บทที่ 348 ความคิดชั่ววูบที่ลอสแองเจลิส
หลายปีก่อนหน้านี้ ตอนที่ไป๋เยี่ยได้มาสหรัฐอเมริกาเป็นครั้งแรก เขาเคยอยากลองกินบะหมี่เนื้อในแคลิฟอร์เนีย ทว่าเมื่อมาถึงกลับพบว่าในแคลิฟอร์เนียไม่มีบะหมี่เนื้อขายเลย นั่นทำให้ไป๋เยี่ยเอาแต่คร่ำครวญถึงอาหารเลิศรสและความยิ่งใหญ่ของประเทศตนเอง
เช้าวันรุ่งขึ้น ไป๋เยี่ยได้รับสายจากโมนิกา ทั้งคู่นัดหมายมาเจอกันที่โรงพยาบาลลอสแอนเจลิส
เช้าวันนี้ ผู้บาดเจ็บหลายสิบรายถูกเคลื่อนย้ายมาที่นี่แล้ว เนื่องจากที่นี่เป็นโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงในลอสแอนเจลิส สภาพแวดล้อมทางการแพทย์ ระบบปฏิบัติการและเครื่องมือต่างๆ จึงครบครันมาก
ครูซพักอยู่ในวอร์ดวีไอพีซึ่งมีพยาบาลและแพทย์เฉพาะทางคอยดูแลเขาอยู่ ทันทีที่ไป๋เยี่ยเดินเข้ามาเขาก็พบว่าทอม ครูซฟื้นแล้ว
เมื่อเห็นไป๋เยี่ยเข้ามา โมนิกาก็ลุกขึ้นพรวดแล้วเอ่ยทักทาย “คุณไป๋เยี่ย คุณมาแล้ว นั่งลงสิคะ”
ตั้งแต่เมื่อคืน โมนิกาก็ให้ความเคารพต่อไป๋เยี่ยมาก อย่างไรเสียไป๋เยี่ยก็คือคนที่ช่วยชีวิตพี่ชายของเธอไว้ในยามวิกฤตที่ไม่มีใครทำอะไรได้เลย
ไป๋เยี่ยยิ้มพลางพยักหน้าลง ทอม ครูซพยายามจะปริปากพูด ทว่าหลังจากที่เขาเข้ารับการผ่าตัดช่องอกก็มักจะมีอาการปวดอย่างรุนแรงเมื่อหายใจแรงหรือตื่นเต้น เขาจึงได้แต่นอนบนเตียงนิ่งๆ และเปล่งเสียงเบาๆ เท่านั้น
“ขอบคุณ! ขอบคุณมากจริงๆ! คุณไป๋เยี่ย ผมควรเรียกคุณว่าผู้มีพระคุณ” ทอม ครูซเอ่ยเสียงเบา ทว่าน้ำเสียงของเขากลับแฝงไปด้วยความจริงใจ
ไป๋เยี่ยมองดูใบหน้าที่มัดใจสาวๆ มานับไม่ถ้วนพร้อมพูดติดตลกว่า “พักผ่อนเถอะครับ ทุกคนกำลังรอหนังของคุณอยู่นะ น้องสาวผมก็เป็นแฟนคลับคุณ ก่อนจะมาที่นี่เธอบอกให้ผมขอลายเซ็นกับรูปถ่ายจากคุณด้วย แต่ดูท่าคงจะไม่มีโอกาสซะแล้วสิ”
ทอม ครูซไม่ใช่เด็กหนุ่มหน้าใส เขาเป็นชายชาตรีหน้าตาหล่อเหลาตามแบบฉบับคนอเมริกันและยุโรป
ทันใดนั้น ก็มีพยาบาลคนหนึ่งเห็นไป๋เยี่ยอยู่ในวอร์ดวีไอพีกับครูซ เธอถือรูปถ่ายขึ้นมาเปรียบเทียบดูก่อนจะเบิกตากว้าง
ไป๋เยี่ยนี่นา!
เธอรีบวิ่งแจ้นไปที่ห้องหัวหน้าแผนกทันที
“หัวหน้าคะ ไป๋เยี่ยอยู่ที่นี่!”
วันนี้หัวหน้าแผนกไม่มีเวรต้องราวน์วอร์ด เขาจึงได้แต่นั่งตรวจเอกสารในห้องทำงาน
หลังจากที่ครูซถูกย้ายมาที่นี่ บรรดาหัวหน้าแผนกและผู้เชี่ยวชาญก็มารวมตัวกัน พวกเขาดูจะสนใจเคสของครูซมากกว่าของคนอื่นๆ
พวกเขาทั้งหมดได้ดูการถ่ายทอดสดการผ่าตัดของไป๋เยี่ย ซึ่งนับว่าเป็นที่น่าตื่นตะลึงสำหรับพวกเขามาก
เพราะว่าพวกเขาไม่เคยได้ยินและไม่เคยเห็นวิธีการวินิจฉัยและขั้นตอนการผ่าตัดที่ไป๋เยี่ยใช้มาก่อน
ณ วินาทีนั้น ความรู้สึกแปลกประหลาดก็เข้าปกคลุมจิตใจของพวกเขา
นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีแต่อย่างใด ต้องรู้ว่าทุกคนคือผู้เชี่ยวชาญ คนที่มาอยู่ ณ ที่แห่งนี้มีใครบ้างที่ไม่ใช่บุคลากรอันดับต้นๆ ในลอสแอนเจลิส
โรงพยาบาลลอสแอนเจลิสเป็นโรงพยาบาลชั้นนำในรัฐแคลิฟอร์เนีย
ดังนั้นในวันนี้ที่ทอม ครูซถูกย้ายมา ทุกคนก็พร้อมใจเข็นเตียงของครูซไปผ่านเครื่องสแกนต่างๆ แทบทุกเครื่องในโรงพยาบาล
ทั้งเครื่องเอ็กซ์เรย์ เครื่องซีทีสแกน…และเครื่องอื่นๆ เขาก็ล้วนผ่านมาทั้งหมดแล้ว
ทว่าทุกคนกลับต้องเงียบไปเมื่อเห็นผลการวินิจฉัย!
ถึงแม้ว่าครูซจะไม่ได้รับการวินิจฉัยอย่างแน่ชัด แต่ทุกคนก็มองเห็นอาการของเขาได้ชัดเจนผ่านการถ่ายทอดสดระหว่างผ่าตัด
เพราะฉะนั้น ในเมื่อมีข้อเปรียบเทียบแล้วก็ย่อมเห็นความแตกต่าง!
“น…นี่…เป็นไปไม่ได้!”
“โอ้…เพอร์เฟกต์!”
“หัวหน้า นี่มัน…สุดยอดไปเลย!”
“อัจฉริยะชัดๆ! ไม่สิ แบบนี้ไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว!”
กว่าสิบคนนั่งดูวิดีโอด้วยความตื่นตะลึงและประหลาดใจ!
ช่างเป็นเรื่องแปลกที่จะรักษาอาการบาดเจ็บสาหัสขั้นร้ายแรงนี้นอกโรงพยาบาลได้
หลังจากที่ดูจบแล้ว หัวหน้าแผนกก็โพล่งขึ้นมาในทันใด “ประชุมกันเดี๋ยวนี้!”
ทุกคนมารวมตัวกันในห้องพักแพทย์พร้อมกับดูวิดีโอระหว่างการประชุมไปด้วย ซึ่งหัวข้อของวันนี้ก็คือการผ่าตัดของไป๋เยี่ยเมื่อวาน
นับเป็นวิดีโอแสดงขั้นตอนการผ่าตัดที่ทรงคุณค่าต่อการศึกษามาก หากนำไปศึกษาต่ออย่างละเอียดก็จะช่วยพัฒนาทักษะให้สูงขึ้นได้อย่างแน่นอน!
อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างก็คือวิดีโอนี้ถูกตัดออกเป็นสี่สิบสองคลิป และแต่ละคลิปจะเล่นแบบสโลว์โมชั่นที่ความเร็วหนึ่งในสาม
หลังจากพูดคุยกันตลอดช่วงเช้า พวกเขาก็ร่วมกันอภิปรายไปสามคลิป ถึงแม้ว่าจะพอเข้าใจบ้างแล้ว แต่ก็ยังมีบางประเด็นที่ไม่กระจ่างนัก
การศึกษาวิดีโอทั้งสี่สิบสองคลิปในคราวเดียวฟังดูเป็นไปได้ยาก หัวหน้าแผนกจึงตัดสินใจจัดการอภิปรายขึ้นในช่วงเช้าก่อนเริ่มงานทุกวัน แต่ถึงกระนั้น…สามคลิปก็ดูจะเยอะเกินไปหน่อย…
หลังจากที่1อาจารย์แพทย์และแพทย์ในแผนกเริ่มทำงาน หัวหน้าแผนกก็กลับมาที่ห้องพักแพทย์ เขายังมีคำถามมากมายที่ต้องได้รับการตรวจสอบข้อมูลก่อนจึงจะเข้าใจ
เพราะว่าการผ่าตัดของไป๋เยี่ยได้สร้างแรงบันดาลใจให้เขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าใจแจ่มแจ้ง แต่เขาก็พอได้รับแนวคิดบางอย่างมาเช่นกัน
ก่อนที่เขาจะเข้ามาในห้อง เขาได้บอกให้พยาบาลแจ้งเขาล่วงหน้าถ้าไป๋เยี่ยมา
พวกเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าไป๋เยี่ยจะช่วยชี้แนะได้!
หลังจากที่ไป๋เยี่ยได้ดูฟิล์มเอกซเรย์ของทอม ครูซอย่างละเอียดแล้ว เขาก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “การผ่าตัดเป็นไปด้วยดี คุณครูซแข็งแรงดีมากครับ ผมเชื่อว่าเขาจะฟื้นตัวได้เร็วมาก คุณโมนิกาไม่ต้องกังวลนะครับ”
ถึงแม้ว่าแพทย์เหล่านี้จะบอกกับโมนิกาว่าครูซสบายดี แต่โมนิกาก็ยังอยากฟังจากปากไป๋เยี่ยมากกว่า เพราะสำหรับเธอแล้ว ไป๋เยี่ยคือคนที่มีสิทธิ์ขาดที่สุด!
สิ่งที่ไป๋เยี่ยพูดย่อมถูกต้องเสมอ!
โมนิกาได้ยินไป๋เยี่ยพูดเช่นนั้นก็โล่งใจ ทว่าเธอก็นึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่แพทย์คนหนึ่งพูดไว้เมื่อคืน
โมนิกาเงยหน้าพร้อมกับถามขึ้น “คุณไป๋เยี่ย ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง…ที่ฉันอยากจะถามคุณ ฉันได้ยินมาว่าคุณมีสถาบันวิจัยที่จีน ฉันและพี่ชายปรึกษากันแล้วคิดว่าเราไปที่นั่นอาจจะดีกว่า เพราะงั้น…”
ไป๋เยี่ยได้ยินดังนั้นก็คิดว่าการที่ครูซมาที่สถาบันวิจัยของเขาจะไม่มีปัญหาแต่อย่างใด อีกทั้งยังเป็นผลดีต่อสถาบันของเขาด้วย อย่างไรเสียนี่ก็เป็นการโฆษณาทางอ้อมอย่างหนึ่ง
แต่…อาการของครูซตอนนี้ไม่เหมาะกับการเดินทางเป็นอย่างยิ่ง
ไป๋เยี่ยไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ย “อีกหนึ่งเดือนค่อยว่ากันดีกว่าครับ ถึงตอนนี้อาการเขาจะทรงตัวแล้ว แต่เขาต้องพักฟื้นให้เต็มที่ ยังเดินทางไปไหนมาไหนไม่ได้ครับ อีกอย่าง มาตรฐานของโรงพยาบาลนี้ก็สูงพอตัว เขาพักฟื้นที่นี่จนฟื้นตัวเต็มที่ได้ครับ”
ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น โมนิกาจึงเป็นฝ่ายลุกไปเปิดประตูและพบว่ามีกลุ่มคนกำลังเดินเข้ามา
เมื่อคนกลุ่มนั้นเดินเข้ามา โมนิกาก็ถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง “สวัสดีค่ะ น…นายกเทศมนตรี สวัสดีค่ะ คุณวินน์”
ไหงนายกเทศมนตรีถึงมาอยู่ที่นี่!
ครูซนี่ดังจริงๆ แฮะ!
นายกเทศมนตรีมีนามว่า ‘ฮิลล์’ เขาเป็นนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในลอสแอนเจลิสที่ทรงอิทธิพลมากในพื้นที่ ปีนี้เขามีอายุได้ห้าสิบปีแล้ว ฮิลล์เดินเข้ามาทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “พอรู้ว่าคุณครูซได้รับบาดเจ็บ ผมก็เป็นกังวลมาโดยตลอดว่าการมาเยี่ยมแบบกะทันหันจะทำให้วุ่นวายกันเปล่าๆ ก็เลยรอให้อาการของคุณครูซดีขึ้นก่อนถึงมาที่นี่”
โมนิกากล่าวด้วยน้ำเสียงแฝงแววขอโทษ “ตอนนี้พี่ยังพูดไม่ค่อยได้ค่ะ เพราะฉะนั้น…ก็ขอโทษด้วยนะคะ”
ฮิลล์โบกมือ “ไม่เป็นไรครับ เขาคือตัวแทนประจำรัฐแคลิฟอร์เนียของเรา ให้เขาพักผ่อนให้เต็มที่เถอะครับ ผมจะรอให้เขาหายดี!”
ทันใดนั้น ไป๋เยี่ยก็ตระหนักได้ว่าแท้จริงแล้วครูซก็คือตัวแทนของแคลิฟอร์เนีย นี่เป็นเรื่องใหญ่มากจริงๆ
ในสายตาชาวต่างประเทศ ภาพลักษณ์ตัวแทนนั้นทรงอิทธิพลมาก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนายกเทศมนตรีถึงมาที่นี่
ฮิลล์หมุนตัวกลับมาทางไป๋เยี่ย “นี่คงจะเป็นคุณไป๋เยี่ยสินะ ผมขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือครั้งนี้จริงๆ ผมขอขอบคุณแทนชาวแคลิฟอร์เนียที่ช่วยชีวิตซุปเปอร์ฮีโร่ของพวกเราไว้”
ไป๋เยี่ยและฮิลล์จับมือแสดงความเคารพต่อกัน
ถึงแม้ว่าฮิลล์จะได้เป็นนายกเทศมนตรีของลอสแอนเจลิสเพราะอาศัยธุรกิจของครอบครัว แต่กว่าจะเดินมาถึงวันนีก็เป็นเพราะเขาเป็นคนมีความสามารถด้วย
“คืนนี้ผมจัดงานเลี้ยงส่วนตัว ถ้าคุณไป๋เยี่ยสะดวกก็ยินดีต้อนรับนะครับ” วินน์กล่าวเสริม
ไป๋เยี่ยชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะปฏิเสธไปทั้งรอยยิ้ม “วันนี้ผมยังมีธุระอื่นน่ะครับ ไม่รบกวนพวกคุณจะดีกว่า”
ฮิลล์พยักหน้าอย่างเสียดาย “คุณคือมิตรของเรา ถ้าต้องการอะไรก็บอกมาได้เลยนะครับ อย่างน้อยก็ให้ทางเราได้แสดงมิตรภาพในฐานะเจ้าของบ้านบ้าง”
ไป๋เยี่ยยังมีธุระที่ต้องจัดการอยู่จริงๆ เขาครุ่นคิดก่อนจะพูดต่อ “คือว่า ท่านครับ ผมได้ยินชื่อเสียงของสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนียมาพอสมควร เลยอยากไปเยี่ยมชมที่นั่นสักหน่อย อีกอย่างผมยังเพิ่งก่อตั้งสถาบันขึ้นมาด้วยและกำลังต้องการบุคลากร ถ้าเป็นไปได้ ผมขอเปิดรับสมัครบุคลากรที่นั่นได้ไหมครับ”
ถึงแม้ว่าสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนียจะเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน แต่ไป๋เยี่ยก็ต้องการพูดความจริง อย่างไรเสียเขาก็ไม่มีอะไรต้องปิดบัง
ฮิลล์ผงะไปเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ คลี่ยิ้ม “ผมคิดว่าคุณโมนิกามีสิทธิ์พูดเรื่องนี้นะ”
โมนิกาเองก็ชะงักไปเช่นกัน เธอไม่คิดเลยว่าไป๋เยี่ยจะอยากไปที่สถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย
ฮิลล์พูดต่อ “คุณโมนิกาเคยเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย และอาจารย์ของเธอก็ยังเป็นผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ด้วย บางทีเธออาจจะคุ้นเคยกับที่นั่นมากกว่า”
“แต่ที่ลอสแองเจลิสก็ไม่ได้มีมหาวิทยาลัยแค่แห่งเดียว ถ้าคุณไป๋เยี่ยต้องการบุคลากรค่อนข้างเยอะ ผมช่วยคุณประกาศรับสมัครผ่านทางสถานีโทรทัศน์ได้ คุณว่าไงบ้าง”
ไป๋เยี่ยได้ยินดังนั้นก็หุบยิ้มไม่ลง เขารีบตอบรับในทันที “ผมเพิ่งจะก่อตั้งสถาบันวิจัยขึ้น ตอนนี้ขาดแคลนบุคลากรมากจริงๆ ครับ ถ้าได้รับความช่วยเหลือตรงนี้ ผมเชื่อว่ามิตรภาพของเราจะต้องลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นแน่นอนครับ!”
ฮิลล์พยักหน้า “โอเคครับ ผมจะติดต่อเรื่องนี้กับสถานีโทรทัศน์ให้ แต่เรื่องสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย คุณโมนิกาน่าจะช่วยคุณได้มากกว่านะ”
เมื่อโมนิกาได้ยินว่าเธอช่วยไป๋เยี่ยได้ก็รีบพูดขึ้นมาทันที “ผู้อำนวยการคนปัจจุบันของสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนียคือรุ่นพี่ของฉัน ตอนนี้ฉันเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการค่ะ ฉันน่าจะพอช่วยคุณได้นะ!”
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก หัวหน้าแผนกเดินเข้ามาพบนายกเทศมนตรีอยู่ที่นี่ก็ค่อยๆ เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่าเขาและนายกเทศมนตรีรู้จักกันดี
