หฤโหดโคตรนักเวทย์ (Mage are too Op) - ตอนที่ 174

ตอนที่ 174 : ชักดาบ

โรแลนด์ไม่ใช่คนที่มีลักษณะเป็นผู้นํานัก เขาไม่ค่อยสนใจในความเป็นอยู่ทั่วไปและอนาคตของคนในเดลพอล

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นนักเวทย์มาได้ครึ่งปี เขาก็ติดโรคของเหล่านักเวทย์เอาเสียแล้ว

อาทิเช่นเขาไม่ชอบบริหารสิ่งต่างๆ และไม่ชอบเข้าสังคม

ไม่ว่าจะเป็นงานเลี้ยง, ล่าสัตว์, เดท, หรือกิจกรรมทางสังคมอื่นๆก็ต่างสนุกได้ไม่ถึงครึ่งของการทําแบบจําลองเวทย์?

ผู้หญิงนั้นสวยเทียบเท่ากับทฤษฎีเวทย์งั้นเหรอ?

พวกเธอนั้นไม่มีค่าพอที่จะเปรียบเทียบ

คนที่เขาคิดว่าสําคัญก็มีเพียงพวกผู้เล่นที่เขารู้จักและนักเวทย์ฝึกหัดในหอคอยเวทย์เท่านั้น

ในหมู่พวกเขาทั้งหมด วิเวียนเป็นคนที่ใกล้ชิดกับเขาที่สุด ดังนั้นคนอื่นที่ขอร้องวิเวียนมาอาจจะเป็นคนที่เกี่ยวดองกับตระกูลของเธอ

เพื่อประโยชน์ของวิเวียน โรแลนด์จําเป็นต้องออกไปพบหน้ากับคนพวกนั้น

เขาเดินตามวิเวียนไปจนมาถึงคฤหาสน์อีกหลังที่อยู่ไม่ไกลจากเขานัก

พ่อบ้านออกมาต้อนรับเขาอย่างไร้ที่ติ จากนั้นเขาก็พบกับคนที่เชิญชวนเขามาตรงบริเวณระเบียงในชั้นสอง

เธอเป็นหญิงชราที่โรแลนด์ได้พบมาก่อนหน้า ชื่อของเธอคือคริสทีน

เธอชวนโรแลนด์นั่งจากนั้นก็สั่งให้เหล่าลูกน้องนําเค้กและเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ จากนั้นเธอก็กล่าวพร้อมรอยยิ้มว่า “มันไม่ง่ายเลยที่จะชวนเจ้ามาที่นี่โรแลนด์ ข้าคงไม่สามารถเจอเจ้าได้หากวิเวียนไม่ใช่ญาติห่างๆของข้า”

โรแลนด์หัวเราะอละพูดว่า “ฉันไม่คิดแบบนั้นนะมาดาม ตราบใดที่คุณอยากเจอผม คุณสามารถส่งคนไปแจ้งผมได้”

“ลองชิมน้ําหวานจากดอกไม่ดูสิ ข้าเคยได้ยินมาว่าเหล่าเอลฟ์โปรดปรานมันมาก” คริสทีนชี้นิ้วอันเหี่ยวย่นของเธอไปยังแก้วตรงหน้าโรแลนด์

โรแลนด์ชิมมันพร้อมกล่าวว่า “รสชาติมันไม่เลวเลย”

คริสทีนพูดต่อพร้อมรอยยิ้ม “ข้ารู้ว่าเวลาเป็นสิ่งมีค่าสําหรับนักเวทย์ ดังนั้นข้าขอไม่อ้อมค้อม ข้าต้องการรู้ว่าบุตรทองคําเป็นคนยังไงกันแน่”

หืม? โรแลนด์จ้องไปที่คริสทีน ดวงตาของเขาดูสับสนอย่างชัดเจน

“นายท่าที่ชื่อว่าลิงค์ได้ทําการจัดการเรื่องถนนและดูแลความปลอดภัยในระแวกใกล้ๆอย่างสมเหตุสมผล จากนั้นใบหน้าของหญิงชราก็หม่นหมอง “ทว่าเขากลับเริ่มแทรกแซงเรื่องอื่นๆ”

โรแลนด์จิบน้ําเข้าไปอีกอึกใหญ่มันรสชาติดีจริงๆ แต่มันน่าแปลกที่มันถูกเรียกว่าน้ําหวานจากดอกไม้”เขาถามว่า”เขาเข้าไปแทรกแซงอะไรงั้นเหรอ?”

“มันไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน มันก็แค่ว่าเขาทําเกินเหตุไปจากการดูแลรักษาความปลอดภัยถนน โดยทางปฏิบัติมันไม่ถูกต้องแล้วในตอนนี้”

โรแลนด์ยิ้มออกมาและกล่าวว่า “คงไม่ใช่แบบนั้นหรอก ฉันพอรู้จักลิงค์อยู่บ้าง เขาเป็นคนไม่คิดร้ายกับใคร”

หญิงชราจ้องมาที่โรแลนด์โดยไม่กระพริบตา

โรแลนด์มองไปที่เธอพร้อมรอยยิ้ม

หลังจากผ่านไปนาน คริสทีนก็พูดอย่างช้าๆ “เจ้าคิดว่าสิ่งที่ลิงค์ทํานั้นถูกต้องงั้นเหรอ?”

“ฉันแค่คิดว่าเขาจะไม่รังแกคนอื่นหากไม่มีเหตุผลที่ดีพอ” โรแลนด์จิบชาพร้อมพูดต่อ “แน่นอน มันต้องมีคนจํานวนมากที่จะตัดสินว่าสิ่งที่เขาทํานั้นถูกหรือผิด ไม่ใช่เพียงแค่คุณหรือผม”

โรแลนด์ไม่ได้เชื่อในทุกสิ่งที่ขุนนางพูด

นอกจากนี้มันเป็นเรื่องเล่าจากฝั่งของเธอเท่านั้น เขาไม่คิดจะสงสัยเพื่อนร่วมโลกของเขาจากสิ่งที่เธอพูด

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะได้รับข่าวสารที่ดีแม้ว่าจะอยู่ในหอคอยเวทย์ตลอดเวลา” คริสทีนมองไปที่โรแลนด์ด้วยรอยยิ้มคลุมเครือพร้อมพูดต่อว่า “เอาล่ะ ในเมื่อพวกเราทั้งคู่ต่างเข้าใจสถานะการกันดีแล้ว มาพูดกันตรงๆเถอะ ลิงค์จะรักษาความปลอดภัยยังไงก็ได้ แต่ได้โปรดหยุดรังแกสุนัขรับใช้ของพวกเรา”

“สุนับรับใช้ของเรา?” โรแลนด์นั่งตัวตรง “ดูเหมือนว่าคุณพยายามจะกดดันผมโดยตรงเลยสินะ”

คริสทีนส่ายหัว “พวกเราไม่ทําอย่างนั้นหรอก มันก็แค่คําขอร้อง พวกเราหวังว่าเจ้าจะช่วยรักษาศักดิ์ศรีของพวกเราบ้าง”

โรแลนด์ถอนหายใจ “ต้องขอโทษด้วย ฉันไม่สามารถให้สัญญาได้ ลิงค์นั้นเป็นนายท่า ส่วนฉันเป็นเพียงแค่นักเวทย์ที่ไร้อํานาจ”

คริสทีนได้รู้แล้วว่านักเวทย์เป็นพวกเจ้าเล่ห์ ถึงแม้ว่าเขายังหนุ่มและดูซื่อบื้อทว่าเขากลับไม่เผยอะไรที่เป็นประโยชน์ออกมาแม้แต่น้อย เขาเป็นเหมือนจิ้งจอกเฒ่า

“โรแลนด์ มันเป็นไปไม่ได้สําหรับเจ้าที่จะเลี้ยงปลาตัวใหญ่ในน้ําที่ใสสะอาดเกินไป”

“โรแลนด์ยิ้ม”แต่ลิงค์ต้องการน้ําที่ใสเพื่อให้คนสามารถดื่มกินได้ เขาไม่ต้องการจะเลี้ยงปลา หากคนเราดื่มน้ําสกปรก มันจะมีปัญหาสุขภาพตามมาได้”

“แต่มันจะไม่มีปลาใหญ่ในน้ําอีกต่อไป” หญิงชราพูดออกมาอย่างเย็นชา

โรแลนด์เลิกคิ้วขึ้น “ทําไมถึงต้องเก็บปลาไว้ในน้ําล่ะ? น้ําเอาไว้แค่ดื่มไม่ได้งั้นเหรอ? ถึงแม้ว่าจะไม่มีปลาน้ําก็ยังช่วยเลี้ยงคนได้ด้วยการเพาะปลูก นอกจากนี้หากคุฯต้องการเลี้ยงปลาจริงๆ คนธรรมดาจะได้กินมันงั้นเหรอ? สุดท้ายพวกปลาก็ต้องตกอยู่ในท้องของสัตว์ดุร้ายอยู่ดี”

คริสทีนกลายเป็นเย็นชามากขึ้น “ถ้าอย่างนั้นเจ้าจะไม่ไปพูดกับลิงค์ใช่ไหมโรแลนด์?”

“ตามที่ฉันพูด ฉันไร้อํานาจ และฉันเองก็ไม่ต้องการที่จะมีปัญหากับเขา จริงๆแล้วฉันคิดว่าเขาทําถูกด้วยซ้ํา” โรแลนด์ยืนขึ้นพร้อมพูดกับหญิงชรา “ฉันเองก็หวังไว้เช่นกันว่าน้ําในเดลพอลนั้นจะใสสะอาด”

“เจ้าจะไม่เปลี่ยนความคิดต่อให้วิเวียนขอร้องเจ้างั้นเหรอ?” หญิงชราถามออกมา

หลังจากเงียบไปสักพักโรแลนด์ก็หัวเราะ “คุณคิดจริงๆเหรอว่าจะบังคับเธอให้ทําได้? นอกจากนี้…คุณคิดว่าคุณมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเจรจากับฉันด้วยที่ดินและทรัพย์สินที่ได้จากตระกูลเจ้าเมือง แต่อย่าได้ลืมไปว่าทหารนับพันของเจ้าเมืองนั้นหายไปได้อย่างไร! เมื่อเจ้าเมืองคนเก่าอยู่ที่นี่ คุณไม่กล้าทําอะไรด้วยซ้ํา ทว่าตอนนี้เขาจากไปแล้ว คุณกล้าพอที่จะเป็นศัตรูกับคนที่จัดการเจ้าเมืองคนเก่าไปงั้นเหรอ? มันเป็นความคิดที่ฉลาดจริงๆงั้นเหรอ?”

หญิงชรารู้สึกหนาวสั่นเมื่อโรแลนด์มองมาที่เธออย่างไม่พอใจ

เธอหลับตาลงช้าๆ “เข้าใจล่ะ ทว่าหมาป่าหลายตัวรวมตัวกันไม่สามารถล้มสิงโตได้ก็จริง แต่พวกเรายังสามารถเจรจาเรื่องอื่นๆได้ อาทิเช่นหากเจ้าช่วยกําจัดลิงค์ไป พวกข้าจะมอบของตอบแทนให้กับเจ้า และเจ้าจะได้มากกว่าที่เจ้ามีในตอนนี้ เท่าที่ข้ารู้ความสัมพันธ์ของเจ้ากับลิงค์ไม่ได้ดีมากนัก

โรแลนด์เงียบลง

เขาบอกได้ว่าเจตนาที่แท้จริงของหญิงชราคือการโจมตีอย่างรุนแรงและเรื่องก่อนหน้าที่เธอพูดเป็นแค่โหมโรงเท่านั้น

ดาบของเหล่าขุนนางถูกดึงออกจากฝักแล้วในตอนนี้

พวกเขาต้องการให้ผู้เล่นต่อสู้กันเอง เหมือนกับที่จอห์นพยายามจะทําเมื่อหลายเดือนก่อน

ทว่าคราวนี้พวกเขาเลือกเวลาได้ดี

พวกเขารู้ด้วยซ้ําว่าโรแลนด์และพวกฮอร์กไปด้วยกันได้ไม่ค่อยดี

เมื่อเห็นโรแลนด์เงียบไป หญิงชราก็ยิ้มอย่างยินดี “ยิ่งไปกว่านั้นพวกข้าสามารถทําให้เจ้ากลายเป็นเจ้าเมืองที่อยู่เบื้องหลังของเดลพอลได้และพวกข้าจะกลายเป็นกองทัพที่ภักดี”