ตอนที่ 353 เติมให้เธออีกสักแก้วสองแก้ว
ทำไมพี่สะใภ้ถึงไม่เติมเหล้าให้เธอสักแก้วสองแก้ว?
เขายิ้มขึ้นมาก่อนจะพูดว่า “ใครทำให้ฉันต้องเป็นคนที่พูดดีขนาดนั้น! ไม่ทำแต่คนอื่นได้สินะ แต่นี่ถือว่าเป็นการช่วยเธอด้วยซ้ำ ใครใช้ให้เธอมารบกวนความสนใจของฉันกันเล่า เธอต้องอยู่ดื่มกับฉันนี่แหละ!”
เขาเนี่ยนะพูดดี?
ล้อเล่นบ้าอะไรกันเนี่ย?
หลินจือเซี๋ยวอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงกับคำพูดของเขา แต่สุดท้ายก็พยักหน้าให้เขาแทน เมื่อเทียบกับสูญเสียร่างกายแล้ว เธอสู้ยอมดื่มอย่างน้อยก็ยังดีกว่า
“เธอรอละกัน เดี๋ยวฉันไปเอามาให้!” เขาหันหลังเดินออกไป!
“ผู้จัดการฉี ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยหยิบกระเป๋าของฉันที่ตกไปด้วย ขอบคุณค่ะ!” เธอตะโกนดังขึ้นจากข้างหลังของเขา
เสียงดังขนาดนั้น เขาน่าจะได้ยินแหละ
ไม่นานเท่าไร เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามา และเห็นฉีเซิ่งเทียนเดินถือไวน์มาสองขวด พร้อมกับแก้วสองใบในมือ อีกทั้งกระเป๋าสีน้ำตาลน้อย ๆ ของเธอก็คล้องอยู่ที่ข้อมือของเขาด้วยเช่นกัน
“อย่ามาทำหน้าบูดบึ้งแบบนั้น เป็นเธอกำลังบังคับฉันเอง ไม่ใช่ฉันบังคับเธอเสียหน่อย” อะไรกันนี่บทบาทของพวกเราสลับกันตั้งแต่ตอนไหน หลินจือเซี๋ยวแอบคิด
ฉีเซิ่งเทียนวางแก้วและไวน์ลงบนโต๊ะกาแฟที่อยู่ด้านข้าง ก่อนที่จะโยนกระเป๋าของเธอไปใกล้ ๆ ตัวเธอ “เธอยังอยู่บนเตียง เธออยากจะดื่มบนเตียงหรืออยากจะให้ฉันนอนกับเธอดี!”
“ผู้จัดการฉี เพื่อความปลอดภัยแล้ว พวกเราอยู่ให้ห่างกันหน่อยจะดีกว่านะคะ ตัวอย่างก็…..” เธอรีบกระโดดลงจากเตียง ก่อนจะหยิบแก้วและไวน์ขวดหนึ่ง แล้วรีบกลับขึ้นไปที่เตียงทันที “แบบนี้ไง”
เธอที่เคลื่อนไหวแบบนั้น ฉีเซิ่งเทียนย่อมมองเห็นหมดทุกอย่าง ไม่พลาดแม้แต่ร่องรอยเดียว แต่สิ่งเดียวที่อาจจะพลาดก็คือ
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะทำแบบนั้นลงไปได้
“เธอคิดอยากจะปกป้องตัวเองจากฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? ถ้าหากฉันอยากนอนหลับกับเธอจริง ๆ ตอนนี้เธอก็หายใจอยู่ข้าง ๆ ตัวฉันแล้ว เธอคิดเหรอว่าแรงของเธอจะสู้ฉันได้?” ฉีเซิ่งเทียนมองไปที่เธอ พร้อมกับเผยรอยยิ้มบาง ๆ ออกมา ก่อนจะถอยหลังไปนั่งตรงโซฟาและพิงมัน พร้อมกับเทไวน์ใส่แก้วในมือ
หลินจือเซี๋ยวเหลือบสายตามองเขา “ป้องกันไว้ก่อนถ้าเป็นคุณ”
“น่าสนใจจริง ๆ นะ” ฉีเซิ่งเทียนถือแก้วไวน์ในมือ ก่อนจะดื่มมันด้วยตัวเองและเหลือบสายตามองไปที่เธอเป็นครั้งคราว
หลินจือเซี๋ยวมองไปที่เขาโดยไม่ละสายตา อยากจะรู้ว่าเธอจำเป็นต้องดื่มที่นี่จริง ๆ เหรอ?
ดื่มเสร็จแล้ว แล้วหลังจากนั้น?
เธอขับรถกลับบ้านเองไม่ได้แน่ ๆ เธอไม่ใช่คนประเภทไม่เมาง่ายเสียด้วย
คืนนี้มีหวังเธอได้หลับอยู่ที่นี่แน่ ๆ เลย แต่ประเด็นคือแล้วเธอจะนอนตรงไหน?
เธอไม่คิดจะนอนอยู่ที่ห้องของฉีเซิ่งเทียนแน่ ๆ เมื่อเธอยิ่งคิดเรื่องนี้มากเท่าไร ในหัวของเธอก็ยิ่งสับสนมากขึ้นเท่านั้น
ก่อนจะหันหน้าไปมองฉีเซิ่งเทียนที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา สักพักหนึ่งก็เห็นเขามีสองคนปรากฏตัวขึ้น “ผู้จัดการฉี ห้องรับแขกอยู่ที่ไหน? ฉันเมาแล้ว อยากนอน”
“ห้องรับแขกอยู่ใต้ตัวเธอไง”
หลินจือเซี๋ยวก้มศีรษะลงไปมองก็เห็นเตียงขนาดใหญ่ ก่อนที่จะวางแก้วไวน์ในมือลงไปที่พื้นด้วยความรุนแรง
เพล้ง!
หลินจือเซี๋ยวล้มตัวลงนอน ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งทันทีที่ได้ยินเสียงเมื่อครู่ เธอเหลือบสายตามองไปที่ฉีเซิ่งเทียนด้วยความงุนงง ก่อนจะล้มลงกลับไปนอนที่เตียงใหม่อีกครั้งหนึ่ง
ตอนนี้ภายในห้องมีกลิ่นไวน์ลอยฟุ้งไปทั่ว เธอบอกไม่ได้เลยว่าเมื่อครู่นี้เธอทำแก้วแตกใส่พื้นหรือใส่ตัวเธอเองกันแน่
ปกติเธอดื่มพวกแอลกอฮอล์ก็ไม่น่าจะเมาเร็วขนาดนั้น? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?
เธอรู้สึกเวียนหัวมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉีเซิ่งเทียนนี่นายเอาไวน์แรงมาให้ฉันกินเหรอ!
สติของเธอค่อย ๆ เลือนหายไปทีละนิด เธอเริ่มไม่คิดอะไรมากมาย ก่อนจะผล็อยหลับลงไปอย่างช้า ๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น
เมื่อแสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามา คนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงกำลังดิ้นไปมา ก่อนจะค่อย ๆ รู้สึกตัวทีละนิด
หลินจือเซี๋ยวรู้ตัวเองดีว่าตัวเองยังคงหลับตาอยู่ แต่เธอก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งตัว ราวกับว่าเมื่อคืนเธอถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ
สักพักหนึ่งเธอก็ได้กลิ่นไวน์แรง ๆ ลอยเข้ามาในจมูกของเธอ
พลั่ก!
เธอที่กำลังจะลุกขึ้นมานั่งกลับล้มลงไปอีกครั้ง
“อะ………..”
เธออดไม่ได้ที่เอ่ยเสียงเบา ๆ ออกมา นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?
เธอจำได้ชัดว่าตอนนั้นเธออยู่ที่บาร์ และหลังจากนั้นก็บังเอิญเจอกับลูซี่ จากนั้นก็เจอกับบิ๊กบอสที่พาโหรวโหรวกลับไป ส่วนหลังจากนั้นเธอก็เข้ามานั่งในรถและจบลงตรงที่บ้านของฉีเซิ่งเทียน
ในตอนนี้เองเธอก็รู้สึกถึงกลิ่นของคนที่อยู่ข้าง ๆ ตัวเอง เธอค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมามองดู ก็เห็นผิวที่ดูผ่องใสขาวนวลอยู่ตรงหน้า
เป็นหน้าอกของผู้ชาย แต่กลับมีรอยจูบมากมายตรงหน้าอกเต็มไปหมด….
เธอค่อย ๆ เลื่อนมองที่ตัวเธอเอง อยากรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ คงไม่มีรอยจูบพวกนั้นหรอกใช่ไหม เหตุการณ์พวกนี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน?
ทันใดนั้นเธอก็ยกผ้าห่มขึ้น ผ้าปูที่นอนบนเตียงสีขาว เธอมองเห็นคราบเลือดสีแดงที่ดูชัดเจนแจ่มแจ้ง มันคล้ายราวกับดอกกุหลาบที่เบ่งบานออกมายังไงยังงั้น
“ฉี เซิ่ง เทียน!” เธอหันหน้าไปมองเขาอย่างจริงจัง ดูท่าเมื่อเธอกับเขาจะทำเรื่องแบบนั้นเข้าจริง ๆ
เธอเมาแล้วจะไปจำอะไรได้กัน！
นี่เขาเอาเปรียบคนที่ไม่ได้สติเหรอ!
“นอนต่ออีกหน่อยเถอะ เหนื่อยแล้ว……..”
ฉีเซิ่งเทียนค่อย ๆ ยื่นมือออกมา ก่อนจะวางไว้ตรงเอวของเธอและใช้แรงกดไปที่เอวของเธอไว้ให้อยู่กับเตียง
หลินจือเซี๋ยวไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากจะนอนลงบนเตียงอีกครั้ง เธอหันหน้าไปมองเขาด้วยความโกรธ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “นายลืมตามาตอบคำถามฉันซะ! นายยังเป็นสุภาพบุรุษอยู่อีกไหม ฉันเมาแบบนั้นทำไมนายยังทำกับฉันแบบนี้อีก! ความบริสุทธิ์ของฉันหายไปแล้ว แฟนแต่ไหนแต่ไรมาฉันก็ไม่เคยมีมาก่อน ฉีเซิ่งเทียนนายมันสารเลว!”
ฉีเซิ่งเทียนยังไม่ลืมตาขึ้นมาเลยสักนิด แต่พูดเบา ๆ ไปว่า “นี่ อย่าสร้างปัญหาสิ ฉันรับผิดชอบเอง”
“รับผิดชอบกับพี่เขยนายเถอะ!”
ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะเริ่มโกรธเข้าจริง ๆ
ขนตาของฉีเซิ่งเทียน ๆ ค่อยขยับ สักพักหนึ่งก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ “เธอบอกว่าเธอกลัวเจ็บ แต่เมื่อคืนก็ดูไม่เจ็บเลยนี่?”
“นายไม่ต้องมาย้อนความคิดของฉันหรอกนะ โอเคไหม?” ตอนนี้เธอโกรธมาก โกรธสุด ๆ ไปเลย โกรธจนชนิดจะฆ่าคนเลยก็ยังได้!
ถ้าหากไม่สามารถฆ่าคนได้ ทางที่ดีการตอนเขานี่แหละถือว่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด!
“นี่เพื่อตัวเธอแล้วนะ หลังจากนี้เธอจะได้ไม่เจ็บอีก” ฉีเซิ่งเทียนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ โดยมือของเขาก็ไม่ลืมที่จะจับไปที่เอวของเธอพร้อมกับบีบมันเบา ๆ
มันทั้งนุ่ม ทั้งลื่น ทำไมตัวเขาไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยนะ!
นี่เขาเอาตาไปมองไว้ที่ไหนกัน?
“นั่นไม่ใช่เหตุผลที่นายจะมาทำกับฉันตอนที่ฉันเมาอยู่แบบนั้น ฝืนบังคับตอนที่ฉันไร้สตินี่มันแย่ที่สุด!” เธอตะโกนออกมาในขณะที่กำลังนอนลงอยู่ ส่วนมือของเขาก็จับไปที่เอวของเธอราวกับไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งสิ้น
“จริง ๆ แล้ว……”
“จริง ๆ แล้วอะไร? อย่ามาแก้ตัวหน่อยเลย รีบพูดมาซะ!” เธอไม่ชอบคนที่มาพูดอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ แบบนี้!
“เมื่อคืนฉันแค่เก็บเศษแก้วที่แตกอยู่ข้าง ๆ เตียงเอง ส่วนเธอก็ดึงฉันขึ้นมานอน” เขาเริ่มเอ่ยปากพูดอีกครั้งหนึ่งพร้อมทำสีหน้าจริงจัง
เธอเมาอยู่แบบนั้น เธอจำไม่ได้หรอก!
เมื่อคืนฤทธิ์แอลกอฮอล์ค่อนข้างแรงอยู่ด้วย
“ฉันเนี่ยนะ?” หลินจือเซี๋ยวไม่อยากจะเชื่อในคำพูดของเขา เธอต่อต้านมาโดยตลอด ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนั้นกับตัวเขาด้วยซ้ำ
แล้วเธอจะทำแบบนั้นไปได้ยังไง?
“คำถามตอนนี้คือเธอจะรับผิดชอบฉันยังไงดี?” เขาขยับหน้าเข้ามาใกล้ ๆ เธอ ทันใดนั้นก็หวนคิดว่าตื่นตอนเช้าแล้วมาเจอเธอแบบนี้ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีไม่ใช่น้อย
เขารู้สึกว่าตัวเองเริ่มที่จะชอบแบบนี้เข้าแล้วสิ!
ใบหน้าของเขาที่ขยับเข้ามาใกล้ ตัวของเธอเองก็เอนถอยไปที่ด้านหลัง “นายไม่อายที่จะพูดแบบนั้นเหรอ? รับผิดชอบผู้หญิงเยอะแยะของนายไปเถอะ! ผู้หญิงมากมายก่ายกองของนายกับผู้ชายที่เจ้าชู้แบบนาย นายคงคิดว่าโชคดีสินะที่ได้เข้ามาถึงจุดนี้ ยังไงฉันก็ปฏิเสธ ไม่ต้องการมันหรอกนะ!”
“ฉันเข้าใจดี” ฉีเซิ่งเทียนพูดเบา ๆ ออกไป
“นายเข้าใจอะไร?”
“เธอคงต้องการให้ชายเจ้าชู้ที่ว่ามาลูบคลำตัวเธอแค่คนเดียวสินะ” มือที่จับเอวของเธออยู่ค่อย ๆ กดแรงลง ก่อนจะดึงตัวเธอให้เข้ามาใกล้เขาอีกครั้ง
เมื่อคืนเมาเสียขนาดนั้น ไม่ว่าใครจะเริ่มก่อนก็ช่าง เธอไม่มีความประทับใจเลยสักนิดเดียว แต่ตอนนี้กลับ……
พวกเขาทั้งคู่ต่างก็ไม่ได้สวมเสื้อผ้าอะไรเลย มีแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่าอยู่แนบชิดติดกัน ยิ่งตอนนี้เธอเหมือนจะสัมผัสเสียงการเต้นของหัวใจของเขาได้ ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็ค่อย ๆ แดงขึ้นมา!
