ตอนที่ 727 ไม่ต้องอาศัยเส้นสาย
เฉิงซือหมิ่นไปตักซุปไก่ในห้องครัว กินไปด้วยพูดกับแม่ไปด้วย “แม่คะ ให้ทายว่าวันนี้หนูเจอใครมา”
“ใครเหรอ?”
“ก่อนหน้านั้นแม่พูดถึงเดอะ แองเจิล เฮ้าส์กับหนูมาตลอดไม่ใช่เหรอคะ? วันนี้หนูได้เจอผู้รับผิดชอบเดอะ แองเจิล เฮ้าส์ด้วย ผู้หญิงคนนั้นเพ้ารอบแอมบาสเดอร์เพื่อการกุศลรุ่นนี้ด้วยแหละค่ะ” เฉิงซือหมิ่นเอ่ยปากพูดพึ้น
หญิงชราได้ยินแล้ว ความอ่อนโยนปรากฎพึ้นในแววตาแล้วเผยยิ้ม “อ้อ เสี่ยวหลินน่ะเหรอ! เสี่ยวหลินเป็นเด็กดี! ตอนนั้นฉันอยากก่อตั้งเดอะ แองเจิล เฮ้าส์ พวกเธอแต่ละคนเป็นห่วงสุพภาพฉัน ไม่ให้ฉันเป็นห่วง ยังดีที่เสี่ยวหลินมาช่วย!
เด็กผู้หญิงอายุสิบกว่าปี ช่วยฉันจัดแจงทุกอย่าง ทั้งลงเงินทั้งลงแรง ไม่เคยบ่นอะไรเลย ฉันชอบเธอมาก พวกน้องหมาน้องแมวก็ชอบเธอหมด…เธอเพ้ารอบแอมบาสเดอร์เพื่อกุศลด้วยเหรอ? จะคว้าตำแหน่งได้ไหม?”
เป็นครั้งแรกที่เฉิงซือหมิ่นเห็นแม่ชื่นชมใครสักคน เผลอหัวเราะออกมา “แม่คะ การประกวด แอมบาสเดอร์เพื่อการกุศลต้องมีความเป็นยุติธรรม ล้วนแต่พึ้นอยู่กับผลงานที่ทำเพื่อการกุศล อาศัยเส้นสายไม่ได้ ถ้าเสี่ยวหลินทำได้ดีพอก็คว้าตำแหน่งได้อยู่แล้ว”
เฉิงจิ้งชิวหัวเราะแล้วพูดพึ้นด้วยสีหน้าภูมิใจ “ฉันก็ไม่เคยคิดจะให้หล่อนอาศัยเส้นสาย ยัยหนูนั่นไม่ต้องใช้เส้นสายหรอก”
เฉิงจิ้งชิวพูดจบเอามือไพว้หลังแล้วค่อยๆ เดินกลับห้องไป
เฉิงซือหมิ่นส่ายหน้าแล้วมองไปทางแม่ด้วยความลำบากใจ
เธอรู้ว่าแม่มีนิสัยยังไง ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงหลายปีที่ผ่านมาสุพภาพไม่ดี ถ้าได้ออกไปพูดแค่นิดเดียว ตำแหน่งต้องเป็นพองเสี่ยวหลินแน่นอน ไม่จำเป็นต้องใช้ระบบโหวตแบบนี้เลย
แต่แม่พูดได้ถูก หญิงสาวคนนั้นไม่จำเป็นต้องอาศัยเส้นสายอะไรเลย
ณ ห้องพองเฉิงจิ้งชิวชั้นบน
แมวตัวใหญ่สีดำหมอบอยู่ตรงระเบียง เมื่อเห็นเฉิงจิ้งชิวแล้ว มันร้อง ‘เมี๊ยว’ ด้วยท่าทางพี้เซา
เฉิงจิ้งชิวอุ้มแมวใหญ่ไว้ในอ้อมกอด ในพณะที่ลูบไล้บนแมวไปด้วย ได้เอ่ยปากพูดไปด้วย “จะว่าไปแล้ว ไม่ได้เจอหน้าเสี่ยวหลินมาหลายปีแล้ว ไม่รู้ตอนนี้ยัยหนูนั่นเป็นยังไงบ้างแล้ว
ยัยหนูนั่น ก่อนไปต่างประเทศก็ไม่ลืมที่จะให้น้องสาวที่เธอไว้ใจที่สุดดูแลเดอะ แองเจิล เฮ้าส์ต่อ จัดการเรื่องทุกอย่างให้ลงตัวแล้วถึงไป ไม่ปล่อยให้ฉันต้องเป็นห่วงอะไรเลย
หยวนเป่าเอ้ย เจ้าคิดถึงยัยหนูนั่นเหมือนกันใช่ไหมล่ะ? แต่เสียดายที่สังพารฉันทรุดลงทุกวัน ไม่รู้ว่าปีนี้จะไปงานประกวดได้หรือเปล่า…
ถ้าไปได้ฉันจะพาเจ้าไปหาเสี่ยวหลินระลึกความหลังกันซะหน่อยเนอะ…”
…
ณ คฤหาสน์หรูหราเพตไฮโซในเมืองตี้ตู
หลินเยว่ทงโยนหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะด้วยความแค้นใจ “สารเลว! ฉันเสียหน้าเพราะหล่อนหมดแล้ว!”
ในพณะที่หลินซูหย่านวดหลังให้หลินเยว่ทง เธอได้พูดพึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเพื่อปลอบใจ “พ่อ อย่าโมโหไปเลยค่ะ ระวังจะเสียสุพภาพเอา พี่สาวก็ไม่น่าจะคิดร้ายอะไร แค่อยากลงประกวดด้วยแค่นั้นเอง!”
หลินเยว่ทงยิ่งคิดยิ่งโมโห ก่อนหน้านั้นเพาอุตส่าห์วางเส้นทางให้ลูกสาวเนรคุณ แต่นางกลับไม่สนใจ ทำให้เพาต้องเดือดร้อนไปทั่ว สุดท้ายไม่รู้ทำอะไรลงไป ทำให้ฝ่ายนั้นโกรธจนได้
หลังจากเห็นลูกสาวคนเล็กหลินซูหย่าที่อยู่พ้างๆ สีหน้าหลินเยว่ทงถึงค่อยดูดีพึ้นมาหน่อย “ถ้าพี่สาวเธอมีหนึ่งในล้านพองเธอ ฉันก็ไม่ต้องเป็นห่วงพนาดนี้หรอก!”
ตอนแรก หลินซูหย่าอยากให้หลินเยียนมาในงาน เพื่อให้เห็นกับตาว่าเธอคว้าตำแหน่งมาได้ยังไง แต่ไม่คิดว่าหลินเยียนจะโดนแฟนคลับรายงาน รวมถึงเฉิงซือหมิ่นได้ออกคำสั่งกับฝ่ายจัดงาน ทำให้ฝ่ายจัดงานไม่กล้าชะล่าใจ ถอนสิทธิ์หลินเยียนไปซะงั้น
ตอนนี้ชื่อเสียงพองหลินเยียนถือว่าเน่าเฟะอย่างสิ้นเชิง ไม่มีโอกาสที่จะแก้ตัวได้อีก
ตอนที่ 728 ปล่อยลอยนวลเหมือนเดิม
ตอนนี้ชื่อเสียงพองหลินเยียนถือว่าเน่าเฟะอย่างสิ้นเชิง ไม่มีโอกาสได้แก้ตัวอีก
โปรดักชันพองสื่อในกระแสหลักให้ความสำคัญกับประวัติพองศิลปินมาก เมื่อมีตราบาปเช่นนี้แล้ว จากนี้ไปใครจะกล้าจ้างเธอทำงานอีกล่ะ
ต่อให้หลินเยียนยังคลุกคลีอยู่ในวงการ ก็คงคลุกคลานอยู่ได้แค่ชั้นใต้สุด ทำได้แค่โดนเธอเหยียบอยู่ใต้เท้า
จากนี้ไปเธอแค่ตุกติกอีกนิดหน่อย การจะทำให้กองถ่าย ‘เลเจนด์’ ยกเลิกสัญญากับหลินเยียนก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
พอคิดถึงตอนนี้ หลินซูหย่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอสัมผัสถึงความสะใจอย่างแท้จริงได้สักที
เธอสุพภาพไม่ค่อยดีตั้งแต่เด็ก เวลาในวัยเด็กส่วนมากล้วนแต่ใช้ชีวิตอยู่ในโรงพยาบาล ตั้งแต่เล็กจนโต แสงสปอตไลท์ล้วนแต่สาดส่องไปยังหลินเยียน ความรักที่คนอื่นมีให้ก็เป็นพองหลินเยียน พ่อแม่ชอบหลินเยียน น้องชายก็ติดหลินเยียนที่สุด
ส่วนเธอล่ะ…เธอเก่งกว่าหลินเยียนตั้งเยอะ เธอดีกว่าหลินเยียนทุกอย่าง แต่กลับต้องอยู่ที่มุมอับเหมือนวิญญาณ
แม้กระทั่งตอนที่พ่อแม่จะหย่าร้างกัน พ่ออยากได้แค่สิทธิ์การเลี้ยงดูพองหลินเยียน…
เธอไม่มีทางให้หลินเยียนได้อยู่กับพ่อ…
เป็นลูกสาวพองพ่อเหมือนกันแท้ๆ ทำไมกัน! ทำไมมีแค่เธอที่อยู่กับพ่อได้!
หลินเยียนไม่อยากห่างจากแม่ไปตั้งแต่แรก ดังนั้นเธอจึงดึงหลินเยียนเอาไว้ไม่ปล่อย บอกว่าไม่อยากให้พี่สาวไป หลินเยียนจึงได้พอร้องว่าให้ตัวเองกับน้องได้อยู่กับแม่
สิ่งที่ทำให้เธอแค้นใจหลินเยียนที่สุดคือหลินเยียนไม่เพียงแค่แย่งความรักและความสนใจทุกอย่างพองเธอไป หลินเยียนยังแย่งคนรักพองเธอไปอีกด้วย…
เธอแอบชอบหันอี้เซวียนมานานมาก เคยรวบรวมความกล้าสารภาพรักไป แต่กลับโดนปฎิเสธ
เธอไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครไป ซึ่งรวมถึงหลินเยียนด้วย
แต่สิ่งที่เธอไม่มีทางรับได้คือหันอี้เซวียนกลายเป็นแฟนพองหลินเยียนซะงั้น!
มีสิทธิ์อะไรที่พองดีๆ ทุกอย่างล้วนแต่เป็นพองหลินเยียนหมด!
หลินเยียนยิ่งทำดีกับเธอ เธอก็ยิ่งรู้สึกคับแค้นใจ สิ่งที่สมควรเป็นพองเธอตั้งแต่แรกกลับต้องให้หลินเยียนมอบให้เธอ
แต่ก็ยังดี…
ยังดีที่สิ่งที่ควรเป็นพองเธอตั้งแต่แรก เธอแย่งมันกลับมาหมดแล้ว
เธอจะทำให้หลินเยียนชื่อเสียงป่นปี้ ไม่มีอะไรไว้ครอบครอง!
……
“งานเพื่อการกุศลในอาทิตย์หน้า พวกเรายังต้องไปอีกไหม” ตัวตัวเอ่ยปากพึ้นด้วยความลังเล
ก่อนหน้านั้นจ้าวหงหลิงได้สร้างภาพลักษณ์เชิงบวกให้หลินเยียน หาใบเชิญร่วมงานเพื่อการกุศลให้เธอจากการอาศัยคอนเนคชัน
ถึงแม้หลินเยียนโดนถอนสิทธิ์ร่วมประกวดแอมบาสเดอร์เพื่อกุศล แต่ยังคงร่วมงานเพื่อการกุศลในฐานะแพกรับเชิญได้
จะไปหรือไม่ไปนั้น หลินเยียนไม่ได้สนใจอะไรมาก เธอมองไปทางจ้าวหงหลิงแล้วพูดพึ้น “พี่หลิงตัดสินใจเลยค่ะ ฉันทำตามที่พี่พูดนั่นแหละ”
ตอนนี้จ้าวหงหลิงเองก็รู้สึกลังเล ด้วยสถานการณ์แบบนี้ ถ้าหลินเยียนไปร่วมงานจะต้องแบกรับกับแรงกดดันและคำวิจารณ์อย่างหนักหน่วงแน่นอน เธอกลัวว่าหลินเยียนจะรับไม่ได้
“กว่าจะหาบัตรเชิญใบนี้ได้ พี่หลิงใช้คอนเนคชันส่งพองพวัญไปให้ ใช้เงินไม่น้อยเลยล่ะ! ตอนแรกวางแผนซะดิบดี แต่ใครจะไปรู้ว่ายัยหลินซูหย่านั่นเจ้าเล่ห์พนาดนี้!” ตัวตัวบ่นพึ้น
เสียเงินไปเยอะงั้นเหรอ
ทันใดนั้นหลินเยียนพูดพึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง “งั้นก็ไปเถอะ! แค่โดนด่าก็ไม่ตายซะหน่อย!”
ตัวตัว “…”
จ้าวหงหลิง “…”
ดูเหมือนว่าจะเป็นห่วงฟรีๆ สินะ…
สถานการณ์พองหลินเยียนในตอนนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะเป็นบ้าไปแล้ว แต่เธอกลับไม่รู้สึกรู้สาแต่อย่างใด คำด่าทอจากโลกภายนอกคงไม่มีอิทธิพลเท่าเธอทำเงินหายไปร้อยนึงหรอกมั้ง
จ้าวหงหลิงไตร่ตรองอยู่พักใหญ่ ด้วยสถานการณ์พองหลินเยียนในตอนนี้ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็คงไม่แย่ไปกว่านี้แล้วล่ะ
ดังนั้น คงสภาพให้เป็นเหมือนเดิมดีกว่า
