องค์หญิงหมอเทวะ World-shaking First Daughter: Powerful Medical Princess - ตอนที่ 11

“นายหญิง  ชอนจูคุกเข่าอยู่ที่สนาม  นางบอกว่าคุณหนูใหญ่จะขับไล่นางออกจากคฤหาสน์  นางขอร้องให้ท่านช่วยนาง”  หลีหม่าเปิดม่านและเดินเข้าไปในห้อง  กระซิบบอกนางอัน

นางอันอารมณ์เสียกับการร้องไห้ไม่หยุดของซูเหวินม่อซึ่งเป็นชื่อของลูกชายนางจ้าวและซูหลุนให้ชื่อนี้กับเขา

ทารกร้องไห้มาตลอดตั้งแต่ถูกส่งมาที่นี่  นางอันโกรธมากจนอยากโยนเขาลงบ่อน้ำไปเลย

ชอนจูเป็นสายให้นางอันวางตัวนางไว้รอบๆนางจ้าว ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา  ไม่แปลกที่นางมาที่นี่ตอนนี้

“นางทำผิดอะไร?  เพียงเพราะนางเรียกหาหมอไม่ได้  ซูมู่เก๋อจึงขับไล่นางออกจากคฤหาสน์งั้นรึ?”

“ข้าน้อยได้ยินมาว่าเป็นเพราะ….”  หลีหม่าเล่าลำดับเหตุการณ์เกี่ยวกับยายของมู่เก๋อ – แม่ของนางเจ้า

เมื่อได้ยินเช่นนั้น  นางอันสงบลง

“ตอนนี้นางทำพลาดครั้งใหญ่แล้ว  ไม่ใช่ทำให้นางออกไปง่ายเกินหรือ?  เจ้ารู้ว่าข้าหมายถึงอะไร หลีหม่า”

…………………..

นางจ้าวเกือบเสียชีวิตจาการคลอดครั้งนี้  นางอ่อนแอมากจนมู่เก๋อต้องดูแลนางอย่างเป็นห่วงมาก

“มู่มู่  เจ้าขอให้คนอื่นไปสอบถามเกี่ยวกับท่านยายของเจ้าหรือไม่?”

มู่เก๋อรู้ว่านางจ้าเป็นห่วงท่านยายของนางเสมอ

“คุณหนูมู่เก๋อ  นายหญิงอันกำลังมาเจ้าค่ะ”

มู่เก๋อยังพูดไม่จบ  และมีเสียงของเยว์รู่

นางอันกำลังมา  เดายาก

“พี่สาว  เจ้าสบายดีหรือ?”  มู่เก๋อไม่ได้พูดอะไร  แต่นางอันคุยก่อนแล้วเดินไปหานางเจ้าอย่างนุ่มนวล  นางอันสวมชุดสีแดงอ่อนสวยงามและสง่างาม

นางเจ้ายังคงไม่กล้ามองนางอัน  เนื่องจากความกลัวและความด้อยกว่าหลายปี  แม้ว่านางจะไม่พอใจกับนางอันที่เลี้ยงดูลูกชายของนางก็ตาม

นางจ้าวก้มหน้าและพึมพำ  “ขอบใจ นายหญิงอัน  ข้ารู้สึกดีขึ้นมาก  ข้าอยากรู้เกี่ยวกับลูกชายของข้าที่….”

นางเจ้ายังพูดไม่ทันจบประโยค  นางอันก็พูดอย่างมีชัยว่า  “เจ้ารู้ไหมเหวินม่อค่อนข้างน่ารักและสนิทสนมกับข้า  เขาหวังว่าจะได้นอนด้วยกันกับข้าในตอนกลางคืน”  ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้และหยุดลง

“บางทีเจ้าอาจไม่รู้ว่านายท่านให้ชื่อกับนายน้อยว่า ซูเหวินม่อ”

นางอันกำลังโกรธนางจ้าวโดยเจตนา  แม้แต่ชื่อของลูกชายของนางต้องให้ผู้อื่นเป็นคนบอก  ดังนั้นนางจ้าวจึงปวดใจ

นางจ้าวตาแดงก่ำ

“น้องชายของข้าอายุเพียงไม่กี่วันและเขาไม่รู้อะไรเลยนอกจากกินและนอน  แต่ข้าก็รู้สึกขอบคุณที่ท่านกรุณาดูแลเขาอย่างตั้งใจ”

นางอันสะอึกและมองไปที่ซูมู่เก๋อ  นางรู้สึกว่าซูมู่เก๋อเปลี่ยนไปมาก  ในอดีตซูมู่เก๋อไม่มีความกล้าหาญและไม่มีปัญญาจะพูดประโยคดังกล่าวแน่

แต่มันไม่สำคัญ……

นางอันหยุดยิ้มและขมวดคิ้ว  “ข้ามีอะไรจะบอกเจ้า พี่สาว ในวันที่เจ้าต่อสู้กับความลำบาก  ชาวบ้านจากหมู่บ้านจ้าว เมืองหนานเจิงชื่อจวนซีส่งข่าวว่ามารดาของเจ้าป่วยหนักและจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน  ดังนั้น นางจึงกระตือรือร้นที่จะได้พบกับเจ้าและมู่เก๋อ  บังเอิญว่าเจ้าเพิ่งให้กำเนิดเหวินม่อและไม่สามารถออกไปข้างนอกได้  ยิ่งไปกว่านั้น  นายท่านมีงานราชการที่ต้องจัดการและเขาไม่มีเวลาที่จะไปไหนได้”

นางจ้าวรู้จักจวนซีและนางมักจะขอให้สามีของจวนซีนำสิ่งของไปให้มารดาของนาง

เมื่อนางจ้าวได้ยินเช่นนั้น  นางก็กังวล  นางจึงเปิดผ้าห่มขึ้นและตั้งใจจะลูกขึ้น

ซูมู่เก๋อหยุดนางอย่างรวดเร็ว

“ท่านแม่  ท่านอยู่ในช่วงของการกักตัวหลังคลอด  ท่านจึงไปไหนไม่ได้”

“แต่  มู่มู่  ท่านยายของเจ้าอยากที่จะเจอแม่มาก  แม่ต้องกลับไป”

ในขณะนั้น  นางอันเสริมอย่างไม่แยแสว่า  “ข้าได้ยินจากนายท่านว่ามารดาของเจ้ารักเจ้ามากที่สุดตั้งแต่วันแรกที่เจ้าเกิด….”

หลังจากได้ยินเช่นนั้น  นางจ้าวยิ่งเศร้ามากขึ้นและตาแดงก่ำ

“มู่มู่  อย่าหยุดแม่   แม่ต้องกลับไป”

นางจ้าวโง่มาก  มู่เก๋อต้องการทำให้นางมีสติ  เพราะรู้ว่านางอันมีเจตนาไม่ดี

ถ้านางจ้าวกลับไปที่หมู่บ้านนั้น  นางจะกลับมาได้อย่างปลอดภัยได้ไหม?

“ตอนนี้  ท่านไม่ได้อยู่ในสภาพดี  ท่านจึงไม่สามารถเดินทางไกลได้  ถ้ามู่เก๋อกลับไปพบมาดาของเจ้า มันจะแสดงถึงความกตัญญูของเจ้าด้วย”  นางอันกล่าว

นางจ้าวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและส่ายหน้า

ซูมู่เก๋อเป็นผู้หญิงที่จะแต่งงาน  มันสมควรหรือไม่ที่จะปล่อยให้นางไปไกลๆคนเดียว?  นางจ้าวสับสน  แต่นางยังคงมีสติเมื่อมีบางอย่างเกี่ยวกับลูกสาวของนาง

“เจ้ากังวลเรื่องความปลอดภัยของมู่เก๋อใช่หรือไม่?  ถ้าเป็นเช่นนั้นข้าจะขอให้นายท่านจัดให้มีคนคุ้มกันเพิ่มขึ้นเพื่อติดตามนาง  ข้าคิดว่าป้าจางจะมีความสุขมากที่ได้เห็นมู่เก๋อ  บางทีนางอาจจะฟื้นฟูสุขภาพของนางได้”  นางอันกล่าว

“แต่มู่เก๋อ….”  นางจ้าวพูดขัด

“ตอนนี้เจ้าได้เห็นด้วยกับข้อตกลงนี้แล้วนะ  ข้าจะเตรียมทุกสิ่งให้”  นางอันไม่ไห้เวลานางจ้าวในการโต้กลับ  ที่จริงนางแค่มาแจ้งการตัดสินใจ  แต่ไม่ปรึกษากับพวกเขา

“มู่มู่  ท่านยายของเจ้า…”  นางเจ้ากังวลเกี่ยวกับมู่เก๋อ  แต่นางจางก็เป็นมารดาของนาง

ซูมู่เก๋อรู้ดีว่าถ้านางไม่ไป  นางอันจะทำทุกวิถีทางเพื่อทรมานนางจ้าว  นอกจากนี้ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะส่งเยวร์รู่และเหมยฮัวไป

“ท่านแม่  ข้าจะไปเอง”