หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี - ตอนที่ 134

ตอนที่ 134 ไม่เปรียบเทียบก็ไม่เจ็บปวด

 

มู่หย่าเจ๋อเอนตัวราวกับจักรพรรดิบนโซฟา การปรากฏตัวที่หยิ่งผยองและข่มเหงของเขาแทรกซึมไปทั่วทุกมุมของร้าน

 

“คุณคิดว่าผมขาดแคลนเงินหนึ่งร้อยล้านเหรอ?”

 

ทุกคนไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาหมายถึง แต่ในที่สุดก็รู้ว่าแท้จริงแล้วในฐานะทายาทเพียงคนเดียวของ Disheng Financial Group เขาสามารถเก็บหรือขายอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ

 

Disheng Financial Group ไม่ได้มีความโดดเด่นแต่ในเมืองหลวงเท่านั้น ในตลาดเอเชียเงินหนึ่งร้อยล้าน นั้นไม่ได้เป็นประโยชน์อะไรสําหรับเขา

 

หานหยู่เยียนรู้สึกประหลาดใจที่ได้รับรู้บางอย่างเกี่ยวกับตระกูลมู่ เธอรู้ว่าพวกเขาในหนึ่งในผู้ร่ํารวยที่สุดในเมืองหลวง แต่ไม่ได้ตระหนักถึงขอบเขตอ่านาจของพวกเขา

 

ในการเปรียบเทียบ เช่าตงที่ดูบึ้งตึงซงยืนอยู่ข้างๆเธอนั้นไม่มีอะไรเลย

 

เธอกัดริมฝีปากล่างด้วยความหงุดหงิดที่ขาดการมองการณ์ไกลและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉามู่หว่านโหรว

 

เมื่อเทียบกับมู่กรุ๊ป เช่ากรุ๊ปกลับน่าขันที่ไม่มีอะไรเลย

 

กู้ซิงเจ๋อและหยุนซือซือถูกยั่วยุอย่างก้าวราวโดยมู่หย่าเจ่อ

 

แม้แต่ฉินโจวที่มีความชั่วร้ายตามแบบฉบับของเขาก็ทําได้เพียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้เขารู้จักม่หย่าเจอดี

 

เห็นได้ชัดว่าเขากําลังจะกระตุ้นกู้ซึ่งเจ๋อให้ถึงที่สุด

 

ใบหน้าของกู้ซิงเจ๋อเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้นรูปลักษณ์ที่เยือกเย็นฉายผ่านท่าทางที่สงบและสุขุมของเขา

 

เขาขมวดคิ้วแน่นและหันไปเผชิญหน้ากับมู่หย่าเจ๋อ ทั้งสองคนจ้องมองซึ่งกันในกันบรรยากาศที่เต็มไปด้วยระเบิด

 

“ท่านประธานมู่ ชุดนี้มีวางขายในร้าน แต่ยังขายนี้หมายความว่าไงเหรอครับ?”

 

มู่หย่าเจ๋อเม้มริมฝีปากของเขาเป็นรอยยิ้มที่สง่างามและค่อยๆยืนขึ้น “จะขายหรือไม่ขายมันเป็นสิทธิพิเศษของผม ไม่มีใครแทรกแซงการตัดสินใจของผมได้” ห้องนี้ถูกตั้งข้อหาอีกครั้งจากการแสดงตนของเขา

 

ดวงตาของกู้ซิงเจ๋อเต็มไปด้วยความเกลียดชัง กล้ามเนื้อของเขาก็แข็งขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในขณะที่เขาว่าลังจะพูดหยุนซือซือดึงแขนเสื้อของเขา

 

เขาตกใจเมื่อมองลงไปและเห็นรอยยิ้มที่น่าพอใจของเธอ เธอบอกเขาอย่างใจเย็นว่า “ซิงเจ๋อขอบคุณ สําหรับน้ําใจของคุณ แต่ฉันคิดว่าฉันจะคืนชุดค่ะ”

 

“คุณไม่ต้องกังวล ชุดนี้เหมาะกับคุณมาก”

 

“ฉันชอบชุดที่คุณและฉินโจวเลือกไว้ก่อนหน้านี้ค่ะ…ฉันชอบชุดราตรีสีขาวบริสุทธิ์มาก” เธอค่อยๆขัดจังหวะเขาพร้อมกับส่ายหัว

 

เมื่อหานหยู่เยี่ยนได้ยินดังนั้นก็หัวเราะอย่างเยาะเย้ย “หึ! EMPRESS เป็นของตระกูล มู่ แน่นอนว่ามันขึ้นอยู่กับประธานมู่ที่จะตัดสินใจว่าเขาต้องการจะให้ชุดใครเขารักกับคุณผู้หญิงมู่เพราะฉะนั้นเขาจะตัดรักได้อย่างไร?”

 

ค่าพูดเหล่านี้สร้างความเจ็บปวดให้กับหยุนซือซื้อ

 

มู่หว่านโหรว….เป็นคู่หมั้นของเขา แน่นอนเขาจะไม่ยอมยกชุดสวย ๆ นี้ให้คนอื่น

 

ก็แค่…ทําไมเธอถึงรู้สึกอึดอัดในใจ?

 

หยุนซือซือหัวเราะอย่างไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง

 

มีอะไรให้น่าสงสัยเหรอ?

 

ถ้าเขาไม่รักคู่หมั้นของเขา จะให้เขารักเธองั้นเหรอ?

 

เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย!

 

อย่างไรก็ตามหยุนซื้อซื้อก็ไม่ได้ใส่ใจ

 

จริงๆแล้วเธอไม่รังเกียจที่จะไม่ใส่ชุดราตรีนี้ มันต้องดูดีและดึงดูดความสนใจของเธอในงานเลี้ยงได้อย่างแน่นอน

 

แต่เธอเป็นเพียงเด็กใหม่ที่ไม่มีภูมิหลังและไม่มีผลงานใด ๆ หากเธอโอ้อวดเกินไปอาจจะสร้างปัญหาโดยไม่จําเป็นอย่างแน่นอน

 

เธอไม่ใช่ผู้หญิงขี้วีนดังนั้นความสนใจของผู้คนจึงไม่สําคัญสําหรับเธอ

 

หยุนซื้อชื่อเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยรอยยิ้มที่ไร้กังวล เธอจับชายชุดราตรีไว้อย่างสง่างามขณะเดินข้ามห้อง ก้าวของเธอมั่นคงและหลังของเธอตั้งตรงโดยไม่มีร่องรอยของความล่าบากใจหรือความหดหู่ เธอสงบ และนิ่ง

 

มู่หว่านโหรวถอนหายใจด้วยความโล่งอกกับหานหยู่เยียน

 

เดิมที่พวกเขาคิดว่าหยุนซือซือโดนดูถูกเยาะเย้ยจนต้องวิ่งกลับไปที่สลัมของเธอไป และร้องไห้เหมือนซินเดอเรลล่าที่อับอาย พวกเขาต้องการอยู่ในตําแหน่งด้วยความสะใจ แต่กลับไม่ได้เกิดขึ้น…

 

ในทางตรงกันข้ามความสงบของหยุนซือซือกลับเน้นให้เห็นถึงความชั่วร้ายและความเจ้าเล่ห์ของหานหยู่เยียนและมู่หว่านโหรว

 

ดวงตาของเช่าตงเต็มไปด้วยความชื่นชมขณะที่เขามองดูหยุนซือซือเดินจากไป เขาหวั่นไหวอย่างมาก

 

สถานการณ์เมื่อกี้ทําให้เธอลําบากใจ ต่อหน้ามู่หย่าเจ่อไม่มีใครในห้องปกป้องสิทธิของเธอเลย

 

แต่เธอกลับถอยอย่างไม่แยแสโดยไม่มีแม้แต่ร่องรอยของความล่าบากใจ…

 

ต่างจากมู่หว่านโหรว หยุนซือซือไม่ใช่ชนชั้นสูง แต่ผู้หญิงบางคนก็เป็นแบบนี้ มีอารมณ์ของชนชั้นสูงและความสง่างามของราชวงศ์ซึ่งดูเหมือนจะมีมาแต่กําเนิดและยากที่จะเลียนแบบ

 

มู่หย่าเจ๋อเฝ้าดูหยุนซือซื้อจากด้านหลังด้วยสายตาที่ลึกซึ้งและอ่านไม่ออก

 

เขาไม่เข้าใจความตั้งใจของเธอ

 

เขาต้องการส่งเธอไปสู่สภาพที่ไร้หนทางพร้อมกับความอัปยศอดสู แต่เธอกลับรักษาความสง่างามไว้ตั้งแต่ ต้นจนจบ เธอเข้าใจยาก

 

ไม่มีความสุข….

 

เขาไม่มีความสุขมาก ๆ

 

ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ควบคุมง่ายอย่างที่คิด

 

มู่หย่าเจ๋อยอมรับว่าสาเหตุที่เขาทําให้เธออับอายเพราะเธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังของกู้ซิงเจ๋อ

 

ก่อนหน้านี้ก่อนหน้าเขาเห็นเธอเป็นเหมือนลูกแมวที่มีอาวุธครบมือที่มีกรงเล็บที่แหลมคมเพื่อกันตัวเองจากเขา

 

เขาอาจดูเฉยเมยเกือบตลอดเวลา แต่จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่คลั่งไคล้การควบคุม เขาซ่อนตัวตนที่แท้จริงของตัวเองไว้เป็นอย่างดี

 

เขาการกดขี่ข่มเหงโดยเนื้อแท้ซึ่งไม่สามารถทนต่อการท้าทายใด ๆ ได้ และเขาก็เจอพบกับผู้หญิงที่มีอานาจเหนือกว่า

 

มู่หย่าเจ๋อเม้มริมฝีปากบาง ๆ ในขณะที่จ้องมองอย่างไม่อาจหยั่งรู้ได้

 

อลันรู้สึกแย่กับหยุนซือซือ จึงเดินตามเธอเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ด้วยความช่วยเหลือของเขาเธอจึงเปลี่ยนเป็นชุดราตรีเดิม เปลี่ยนทรงผมและเปลี่ยนเครื่องประดับที่ดูเรียบง่าย ด้วยความรู้สึกผิดเขาจึงบรรจงแต่งหน้าอีกครั้งให้กับเธอ

 

เนื่องจากเครื่องแต่งกายเรียบง่ายและละเอียดอ่อนกว่าการแต่งหน้า จึงจําเป็นต้องปรับเปลี่ยนตามธรรมชาติเพื่อให้เข้ากัน

 

การแต่งหน้าที่งดงามบนใบหน้าของเธอถูกแทนที่ด้วยการแต่งหน้าที่บางเบา เมื่ออลันมองเข้าไปในกระจกเขาก็เห็นใบหน้าที่ไม่ธรรมดาของหยุนซือซือ

 

ลักษณะของเธอนั้นแตกต่างและสวยงามอยู่แล้ว ภายใต้การแต่งหน้าที่ยอดเยี่ยมของเขาทําให้เธอดูน่าทึ่งยิ่งขึ้น

 

หยุนซือซือยืนขึ้นและยิ้มให้กับอลันผู้ที่ประหลาดใจในความงามที่ไม่ธรรมดา ของเธอ จริงๆแล้วเธอไม่จําเป็นต้องแต่งตัวอะไรเพื่อเน้นรูปลักษณ์ แม้จะอยู่ในชุดเดรสสีขาวเรียบๆ เธอก็สวยมากอยู่แล้ว

 

เมื่อเธอก้าวออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าในขณะที่จับชายเสื้อ เธอก็เป็นจุดสนใจอีกครั้ง

 

ความประหลาดใจในดวงตาของกูซึ่งเจ๋อชัดเจนขึ้น

 

เสี่ยวอี้เฉินซึ่งตอนนี้นั่งอยู่บนตักของมู่หย่าเจ๋อตกตะลึงจนพูดไม่ออก ส่วนเช่าตงก็จ้องมองเธอด้วยความประหลาดใจ

 

หานหยู่เยี่ยนรู้สึกประหลาดใจและอิจฉาหยุนซือชื่อที่มีความงามและความสง่าโดยธรรมชาติทําไมเธอถึงได้พรจากสวรรค์?

 

มู่หว่านโหวมองใบหน้าของเธออย่างงุนงง ขณะที่ดวงตาก็ส่องประกายด้วยความมุ่งร้าย

 

หยุนซือซือเดินไปที่กู้ซิงเจ๋อและฉินโจว เธอถามอย่างยิ้ม ๆ ว่า “เป็นยังไงบ้างคะ”

 

“ยอดเยี่ยม! สวย สวยจริงๆ ซื่อซื้อคุณสวมอะไรก็ดูดี คุณเป็นไม้แขวนเสื้อที่สวยที่สุด!” ฉันโจวไม่ได้ตั้งใจ มองไปที่หานหยู่เยียนและไม่ลืมที่จะพูดว่า “ฮั่ม ไม่เหมือนกับใครบางคนที่ไม่ว่าจะสวมอะไรก็เป็นได้แค่เครื่องประดับเท่านั้น! เทียบไม่ได้เลย!”

 

หานหยู่เยี่ยนได้แต่คนในคําพูดของเขา แม้จะถูกล้อเลียนแต่เธอก็ไม่สามารถตอบโต้ได้ ฉนโจวอาจเป็นแค่ผู้จัดการนักแสดงแต่เขาก็เป็นคนที่กล้าหาญใน Huanyu Entertainment และสามารถเข้าถึงแหล่งข้อมูลและผู้มีอิทธิพลมากมายได้ เธอไม่สามารถทําให้เขาขุ่นเคืองได้

 

กู้ซงเจ๋อยังกล่าวอีกว่า “ฉินโจว รสนิยมไม่เลวน ชุดนี้สวยมาก!”

 

“ซือซือใส่ชุดไหนก็ดูดี!” ผู้จัดการของเขายังคงประหลาดใจกับความงามธรรมชาติของหยุนซือซือ

 

เธอตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่หรอกค่ะ ผู้จัดการฉินต่างหากที่มีรสนิยมที่ดี”

 

“โอ้ คําพูดของคุณหวานเหมือนน้ําผึ้ง ทําให้ฉันชื่นใจขึ้นมาเลย!”

 

ความโกรธของกู้ซิงเจ๋อหายไปทันทีที่เขามองหยุนซือซือ เขาหันไปพูดกับอลันว่า “ชุดนี้เก็บผ่านบัญชีของผมเลยครับ”

 

อลันพยักหน้าและมองไปที่ใบหน้าของมู่หย่าเจ่ออย่างระมัดระวัง

 

ไม่รู้ทําไมดูเหมือนว่าท่านประธานมู่จะให้ความสําคัญกับเด็กใหม่คนนี้เป็นพิเศษ?

 

แต่เมื่อเห็นม่หย่าเจ๋อลดสายตาลงไม่ได้มองไปที่เธอ ราวกับเขาไม่สนใจเธอเลย

 

อลันก็เม้มริมฝีปาก อาจจะเข้าใจผิดหรือเปล่า? เขามีลางสังหรณ์ว่าท่านประธานมู่กังวลเป็นพิเศษกับผู้หญิงคนนี้ แต่ตอนนี้เขาดูเหมือนจะไม่สนใจเธอ

 

หัวใจของผู้ชายเข็มอยู่ที่ก้นทะเลโดยเฉพาะผู้ชายอย่างมู่หย่าเจ๋อที่คาดเดาไม่ได้และไม่มีใครสามารถเดาใจของเขาได้เลย

 

จนถึงตอนที่หยุนซือซือจากไปกับกู้ซึ่งเจ๋อ เขาก็ไม่ได้มองไปในทิศทางของเธอ

 

มู่หว่านโหรวรับสั่งให้อลันส่งชุดที่หยุนซื้อซื้อถอดให้เธอ แล้วรีบก้าวเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเต็มไปด้วยความคาดหวังที่จะเห็นว่าเธอจะดูเป็นอย่างไรในชุดนี้

 

เดิมที่เธอไม่ชอบชุดราตรีชุดนี้

 

เธอชอบสีม่วงเมื่อเทียบกับสีกุหลาบแดง

 

แต่หยุนซือซือดูดีมากในชุดนี้…. มันดึงดูดความสนใจของมู่หย่าเจ่อ

 

นั่นทําให้เธอไม่มีความสุข

 

ทําไม…. หยุนซือซือถึงสะดุดตาได้ขนาดนี้?

 

เธอต้องแสดงให้พวกเขาเห็นว่าเธอดูสวยงามไม่แพ้กันในชุดนี้! เธอแทบรอไม่ไหวที่จะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็น

 

ในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากห้องแต่งตัวในชุดราตรี เธอกําลังคิดในใจว่าเธอน่าทิ้งกว่าหยุนซือซือ

 

เธอรอคอยคําชมของพวกเขาโดยที่คางของเธอเชิดขึ้น แต่ทุกสายตากลับหลงแทนในขณะพวกเขามองเธอ

 

แม้แต่หานหยู่เยี่ยนก็แทบจะหัวเราะออกมา

 

ช่างไร้รสนิยม!

 

ชุดราตรีหรูหราดูฉดฉาดบนร่างกายของเธอ

 

การนําความมีระดับออกมาในชุดนั้นขึ้นอยู่กับบุคคล ความเป็นอยู่ธรรมดาจะไม่สามารถดูดีได้ในชุดที่มีเสน่ห์เช่นนี้

 

หยุนซือซือดูดีมากในขณะที่มู่หว่านโหรวกลับกลายเป็นเครื่องประดับ

 

ครู่หนึ่งบรรยากาศก็เงียบงันและเย็น

 

หานหยู่เยี่ยนรู้วิธีที่จะรับมือกับสถานการณ์และพูดขึ้นทันที “คณผู้หญิงมู่ดูดีมากในชุดนี้ค่ะ!”

 

ค่าชมนั้นช่างวิเศษ แม้แต่อี้เฉินก็ตรวจพบความไม่จริงใจในค่าพูดของเธอ