คราวนี้คงตึงมือมากสินะ」
「อ้า พลังของยัยนั่นยุ่งยากสุดๆ」
แม้ว่าฉันจะชนะได้ในคราวนี้ แต่ยัยนั่นก็เป็นศัตรูที่รับมือได้ยากหากใช้งานชิโระ
ไม่สิ อันที่จริงน่าจะเป็นเพราะยัยนั่นเองก็ยังใช้พลังของตัวเองได้ไม่ดีนักจึงทำให้โปรโตวันยังสามารถป้องกันไหว
คราวหน้าคงไม่ใช่แบบนี้แล้วแหง
「จะว่าไปอัศวินดำคุง」
「หือ?」
อากาเนะหันมาคุยกับฉัน
แถมท่าทางเหมือนจะลำบากใจแปลกๆ
「ได้ยินว่าสูทของนายเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วย……」
「อ้า พอจะลองใส่สุดแรงดูอยู่ดีๆมันก็เปลี่ยนไปเองนะ」
……เดี๋ยว?
「เอ่อ คงไม่ได้เข้าใจอะไรผิดไปใช่ไหม?」
「เอ๋?……มะ ไม่มีอะไรหรอกน่าแค่ถามเฉยๆน่ะ」
แต่จากที่อากาเนะแสดงออกมาเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นเลยสักนิด ทว่าเธอก็ฝืนยิ้นให้กับฉัน
เอาเป็นว่าช่างมันละกัน
ตัวฉันเองก็ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมมันถึงกลายเป็นสีแดงทั้งตัวได้
「คาเสะอุระซังปลอดภัยดีเนอะ?」
「อ้าจากที่เห็นนะ แต่ยังไงก็จำเป็นต้องพากลับสำนักงานใหญ่ไปดูอาการก่อนจะย้ายไปโรงพยาบาลน่าจะดี」
「……นั่นสินะ」
เธอดูจะไม่เป็นไรจริงๆ
อย่างน้อยสิ่งที่ฮิลด้าพูดในคราวนี้ก็เป็นเรื่องจริง
「เหมือนจะมีคนเคลื่อนไหว….」
ฮิลด้าทิ้งท้ายไว้แบบนั้น
ก็ได้แต่หวังว่าจะไม่มีเรื่องเลวร้ายสุดๆเกิดขึ้นนะ…..
–จบ–
ฮิลด้าก็ยังคงเอาแน่เอานอนไม่ได้เหมือนเดิม แต่ในใจลึกๆก็น่าจะอยากมีคนมาเห็นใจช่วยเหลือ คัตสึมิกับฮิลด้าน่าจะต่างกันตรงที่ฮิลด้าตัวคนเดียวหลังเกิดเรื่อง แต่คัตสึมิยังมีพวกพ้องเลยใช้ชีวิตต่อไปได้…..ส่วนคนที่ฮิลด้าบอกถ้าให้เดาก็น่าจะเป็นอาสึนั่นแหละ
มาเม้ามอยหลังอ่านกันได้ที่เพจนะครับ แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code