ตอนที่ 2925 หวังว่าคู่รักบนโลกใบนี้จะสมดังปรารถนา
นกน้อยหลายตัวที่แอบคิดจะบินไปรายงานข่าวตกใจจนรีบหุบปีกไม่กระดิกตัวอีกเลย
เล่อเล่อพยักหน้าอย่างพึงพอใจแล้วตะโกนเรียกเสวี่ยเอ๋อร์ให้เดินขึ้นเขาต่อ เสวี่ยเอ๋อร์หันหน้าเข้าหาภูเขาลูกใหญ่เงียบ ๆพลันก็แยกเขี้ยวออกมาเผยสีหน้าดุร้ายกับสายตาที่ดุดันยิ่งกว่า
บรรดาสัตว์เล็กในที่มืดทั้งหลายตกใจจนตัวสั่นอย่างน่าสงสาร พวกมันไม่ได้เจอสัตว์ดุร้ายมาตั้งกี่ปีแล้ว สัตว์ที่น่ากลัวที่สุดก็แค่งู สัตว์ดุร้ายที่มีความเป็นผู้นำติดตัวมาแต่เกิดอย่างเสวี่ยเอ๋อร์นั้นไม่ต้องรอให้มันอ้าปากพวกเขาก็ตกใจจนแข้งขาอ่อนเปลี้ยไปหมดแล้ว
โอ๊ย…กลับไปนอนดีกว่า!
เรื่องของคู่รัก พวกมันจะกังวลไปทำไมกัน!
ภูเขาลูกใหญ่ตกอยู่ในความเงียบอย่างสิ้นเชิงโดยไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงกบกับจักจั่นร้องด้วยซ้ำ เล่อเล่อตบตัวเสวี่ยเอ๋อร์เป็นการชมหลายทีก่อนที่ทั้งสองจะเดินขึ้นเขาต่อไป
ไม่นานพวกเธอก็มาถึงยอดเขา เล่อเล่อดีใจยกใหญ่เมื่อเจอวัด
พี่เสี่ยวเป่าต้องอยู่ในวัดนี้แน่ ๆ ปกติเขาชอบอาศัยตามวัดที่สุดเลยเพราะที่นั่นมีบะหมี่เจ
เล่อเล่อล้มเลิกความคิดที่จะย่างเนื้อทานแล้วพาเสวี่ยเอ๋อร์ปีนข้ามกำแพงเข้าไปภายในวัด เหล่าพระภิกษุสงฆ์เข้านอนกันหมดแล้ว แต่มีอีกหลายห้องกำลังเปิดไฟสว่างคาดว่ากำลังสวดมนต์รอบดึกอยู่ เล่อเล่อไหว้ไปหลายที “เจ้าแม่กวนอิมได้โปรดอย่ากล่าวโทษลูกเลย!”
เสวี่ยเอ๋อร์เองก็ยกขาหน้าขึ้นมาประกบกัน เล่อเล่อหัวเราะลูบตัวมันอีกหลายทีก็พูดเสียงเบาว่า “ไป…เราไปหาของกินกัน เสวี่ยเอ๋อร์นำทางเลย”
เพราะมีจมูกที่ไหวยิ่งกว่าสุนัขของเสวี่ยเอ๋อร์เลยทำให้หาครัวเจอได้อย่างง่ายดายซึ่งน่าจะมีอาหารเหลืออยู่ประมาณหนึ่ง
ภายในห้องหนึ่งที่เปิดไฟสว่างไสวมีพระสงฆ์อาวุโสหน้าตาใจดีรูปหนึ่งกำลังเคาะไม้อยู่ ตรงพื้นเบื้องหน้าเขามีพระสงฆ์วัยกลางคนอีกสองรูปกำลังเคาะไม้ขณะที่ปากก็ท่องบทสวดไปด้วย
“หลวงพ่อ!” พระสงฆ์สองรูปเบิกตาโพลงแล้วมองไปที่ลานวัดแวบหนึ่ง
พระสงฆ์อาวุโสรูปนี้ก็คือเจ้าอาวาสวัดแห่งนี้นั่นเอง เขาอมยิ้มน้อย ๆ “มีวาสนาถึงได้มาพบกัน ไม่ต้องสนใจ!”
สาวน้อยที่มาก็เหมือนยมเสี่ยวเป่าที่มีความสามารถพิเศษในตัว อีกทั้งสัตว์เลี้ยงที่มาพร้อมกับเธอก็เป็นสัตว์วิเศษที่ไม่ธรรมดาเช่นกัน ต่อให้เขาคิดจะทำอะไรก็ไม่มีความสามารถนั้นหรอก!
รอดูเรื่องสนุก ๆดีกว่า!
…บนเขากำลังน่าเบื่อ มาได้เวลาพอดีเลย!
ตู้เย็นในครัวมีเกี๊ยวเจอยู่จำนวนไม่น้อย เล่อเล่อต้มไปกะละมังใหญ่แล้วแบ่งทานกับเสวี่ยเอ๋อร์จนในที่สุดก็เติมเต็มท้องจนอิ่ม
“ไป ไปหาพี่เสี่ยวเป่ากัน หึ…ดูสิว่าเขาจะหนีไปไหนได้!” เล่อเล่อกำมือแน่นด้วยแววตาหมายมั่น
เธอรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของเสี่ยวเป่าแล้ว คืนนี้…เธอจะรวบหัวรวบหางเจ้าหมอนี่ให้ได้แล้วหุงข้าวสวยให้เป็นข้าวสุก
เสวี่ยเอ๋อร์คำรามเสียงเบาอยู่หลายทีก็นำทางอยู่ข้างหน้าอย่างขยันขันแข็ง หลังผ่านเส้นทางอันคดเคี้ยวก็พาเล่อเล่อมาถึงหน้าห้องห้องหนึ่งหลังวัด ภายในห้องไม่มีแสงไฟและหน้าต่างก็ถูกห้อมล้อมด้วยเส้นโลหะจนไม่อาจเปิดออกได้
เล่อเล่อล้วงเอาลวดเส้นหนึ่งจากกระเป๋าออกมาอย่างไม่รีบร้อน พอดัดเป็นเส้นตรงก็สอดเข้าไปในช่องกุญแจ หมุนอยู่ไม่กี่ทีเธอก็เปิดประตูได้สำเร็จ เธอพยักพเยิดคางให้เสวี่ยเอ๋อร์หลายทีก่อนที่ทั้งคู่จะแอบย่องเข้าห้องเงียบ ๆ
ภายในห้องของเจ้าอาวาส ทั้งเจ้าอาวาสและพระสงฆ์สองรูปกำลังจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างออกรส ภาพบนนั้นย่อมเป็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องเสี่ยวเป่าอยู่แล้ว
“จะไม่สนใจจริงเหรอ? เกรงว่าโยมเสี่ยวเป่าจะไม่ปลอดภัยเอานะ!” พระสงฆ์รูปหนึ่งซึ่งก็คือพระอาจารย์ไป่เว่ย จ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ไม่ละสายตาและใบหน้าที่มองไม่เห็นความห่วงใยเลยสักนิด
“อมิตาพุทธ…ตอนนี้ประเทศเรามีผู้ชายผู้หญิงโสดมากเกินไป หวังว่าคู่รักทุกคนจะสมปรารถนา สาธุ” เจ้าอาวาสทำหน้าขมขื่นทว่าสายตากลับจดจ้องหน้าจอนิ่ง
ต้องตามยุคสมัยให้ทันจริง ๆด้วย เทคโนโลยีก้าวหน้าเกินไป ไม่ขาดทุนที่ติดตั้งกล้องวงจรปิดนี้เลย!
……………………..
ตอนที่ 2926 ฝันเสมือนจริง
เล่อเล่อปิดประตูอย่างเบามือ แม้ภายในห้องจะไม่มีแสงไฟแต่ก็พอเห็นเสี่ยวเป่าที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียงได้ลาง ๆ เล่อเล่อหัวเราะอย่างไร้เสียงพลางถูมือไปมาแล้วย่องขึ้นเตียงให้เงียบที่สุด
เสวี่ยเอ๋อร์ฟุบอยู่ตรงพื้นสะบัดหางยาวไปมา รอดูเรื่องสนุก ๆนี้อย่างสบายใจเฉิบ
เสี่ยวเป่านอนหลับสนิทขณะที่เขาฝันถึงน้องเล่อเล่ออีกครั้ง คราวนี้อยู่บนทุ่งหญ้ากว้างโดยพวกเขาขี่ม้าตัวเดียวกันอยู่
“พี่เสี่ยวเป่า ฉันจะแต่งงานกับพี่!”
“ไม่ได้…เราเป็นพี่น้องกัน แต่งงานกันไม่ได้” เสี่ยวเป่าปฏิเสธทันควันแต่น้ำเสียงกลับดูลังเลอยู่ประมาณหนึ่ง เขาในห้วงความฝันไม่ได้ใจเย็นมีสติเท่าโลกแห่งความเป็นจริง
“พี่เสี่ยวเป่าไม่ชอบฉันเหรอ?” เล่อเล่อหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา ลมหายใจรดตรงผิวหน้าเขาให้ความรู้สึกเสียวซ่าน…ทำให้สมองเขาเริ่มตื้อขึ้นเรื่อย ๆ
“ชอบ…” เสี่ยวเป่าตอบเสียงพึมพำ
“ชอบฉันแล้วทำไมไม่แต่งงานกับฉัน เราไม่ได้เกิดจากท้องพ่อท้องแม่เดียวกันสักหน่อยย่อมแต่งงานกันได้ ไม่ว่าอย่างไรฉันก็จะแต่งงานกับพี่…”
จู่ ๆเล่อเล่อก็โถมตัวเข้าคร่อมอยู่เหนือตัวเขาบนหลังม้า ริมฝีปากแดงห่อยื่นออกมาแล้วประทับจูบลง เสี่ยวเป่าหนีไม่ได้อีกทั้งในห้วงความฝันเขาก็ไม่อยากหนีนัก ในฝันก่อน ๆก็เคยจูบกันมาแล้ว รสชาติอร่อยกว่าขนมหวานฝีมือพระอาจารย์ไป่เว่ยเสียอีก ช่างเป็นรสชาติที่สรรหาคำมาอธิบายไม่ถูกเลย
“อุ๊บ…เล่อเล่อ…” เสี่ยวเป่าละเมอเรียกชื่อออกมา
เล่อเล่อแค่นเสียงเบา ๆทีหนึ่งอย่างได้ใจ ในฝันยังคิดถึงเธอแล้วยังจะปากแข็งอยู่ได้!
เธอกลอกลูกตาอย่างไวก่อนจะแสยะยิ้มร้ายกาจขึ้นคร่อมเสี่ยวเป่าแล้วทำปากจู๋โน้มลงไป
ในฝันเสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อกำลังจูบอย่างดูดดื่มร้อนแรง มีเพียงในฝันที่เขากล้าทำในสิ่งที่เขาไม่กล้าทำในชีวิตจริง แต่…ทำไมวันนี้ฝันถึงได้สมจริงขนาดนี้นะ ปากของน้องเล่อเล่อเหมือนจะมีรสชาติที่หวานยิ่งกว่าเดิมอีกแหนะ!
เขาไม่มีเวลาเหลือเฟือให้ทันคิดละเอียดดีด้วยซ้ำสองมือก็โอบเล่อเล่อบนร่างตามสัญชาตญาณ จากฝ่ายที่ถูกรุกรานกลายเป็นฝ่ายชักนำจังหวะแทนพลิกตัวเล่อเล่อไว้ใต้ร่างแล้วสานจูบร้อนแรงต่อไป อุณหภูมิภายในห้องพุ่งทะลุจนเสวี่ยเอ๋อร์ต้อนยกเท้ามาปิดตาเอาไว้
ในห้องของเจ้าอาวาสมีพระสงฆ์สามรูปปากก็อุทานไม่หยุด “อมิตาพุทธ อย่างมองให้เสียมารยาท อมิตาพุทธ หวังว่าคู่รักบนโลกนี้จะสมปรารถนากันทุกคู่…”
“หลวงพ่อ จะไม่ไปเกลี้ยกล่อมหน่อยเหรอ?”
“อมิตาพุทธ เราละทางโลกตั้งนานแล้ว ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งเรื่องรัก ๆใคร่ ๆทางโลกแล้วละ!” เจ้าอาวาสสวดชื่อพระนามพระอมิตาภะพุทธเจ้า ทว่าดวงตากลับเหล่มองไปทางหน้าจอเป็นระยะ ๆจนใบหน้าแดงเถือก
โยมหญิงคนนี้ใจกล้าอาจหาญเสียจริง!
หวังว่าโยมเสี่ยวเป่าจะรับมือไหวนะ อมิตาพุทธ!
ฝันอันงดงามดำเนินต่อไป คนหนึ่งคิดว่าอยู่ในห้วงความฝัน ส่วนอีกคนหนึ่งกลับหวังเพียงจะจับกินเสียให้หมดตัว เรื่องที่ต่างฝ่ายต่างยิมยอมพร้อมใจกันทำให้ไฟราคะลุกโชนอย่างรวดเร็วจนใกล้จะเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่แล้ว
พลันเสี่ยวเป่าก็สะดุ้งตื่นจากฝัน เขากะพริบตาปริบเอามือยัดปากกัดแรง ๆทีหนึ่ง ความเจ็บที่พุ่งแล่นขึ้นมาให้สูดปากด้วยความเจ็บ แต่ยังเทียบไม่ได้กับอาการตกใจเมื่อเห็นว่าบนเตียงมีเล่อเล่อโผล่มาอีกคน
“เธอ…เธอมาอยู่บนเตียงฉันได้ยังไง?”
เสี่ยวเป่าตกใจจนกลิ้งตกลงจากเตียงสู่พื้น ความเย็นจากพื้นเตือนสติเขาว่าตอนนี้กำลังตัวเปลือยเปล่าอยู่ เขารีบดึงผ้าปูที่นอนออกมาคลุมตัวถึงได้ตั้งสติให้กลับไปใจเย็นเหมือนเดิมได้
ถูกน้องเล่อเล่อปีนขึ้นเตียงอีกแล้ว เมื่อกี้สุ่มเสี่ยงเหลือเกิน เหลือแค่ขั้นตอนสุดท้าย…ก็จะตกสู่เหวลึกแล้ว!
เสี่ยวเป่าแอบยิ้มร่าในใจ โชคดีที่เขาเบรกไว้ได้ทันท่วงทีถึงไม่ก่อให้เกิดความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ ไม่อย่างนั้นเขาจะอธิบายกับคุณอาเหยียนอย่างไร?
“เธอรีบใส่เสื้อเร็ว!” เสี่ยวเป่าหันหน้าหนีไม่กล้ามองเล่อเล่อที่อยู่ในสภาพไร้อาภรณ์เช่นกันพร้อมใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำ
อีกฟากหนึ่งพระสงฆ์สามรูปหลับตาแน่นพลางท่องบทสวดไม่หยุด ทั้งนี้คอมพิวเตอร์ก็ได้ถูกปิดเครื่องไปแล้ว
………………
Related
