ตอนที่ 739 เค้นถามเหตุผล
ทีมงานแสยะยิ้ม “ขอโทษด้วยจริงๆ ฉันเองก็ทำตามหน้าที่ บัตรเชิญถูกยกเลิกเป็นการตัดสินใจของทางฝ่ายจัดงาน คุณกดดันฉันก็ไม่มีประโยชน์ ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมถึงถูกยกเลิกพวกคุณไม่รู้เหตุผลเลยจริงๆ เหรอ”
คำพูดของทีมงานทำให้ตัวตัวโมโหแทบตาย คนพวกนี้เห็นอยู่ชัดๆ ว่าจงใจทำให้หลินเยียนดูแย่
“ถ้าถูกยกเลิกแล้วทำไมถึงไม่แจ้งล่วงหน้า จะต้องรอให้มาถึงงานก่อนถึงจะรู้” ตัวตัวปกป้องสิทธิเต็มที่
“ก็บอกไปแล้วว่าเป็นการตัดสินใจของทางฝ่ายจัดงาน ถ้าคุณต้องการเหตุผลก็ไปหาฝ่ายจัดงานสิ” ท่าทางของทีมงานเห็นได้ชัดว่าไร้ความเกรงกลัว ไม่ยอมให้เหตุผล
เวลานี้แขกที่อยู่ด้านข้างเริ่มสนใจเหตุการณ์ทางนี้ เริ่มพากันกระซิบกระซาบ
“บัตรเชิญของหลินเยียนถูกยกเลิกเหรอ แต่ก็ไม่แปลกนะ ฝ่ายจัดงานจะปล่อยให้เธอเข้างานได้ยังไง!”
“ฉันว่านะ หนังหน้าของหลินเยียนก็หนาพอตัว ขนาดถูกตัดสิทธิ์ไปแล้วก็ยังอุตส่าห์ไปหาบัตรเชิญจะมางานให้ได้!”
“ฮ่าๆ ถามหาเหตุผลจากฝ่ายจัดงาน เธอจะมีหน้าไปถามเหตุผลกับฝ่ายจัดงานได้อีกเหรอ”
…
เวลานี้หลินซูหย่าที่ยืนดูเหตุการณ์จนพอใจแล้วได้ค่อยๆ เดินเข้ามาช่วยคลี่คลายสถานการณ์ “พี่คะ พี่เลิกให้ผู้ช่วยกดดันทีมงานเถอะ เรื่องนี้ทีมงานเองก็ตัดสินใจไม่ได้หรอก”
“กดดันอะไร ฉันกดดันเขาเมื่อไรกัน ฉันก็แค่ขอเหตุผล บัตรเชิญใบนี้พวกเราได้มาจากช่องทางที่ถูกต้อง เหตุผลของการถูกยกเลิกคืออะไร ทำไมถึงไม่มีใครแจ้งพวกเรา”
คำพูดของตัวตัวไม่ผิด แต่คนอื่นๆ ต่างไม่สนใจเรื่องนี้ คิดแค่ว่าหลินเยียนกำลังสร้างความวุ่นวายอย่างไร้เหตุผล
ทีมงานคนนี้เห็นทุกคนต่างอยู่ฝั่งตัวเองก็ยิ่งมีความกล้ามากขึ้นไปอีก “เชิญพวกคุณออกไปด้วย อย่ามาเกะกะคนอื่นที่จะเข้ามาตรวจ ถ้าพวกคุณยังก่อกวนตรงนี้ต่อ ฉันจะเรียกรปภ.มาแล้วนะ!”
ตัวตัวยังอยากพูดต่อ แต่ถูกหลินเยียนลากไปข้างหลัง “ไม่ต้องเสียเวลาพูดด้วยหรอก”
ตัวตัวโมโหจนขอบตาเริ่มแดง “มีสิทธิ์อะไร! พี่เยียน พวกเขาจะรังแกกันมากเกินไปแล้วนะ!”
ทีมงานได้ยินดังนั้นก็เอามือเท้าสะเอวพลางพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “นี่ เป็นแค่ผู้ช่วยตัวเล็กๆ อย่ามาพูดจาเหลวไหลใส่ร้ายคนอื่นนะ อะไรที่เรียกว่ารังแกกันเกินไป ฉันรังแกอะไรเธอ ดาราของเธอเป็นคนยังไงเธอไม่รู้เลยเหรอ ยังจะมีหน้ามาที่นี่อีก! ยังจะตื๊อให้ฉันปล่อยเข้าไปในงานอีก!”
“ทำไมพวกเราจะมาไม่ได้ ไม่ใช่แค่ฉันจะถามเธอ ฉันยังจะไปถามฝ่ายจัดงานด้วย ต่อให้ถูกตัดสิทธิ์เข้าร่วมคัดเลือกแอมบาสเดอร์เพื่อการกุศลแล้ว แต่พวกเขามีสิทธิ์อะไรมายกเลิกบัตรเชิญที่ได้มาอย่างถูกต้องล่ะ…”
ทีมงานย่อมตอบไม่ได้ เพราะการที่ฝ่ายจัดงานทำแบบนี้ไม่ถูกต้องตามกระบวนการจริงๆ เพียงแต่ไม่มีใครนึกถึงว่าทางหลินเยียนจะกัดไม่ปล่อย
ด้วยความโมโหทีมงานจึงผลักตัวตัวออก “ถ้ายังโวยวายไม่เลิกฉันจะเรียกรปภ.จริงๆ แล้วนะ! รปภ. มีคนก่อความวุ่นวาย!”
ทีมงานผลักตัวตัวพลางเอาบัตรเชิญในมือปาใส่หน้าของตัวตัว “เอาบัตรเชิญที่ถูกยกเลิกของพวกเธอคืนไปแล้วรีบไสหัวออกไปซะ! ไม่รู้ว่าใช้เงินซื้อมาหรือเปล่า!”
หลินเยียนเห็นดังนั้นจึงยื่นมือไปบังบัตรเชิญที่กำลังลอยมาโดนหน้าตัวตัว
เพียงแต่ขอบที่แหลมคมของบัตรเชิญก็ยังคงบาดโดนแก้มของตัวตัวอยู่ดี วินาทีนั้นใบหน้าของตัวตัวก็มีรอยเลือดที่เห็นได้ชัด เลือดค่อยๆ ไหลซึมออกมา
“โอ๊ย…” ตัวตัวเจ็บจนร้องออกมา จากนั้นก็สังเกตเห็นว่าหลังมือของหลินเยียนก็ถูกบาดเหมือนกัน
หลินเยียนไม่สนใจบาดแผลบนหลังมือ จ้องใบหน้าที่ได้รับบาดเจ็บของตัวตัว แววตาของเธอเปลี่ยนไปทันที
ตอนที่ 740 ตอนนี้มอบให้เป็นหน้าที่ฉันเอง
หลินเยียนหยิบกระดาษทิชชู่ออกมาช่วยเช็ดคราบเลือดบนใบหน้าของตัวตัว หยิบพลาสเตอร์ยาที่พกติดตัวมาติดให้ตัวตัวด้วยความระมัดระวัง สุดท้ายยังยื่นมือไปดึงตัวตัวมาปกป้องไว้ข้างหลังตัวเอง
ตัวตัวยังอยากพูดต่อ หลินเยียนยกมือขึ้นเพื่อบอกให้เธอเงียบ จากนั้นจึงพูดด้วยสีหน้าที่อ่อนโยนผิดแปลกไปจากปกติ “เอาล่ะ ตัวตัวที่รัก ตอนนี้มอบให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”
วินาทีที่หลินเยียนเอ่ยปากตัวตัวก็หวั่นใจขึ้นมาทันที
ปกติหลินเยียนจะวางตัวไม่ทุกข์ไม่ร้อน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นหลินเยียนมีท่าทีจริงจัง ดูแล้ว…ดูแล้ว…พึ่งพาได้…
ราวกับว่าไม่ว่าเรื่องอะไร แค่มีเธอก็แก้ปัญหาได้…
เอาเกรดเอไปเลย!
ขณะพูดอยู่ รปภ.ทั้งหมดก็แห่มากัน
บรรดาแขกเหรื่อที่อยู่รอบตัวเวลานี้ต่างมองมาด้วยสายตาเหยียดหยาม
“คุณพระ นี่เธอยังจะกล้าดื้อด้านอีกเหรอ มารยาทแบบไหนกันเนี่ย!”
“ขายหน้าวงการบันเทิงของพวกเราจริงๆ!”
“ซูหย่า ทำไมเธอถึงมีพี่สาวแบบนี้ได้…”
ทีมงานเห็นหลินเยียนเดินเข้ามาก็ถอยหนึ่งก้าวตามสัญชาตญาณพลางพูดขึ้น “ทำอะไรน่ะ! เธอจะทำอะไร! ยังอยากทำร้ายคนด้วยเหรอ ยังคิดจะใช้กำลังด้วยเหรอ! บอกแล้วไงว่าบัตรเชิญของเธอมันถูกยกเลิกไปแล้ว! ฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรือไง”
หลินเยียนหลุบตาลงพลางยิ้ม
เดิมทีเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรงานการกุศลใหญ่นี่นัก
แต่ตอนนี้ พอไม่ให้เธอเข้าไป เธอก็ชักอยากจะเข้าไปให้ได้แล้วสิ
หลินซูหย่าเห็นดังนั้นก็เดินเข้าไปได้อย่างถูกเวลา พูดเกลี้ยกล่อมหลินเยียน “พี่คะ ใจเย็นหน่อย อย่าทำแบบนี้ ถ้าพี่ใช้กำลัง รปภ.ก็จะจับตัวพี่ออกไปจริงๆ อย่าเอาเรื่องทีมงานเลยนะ…”
หลินเยียนกวาดตามองหลินซูหย่าเล็กน้อย จากนั้นก็ยกมือขึ้น
เวลานี้ทุกคนเห็นแค่ปลายนิ้วของหลินเยียนถือบัตรเชิญสีทองอ่อนอยู่หนึ่งใบ
หลินเยียนยื่นบัตรเชิญไปข้างหน้าทีมงานคนนั้นพลางเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ใบนี้ก็ถูกยกเลิกด้วยหรือเปล่า”
ทีมงานเห็นหลินเยียนหยิบบัตรเชิญขึ้นมาอีกใบก็อดตกใจไม่ได้
หลังจากที่เห็นบัตรเชิญในมือของหลินเยียน ทีมงานก็ตกใจยิ่งกว่าเดิม
บัตรเชิญในมือของหลินเยียนเป็นสีทองอ่อน บัตรเชิญสีทองอ่อนเป็นบัตรเชิญวีไอพีไม่ใช่เหรอ
ทีมงานรับมาด้วยความสงสัย มองปกของบัตรเชิญอย่างละเอียด เป็นบัตรเชิญวีไอพีของงานเลี้ยงการกุศลใหญ่ไม่ผิดแน่
ทันใดนั้นทีมงานก็มีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที “หลินเยียน เธอคงไม่ได้ไม่รู้นะว่าบัตรเชิญของงานนี้จัดทำตามชื่อจริง! ต่อให้เธอใช้เงินซื้อบัตรเชิญของคนอื่นมา เธอก็เข้าไม่ได้อยู่ดี!”
หลินเยียนแสยะยิ้ม “มีคนขายบัตรเชิญวีไอพีกันด้วยเหรอ”
ความหมายแฝงในคำพูดก็คือ คำพูดของทีมงานช่างดูเหมือนคนไร้สมองเสียจริง
ด้วยสถานะของแขกวีไอพีพวกนั้น ใครจะทำเรื่องอย่างขายบัตรวีไอพีได้
พอทีมงานได้ฟังสีหน้าก็เริ่มแย่ลง เธอยังไม่ได้เปิดดูก็ตัดสินแล้วว่าหลินเยียนซื้อมา เพราะหลินเยียนไม่มีทางมีบัตรวีไอพีได้
พอได้ฟังทีมงานถึงเปิดบัตรเชิญดู เวลานี้ได้เห็นอย่างชัดเจนแล้ว ในบัตรเชิญมีชื่อของหลินเยียนอยู่จริงๆ ไม่มีทางผิด
อีกอย่าง ที่น่าตกใจที่สุดก็คือ ตำแหน่งที่นั่งของบัตรเชิญใบนี้คือ ลำดับที่แปดแถวที่หนึ่ง…
คนที่ได้รับบัตรเชิญวีไอพีล้วนเป็นคนใหญ่คนโต และคนที่สามารถนั่งแถวแรกได้ก็ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตในหมู่คนใหญ่คนโตอีกที!
อย่าว่าแต่ทีมงานคนนี้กับบรรดาแขกที่อยู่รอบๆ แม้แต่ตัวตัวที่อยู่ข้างหลังหลินเยียนก็ยังตกใจ
โห! นี่มันเรื่องอะไรกัน
ในขณะที่หลินเยียนกำลังจะถูกไล่ออกไปแล้ว ปรากฏว่าเธอกลับหยิบบัตรเชิญอีกใบออกมา แถมยังเป็นบัตรเชิญวีไอพีแถวแรกเสียด้วย
