หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี - ตอนที่ 113

ตอนที่ 113 คนที่ไม่ควรแตะต้อง

เหอหลิงเซียงยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัวขยิบตาให้เขาหลายครั้งด้วยใบหน้าที่น่าเกลียด แต่คน ๆ นี้ไม่สามารถรู้ได้และเขาเข้าใจผิดคิดว่าเหอหลิงเซียงหมายถึงชายชุดสูทสีดําเหล่านั้นทําให้เขาโกรธ

“เฮเฮเฮเฮ้! ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามาเกะกะตรงนี้ใช่ไหม? พวกแกไม่ได้ยินเหรอ?”

หลังจากพูดจบเขาก็โผเข้าไปวางมือบนไหล่ของชายคนนั้น แต่เมื่อเห็นชายหน้าตาหล่อเหลา เขาก็บ่ายเบี่ยงและยืนอย่างหยิ่งผยองโดยไม่แม้แต่จะหันมามอง

ทันใดนั้นผู้ช่วยก็รู้สึกว่ามีเงาดําปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาและก่อนที่เขาจะเข้าใจสิ่งที่เกิด ขึ้นชายคนนั้นก็วิ่งออกมาจากฝูงชนแล้วจับข้อมือของเขาแน่น

ได้ยินเสียงแตกอย่างเจ็บปวดจากข้อมือของเขา บิดและหมุนจากนั้นเขาก็โดนเหวี่ยงขึ้นไปในอากาศด้วยแรงมหาศาล เขากระแทกกําแพงที่อยู่ห่างออกไปหลายเมตรด้วยแรงจนมันแตก!

เขานอนกองอยู่บนพื้น รู้สึกเจ็บที่หน้าอกเขาก็กระอักเลือดออกมา!

หยุนซือซือและเซี่ยวเสว่รู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นภาพนี้ เซี่ยวเสว่ก้าวไปข้างหน้าและต้องการนําหยุนซือซือกลับมาหาเธอ แต่มีคนจากฝูงชนโผล่ออกมา

ชายคนนี้ไม่สูง แต่เปล่งออร่าที่น่ากลัวออกมา ฝีเท้าของเขาหนักแน่นขณะที่เขากวาดสายตาไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว เสียงทุ้มหนาของเขาดังขึ้น“ แกอยู่แก๊งไหน? คุณกล้าก่อความเสียหายในถิ่นของฉันได้ยังไง?”

ทันทีที่คําพูดเหล่านี้ออกมาเหอหลิงเซียงและผู้ช่วยพวกของเขาก็คุกเข่าลงบนพื้นทันทีด้วยความตกใจตัวสั่นไปทั่วและไม่กล้าที่จะส่งเสียง

ชายคนนี้คือหลินเซียวเจิ้งแห่งชงหยาง หัวหน้ามาเฟียอันดับหนึ่งในเมืองหลวง

หลินเซียวเจิ้งหัวหน้าแก๊งชิงหยางซึ่งตอนนี้เป็นผู้นําสูงสุดในเมืองหลวง

เมื่อพูดถึงหลินเซียวเจิ้งสถานะของเขาไม่ได้ตื้นเขิน เขาถือได้ว่ามีตําแหน่งสูงสุดในเมืองหลวง ตอนนี้องค์กรส่วนใหญ่ในเมืองหลวงถูกควบคุมโดยชิงหยางอย่างสมบูรณ์ บริษัทและนายหน้าหลายแห่งในแวดวงบันเทิงที่มีพื้นหลังที่ค่อนข้างขาวดํา ก็ถูกควบคุมโดยแก๊งชิงหยาง

หางเสือของแก๊งชิงหยางตั้งอยู่ในเมืองหลวงและมีสาขามากมายมีหลายแสนคน ภายใต้นิกาย ซึ่งแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลแก๊ง คือทั้งกลุ่มองค์กรเป็นผู้นําสูงสุดในเมืองหลวง

พื้นที่นี้อยู่ภายใต้เขตอํานาจศาลของตระกูลมู่ ดังนั้นสําหรับผู้ที่มีปัญหาในถิ่นของเขาหรือมีปัญหากับบุคคลสําคัญจากตระกูลมู่ในปักกิ่งก็ถือว่าเป็นอาชญากรรมจริงๆ!

เขาเหลือบมองไปที่เหอหลิงเซียงที่คุกเข่าลงบนพื้นและถามว่า “แกชื่ออะไร!”

เหอหลิงเซียงหวาดกลัวกับการข่มขู่ เขาเงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวังและพูดว่า “ หัวหน้าหลิน ฉันคือ… ฉันคือ…”

” พูดดัง ๆ หน่อย ฉันไม่ได้ยิน!” หลินเซียวเจิ้งเริ่มไม่อดทน

เหอหลิงเซียงหลับตาและลืมตา และรวบรวมความกล้าที่จะพูด “ ฉันชื่อเหอหลิงเซียง เอ่อ… คุณคนนั้นคือ…?”

เขาถามในขณะที่มองไปที่ชายร่างสูงที่ทุกคนดูเหมือนจะบูชาอย่างหวาดกลัว

ความเคารพปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ดูเคร่งขรึมของหลินเซียวเจิ้ง ขณะที่เขาตอบกลับ “แกถามถึงท่านประธานมู่แห่ง Disheng Financial Group งั้นหรือ?”

เหอหลิงเซียวผู้หยิ่งผยองตื่นตระหนกและพูดพึมพัม“ ผมขอโทษ! ด้วยความเคารพ ผมไม่รู้จักท่านประธานมู่ จาก Disheng ”

เขาสั่นสะท้านกับคําพูด แต่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงดังอย่างกะทันหัน