Astral Pet Store ร้านขายอสูรดวงดาว - ตอนที่ 492

ตอนที่ 492 การกลับมาของราชา

 

คำพูดของซูผิงดึงผู้อาวุโสหยานกลับสู่ความเป็นจริง เขาหันไปมองที่ห้องส่วนตัว ราชาแดนเหนือยืนอยู่ที่นั่นพยักหน้าให้เขา

 

ราชาแดนเหนืออนุญาต พวกเขาจะไม่ให้ซูผิงรับผิดชอบงั้นเหรอ?

 

แม้จะประหลาดใจ แต่ผู้อาวุโสหยานก็เข้าใกล้ซูผิง ผู้อาวุโสหยานเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายขณะที่เขาจ้องมองชายหนุ่มที่ทำให้ทุกคนตกตะลึง ตอนแรกเขาคิดว่าซูผิงเป็นแค่เด็กซุกซน แต่ ณ จุดนี้ซูผิงได้พิสูจน์ตัวเองแล้วเขาคือผู้ท้าทายโชคชะตา!

 

เป็นเวลานานมากแล้วที่พวกเขาไม่มีผู้ท้าทายโชคชะตา

 

แม้แต่นักรบอสูรที่มีชื่อเสียงอย่างปรมาจารย์ดาบก็ไม่ได้รับเกียรตินั้น

 

เป็นเวลาหลายร้อยปีแล้วตอนที่โลกต้อนรับผู้ท้าทายโชคชะตาคนสุดท้าย!

 

ในตอนนั้นผู้ท้าทายโชคชะตาเป็นนักรบอสูรที่มีชื่อเสียงที่สุดในด้านการต่อสู้ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ไปถึงระดับตำนาน อย่างไรก็ตามเขาเสียชีวิตอย่างน่าเสียดายตอนทำหน้าที่ที่ถ้ำลึก นั่นเป็นวันที่น่าเศร้าสำหรับมนุษยชาติ

 

“ผมกำลังประกาศผู้ชนะของลีกสูงสุดประจำปีนี้ นั่นคือคุณซู ผู้ท้าทายโชคชะตา!”

 

ผู้อาวุโสหยานเคารพมากเมื่อเขาพูดถึงซูผิง เขามองไปรอบ ๆ ขณะที่เขาประกาศผล นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ดูเหมือนจะไม่พอใจกับผลลัพธ์นี้มากนัก แต่ก็ไม่มีใครต่อต้าน

 

ไม่มีใครกล้าเผชิญหน้ากับผู้ท้าทายโชคชะตา

 

ไม่มีใครขัดข้อง ผู้อาวุโสหยานกล่าวกับซูผิงว่า“ ผู้ท้าทายโชคชะตาซู ผมขอโทษก่อนหน้านี้ด้วย โปรดยกโทษให้ผม! “ คุณคือแชมป์ องค์การการค้าเสรีจะมอบรางวัลแก่คุณ ราชาอสูรร้าย และหนังสือทักษะในตำนาน ซึ่งอีกสองสามวันจะมาถึง โปรดเข้าใจว่าเรามักจะไม่ประกาศแชมป์ในวันแรก ดังนั้น…” ผู้อาวุโสหยานมองไปที่ซูผิงอย่างใจจดใจจ่อ วิธีที่เขาพูดกับซูผิงแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

 

ผู้ท้าท้ายโชคชะตามักจะมีความชัดเจนมากกว่านักรบอสูรกิตติมศักดิ์คนอื่นๆเสมอ พวกเขาเป็นรองแค่นักรบอสูรในตำนานเท่านั้น!

 

แม้แต่นักรบอสูรในตำนานบางคนก็ปฏิบัติต่อผู้ท้าทายโชคชะตาด้วยความเคารพ ท้ายที่สุดเมื่อผู้ท้าทายโชคชะตากลายเป็นนักรบอสูรในตำนาน พวกเขาจะน่าเกรงขามที่สุด

 

“ ไม่เป็นไร” ซูผิงตอบ สำหรับเขาเขาไม่ได้สนใจราชาอสูรร้าย และอสูรร้ายขนาดนั้น

 

“แค่หินก็พอ คุณสามารถส่งของอีกสองชิ้นไปที่บ้านของผมได้ ผมไม่มีเวลากลับมาที่นี่อีก” ผู้อาวุโสหยานดีใจที่ซูผิงไม่มีปัญหากับเรื่องนั้น ทันใดนั้นผู้อาวุโสหยานก็ตระหนักได้ว่าผู้ท้าทายโชคชะตาซู ผู้ไร้หัวใจนี้ไม่ใช่คนที่จะโต้ตอบเหมือนที่พวกเขากำลังสนทนากันตามปกติ “

 

“ได้ แน่นอน เราจะมอบหินพรสวรรค์ให้คุณทันที กรุณานั่งรอสักครู่” ผู้อาวุโสหยานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

ซูผิงพยักหน้า เขาจำได้ว่าราชาแดนเหนือบอกให้ไปหา เขาต้องยอมรับความจริงที่ว่าราชาแดนเหนือเป็นนักรบอสูรในตำนาน ซูผิงเก็บสุนัขมังกรดำ และมังกรเพลิงนรก จากนั้นเขาก็บินไป

 

เหล่านักรบอสูรกิตติมศักดิ์ต่างจ้องมองขณะที่ซูผิงไปที่ห้องส่วนตัวของราชาแดนเหนือ

 

ภายในห้องส่วนตัว

 

โห่!

 

ราชาแดนเหนือส่ายหัวและถอนหายใจเมื่อซูผิงเข้ามา เมื่อซูผิงเข้ามาแล้วราชาแดนเหนือก็สร้างม่านพลังเพื่อไม่ให้ใครเห็นหรือได้ยินพวกเขา

 

“ผู้ท้าทายโชคชะตาซู คุณรู้ไหมว่าทำไมปีนี้ของรางวัลถึงแตกต่างออกไป” ราชาแดนเหนือถอนหายใจอีกครั้ง ซูผิงเลิกคิ้ว จากการสนทนาก่อนหน้านี้ และการปรากฏตัวของนักรบอสูรในตำนานจากตระกูลฉิน ซูผิงเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“มีนักรบอสูรในตำนานซ่อนตัวอยู่ใช่มั้ย?”

 

ราชาแดนเหนือยิ้มอย่างฝืน ๆ “ คุณรู้ไหมว่าทำไมเราถึงทำอย่างนั้น?”

 

“ มันเกี่ยวกับถ้ำลึกหรือเปล่า?”

 

“ ใช่!”

 

ราชาแดนเหนือถอนหายใจอีกครั้ง “ เมื่อเร็ว ๆ นี้อสูรร้ายในถ้ำลึกกำลังปั่นป่วน นักรบอสูรในตำนานบางคนที่รับใช้ที่นั่นได้ล่วงลับไปแล้ว เรากำลังต้องการคนจำนวนมากที่นั่น ผมวางเหยื่อและในที่สุดเราก็ล่อคนออกมา แต่สุดท้ายเขาก็ถูกคุณฆ่า ตอนนี้ผมโกรธมาก!” ซูผิงดูเหมือนจะไม่ใส่ใจ ราชาแดนเหนือใจแคบไปหน่อยที่ยังคงหมกมุ่นอยู่กับเรื่องนั้น

 

“ เนื่องจากคุณได้สูญเสียนักรบอสูรในตำนานหลายคนที่ถ้ำลึกแล้ว เสียอีกสักคนจะเป็นอะไร? นอกจากนี้เขายังไม่แข็งแกร่งเท่าไหร่ด้วย เขาจะไม่เป็นประโยชน์กับคุณมากนักหรอก” ซูผิงชี้ให้เห็น

 

ราชาแดนเหนือยิ้มด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ ผู้อาวุโสตระกูลฉินนั้นไม่ได้โดดเด่นในหมู่นักรบอสูรในตำนานก็จริง และเขามีราชาอสูรร้ายเพียงตัวเดียว แต่นั่นเป็นเพราะเขาพยายามซ่อนตัว ไม่กล้าออกมาค้นหาราชาอสูรร้าย เขาไม่สามารถสื่อสารกับนักรบอสูรในตำนานคนอื่น ๆ ได้เช่นกัน เขาทำงานหลังประตูที่ปิดสนิท”

 

“นักรบอสูรในตำนานอย่างเราจะมอบราชาอสูรร้ายให้เขามากขึ้น และมอบหนังสือทักษะให้เขาฟรีหลังจากที่เขาเข้าร่วมหอคอย ในไม่ช้าเขาจะเหนือขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน อย่างน้อยก็ต้องก้าวหน้าขึ้นสองเท่า เมื่อถึงตอนนั้นเขาจะมีส่วนร่วมในถ้ำลึก”

 

“ โอ้”

 

ราชาแดนเหนือ:“ …คุณหมายถึงอะไร? โอ้”

 

“หมายความว่าผมได้ยินคุณ” ซูผิงพูด“ แต่มันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ? ไม่ว่าเขาจะสามารถรับใช้ที่ถ้ำลึกได้หรือไม่ได้ คุณกำลังบอกว่าผมควรจะยกโทษให้เขาเพียงเพราะเขาสามารถปกป้องถ้ำลึก? ผมเคยบอกคุณไปแล้วว่าผมจะฆ่าอสูรร้ายให้มากเป็นสองเท่าเมื่อผมกลายเป็นนักรบอสูรในตำนาน เพื่อที่ผมจะได้ชดเชยการสูญเสียของคุณ!” ใบหน้าของราชาแดนเหนือเปลี่ยนเป็นสีซีด “ ผมเข้าใจว่าคุณมีความสามารถเช่นนั้น ผมสามารถพูดได้ว่าคุณเก่งพอ ๆ กับนักรบอสูรในตำนานทั่วไปอยู่แล้ว และคุณมีคุณสมบัติที่จะรับใช้ถ้ำลึกตามความแข็งแกร่งของคุณ เราจะคัดเลือกคุณไปแล้วหากไม่ใช่เพราะกฎ แต่กฎก็คือกฎ คุณเป็นชายหนุ่มที่มีแนวโน้ม แต่ยังไม่ใช่ระดับตำนาน”

 

“ นอกจากนี้ผมสงสัยว่ามีนักรบอสูรในตำนานซ่อนอยู่ที่นี่อีก อย่างไรก็ตามเพราะคุณผู้อาวุโสจากตระกูลฉินจึงไม่สามารถนั่งนิ่งได้”

 

“เพราะคุณนักรบอสูรในตำนานอื่น ๆ จึงไม่กล้าที่จะออกมา การเดินทางของผมที่นี่คือเพื่อไล่ล่า คุณมีความคิดบ้างไหมว่าตอนนี้เราอยู่ในภาวะฉุกเฉินแบบไหน? คุณกำลังทำลายภารกิจของเรา!” ซูผิงไม่ได้แสดงความคิดเห็นเพราะเขาไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด “ แผนของคุณคือแผนของคุณ ผมไม่รู้อะไรเลย มันไม่ใช่ว่าผมตั้งใจ ลีกสูงสุดก่อตั้งขึ้นเพื่อเลือกแชมป์ที่ต่ำกว่าระดับตำนาน ข้อแรกระดับของผมไม่เกินขีดจำกัด และอีกอย่างการต่อสู้ของผมไม่ผิดกฎใด ๆ ผมฆ่านักรบอสูรในตำนานจริง แต่การเข้าร่วมของเขาผิดกฎ การต่อสู้ของผมกับเขาไม่ควรถูกนับเป็นส่วนหนึ่งของลีกสูงสุด”

 

“ ไม่ว่าคุณจะมองยังไง คุณก็ไม่สามารถกล่าวหาว่าผมทำผิดอะไรได้ ความผิดเดียวที่ผมจะยอมรับคือความบังเอิญที่เลวร้าย ผมอาจจะได้ร่วมงานกับคุณ ถ้าคุณบอกผมก่อน”

 

“บ้านเกิดผมกำลังถูกอสูรร้ายโจมตี หากคุณยินดีที่จะให้หอคอยส่งนักรบอสูรในตำนานมาช่วย ผมก็ยินดีที่จะนั่งอยู่เงียบ ๆ และเข้าร่วมขั้นตอนทั้งหมดของการแข่งขัน”ซูผิงกล่าวเสริม

 

ราชาแดนเหนือโกรธมากจนเขาพูดไม่ออก

 

เขาตระหนักดีว่าในวันนี้โชคไม่เข้าข้าง เขาไม่สามารถคาดเดาการปรากฏตัวของคนอย่างซูผิงได้

 

ในทางทฤษฎีแล้วนักรบอสูรกิตติมศักดิ์อย่างซูผิงน่าจะมีชื่อเสียงไปทั่วโลก แต่เขากลับไม่เคยได้ยินชื่อผู้ชายคนนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อ และได้พบกับเขา

 

“ หอคอยนี้ไม่มีนักรบอสูรในตำนานมากมาย เราไม่มีกำลังคนไปสนับสนุนบ้านเกิดของคุณ” ราชาแดนเหนือส่ายหัว “ การปกป้องถ้ำลึกเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่เช่นนั้นสังคมมนุษย์ทั้งหมดจะถึงวาระ” ซูผิงดึงหน้า “ ผมไม่ใช่คนดีและไม่สนใจสังคมมนุษย์ ผมแค่จะกลับไปช่วยบ้านเกิดของผม เนื่องจากผู้คนในบ้านเกิดของผมไม่สามารถพึ่งพานักรบอสูรในตำนานได้ ผมก็จะปกป้องพวกเขาเอง!”

 

ราชาแดนเหนือจ้องมองซูผิงชั่วครู่ ในที่สุดเขาก็ส่ายหัว “ คุณยังคงอยู่ในระดับกิตติมศักดิ์ ดังนั้นผมจึงไม่ต้องการเปิดเผยสิ่งต่างๆให้คุณทราบมากเกินไป โชคดี คุณจะต้องแบกรับความรับผิดชอบในการปกป้องสังคมมนุษย์ทั้งหมดเมื่อคุณไปถึงระดับตำนานเข้าสักวันหนึ่ง ผมจะไม่รบกวนเวลาของคุณอีกต่อไป ตอนนี้ที่บ้านเกิดของคุณ มีแค่ราชาอสูรร้ายธรรมดา ผมจะไม่แจ้งเตือนหอคอยสำหรับเรื่องนั้น”

 

ซูผิงหัวเราะเยาะด้วยความรังเกียจ “ ผมไม่รู้หรอกว่าต้องทำอะไร สำหรับผมสิ่งที่ต้องทำคือปกป้องคนใกล้ชิด และดูแลพ่อแม่ ผมรู้สึกเป็นหนี้พวกเขา นั่นคือสิ่งที่ผมต้องทำ และจะทำ! สำหรับสิ่งอื่น … ไม่มีอะไรอื่นที่จำเป็นต้องทำ!”

 

ราชาแดนเหนือมองซูผิงอย่างเย็นชา แต่ในที่สุดก็ยอมแพ้ เขาโบกมือเปิดม่านพลังและบอกให้ซูผิงไป ซูผิงเป็นผู้ฟังที่ไม่ดี พวกเขาไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน การคุยกับเขาเป็นการเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์

 

นอกจากนี้เขาทราบดีว่ามีเพียงไม่กี่คนที่จะกังวลเกี่ยวกับชะตากรรมของคนทั้งโลก เอาผู้อาวุโสของตระกูลฉินคนนั้นเป็นตัวอย่าง เขาถึงระดับนักรบอสูรในตำนานแล้ว เขาสามารถเข้าร่วมหอคอยซึ่งเขาจะได้รับการรักษาที่ดีขึ้น และเขาจะเข้าร่วมทีมที่สามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้ เขาสามารถก้าวหน้าได้ ถึงกระนั้นเพียงเพราะเขากลัวที่จะต้องไปทำหน้าที่ที่ถ้ำลึก เขาจึงเลือกที่จะยืดชีวิตที่น่าเศร้าออกไป!

 

เขารู้สึกดีที่ได้อยู่ในฐานะนักรบอสูรในตำนานที่เปราะบาง และไร้ความสำคัญ! เท่าที่ราชาแดนเหนือสามารถบอกได้ ซูผิงก็เป็นเช่นนั้น

 

อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถบังคับให้ซูผิงทำอะไรตอนนี้ได้ เนื่องจากเขายังไม่ถึงระดับตำนาน

 

เป็นความจริงที่ว่าซูผิงไม่ได้อ่อนแอไปกว่านักรบอสูรในตำนาน แต่ความจริงก็คือเขายังไม่ถึงระดับตำนาน มันจะผิดกฎถ้าเขาต้องแบกรับความรับผิดชอบของนักรบอสูรในตำนาน

 

มิฉะนั้นแม้แต่นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ก็จะซ่อนความแข็งแกร่งของพวกเขาในอนาคต

 

มันเป็นการกระทำที่โง่เขลาที่จะทำลายศักยภาพในอนาคต

 

นอกจากนี้พวกเขายังไม่ถึงจุดที่ผู้ที่อยู่ต่ำกว่าระดับตำนานควรไปช่วยปกป้องถ้ำลึก แน่นอนเมื่อถึงเวลานั้น แสดงว่าทุกอย่างใกล้ถึงจุดจบ

 

“ เขายังเด็กเกินไป”

 

ราชาแดนเหนือขมวดคิ้ว แต่นั่นเป็นความคิดเห็นเดียวที่เขาคิดได้ เขารู้ว่ามันรู้สึกอย่างไรเมื่อต้องดูแลทั้งพ่อแม่ และญาติ

 

แม้ว่าความรู้สึกนั้นจะแผ่วเบาจนเขาแทบจะลืมมันไปแล้ว พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตไปแล้ว ในโลกนี้เขาไม่มี“ ครอบครัว” อีกต่อไป สำหรับนักรบอสูรในตำนานชรา มนุษยชาติคือครอบครัวเดียวของพวกเขา!

 

กลับมาที่เวที

 

ผู้อาวุโสหยานรีบเหลือบไปที่ห้องส่วนตัวเพียงเพื่อดูว่าราชาแดนเหนือกำลังขมวดคิ้วซึ่งเป็นภาพที่น่ากลัวสำหรับเขา เขาไม่รู้ว่าบทสนทนานั้นมีจุดมุ่งหมายยังไง แต่เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องที่น่ายินดี

 

นักรบอสูรกิตติมศักดิ์จ้องมองไปที่ซูผิงอย่างอยากรู้อยากเห็นว่าเขาคุยอะไรกัน

 

“ผู้ท้าทายโชคชะตาซู นี่คือหินพรสวรรค์”

 

ผู้อาวุโสหยานเดินไปส่งกล่องไม้สีดำให้ซูผิง

 

ซูผิงเปิดมัน ข้างในมีหินสีเทาขนาดใหญ่เท่ากำปั้นของเด็กทารกมีสีจาง ๆ ล้อมรอบ

 

หินพรสวรรค์

 

ซูผิงปิดกล่อง เขาบอกตัวเองว่าผู้อาวุโสหยานจะไม่หลอกเขาในตอนนี้ ท้ายที่สุดหินพรสวรรค์เป็นของรางวัลในทุกปี เขาสามารถถามแชมป์ในอดีตคนใดก็ได้ และเขาจะรู้ว่าที่เขาได้มานั้นเป็นของจริงหรือไม่

 

“โอเค”

 

เนื่องจากในที่สุดเขาก็ได้หินพรสวรรค์ เขาจึงไม่รอช้าอีกต่อไป สิ่งที่ฉินชูไห่พูดทำให้เขาเต็มไปด้วยความกังวล

 

“มานี้สิ!”

 

จระเข้ออกมาผ่านสัญญาทาส

 

ในทะเลสาบห่างออกไปหลายสิบช่วงตึก เงาขนาดใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้น้ำลืมตาขึ้น นั่นคือดวงตาคู่หนึ่งที่สามารถฝังความกลัวให้กับทุกคนได้ ในวินาทีต่อมาน้ำที่สงบเงียบก็พุ่งสูงขึ้นราวกับมีอสูรร้ายหลุดออกมา จระเข้สงครามรับรู้ถึงการเรียกร้องของเจ้าของ มันหันไปในทิศทางนั้น อสูรร้ายขึ้นจากน้ำ สร้างสะพานหินขนาดใหญ่ใต้เท้าของมัน สะพานได้ยกจระเข้ขึ้นในอากาศแบกมันข้ามทะเลสาบ

 

สะพานโค้งบนท้องฟ้าทอดเงาขนาดใหญ่ลงบนพื้น

 

นักรบอสูรที่เดินเตร่อยู่บนท้องถนนมองเห็นเงา เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น และพูดไม่ออก

 

ภายในสนาม

 

ซูผิงถือหินพรสวรรค์ และยืนอยู่บนเวทีอย่างเงียบ ๆ ผู้อาวุโสหยานยืนอยู่ข้างๆด้วนความเคารพ เขาแค่สงสัยว่าทำไมซูผิงถึงยังไม่ไป

 

เขาจำได้ว่าซูผิงบอกว่ารีบ ทำไมเขาถึงยืนอยู่ตรงนี้อย่างเหม่อลอย?

 

ผู้ชมก็สงสัยเช่นกัน ดูเหมือนว่าซูผิงกำลังรออะไรบางอย่าง

 

ทันใดนั้นผู้คนก็ได้ยินเสียงดัง และมีบางอย่างที่น่ากลัวใกล้เข้ามา สิ่งนั้นไม่ได้ซ่อนพลังงานเอาไว้เลย ในห้องส่วนตัวราชาแดนเหนือยังคงไม่พอใจกับแผนการที่ถูกทำลายของเขา ทันใดนั้นเขารู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เขามองขึ้นไปบนฟ้าผ่านเพดานกระจกที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ

 

อสูรร้ายกำลังใกล้เข้ามา อยู่บนสะพานหิน! “ผู้ท้าทายโชคชะตาซู …” ผู้อาวุโสหยานรวบรวมความกล้า และพยายามถามซูผิง

 

จากนั้นผู้อาวุโสหยานก็ได้ยินเสียงเหมือนเครื่องบินที่กำลังบินอยู่ข้างๆหูของเขา

 

ผู้อาวุโสหยานพลิกตัวไปมองอย่างแปลกใจ

 

นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ข้างเวทีก็หันไปมองเช่นกัน

 

เพดานของสนามพังลงแล้ว เงาขนาดใหญ่ทอดผ่านเข้ามาข้างใน พลังงานที่ท่วมท้นทำให้สิ่งที่เหลืออยู่บนเพดานพังลง

 

ท่ามกลางการจ้องมองของทุกคน อสูรตัวนั้นก็ร่อนลงบนเวทีกลางสนาม

 

สนามสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหว

 

คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ถูกโยนขึ้นไปข้างบน

 

กำแพงสนามที่แตกร้าวไม่สามารถต้านทานการโจมตีได้อีกต่อไป พวกมันแตกเหมือนเปลือกไข่ และเศษซากมากมายก็ตกลงมา โชคดีที่คนส่วนใหญ่ที่สนามเป็นนักรบอสูร พวกเขาสร้างโล่ดวงดาวเพื่อไม่ให้หินที่ตกลงมาทำร้ายพวกเขาได้

 

ฝุ่นฟุ้งกระจาย และทำให้การมองเห็นของผู้คนเลือนราง

 

บนเวทีเหล่านักรบอสูรกิตติมศักดิ์ได้สร้างโล่ดวงดาวขึ้นด้วย บางคนที่มีปฏิกิริยาที่รวดเร็วได้ปลดปล่อยพลังดวงดาวออกมาเพื่อปัดฝุ่นออกไป

 

เมื่อฝุ่นจางลงอสูรร้ายก็แสดงตัวออกมา ซึ่งทำให้ทุกคนประหลาดใจจนพูดไม่ออก มีอสูรร้ายตัวหนึ่งคลานอยู่บนพื้นกว่าครึ่งหนึ่งของเวที ราวกับว่าอสูรร้ายเต็มไปด้วยอำนาจครอบงำ

 

ราชาอสูรร้าย!

 

นั่นคือราชาอสูรร้าย!

 

ครู่หนึ่งผู้คนไม่แน่ใจว่าสายตาของพวกเขากำลังเล่นตลกกับพวกเขาหรือเปล่า เพราะซูผิงที่ยืนอยู่บนเวทีได้ขยับตัวและขึ้นไปยืนอยู่บนหัวของราชาอสูรร้าย

 

ซูผิงกำลังนั่งอยู่บนตัวราชาอสูรร้าย

 

นี่มัน….

 

นักรบอสูรกิตติมศักดิ์บางคนโชคดีพอที่จะมีราชาอสูรร้ายเป็นของตัวเอง แต่ราชาอสูรของพวกเขาไม่มีอะไรเหมือนตัวนี้ ถ้าราชาอสูรร้ายของซูผิงเป็นอสูรป่า ราชาอสูรร้ายของพวกเขาจะได้รับการเลี้ยงดู คนที่มีราชาอสูรร้ายสามารถสัมผัสได้โดยตรงถึงความรุนแรงของสิ่งมีชีวิตที่ยืนอยู่บนเวที

 

ราชาอสูรร้ายตัวนี้…

 

ราชาแดนเหนือหัวใจเต้นรัว ในฐานะนักรบอสูรในตำนานเขามีอสูรราชาอสูรร้าย และเขาได้พบกับราชาอสูรร้ายมากมาย ดังนั้นเขาจึงเข้าใจราชาอสูรร้ายได้ดีกว่า

 

ไม่ใช่ธรรมดา และดูเหมือนว่า…ราชาอสูรร้ายตัวนี้ไม่ได้มาจาดาวเคราะห์สีน้ำเงิน!

 

แม้เขาเองยังรู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อย

 

“ หมอนั่น…เขาไม่ได้ใช้ราชาอสูรร้ายในการต่อสู้ ถ้าใช้ อาวุโสคนนั้นของตระกูลฉินคงจะถูกกินจนไม่เหลืออะไรไปแล้ว…” เขาอุทานกับตัวเอง ประหลาดใจที่พบว่าซูผิงยังไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งเต็มที่

 

เขามีราชาอสูรร้ายรออยู่ข้างนอก!

 

ราชาแดนเหนือไม่รู้ว่าซูผิงฝึกราชาอสูรร้ายด้วยตัวเองหรือมีคนช่วยจับมันมาให้

 

“ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราไม่สนใจผู้ชายที่น่ากลัวแบบนี้ หน่วยสืบราชการลับที่หอคอยควรทบทวนผลงานล่าสุดของพวกเขา!” ราชาแดนเหนือพูดกับตัวเอง

 

บนเวที

 

บนเวทีเกิดหลุมในขณะที่จระเข้สงครามลงมาจากท้องฟ้า กำแพงถล่มลงมา ผู้คนสามารถมองเห็นถนน และอาคารภายนอกได้ ซูผิงไม่สนใจว่าผู้คนจะตกตะลึงเพียงใด เขาตะโกนไปยังจุดที่รวบรวมนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ “ พี่ฉิน จะกลับด้วยกันไหม?”

 

ฉินชูไห่อยู่ในความงุนงง

 

เขารู้ว่าซูผิงมาที่นี่ด้วยราชาอสูรร้าย แต่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าราชาอสูรร้ายของเขาจะเปิดตัวได้อย่างน่าทึ่ง และทิ้งตัวลงมาจากท้องฟ้า!

 

เขาคิดว่าซูผิงขี่สุนัขมังกดำรซึ่งเก่งเหมือนราชาอสูรร้าย แต่มันกลายเป็นว่าเขาขี่ราชาอสูรตัวจริง

 

คำพูดของซูผิงทำให้ฉินชูไห่ตกใจ เขารู้สึกแทบจะสำลักอารมณ์เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมาที่เขา มันน่าตื่นเต้นมาก

 

“มานี่!” เขาตะโกนทันที

 

เขาบินขึ้นไปบนเวทีทันที เขาลอยอยู่ในอากาศเหนือหัวของราชาอสูรร้าย มองเข้าไปในดวงตาที่ดุร้ายนั้น ฉินชูไห่ร่อนลงบนเวที

 

“ มาตรงนี้” ซูผิงพูด ฉินชูไห่หายใจเข้าลึกและเรียกความกล้าที่จะเข้าใกล้ซูผิง

 

จระเข้สงครามคร่ำครวญและส่ายหัวอย่างไม่พอใจ เมื่อเท้าของฉินชูไห่เหยียบลงบนตัวมัน

 

“ ไป” ซูผิงกล่าว

 

ครื่นนนน ~!

 

พื้นสั่นสะเทือนราวกับเสาหินโผล่ขึ้นมา จระเข้สงครามลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า เสาหินยื่นออกไปในแนวนอนเหนือหัวของผู้คน และยื่นออกไป

 

ในไม่ช้าจระเข้สงครามรวมถึงซูผิงและฉินชูไห่ก็หายไปในขอบฟ้า

 

สิ่งที่เหลืออยู่ข้างหลังพวกเขาคือเสาหินภายในสนาม

 

สนามไม่เรียบร้อย ผู้สังเกตการณ์ต่างมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจพูดไม่ออกที่ลีกสูงสุดจบลงอย่างน่าทึ่ง

 

แชมป์ไปแล้ว

 

ใครจะอยู่ในอารมณ์ที่จะ … ต่อสู้เพื่อชิงอันดับสอง?

 

หวืด!

 

สะพานหินที่จระเข้สงครามสร้างผ่านครึ่งหนึ่งของเมืองฐานสายรุ้งไปที่กำแพงด้านนอกของเมืองฐาน เหล่านักรบอสูรกิตติมศักดิ์ที่คอยปกป้องสถานที่นั้นต่างหวาดกลัวสะพานหินเช่นเดียวกับจระเข้สงครามที่อยู่บนนั้น พวกเขาสองคนบินขึ้นไปเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

 

ซูผิงสังเกตว่าพวกเขาเป็นคนที่นำทางเขาตอนที่เขามาถึง “ พวกคุณโปรดถอยออกไป ผมกำลังรีบ!”

 

“ นี่ยังอยู่ในเมืองฐานสายรุ้ง มันไม่ค่อยเหมาะสม…” หนึ่งในสองคนรีบกล่าว การขี่ราชาอสูรร้ายหมายความว่าซูผิงไม่สนใจใคร อย่างไรก็ตามเมืองฐานสายรุ้งอยู่ภายใต้การบริหารขององค์การการค้าเสรี และผู้สนับสนุนขององค์กรคือหอคอย ไม่สามารถอนุญาตให้นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ประพฤติแย่ๆในเมืองฐานได้

 

“ หุบปาก!” ซูผิงตะโกนด้วยความโกรธ

 

เมื่อเขามาถึงเมืองฐานครั้งแรกเขาไม่อยากให้จระเข้สงครามเหยียบท้องถนน และส่งผลกระทบต่อผู้อยู่อาศัย ดังนั้นเขาจึงยอมพยายามที่จะออกไปโดยอยู่สูงในอากาศ พวกเขาจะหยุดเขาตอนนี้เพื่ออะไร? เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสนใจกฎของเมืองอีกต่อไป

 

“ คุณ…” กิตติมศักดิ์นักรบอสูรกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จระเข้สงครามคำรามใส่เขา!

 

พวกเขาทั้งหมดลอยนิ่งอยู่ในอากาศ เสียงคำรามนั้นเหมือนกับเสียงฟ้าร้อง นักรบอสูรกิตติมศํกดิ์ทั้งสองตัวสั่นสะท้าน คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าจระเข้สงครามเริ่มมีเลือดออกจากจมูก

 

สะพานหินยื่นออกไปอีก

 

ด้วยความตกใจทั้งสองรู้ดีว่าไม่ควรขวางซูผิงในตอนนี้ พวกเขาปล่อยให้เขาขี่ราชาอสูรร้ายออกไป

 

ทั้งสองมองไปยังสถานที่ที่สะพานหินเริ่มมา นั่นคือที่ตั้งของสนาม ราชาแดนเหนืออยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาถึงยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้?

 

จระเข้สงครามลงมาบนพื้นนอกกำแพงเมืองด้วยเสียงโครมคราม การสร้างกำแพงหินที่พาดผ่านครึ่งเมืองฐานใช้พลังงานของจระเข้สงครามไปมากแล้ว

 

พื้นดินส่งเสียงดัง ด้วยความหวาดกลัว และมีความสุขในคราวเดียวกัน ฉินชูไห่ใช้พลังดวงดาวเพื่อที่เขากับซูผิงจะไม่ตกจากราชาอสูรร้าย

 

หากต้องขอความช่วยเหลือ ซูผิงกับอสูรของเขาสามารถใช้ราชาอสูรร้ายบุกยึดเมืองฐานหลงเจียงได้ เมื่อเป็นเช่นนั้นอสูรร้ายอื่น ๆ ก็จะหนีไปอย่างหัวซุกหัวซุน

 

เมืองฐานหลงเจียง ทางหลวงนอกเมืองฐานนั้นพังทลายไปแล้ว และมีรอยเท้าของอสูรร้ายบางชนิดเต็มไปหมด

 

ป้อมปราการที่สร้างนอกเมืองฐานก็ว่างเปล่าในขณะนี้ มีศพมนุษย์ และเลือด จากนั้นก็มีอสูรบางตัวมารวมตัวกันที่จุดรวมพลของพวกเขา อยู่บนกำแพงด้านนอกของเมืองฐานมีนักรบจำนวนมากยืนอยู่ นักรบทั้งหมดในค่ายทหารถูกระดมมาที่กำแพงแล้ว

 

หอนาฬิกาสำรอง และป้อมปืนซุ่มยิงระยะไกลที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นบางส่วนถูกเติมเต็มด้วยพลังงาน และเปิดใช้งานอย่างเป็นทางการ เมืองฐานหลงเจียงเข้าสู่ภาวะฉุกเฉินระดับหนึ่ง

 

“ อสูรร้ายเหล่านั้นกำลังล่าถอยอีกครั้ง!”

 

ที่ผนังด้านนอก นายพลกำลังใช้กล้องส่องทางไกลเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ด้านนอก และเห็นว่ามีซากศพอสูรร้ายจำนวนมากหลงเหลืออยู่ในดินแดนรกร้างนอกกำแพง ในขณะที่อสูรร้ายที่เหลือได้ล่าถอยไปราวกับว่ามีการวางแผนไว้

 

“ สถานการณ์ทางตอนเหนือปกติดี ทางตะวันออกเป็นยังไงบ้าง?” นายพลรายงานและถามสถานการณ์

 

มีเสียงกรอบแกรบดังในวิทยุ และครู่ต่อมาก็มีน้ำเสียงที่ค่อนข้างกังวลกล่าวว่า“ ทางทิศตะวันออกต้องการกำลังเสริม และเราต้องการนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ คุณ…อ๊า !!!”

 

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็กรีดร้อง นายพลได้ยินเสียงกรีดร้องแหลมสูงอย่างกะทันหัน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนสี และเขาหันหน้าไปทางทิศตะวันออกอย่างช่วยไม่ได้ กำลังพลของเขามีจำกัด และเขาสามารถขอกำลังเสริมจากด้านหลังได้เท่านั้น เขาไม่สามารถเคลื่อนกำลังคนไปสนับสนุนทางตะวันออกได้ ในโอกาสที่อสูรร้ายที่เพิ่งล่าถอยไปกลับมา พวกเขาก็จะถึงวาระเช่นกัน!

 

ทางทิศตะวันออก

 

ตูม! ตูม! ไฟสงครามโหมกระหน่ำทั่วแผ่นดิน! ชุดปืนสไนเปอร์ระยะไกลได้รับพลังงานอย่างรวดเร็ว จากนั้นกระสุนถูกยิงทีละนัด ขีปนาวุธถูกนำมาตั้งเช่นกันบินไปทางด้านนอกของเมืองฐาน เปลวไฟลุกโชติช่วงยิงใส่อสูรร้ายจำนวนมากลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

นอกเมืองฐานมีอสูรร้ายมากมายหลายชนิด อสูรร้ายส่วนใหญ่อยู่ในขั้นกลางหรือขั้นสูง โดยมีอสูรขั้นต่ำไม่กี่ตัวปะปนอยู่

 

ในหมู่พวกมันยังมีอสูรร้ายบางตัวที่มีร่างกายเหมือนรถถังขนาดใหญ่ และขีปนาวุธที่ถูกยิงใส่พวกมันถูกขวางด้วยทักษะต่างๆที่มันปลดปล่อยออกมา และระเบิดในอากาศ

 

“ บ้าเอ้ย พลังยิงไม่พอ” บนกำแพงด้านนอก มีมนุษย์ที่แข็งแกร่งอย่างเซี่ยจินชุ่ยซึ่งเป็นนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ยืนอยู่ ที่ยืนอยู่ข้างๆเขาคือฉินตู้หวงซึ่งแสดงสีหน้าเคร่งเครียด โจวเทียนหลินยืนเคียงข้างกับฉินตู้หวงจ้องมองอสูรป่าด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน “ ให้ผมไปจัดการดีกว่า”

 

ฉินตู้หวงจ้องมองจากระยะไกล มีอสูรร้ายปรากฏอยู่บนขอบฟ้า นั่นคือราชาอสูร

 

โชคดีที่ราชาอสูรร้ายไม่ได้ลงมาจัดการด้วยตัวเอง ในขณะนี้มันแค่สั่งให้อสูรร้ายมารวมตัวกัน

 

ฉินตู้หวงไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าพวกเขาจะต้องทำอะไรเพื่อหยุดมันได้

 

“ ฉินนำอสูรของคุณไป ผมสงสัยว่าราชาอสูรร้ายนั้นฉลาด และกำลังสังเกตพวกเราอยู่ ผมกลัวว่ามันจะเห็นคุณ ถ้าเห็นคุณลงไปที่นั่น”เซี่ยจินชุ่ยเตือนฉินตู้หวง

 

แม้จะฟังดูอุกอาจ เซี่ยจินชุ่ยคิดว่าเป็นความคิดที่ถูก ราชาอสูรร้ายหลายตัวฉลาดมากเกือบจะฉลาดเท่ามนุษย์ และพูดได้หลายภาษา ราชาอสูรร้ายไม่เพียงแต่มีพฤติกรรมที่โหดร้ายเท่านั้น พวกมันเป็นอสูรที่มีเล่ห์เหลี่ยม ซึ่งสามารถใช้กลอุบายได้ ราชาอสูรร้ายที่แอบดูนักรบอสูรกิตติมศักดิ์เป็นสิ่งที่มนุษย์ดูถูก แต่นั่นเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุดที่ราชาอสูรร้ายใช้

 

การลอบโจมตีเป็นวิธีการที่ง่ายที่สุดที่จะนำไปสู่ความสำเร็จ

 

นั่นเป็นวิธีที่ได้ผลที่สุดจากมุมมองของราชาอสูรร้าย! “ตกลง”

 

ฉินตู้หวงพยักหน้า อันที่จริงเขาไม่สามารถขาดความรับผิดชอบได้ ตระกูลฉินต้องการเขา

 

ในไม่ช้าวังวนหลายวังวนก็ปรากฏขึ้น อสูรของเขาคลานออกมา รวมถึงลิงไฟเกรี้ยวกราดที่เขาเพิ่งซื้อจากร้านค้าของซูผิง

 

โฮก!

 

ทันทีที่ลิงออกมาฉินตู้หวงสั่งให้มันพุ่งเข้าไปในฝูงอสูรร้าย

 

อสูรอื่น ๆ ที่อยู่ในระดับเก้าขั้นสูงสุดก็คำราม และพุ่งออกไป พวกมันไล่ฝูงอสูรออกไปในคราวเดียว

 

โจวเทียนหลินไม่ได้ยืนดูเฉยๆ เขาเรียกอสูรของเขาด้วย

 

อสูรป่าถูกขัดขวางเมื่ออสูรของพวกเขาเข้าร่วมในการต่อสู้ หลายเส้นทางถูกจัดการ ในขณะที่อสูรเข้าร่วมการต่อสู้ นักรบอสูรในปัจจุบันอาจมุ่งเน้นไปที่พื้นที่อื่น

 

“ ให้ตาย ลิงนั้นโหดเหี้ยมมาก” แม้แต่ฉินตู้หวงก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้เห็นว่าลิงต่อสู้แบบไหน นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาใช้มันต่อสู้

 

เขาทำความคุ้นเคยกับอสูรหลังจากที่เขาซื้อมันจากร้านค้าของซูผิง เขาไม่รู้ว่าอสูรนั้นป่าเถื่อนขนาดนี้ ดูเหมือนว่าพลังงานของมันจะไม่มีวันหมด ด้วยเปลวไฟที่ลุกไหม้ ลิงไฟเกรี้ยวกราดพุ่งไปรอบ ๆ อย่างบ้าคลั่ง ทำลายทุกสิ่งที่ขวางทาง!

 

ฉันสงสัยว่าคุณซูจะเสียใจที่ขายอสูรนี่ให้ฉันไหม ถ้าเขารู้ว่าลิงน่ากลัวขนาดไหน ฉินตู้หวงบอกตัวเอง

 

เขาดีใจมาก เขาซื้ออสูรระดับเก้าขั้นสูงสุดในราคาหกสิบล้านเหรียญดวงดาว นี่มันสวรรค์ชัดๆ

 

โจวเทียนหลินรู้สึกหวาดกลัวลิงไฟเกรี้ยวกราดเล็กน้อย เขาน่าจะเป็นคนที่ไปถึงร้านของซูผิงก่อนในวันนั้น

 

แม้ว่าจะรู้สึกเสียใจ แต่โจวเทียนหลินก็ไม่ได้คิดฟุ้งซ่านนาน เขามุ่งความสนใจไปที่อสูรของเขา เผื่อว่าพวกมันจะโดนโจมตีอยู่ อสูรของเขาจะเสียเปรียบ หากพวกมันตกอยู่ภายใต้การโจมตีแบบกลุ่ม

 

อสูรป่าส่วนใหญ่ในปัจจุบันอยู่ในขั้นกลางและขั้นสูง ทักษะของอสูรร้ายสามารถให้ผลที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้นหากมีคุณสมบัติใกล้เคียงกัน ซึ่งอาจทำร้ายอสูรระดับเก้าได้

 

โฮก!โฮก!

 

ลิงไฟเกรี้ยวกราด และอสูรอื่น ๆ ของฉินตู้หวงก้าวไปไกล

 

เซี่ยจินชุ่ยผู้ซึ่งประหลาดใจกับลิงไฟเกรี้ยวกราดก็สังเกตเห็นว่าอสูรร้ายกำลังแยกตัว เขาตระหนักได้ว่ามีบางอย่างที่น่ากลัวกำลังเกิดขึ้น “ ฉินนำอสูรของคุณกลับมาเดี๋ยวนี้!” เขาตะโกนเตือน

 

ฉินตู้หวงยังคงรู้สึกดีใจกับลิงไฟเกรี้ยวกราด เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเซี่ยจินชุ่ยเขาก็ได้สติ หลังจากนั้นเขาสั่งให้อสูรของเขาหยุด และล่าถอย

 

ราชาอสูรร้ายที่อยู่ห่างไกลหายไป!

 

ทันใดนั้น ใต้เท้าของมังกรระดับเก้า กลุ่มแยกตัวและปากก็โผล่ออกจากรอยแตก

 

ปัง!

 

ปากนั้นกัดมังกรที่กำลังกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมาน ดวงตาของฉินตู้หวงแดงขึ้น เขาแบ่งปันพลังดวงดาวของเขากับมังกรทันที

 

ฉินตู้หวงได้ยินเสียงดังก่อนที่การแบ่งปันจะเริ่มขึ้น มังกรกำลังคร่ำครวญ ร่างกายมันขาดรึ่ง!

 

ฉินตู้หวงหน้าซีดจากความตกใจ เขาสั่งให้ลิงไฟเกรี้ยวกราดกลับมาพร้อมกับครึ่งบนของมังกร

 

ลิงไฟเกรี้ยวกราดตอบสนองอย่างรวดเร็ว มันจ้องไปที่ปากแปลก ๆ บนพื้น แม้ว่าปากจะเป็นของราชาอสูรร้าย แต่ลิงก็ไม่กลัว ลิงกระโดดเพื่อดึงมังกร; มันจับปีกแล้วเหวี่ยงไปในเมือง ฉินตู้หวงกระโดดขึ้น ด้วยความช่วยเหลือจากอสูรอื่น ๆ ของเขา เขาพามังกรซึ่งแทบไม่หายใจออกมาได้ “อดทนหน่อยนะ ฉันจะให้แกไปรักษาเดี๋ยวนี้”ฉินตู้หวงเกือบจะหลั่งน้ำตา มังกรอยู่กับเขามาครึ่งชีวิตแล้ว!

 

เขาใช้พลังดวงดาวเพื่อห้ามเลือดและนำมังกรกลับเข้าไปในการป้องกันของกำแพง ทันทีที่พวกเขาลงบนกำแพง ฉินตู้หวงจำได้ว่าลิงไฟเกรี้ยวกราดยังคงอยู่ที่นั่น เขารีบหันไปมองไปและเห็นว่าลิงไฟเกี้ยวกราดกำลังวิ่งอย่างดุเดือด

 

ข้างหลังมัน ปากนั้นอ้างับอยู่ตลอด และมีอสูรร้ายตัวอื่นๆพยายามขัดขวางลิง “วิ่ง วิ่ง!”ฉินตู้หวงออกคำสั่งทันทีและแบ่งพลังดวงดาวของเขากับลิงไฟเกรี้ยวกราด

 

โฮก !!

 

ลิงไฟเกรียวกราดส่งเสียงร้อง และเปลวไฟกำลังลุกโชนยิ่งขึ้น ลิงกำลังวิ่งอย่างรวดเร็วราวกับอุกกาบาตที่ตกลงมาจากท้องฟ้า

 

อสูรร้ายที่พยายามหยุดลิงไฟเกรี้ยวกราดถูกเปลวเพลิงเผาจนเป็นเถ้าถ่าน

 

หวืด!

 

ทันใดนั้นแขนขาที่เหมือนเถาวัลย์ก็งอกขึ้นมาจากราชาอสูรร้ายซึ่งเข้าไปพัวพันกับลิงไฟเกรี้ยวกราด ปราศจากความหวาดกลัวจากเปลวไฟที่แผดเผารอบตัวลิง ในที่สุดลิงก็ถูกยับยั้ง

 

ลิงไฟเกรี้ยวกราดคำราม และพยายามที่จะฉีกเถาวัลย์ แต่มันไม่แข็งแกร่งพอ

 

ฉินตู้หวงสั่นไปทั้งตัว เขาอยากจะวิ่งออกไป แต่เซี่ยจินชุ่ยหยุดเขาไว้ “ ฉินใจเย็น ๆ มันก็แค่อสูร!” ตาของฉินตู้หวงเปลี่ยนเป็นสีแดง อสูร? ไม่ไม่ใช่แค่อสูร!

 

จากนั้นพื้นก็เริ่มสั่น

 

เสียงดังมาจากด้านหลังของอสูรป่า และมันก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ ในเวลาเดียวกันโทรศัพท์ของเซี่ยจินชุ่ยก็ดังขึ้น เขาจําหมายเลขได้

 

ราชาอสูรร้ายอีกตัวกําลังมาที่เมืองฐานจากทางด้านตะวันออก!

 

ปัง! ปัง!

 

เสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ !เซี่ยจินชุ่ยและโจวเทียนหลินจ้องมองไปในระยะไกล สายตาของพวกเขาให้มองเห็นภาพจากระยะไกลแค่เบลอๆเท่านั้น แต่ก็ค่อยชัดเจนขึ้น

 

ปี๊บ!

 

โทรศัพท์ของฉันต้หวงดังขึ้น ฉินตู้หวงบอกตัวเองให้ละสายตาจากลิงไฟเกรี้ยวกราด เพื่อมองไปที่โทรศัพท์ของเขา สายนี้มาจากฉินชูไห่

 

ฉินตู้หวงใช้พลังดวงดาวมากขึ้นเพื่อช่วยให้ลิงไฟเกรี้ยวกราดหลุดพ้น และรับสายในเวลาเดียวกัน

 

” เราใกล้จะถึงแล้ว คุณอยู่ที่ไหน?” ฉินชูไห่ตะโกน

 

ฉินตู้หวงขยับริมฝีปากของเขา เขาพยายามพูด

 

ทันใดนั้นโจวเทียนหลินก็ตะโกนว่า “ดูนั่นสิ!”

 

เขาชี้ร่างพร่ามัวที่ใกล้เข้ามา มันอยู่ใกล้พอที่เขาจะมองเห็น เขาจําราชาอสูรร้ายได้.. มันคือตัวที่ซูผิงขี่ตอนเขาออกไป!

 

มันคือซูผิง!

 

ซูผิงกลับมาแล้ว !!

 

โจวเทียนหลินแทบอยากจะกระโดดด้วยความสุข!

 

ผู้ชายคนนั้นกลับมาแล้ว! พวกเขาไม่ต้องกลัวราชาอสูรร้ายอีกต่อไป!

 

โดยโจวเทียนหลินทที่ตกใจ ฉินตู้หวงจึงมองตาม เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายที่เขารู้จักกลับมาแล้ว

 

อสูรยักษ์นั่นผลักอสูรป่าออกไป ตัวที่ไม่ได้หลบถูกเหยียบทั้งหมดด! มีคนสองคนยืนอยู่บนอสูรร้าย ฉินตู้หวงสามารถมองเห็นใบหน้าของพวกเขาได้เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ ! มันคือซูผิง! และฉินชูไห่! พวกเขา…มาด้วยกัน! ฉินตู้หวงรู้สึกมีก้อนจุกอยู่ในลําคอ

 

โฮ่กก !!!

 

เสียงคํารามดังก้องในป่า!