ลูกเขยยอดนักฆ่า - ตอนที่ 180

ตอนที่ 180 ของดี

“นี่คุณหมายความว่ายังไงคุณชายหลิน? สมุนไพรเหอโชวที่นํามาประมูล เป็นของปลอมงั้นเหรอ? จะเป็นไปได้ยังไงกัน?” หลิวหยิงหยิงกระซิบถามตาโต

งานประมูลสมุนไพรวันนี้ ล้วนแล้วแต่มีคนใหญ่คนโต แล้วก็คนดังมาร่วมประมูลกันมากมาย มีเหตุผลอะไรที่ผู้จัดงานจะเอาของปลอมมาหลอกให้คนประมูลแบบนี้?

พวกเขาไม่กลัวถูกเปิดโปงงั้นเหรอ?

หลินหนานกระซิบตอบด้วยน้ําเสียงที่ดูไม่เดือดร้อนใจอะไรนัก “เป็นเรื่องยากที่สมุนไพรเหอโชวรูปร่างคล้ายมนุษย์ จะต้นใหญ่ขนาดนี้! และถ้าต้นนี้เป็นของจริง รับรองว่าราคาต้นทุนที่ซื้อมาต้องไม่ต่ํากว่าล้าน แล้วคนจัดงานก็คงไม่โง่ทําธุรกิจขาดทุนด้วยการเริ่มประมูลที่ราคาต่ำขนาดนั้น..”

“ห้ะ?! ถ้าของที่นํามาประมูลเป็นของปลอมแบบนี้ แล้วคนที่ให้การสนับสนุนการจัดงานครั้งนี้ล่ะ จะไม่พากันเสียหายไปด้วยงั้นเหรอ? ทําไมพวกเขาถึงกล้าทําเรื่องแบบนี้ได้?” หลิวหยิงหยิงย้อนถามด้วยสีตกตะลึง

“แต่ผมกลับไม่คิดแบบนั้น..”

หลินหนานส่ายหน้าพร้อมกับพูดต่อว่า “คนที่มาในงานนี้ ส่วนใหญ่ก็เป็นคนในแวดวงนี้ทั้งนั้น ผมเชื่อว่านี่คงเป็นเพียงแค่การทดสอบเท่านั้นว่า จะมีใครหลงประมูลสมุนไพรปลอมนี้ไปบ้าง!”

“อ่อ.. ที่แท้ก็เป็นการสกรีนความเฉลียวฉลาดของผู้ร่วมประมูลนี่เอง!”

หลังจากที่ได้ฟังคําอธิบายของหลินหนาน หลิวหยิงหยิงก็สามารถเข้าใจทุกอย่างได้ในทันที และเหตุผลที่เธอไม่เข้าใจตั้งแต่ต้นนั้น เพราะเธอเองก็เพิ่งจะเคยได้ยินเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก

แต่หลังจากนั้น ความสงสัยบางอย่างก็แล่นขึ้นมาในหัวของเธอทันที..

ถ้าหลินหนานเคยเข้าร่วมงานประมูลที่จัดขึ้นทุกปี ก็คงจะไม่น่าแปลกอะไร แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้าร่วมงานประมูลแบบนี้นี่นา แล้วเพียงแค่เห็นสมุนไพรแวบเดียว ก็สามารถดูออกว่าเป็นสมุนไพรปลอมแล้วงั้นเหรอ?

ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่? ดูเหมือนจะมีประสบการณ์ชีวิตที่โชกโชนมากทีเดียว!

ความคิดสงสัย และประหลาดใจผุดขึ้นมในหัวของหลิวหยิงหยิง แต่เมื่อคิดได้ว่า หลินหนานเป็นถึงปรมาจารย์ด้านวรยุทธ และกําลังภายในเธอจึงค่อยคลายความสงสัยลง เพราะยอดฝีมือในระดับนี้ ย่อมเป็นที่เคารพของผู้คน จึงไม่แปลกที่เขาจะรู้จักผู้คนในวงกว้าง และมีความรู้รอบตัวสูงกว่าคนทั่วไป

จึงไม่ใช่เรื่องแปลก หากหลินหนานจะมองออกเพียงแค่แรกเห็น!

แต่แน่นอนว่า หลิวหยิงหยิงคาดเดาผิดจากความจริงไปมาก เพราะถึงแม้ว่าหลินหนานจะมีวรยุทธและกําลังภายในที่ล้ําเลิศ แต่เขาก็ไม่ใช่ปรมาจารย์ในแวดวงผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้อย่างที่เธอคิด

เหตุผลที่เขาเห็นเพียงแค่แวบเดียว ก็สามารถมองออกว่าเป็นสมุนไพรปลอมนั้นก็เพราะว่าเขาเป็นทหารรับ จ้างที่มักถูกส่งตัวไปทํางานในต่างประเทศ และเข้าออกตลาดมืด หรือตลาดใต้ดินที่มีการจัดประมูลของถูกขโมยมาอยู่เป็นประจํา

ด้วยเหตุนี้ ทําให้เขามีโอกาสได้พบเห็นของแปลกประหลาดมากมาย และมีประสบการณ์ที่ช่ําชองในการดูสินค้าต่างๆ

นอกเหนือจากนั้น หลินหนานเองก็ยังมีความรู้ทางด้านสมุนไพรและยาด้วย เขาจึงรู้ข้อมูลเกี่ยวกับสมุนไพร เหอโชวูค่อนข้างละเอียด

แต่ก็ใช่ว่าผู้ที่เข้าร่วมประมูลจะเฉลียวฉลาดเหมือนหลินหนานกันทุกคน แม้ว่าผู้จัดงานจะได้นําสมุนไพรเหอโชวูปลอมออกมาประมูล แต่ก็ยังมีนักธุรกิจส่วนหนึ่งที่เพิ่งเคยเข้าร่วมประมูล และยังอ่อนประสบการณ์หลงประมูลกันอยู่หลายราย

และในที่สุด สมุนไพรเหอโชว์อายุกว่าร้อยปี ก็ถูกนักธุรกิจหนุ่มร่างอ้วน สวมแหวนทองสุกปลั่งในมือคนหนึ่งประมูลไปด้วยราคาหกแสนหยวน..

หลังจากที่ได้เห็นสีหน้าจองหองอวดดีของนักธุรกิจหนุ่มร่างอ้วนคนนี้ หลายคนต่างก็ได้แต่แอบคิดในใจว่าผู้ชายคนนี้ได้เสียค่าโง่ไปเรียบร้อยแล้ว!

“นี่เป็นเพียงแค่การอุ่นเครื่องเท่านั้น ไฮไลท์ของงานน่าจะเป็นชิ้นต่อๆไป แต่ก็ไม่รู้ว่าจะใช่สมุนไพรที่ผมกําลังมองหาอยู่หรือเปล่าน่ะสิ?” หลินหนานเบ้ปาก ก่อนจะกระซิบบอกกับหลิวหยิงหยิง

หลิวหยิ่งหยิ่งยิมเล็กน้อยพร้อมตอบกลับไปว่า “สมุนไพรที่คุณชายหลินหมายปอง คงจะต้องไม่ใช่ของธรรมดาทั่วไปแน่ ถ้าพบแล้ว อย่าลืมกระซิบบอกฉันด้วยนะคะ!”

หลินหนานพยักหน้าแทนคําตอบ และอดที่จะย้อนถามกลับไปด้วยความสงสัยไม่ได้ “ว่าแต่.. คุณเองก็ไม่ใช่หมอ แล้วทําไมถึงได้มาร่วมประมูลสมุนไพรกับเขาด้วยล่ะ?”

งานประมูลที่จัดขึ้นในวันนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นการประมูลสมุนไพร และยาจีนที่หาได้ยาก คนธรรมดาทั่วไปที่ไม่ได้มีความรู้ ถึงแม้จะได้ไปก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไร หากไม่ใช่ผู้ป่วยที่มีอาการสาหัส และจําเป็นต้องใช้จริงๆ 

ด้วยเหตุหนี้ หลินหนานจึงอยากจะรู้ถึงจุดประสงค์ ที่หลิวหยิงหยิงมาร่วมงานประมูลในวันนี้!

“คุณชายหนคะ.. ถึงแม้ฉันจะไม่ได้ใช้เอง แต่ก็สามารถเก็บไว้เป็นของขวัญได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเก็บไว้ สําหรับมอบให้กับหมอที่มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างอาวุโสกู่ ฉันว่าการให้เงินอาวุโสก่ดูจะไม่เหมาะสมนักสมุนไพร ล้ําค่าน่าจะเหมาะกว่า..” หลิวหยิงหยิงอธิบายยืดยาว

หลินหนานถึงกับยักไหล่ และอดที่จะชมหลิวหยิ่งหยิ่งไม่ได้ “มิน่าล่ะ! คุณถึงได้สามารถดูแลกิจการมากมายมาได้จนถึงตอนนี้! เอาล่ะ.. มีผมอยู่ด้วย คุณสบายใจได้!”

“คุณชายหลินคะ ถ้าคุณอยู่ในโลกที่ฉันอยู่ คุณจะไม่สามารถหนีคําว่า “สวมหน้ากาก” ไปได้ บางครั้งฉันเองยังอดที่จะอิจฉาคุณไม่ได้ คุณชายหลินมีอิสระกว่าฉันมาก อยากทําอะไรก็สามารถทําได้ตามใจต้องการ..” หลิวหยิงหยิงถึงกับแอบถอนหายใจเมื่อพูดจบ

“อิสระอะไรกันล่ะครับ! ผมจนจะตาย! ถ้าคุณอิจฉาผม ก็ยกเงินให้ผมสักสองสามพันล้านสิ รับรองได้ว่าหลังจากนั้น คุณจะเป็นอิสระยิ่งกว่าผมซะอีก!” หลินหนานหรีตามองยิ้มๆ

“คุณชายหลินล้อฉันเล่นอีกแล้ว แต่ถ้าคุณสามารถเกลี้ยกล่อมท่านหมอให้ยอมช่วยฉันได้ ฉันก็ยินดีที่จะจ่ายตามที่คุณเรียกร้อง..” หลิวหยิงหยิงตอบโต้กลับไป

“ไม่เห็นจะต้องยุ่งยากขนาดนั้นเลย! แทนที่จะไปขอความช่วยเหลือจากอาวุโสกู่ ผมว่าคุณมาขอร้องผมจะดี กว่ารู้มั้ยว่าทักษะทางการแพทย์ของผมเหนือกว่าอาวุโสอีกนะครับ!” หลินหนานพูดติดตลก

“แล้วมีอะไรพิสูจน์ได้บ้างว่าคุณชายหลินพูดจริง? คุณสามารถพิสูจน์ให้ฉันเห็นได้มั้ยว่า ทักษะทางการแพทย์ของคุณ เหนือกว่าท่านหมอก่จริงๆ!” หลิวหยิงหยิงตอบกลับด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

หลินหนานขยิบตาให้พร้อมถามกลับไปว่า “คุณอยากให้ผมพิสูจน์ยังไงล่ะ?”

“ถ้าคุณชายหลี่เป็นหมอจริงๆ ก็ต้องรู้ราคาสมุนไพรต่างๆดี ถ้าคุณสามารถบอกราคาของสมุนไพร ที่ถูกนํามาประมูลในชิ้นต่อๆไปได้ถูกต้อง ฉันก็จะเชื่อว่าคุณพูดจริง!” หลิวหยิงหยิงตอบกลับด้วยแววตาท้าทาย

หลินหนานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงได้ปฏิเสธ “นี่ไม่ใช่วิธีทดสอบที่ดี และผมก็ไม่สามารถทําได้!”

“แต่ถ้าคุณชายหลินทายถูกฉันจะช่วยคุณประมูลสมุนไพรที่อยากได้ให้เอง ตกลงมั้ยคะ?”

หลิวหยิงหยิงกัดริมฝีปากพร้อมกับจ้องมองหลินหนาน ทําให้ใบหน้างดงามนั้น ยิ่งมีเสน่ห์เย้ายวนมากขึ้นจนหลินหนานแทบปฏิเสธไม่ลง

แต่แล้วในที่สุดเขาก็ส่ายหน้าไปมา พร้อมกับตอบไปว่า “ผมทําไม่ได้จริง! เพราะนี่คือการประมูล ไม่ใช่ร้านขายยาผมคงไม่สามารถเดาได้ว่า ราคาประมูลจะไปจบลงที่เท่าไหร่ได้!”

ถึงแม้ว่าหลินหนานจะมีความรู้เรื่องสมุนไพรและยาเป็นอย่างดี แต่ก็เป็นความแม่นยําในเรื่องของสรรพคุณในการรักษา

อีกทั้งนี้ก็เป็นการประมูลซื้อ ไม่ใช่การประเมินราคาสมุนไพร จึงมีเรื่องปัจจัยภายนอกที่เขาเองก็ไม่อาจควบคุมได้ ดังนั้น หากเขารับปากไป โอกาสที่จะเสียหน้าก็มีมาก!

ความจริงแล้วการเสียหน้าก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสําหรับหลินหนาน แต่ต้องไม่ใช่ต่อหน้าสาวสวยเช่นนี้ ซึ่งเป็นเรื่องที่หลินหนานจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด!

หลิวหยิ่งหยิงแสร้งทําเป็นถอนหายใจเสียงดัง “เฮ้อ.. น่าเสียดายจริงๆ! ความจริงฉันแค่อยากจะเปิดโอกาสให้คุณชายหลินได้แสดงความเก่งกาจอีกสักครั้ง แต่คิดไม่ถึงว่าคุณชายหลินจะไม่กล้า..”

หลินหนานถึงกับยิ้มออกมา ก่อนจะตอบโต้กลับไปว่า “นี่เถ้าแก่หลิว.. วิธียั่วยุแบบนี้ใช้ได้กับถังจินซึ่งเท่านั้นล่ะ! แต่ใช้ไม่ได้ผลกับผมแน่ เพราะผมเป็นจะไม่ทําในสิ่งที่ตัวเองไม่มั่นใจ!”

หลิวหยิงหยิง.. ฉันไม่ใช่คนที่เธอจะจูงจมูกได้ง่ายๆ!

“แต่เอาเถอะ.. ผมจะยอมบอกคุณก็ได้ เมื่อพบว่าของประมูลชิ้นใดมีค่าควรแก่การเสียเงิน! แบบนี้คุณพอใจหรือยัง?”

“ความจริงแล้วคุณบอกผมตรงๆก็ได้ ไม่เห็นจะต้องพูดจาให้มันวกวนน่าเวียนหัวแบบนี้!”

ได้ยินคําตอบโต้ของหลินหนาน หลิวหยิงหญิงก็ได้แต่นิ่งอึ้ง และพูดอะไรไม่ออกอีก!

ทําไมผู้ชายคนนี้ถึงได้รู้ทันฉันทุกครั้งแบบนี้?

นี่ฉันจะไม่สามารถทําให้เค้าต้องเดินตามเกมของตัวเองได้เลยสักครั้งสินะ?

“อย่าเพิ่งโมโหไปเลยน่า! เอาเป็นว่าผมจะบอกคุณทันทีที่เจอของดี แต่จะประมูลได้หรือไม่ได้ ก็อยู่ที่ฝีมือของคุณเองแล้วล่ะ!”

หลินหนานตอบกลับด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม หลังจากนั้น ก็เบนสายตากลับไปที่เวทีแทน หลิวหยิงหยิงเองก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยเช่นกัน

แต่เมื่อได้เห็นของประมูลที่ถูกนํามาตั้งไว้กลางเวทีนั้น เธอก็ถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันแน่!