หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี - ตอนที่ 107

ตอนที่ 107 ฉาวโฉ่

โปรดิวเซอร์ที่อยู่กับเหอหลิงเซียงดูซีดเซียวมากหลังจากที่เป็นกรรมการในการออดิชั่นทั้งเช้า เขาค่อนข้างอ่อนเพลียทางสุนทรียะดังนั้นเมื่อเห็นความงามตามธรรมชาติยืนอยู่ตรงหน้า เขาก็ถูกล่อลวงอย่างรวดเร็ว

“ว้าว ผู้หญิงคนนั้นสวยจังเธอชื่ออะไร”

เหอหลิงเซียงเลื่อนสายตาไปที่เธอ เธอสวยจริงๆ แต่เธอปลีกตัวออกห่างและไม่สนใจพวกเขาราวกับพวกเขาเป็นอากาศแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ข้างๆเธอก็ตาม

หยุนซือซือหันหลังเดินจากไป ความพยายามของโปรดิวเซอร์ในการจะสนทนากับเธอล้มเหลวอย่างน่าอนาถจึงทําให้เขาไม่พอใจ “เฮ้” เขากล่าวออกมาและเห็นว่าเธอยังคงเฉยเมย เธอไม่ได้มองไปที่พวกเขาทําให้พวกเขาโกรธทันที ในใจเขาอยากจะเอื้อมมือไปจับมือเธอ แต่เธอหลีกเลี่ยงอย่างไม่ใยดี

เธอไม่ต้องการมีปฏิสัมพันธ์ใด ๆ กับเหอหลิงเซียง ชายคนนี้ชั่วร้ายเกินไป จึงควรหลีกเลี่ยงเขา

เหอหลิงเซียงตะคอกและสบถอย่างรุนแรงว่า “ฮึ่ม! ผู้หญิงคนนั้นกล้าดีนัก!”

“ผู้หญิงคนนั้นต้องมาที่นี่เพื่อออดิชั่นแน่ๆ เธอไร้เดียงสาและไม่มีประสบการณ์เธอไม่รู้กฎเลยใช่ไหม? เธอกล้าทําตัวสูงส่งและยิ่งใหญ่ต่อหน้าคุณได้อย่างไร? ผมพูดถูกไหมผู้กํากับเหอ!”

เหอหลิงเซียงไม่สนใจคําพูดของเขา แต่สนใจหญิงสาวที่บอบบางตรงหน้าเขาก้าวไปข้างหน้า และคว้าแขนเธอไว้ “สาวน้อย ผมกําลังคุยกับคุณอยู่ ทําไมไม่สนใจเลยล่ะ”

“ใช่! นี่สาวน้อย คงไม่ใช่ว่าพูดดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้กําลังหรอกนะ” โปรดิวเซอร์กล่าวเสริมด้วยความรําคาญ

ช่างเป็นคนหน้าซื่อใจคด!

“ซือซือ อย่าสนใจเขาเลยดูเขาจะไม่ใช่คนดีนะ”

โดยไม่รู้ตัวชื่อของเธอทําให้เขาตาสว่างขึ้นมาทันที!

“ซือซือ” เหอหลิงเซียงพึมพําชื่อของเธอ เขาจับแขนของเธอไว้แน่น ” คุณมีหน้าตาและคุณสมบัติดีทําไมคุณไม่ลองออดิชั่นดูล่ะ คุณอาจจะเป็นนักแสดงนําหญิงคนต่อไปก็ได้!”

หยุนซือซือตอบโต้ด้วยความไม่สนใจ ” ขอบคุณสําหรับคําแนะนํานะคะ แต่ฉันเป็นคนธรรมดาเท่านั้น ไม่เข้าตากรรมการหรอกค่ะ”

“ได้ไงล่ะ? คุณดูดีกว่าผู้หญิงที่แต่งหน้าหนา ๆ คุณมีโอกาสที่ดีมาก” ร่างกายที่สูงและกํายําของเหอหลิงเซียงโน้มตัวเข้าหาเธออย่างคลุมเครือแล้วกระซิบเบา ๆ ว่า “ผมไม่แน่ใจว่าคุณเคยได้ยินชื่อผมมาก่อนไหม ผมเป็นผู้กํากับ ถ้าคุณเต็มใจผมจะทําให้คุณเป็นดาราหญิงในหนังเรื่องต่อไปได้…”

เธอตื่นตระหนกเมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาจับแขนของเธอแน่นจนไม่สามารถขยับหนี้ได้ ด้วยความรําคาญและละอายใจเธอขึ้นเสียงเล็กน้อย “ ปล่อยฉัน!”

“ คุณเป็นคนสุภาพคุณจะหยาบคายกับผมขนาดนี้เลยเหรอ?” เขาถามด้วยน้ําเสียงที่เปลี่ยนไปอย่างเย็นชาและคุกคาม

เซี่ยวเสว่รู้สึกไม่พอใจกับท่าทางที่ก้าวร้าวของเขาเธอเดินเข้าไปหาเขาด้วยความไม่พอใจอย่างมาก แต่หยุนซือซือหยุดอย่างรวดเร็ว ” เซียวเสว่! อย่า! พวกเขาไม่ใช่คนดี ถ้าเธอทําแบบนั้นจะมีปัญหาได้”

เซี่ยวเสว่รู้สึกเจ็บใจเกินกว่าที่จะฟัง เธอสะบัดมือออกแล้วเดินไปที่เหอหลิงเซียง