หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี - ตอนที่ 149

ตอนที่ 149 จะไม่ทิ้งคุณไปอีกแล้ว

“เพราะคุณไม่คู่ควร”

พูดจบเขาก็เดินไปหาหยุนซือชื่อและคลุมเธอด้วยเสื้อคลุมตัวนอกของเขา

หยุนซือชื่อขอบคุณเขาอย่างเงียบ ๆ แม้เธอจะอาย แต่เธอก็ไม่ยอมลดอารมณ์ของตัวเอง

เขารู้สึกเจ็บเมื่อมองไปที่เธอ เขารู้ว่าเธอน่าจะทําให้ไอดอลรุ่นเก่าหลายคนขุ่นเคืองโดยไม่ได้ตั้งใจในฐานะผู้มาใหม่ในโอกาสครั้งยิ่งใหญ่นี้

ผู้หญิงมักจะอิจฉา โดยเฉพาะในวงการบันเทิงเขารู้ว่ามันเต็มไปด้วยการแข่งขันที่น่าเกลียด แต่เขาก็ปกป้องเธออย่างดีไม่ได้

“ขอโทษนะที่ผมไม่ได้ปกป้องคุณ” เขาขมวดคิ้วและตําหนิตัวเองอย่างเห็นได้ชัด “ผมควรจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดเวลาในงานกาล่านี้”

เธอประหลาดใจกับคําพูดของเขา แต่เธอก็ปลอบเขาเบา ๆ ว่า “มันไม่สําคัญกับฉันหรอกค่ะ คุณอย่าโทษตัวเองเลย”

กู้ซงเจ๋อโอบไหล่ของเธอเบา ๆ และดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดอย่างช้าๆพร้อมกระซิบข้างหูเธอว่า “ผมจะไม่ทิ้งคุณไปอีกแล้ว”

– ผมจะไม่ทิ้งคุณและจะไม่ยอมให้ใครมารังแกคุณอีก

หยุนซือซื้อเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความประหลาดใจ ใบหน้าของเธอแดง… มุมริมฝีปากของเธอโค้งงอและยิ้ม “ขอบคุณนะคะ”

ความสงบของหยุนซือซื้อตลอดทั้งเหตุการณ์ทําให้หยางมีผิดหวังที่รอให้เธอทําผิดมารยาททางสังคม อันที่จริงไม่เพียงแต่เธอพลาดโอกาสที่จะหัวเราะเยาะหยุนซือซือ เธอยังได้เห็นกู้ซิงเจ่อปฏิบัติต่อหยุนซือซื้อด้วยความรักที่อ่อนโยนอีกด้วยช่างทิ้งรสขมไว้ในปากของหยางมี่เสียจริง!

ฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ พวกเขาเริ่มกระซิบกระซาบกัน

“ทําไมซิงเกอ…ถึงปกป้องมือใหม่ขนาดนี้ เธอเป็นใครกันแน่?”

“ใช่ ตอนที่ฉันร่วมแสดงกับเขา เขาปฏิบัติกับฉันอย่างห่างเหินและเย็นชา แต่ทําไมการปฏิบัติต่อมือใหม่คนนี้ถึงแตกต่างกันขนาดนี้ล่ะ? หรือเธอมีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง?”

“ฮ่ม! เธอต้องได้รับความนิยมอย่างมากในกลุ่มผู้มีอิทธิพลแน่ ๆ แม้แต่ซิงเจ๋อก็ยังต้องยอมเธอ…”

หยางมีซึ่งรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เธอหันไปเผชิญหน้ากับคนนินทาพวกนั้นและตะคอกใส่อย่างโหดเหี้ยม “หุบปาก!”

ทางด้านหยุนนาผู้โง่เขลาที่ไม่เข้าใจแม้แต่คําเยาะเย้ยในคําพูดของกู้ซิงเจ๋อ เธอคิดว่าเขากําลังพูดกับเธออย่างไร้เดียงสา

แต่เขาปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชาและดูถูกเหยียดหยาม

เธอไม่คู่ควร?

ไม่คู่ควรกับอะไร?

เธอไม่เข้าใจ

หยุนนามองไปที่เขาอย่างน่าสมเพช น้ําเสียงของเธอสั่นอย่างอึดอัด”คุณซิงเจ๋อ คุณหมายความว่าไง? ฉันไม่คู่ควรได้รับอะไร?”

ขณะที่เธอพูดเธอมองไปรอบ ๆ อีกครั้งพร้อมกับน้ําตาในดวงตา เธออ่อนแอเหมือนลูกแมวที่กลัวและตกใจ “คุณถึงรังแกฉันทําไม? ฉันอาจจะเป็นมือใหม่ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณจะปฏิบัติต่อฉันด้วยวิธีนี้ได้” เธอกอดอกและจับแขนเสื้อไว้แน่น

เธอมองด้วยดวงตาที่ชุ่มชื้นและเศร้าโศก ตัวของเธอตัวสั่นด้วยความกลัวและความอับอาย ซึ่งสามารถกระตุ้นหัวใจของทุกคนได้โดยเฉพาะผู้ชายสิ่งนี้มักจะปลุกความปรารถนาในการปกป้องของพวกเขา

หลีจิ๋วเสียนมองไปที่เธอด้วยความสงสาร

เขาไม่เห็นการกระทําชั่วร้ายของหยางมี่ก่อนหน้านี้ แต่เขาสามารถบอกได้ว่าการที่หยุนนาล้มลงโดยไม่ได้ตั้งใจ ถ้านั่นคือการแสดงทักษะการแสดงของเธอคงจะยอดเยี่ยมมาก

แม้จะไม่ได้ตั้งใจ แต่หยุนซือซื้อก็ไม่รอรับคําขอโทษและกลับตอบโต้ด้วยการทําแบบเดียวกัน หยุนนาที่รู้สึกไม่สบายใจนั่นเป็นความไม่ปรานี

หลีจิ๋วเสียนเดินไปที่หยุนนาอย่างช้าๆและทําตามตัวอย่างของกู้ซิงเจ๋อ เขาสวมเสื้อคลุมตัวนอกให้เธออย่างสุภาพ