ตอนที่ 339 ทิงเจอร์ที่ใช้ฆ่าเชื้อ
อันโหรวหยิบทิงเจอร์ฆ่าเชื้อขึ้นมา ทำยังไงดี เธออยากจะเอาขวดนี้ทุบไปที่หัวของเขาจริง ๆ
อันโหรวปิดลิ้นชักและหันกลับมาหาเขา ดวงตาสีเข้มของเธอในเวลานี้ ใบหน้าสีขาวที่มีเลือดฝาด ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ ผมที่ยาวสลวยลงมา เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่โผล่ออกมาเล็กน้อย
ในสายตาของเขานั้นมีเพียงเธอ เธอไม่ควรสงสัยเขา
“นอนลงไปก่อน!” เธอพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา
เมื่อเขานอนลงไป เธอก็หยิบสำลีมาจุ่มน้ำยาทิงเจอร์ ก่อนจะทาไปที่ปลายลิ้นของเขา แต่เขา…!
เคลื่อนไหวไปมาไม่หยุดนิ่งด้วยท่าทางมีความสุข
“นายอยู่นิ่ง ๆ หน่อยได้ไหม มือฉันสั่น” เธออยากจะยัดสำลีเข้าไปในปากของเขาจริง ๆ
ถ้ายังขยับอยู่อีกจะไม่รับผิดชอบแล้วนะ!
เพื่อประโยชน์ของเขาจึงขยับช้าลง ดื่มด่ำกับยาที่อันโหรวนั้นทาให้
ภายใต้แสงไฟสลัว ใบหน้าของเธอนั้นช่างสวยและดูน่าอร่อย ดูแล้วอยากจะเข้าไปจูบ
แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถเข้าไปจูบเธอได้
รอให้ลิ้นหายดีก่อนจะกอดรัดและจูบเธอให้พอใจแน่นอน
ในขณะนี้บิ๊กบอสโฟกัสไปที่ตัวเธออย่างไม่ละสายตา
เมื่ออันโหรวทายาให้เขาเสร็จก็จ้องไปที่เขา ในใจมีเพียงความคิดเดียวว่าทำไมถึงยังไม่จบสิ้นกันอีก?
ทำไมทำกลับไปกลับมาแบบนี้ เธอง่วงนอนเหลือเกิน…..
เธอล้มตัวลงนอนพลางหลับตาลง ก่อนจะพูดอย่างเกียจคร้านว่า “เร็วสิ!”
“อา…….”
เธอลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว เร็วสิกับประเด็นสำคัญมันเหมือนกันหรือไง?
เธอที่กำลังงัวเงียและมึนงงอยู่ในความง่วงถูกเขาทำแบบนี้จึงตื่นขึ้นมาทันที
เธออยู่ร่วมสุขกับเขาจนจบ ร่างกายพิงไปที่ข้างตัวเขาและพูดขึ้นเบา ๆ “ดูสิว่าครั้งหน้านายจะยังกล้าแอบจู่โจมเข้ามาเงียบ ๆ อีกไหม”
บิ๊กบอสไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ไม่ใช่เพราะลิ้นที่ได้รับบาดเจ็บ แต่เพราะเขานั้นตอบในใจว่าเขากล้า
เรื่องสนุก ๆ แบบนี้ ทำไมจะไม่กล้า?
เช้าวันต่อมา เมื่ออันโหรวตื่นขึ้นมาก็ไม่คิดว่าข้างกายเธอจะไม่มีจิ่งเป่ยเฉินอยู่ เหมือนกับว่าไม่ได้ยินเสียงน้ำไฟเลยสักนิด
เขาคงไม่ได้ไปออกกำลังกายตั้งแต่เช้าหรอกนะ
ลดความอ้วนจริง ๆ เหรอ?
เธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้น ในเวลานี้ประตูห้องก็ถูกเปิดออกพอดี เธอเห็นบิ๊กบอสเดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารเช้า
นี่เขาจะมาไม้ไหนอีกนะ?
เมื่อคืนกัดลิ้นเขาไปแท้ ๆ ถึงเวลาที่เธอต้องโดนลงโทษ
แต่ทำไมเขาถึงดูกระตือรือร้นจัง?
“ที่รักเหนื่อยแย่เลย” เขาวางอาหารเช้าไว้บนเตียงและนั่งลงที่ขอบเตียง แก้วนมถูกยื่นมาตรงหน้าเธอ
“นี่นายทำดีหวังผลอะไรหรือเปล่า หรือว่านายมีแผนร้ายอะไร?” เธอรับแก้วนมมา ใบหน้าเล็ก ๆ ขยับเข้าไปใกล้เขาเล็กน้อย อยากรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่
เขาชี้ไปที่ลิ้น “เธอช่วยฉันทำแผล ขอบคุณมากนะ”
คำพูดคำจาก็ดูจอมปลอม พลังการใช้ปากของโหรวโหรวนั้นแรงจริง ๆ
“เธอกินเสร็จค่อยทาให้อีกรอบ”
“ยื่นลิ้นออกมาให้ฉันดูหน่อย” เธอรู้ว่าเมื่อวานเธอใช้แรงอย่างมาก แต่เธอก็ถูกบังคับเช่นกัน
ไม่รู้ว่าฝันจะเป็นจริง
บิ๊กบอสยื่นลิ้นออกมา ใบหน้าที่เย็นชาทำท่าทางแบบนี้ก็รู้สึกว่าเขาน่ารักไม่น้อย
“อืม รอเดี๋ยวจะทาให้อีกรอบนะ ช่วงนี้นายก็ไม่ต้องพูดเยอะ” เธอดื่มนมพลางมองไปที่เขาราวกับว่าเขาตื่นมานานแล้ว
แม้แต่เสื้อก็สวมใส่อย่างเรียบร้อย หรือเป็นเพราะเจ็บมากก็เลยตื่น?
อันโหรวก้มศีรษะลงเล็กน้อยด้วยความรู้สึกผิด ถ้าเธอไม่มองก็จะรู้สึกผิดน้อยลง
เมื่อกินข้าวเช้าเสร็จก็ทาแผลให้เขาอีกครั้ง ก่อนที่ทั้งสองจะไปบริษัทด้วยกัน
ระหว่างทางไปยังบริษัท อันโหรวก็พลันนึกถึงเรื่องของฉีเซิ่งเทียนที่ดูอาการไม่ค่อยดีเท่าไร
“ฉีเซิ่งเทียนเป็นไงบ้าง?”
“ผิดหวังในความรัก”
“แต่เขาบอกว่าไม่ใช่!” เธอรู้สึกว่าฉีเซิ่งเทียนน่าจะกำลังโกหกอยู่!
บิ๊กบอสมองไปที่เธอ ก่อนจะแลบลิ้นออกมา “ที่รัก รบกวนช่วยห่วงสามีที่อยู่ตรงนี้ด้วย”
เรื่องของฉีเซิ่งเทียนก็เป็นเรื่องของครอบครัวเขา โหรวโหรวไม่จำเป็นต้องรู้
“ฉันเห็นว่านายก็ดีขึ้นมากแล้วนะ” เธอเอนหลังพิงไปที่เบาะและไม่พูดอะไรอีก
……
วันนั้นจิ่งเป่ยเฉินพาเธอออกไปจากที่นั่น บ้านพักวิลล่าก็ได้ถูกเปิดเผยและมีคนเข้าไปตรวจสอบภายในวันนั้นเลย โอวหยางกรุ๊ปในตอนนี้อยู่ในช่วงน้ำลึกไฟร้อน[1]
วันแรกมีข่าวว่ากองทุนของโอวหยางกรุ๊ปนั้นไม่เพียงพอและถูกปฏิเสธการกู้ยืมจากธนาคาร
วันที่สองพนักงานโรงงานของโอวหยางกรุ๊ปนั้นได้รับบาดเจ็บ
วันที่สามเป็นเรื่องสินค้าของโอวหยางกรุ๊ปที่ต่ำกว่ามาตรฐาน เป็นของปลอม
……
มีข่าวเชิงลบออกมาทุกวัน ซึ่งโอวหยางลี่เองก็ไม่ได้ออกมาพูดอะไร แต่กลับเป็นเฉาลี่เฟยที่ออกมาแถลงข่าวอธิบายแทนในทุก ๆ เรื่อง
โอวหยางลี่ได้รับบาดเจ็บอยู่ที่บ้านจึงยังไม่ได้ถูกควบคุมตัวเพื่อไปพิจารณาคดี แต่ว่าการตรวจสอบของรัฐบาลนั้นก็ยังคงไม่หยุดนิ่ง
อันโหรวหยิบเอกสารในมือพลางเดินเข้าไปในห้องทำงานของจิ่งเป่ยเฉิน ผ่านมาหลายวันแล้ว ลิ้นของเขาจึงหายเป็นปกติแล้ว
หลังจากที่ลิ้นของเขาหายดี บนเตียงก็เริ่มเร่าร้อนขึ้น
เหมือนกับว่าตอนที่ลิ้นเขาบาดเจ็บอยู่ เธอไม่พอใจเขาอย่างนั้น
น่ารังเกียจ!
เมื่อไหร่มอเตอร์เครื่องยนต์นี้จะได้พัก?
เธอต้องเริ่มพิจารณาเรื่องท้องเพื่อพักไปสักหนึ่งปี
บิ๊กบอสเซ็นชื่อลงบนเอกสารอย่างว่องไว ก่อนจะพิงตัวกับเก้าอี้และมองภรรยาของตัวเองที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“สินค้าของโอวหยางกรุ๊ปที่มีเกรดต่ำ เป็นของปลอม คงไม่ได้เป็นฝีมือนายใช่ไหม?” ความจริงแล้วเธออยากจะถาม แต่ว่าไม่มีจังหวะให้เธอได้ถามออกมาเลย
ถึงยังไงก็หาไม่เจอ งั้นก็ถามไปตรง ๆ เลยแล้วกัน
“แม้ว่าจะตรวจสอบเจอที่ห้างสรรพสินค้าเซิ่งจิ่ง แต่ก็ไม่ใช่ฉัน” นั่นเป็นโอวหยางลี่ที่ทำตัวเอง
ที่เธอถามขึ้นมาเป็นเพราะว่าสถานที่ค้นหาเจอนั้น เดิมเป็นห้างสรรพสินค้าที่อยู่ภายใต้บริษัทจิ่ง เธอจึงได้ถามออกมา
เป็นเพราะเรื่องนี้แผนกผู้จัดการบริษัทจิ่งยอมรับการตรวจสอบ
ถ้าหากเป็นฝีมือเขา คนตรงหน้าเธอก็ไม่น่าจะโกหก
บิ๊กบอสมองสีหน้าที่มืดมนเล็ก ๆ ของเธอ ก่อนจะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่เคยคาดคิดมาก่อน
เมื่อก่อนตอนที่ตระกูลจิ่งเข้าสู่วงการอุตสาหกรรมหยกนั้นได้สร้างผลกระทบต่อโอวหยางกรุ๊ปเป็นอย่างมาก ต่อสู้แข่งขันเรื่องราคาสินค้ากับโอวหยางกรุ๊ปมาตลอด
เมื่อราคาต่ำลง คุณภาพของสินค้าก็ต้องต่ำลงไปด้วย เพื่อที่จะได้กำไร จึงทำให้สินค้าไม่มีคุณภาพดีเหมือนเมื่อก่อน
กระทั่งบริษัทจิ่งได้ถอนตัวออกมา ธุรกิจการค้าของโอวหยางกรุ๊ปจึงเริ่มดีขึ้นและมีอำนาจมากขึ้นอีกครั้ง
แต่ทว่าสินค้าเกรดต่ำก็ยังคงถูกส่งเข้าไปในห้างสรรพสินค้าเช่นเดิม จึงเรียกว่าเป็นโอวหยางลี่ที่ก่อเรื่องขึ้นเองทั้งนั้น
เมื่อพูดแล้ว แค่รอให้ร่างกายของเขาหายดีก็จะถูกพาตัวไปสอบสวน เรื่องนี้ไม่มีทางหนีทีไล่สำหรับเขาแน่นอน
เวรกรรมตามสนอง
“งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ!” เธอคงไม่ต้องรอให้คนมาส่งเธอที่ประตูห้องทำงานหรอก!
บิ๊กบอสมองชิ้นเนื้อน้อย ๆ ที่เดินออกไป คืนนี้ค่อยทำความสะอาดเธออย่างช้า ๆ ละกัน
……
บ้านโอวหยาง
โอวหยางลี่นั่งตากแดดอยู่ที่สวนหลังบ้าน แสงแดดส่องมาที่ตัวของเขา ทำให้รู้สึกสบายมากขึ้น แต่ถ้าหากอุ่นอีกนิดก็คงจะดีไม่น้อย
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลังเดินเข้ามา เขาก็หลับตาลงทันที
“ลี่เอ๋อร์! แกรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง?” เสียงของเฉาลี่เฟยดังเข้ามาในหูของเขา
“ผมรู้” แม้ว่าเขาจะอยู่แต่ในบ้าน แต่เขาก็ยังติดตามข่าวสารอยู่เสมอ
“หรือว่าแกคิดจะนอนอยู่แต่ในบ้านแบบนี้ไปตลอดโดยไม่สนใจอะไรเลย?” วันนี้ผู้บริหารระดับสูงของโอวหยางกรุ๊ปถูกสอบสวนไปแล้วหลายคน
เหลือเพียงแต่เขาที่ร่างกายยังไม่พร้อม จึงมีแค่คนมาถามไถ่เพียงชั่วคราวเท่านั้น
“ผมไม่ได้บอกว่าจะไม่สนใจ จะรีบร้อนอะไรนักหนา” โอวหยางลี่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา “เป็นเพราะจิ่งเป่ยเฉินมายุ่งเรื่องของผม เป็นเพราะบริษัทจิ่งที่ช่วงนี้ไม่ได้เกิดเรื่องขึ้น จุดนี้แม่น่าจะถนัดที่สุดไม่ใช่เหรอ?”
เฉาลี่เฟยมองเขาอย่างเฉยเมย อยากพูดสิ่งสำคัญออกมา เธอรู้สึกอัดอัดขึ้นมาภายในใจ
เป็นเพราะนังผู้หญิงคนนั้นที่ก่อเรื่องทั้งหมดขึ้นมา!
[1] อยู่ในช่วงยากลำบาก ตกนรกทั้งเป็น
