Astral Pet Store ร้านขายอสูรดวงดาว - ตอนที่ 470

ตอนที่ 470 สระวิญญาณ

“เธอทําอาหารเป็นไหม?” ซูผิงถามจงหลิงถง จงหลิงถงไม่คาดคิดว่าจะโดนถามอะไรแบบนี้

“ คือ ฉันไม่เคยลองมาก่อน แต่ฉันเป็นคนกินเก่ง” หญิงสาวตอบเสียงเบา เธอแอบมองซูผิงโดยสงสัยว่าคําตอบของเธอจะทําให้อาจารย์พอใจไหม

กินเก่งซูผิงเม้มริมฝีปาก ไม่เป็นไร เขาคิดว่าเธอสามารถช่วยงานบ้านได้ สําหรับการสอนทักษะการฝึกให้เธอนั่นยังไม่ใช่ตอนนี้

ความตั้งใจของเขาในการพาหญิงสาวมาที่เมืองฐานหลงเจียงคือการทําความรู้จักกับ นิสัยของเธอก่อน

สําหรับการสอน…หากเขาเต็มใจ เขาก็สามารถเปลี่ยนจงหลิงตั้งให้เป็นผู้ฝึกสอนขั้นสูงได้ตอนนี้ได้เลย และนั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เหนือความสามารถของเขา! ทักษะการฝึกฝนของเขาเกี่ยวข้องกับกฏสายฟ้า การเสริมแกร่ง และคู่มือการตรัสรู้ เขาสามารถให้ข้อมูลทั้งหมดนี้กับเธอได้ในทันที!

เช่นเดียวกับสิ่งที่เขาทํากับอสูรร้าย

หากอ้างอิงคําพูดของระบบ ทุกอย่างเป็นอสูร และทุกอย่างสามารถฝึกฝนได้

เนื่องจากอสูรร้ายสามารถฝึกให้เป็นอสูรเลี้ยงได้ มนุษย์ก็สามารถทําได้เช่นกัน ในแง่ที่กว้างขึ้นมนุษย์และอสูรต่างก็เป็นสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวกัน

ซูยิงสามารถฝึกจงหลิงถงได้ในขณะที่เขาฝึกฝนอสูรร้าย ตัวอย่างเช่นเขาสามารถบอกกฏสายฟ้าให้เธอได้ ด้วยวิธีนี้เธอจะสามารถใช้กฏสายฟ้าในการฝึกอสูรได้ อย่างน้อยที่สุดเธอก็สามารถผ่านการทดสอบระดับเจ็ด และได้รับการรับรองในฐานะผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์!

ดังนั้นการสอนจงหลิงถงจึงไม่มีอะไรยาก มันเป็นคําถามว่าเมื่อไหร่ที่เขาจะทําก็แค่นั้น

เขารับศิษย์คนหนึ่งเพื่อที่เขาจะได้มีความสัมพันธ์ภายในกับสมาคมผู้ฝึกสอน กล่าว อีกนัยหนึ่งสิ่งที่สําคัญที่สุดสําหรับศิษย์คือความภักดี สําหรับการเริ่มต้น เธอจะต้องแสดงความกตัญญ นั่นสิ่งที่ซูผิงคาดหวังจากจงหลิงถง มันขึ้นอยู่กับเธอว่าเธอจะผ่านการทดสอบนี้ได้หรือไม่

“ ฉันมีบางอย่างที่ต้องจัดการ ทําตัวตามสบายเหมือนเป็นบ้านเธอเอง” ซูผิงบอกจงหลิงถงให้รออยู่ที่ชั้นล่าง และเขาก็ขึ้นไปที่ห้องของเขา เขานั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ และพบซองจดหมายในลิ้นชักโต๊ะทํางาน มีคําเพียงไม่กี่คําเขียนไว้

“ ให้คนนิสัยไม่ดี”

ซูผิงพูดไม่ออก เด็กสาวหยิ่งผยองคนนั้นไม่ยอมเรียกเขาว่าพี่ชาย แม้แต่ตอนที่เธอจากไป

ซูผิงเปิดซองจดหมายและอ่านอย่างละเอียด เขาอ่านเสร็จในไม่กี่นาทีต่อมา แม้ว่าเธอจะพยายามทําให้มันดูง่าย แต่ซูผิงก็ยังสามารถบอกได้ว่าลีกนักรบได้ทิ้งบาดแผลไว้ให้เธอ ความตั้งใจแรกของเขาคือการฝึกฝนเธอให้เก่ง แต่เขาเปลี่ยนใจหลังจากเกิดเหตุการณ์ระหว่างเธอกับหยานปังเยว่

แต่ไม่ใช่สําหรับซูหลิงเยวี่ย

เธอยังคงเดินทางเพื่อทําให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น

ซูผิงพับจดหมาย และใส่กลับเข้าไปในซองจดหมาย เขาจะเก็บจดหมายไว้ในลิ้นชัก

เขานั่งเงียบ ๆ เป็นเวลาสองนาทีก่อนที่เขาจะออกจากห้องไป ในห้องนั่งเล่นจงหลิงถงไม่รู้ว่าต้องทําอะไร เนื่องจากเธอรู้สึกไม่สบายใจกับที่นี่ ซูผิงจึงบอกให้เธอไปที่ร้านกับเขา เขาสามารถขอให้เธอช่วยงานในร้านได้

ครึ่งชั่วโมงหลังจากที่เขากลับไปที่ร้าน ข่าวที่ว่าเขากลับมาทําให้ตระกูลใหญ่ทุกตระกูลรับรู้พวกเขาทั้งหมดได้จัดตั้งทีมพิเศษเพื่อจับตาดูร้านขายอสูรพิกซี่ ท้ายที่สุดไม่มีตระกูลใดที่สามารถทําให้ร้านเสียหายได้ เมื่อมีนักรบอสูรในตํานานอยู่ในร้าน

แม้แต่การจามจากนักรบอสูรในตํานานก็ยังหมายถึงหายนะครั้งใหญ่สําหรับพวกเขา

ในไม่ช้าตระกูลใหญ่ทั้งหมดก็ส่งตัวแทนมาที่ร้านขายอสูรพิกซี่เพื่อมอบของขวัญ

ซูผิงกําลังอ่านรายงานการขาย และอสูรในร้าน เขาไม่ชอบถูกรบกวน คนเหล่านั้นจะไม่ซื้ออะไรในร้าน และของขวัญจะไม่สามารถเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานได้ และนั่นคือเหตุผลที่ซูผิงบอกให้ถังยู่หยานปิดประตูทันที

โดยธรรมชาติแล้วเขาตระหนักถึงสิ่งที่ตระกูลใหญ่ ๆ กําลังทําอยู่ พวกเขาระมัดระวังตัวมากเกินไป

เขาจะไม่สร้างปัญหาในเชิงรุก ตราบใดที่ไม่มีใครมาทําให้เขาขุ่นเคืองก่อน เหนือสิ่งอื่นใด เขาเป็นคนมีเมตตา…

โลกสงบลงหลังจากประตูถูกปิด ซูผิงจดจ่ออยู่กับการนับอสูรในร้าน นอกจากนี้เขายังกล่าวทักทายโจแอนนาที่เขาไม่ได้เห็นหน้ามาสองสามวันแล้ว

โจแอนนาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน เธอไม่เคยปฏิบัติกับใครด้วยความตื่นเต้น

ซูผิงคุ้นเคยกับสิ่งนี้มานานแล้ว เขาอ่านสมุดบัญชี และดูจํานวนแต้มพลังงาน อนิจจา ช่างเป็นโลกที่สวยงาม

เขามีแต้มพลังงาน 8.89 ล้านแต้ม!

เขาสามารถใช้สระวิญญาณได้แปดครั้งติดต่อกัน!

การใช้งานแต่ละครั้งจะทําให้เขาต้องเสียแต้มพลังงานหนึ่งล้านแต้ม ซึ่งเท่ากับหนึ่งร้อยล้านเหรียญดวงดาว!

นั่นยังเท่ากับเงินที่จําเป็นสําหรับการฝึกอสูรขั้นสูงเพียงครั้งเดียวอีกด้วย!

แน่นอนว่าเมื่อเทียบกับเงินที่ต้องใช้ การใช้สระวิญญาณเป็นตัวเลือกที่ดี มีโอกาสดีที่จะได้รับราชาอสูรร้ายจากสระวิญญาณระดับสี่!

ซูผิงยังไม่ได้ใช้สระเลยตั้งแต่เขาเลื่อนขั้นมัน!

เขาไม่ได้ใช้มันเพราะเขากังวลว่าจะมีแต้มพลังงานไม่เพียงพอ แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว เขาสามารถใช้มันได้แปดครั้งและเขาเชื่อว่าเขาจะประสบความสําเร็จอย่างน้อย หนึ่งครั้ง!

ซูผิงไปห้องซึ่งปิดอยู่ตลอดเวลา เขาเป็นคนเดียวที่สามารถเข้าถึงห้องต่างๆในอาคารได้ แม้แต่โจแอนนาก็ไม่สามารถทําเช่นนั้นได้ เว้นแต่เขาจะให้สิทธิ์แก่เธอ

เขาปิดประตูและก้าวไปที่ใจกลางห้อง ใต้เท้าของเขาคือท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว และที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าคือสระวิญญาณสําหรับการฟักที่เหมือนกับบ่อน้ําแห้งๆ

เขารู้สึกประหม่าทุกครั้งที่เข้าไปในห้อง

เขาหายใจเข้าลึก และอธิษฐานถึงพระเจ้าและพระสงฆ์ และทุกองค์ที่เขาคิดได้ก่อนที่เขาจะเริ่ม

“ยืนยัน?”

“ใช่…”

“ ลบหนึ่งล้าน…”

ซูผิงรู้สึกปวดใจเมื่อตัวเลขลดจาก 8.89 ล้าน เป็น 7.89 ล้าน ถึงกระนั้นเขาก็เพ่งสายตาไปที่สระวิญญาณ

มีแสงสีส้มอ่อนอยู่เหนือสระ ธัญพืชที่ดูโบราณเคลื่อนไหวไปมา ครูต่อมาแสงก็หายไป และ พลังงานที่ท่วมท้นก็เริ่มไหลออกมาจากสระ วินาทีต่อมาร่างที่สูงกว่าสิบเมตรก็ออกมา

มันเป็นอสูรร้ายที่ดูเหมือนลิง มันมีขนสีทอง คิ้วเหมือนเปลวไฟ ดูเหมือนว่าอสูรร้ายจะมีอารมณ์อยู่ชั่ววูบ ซูผิงไม่อยากจะเชื่อ

มันเป็นอสูรร้าย…ที่เข้าสู่วัยผู้ใหญ่แล้ว

เขาไม่เคยคิดว่าสระจะผลิตอสูรร้ายวัยผู้ใหญ่ได้

นั่นดูเหมือนจะไม่ใช่ราชาอสูรร้าย แต่เป็นอสูรระดับเก้าขั้นสูงสุด

ถึงกระนั้นซูผิงก็สามารถบอกได้ว่าอสูรร้ายตัวนั้นน่ากลัว มีบางอย่างเกี่ยวกับอสูรร้ายที่ทําให้ เขารู้สึกว่า…มันไม่ได้อยู่ในยุคสมัยนี้

โฮก!

อสูรร้ายคล้ายลิงคําราม ขณะที่มันยืนอยู่เหนือสระ

เสียงของระบบดังขึ้น“ ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ ลิงไฟเกรี้ยวกราดที่มาจากยุคกลาง!”

มันดูจริงจัง แต่ซูผิงรู้สึกว่าระบบกําลังเศร้า

“ ทําไมมันไม่เป็นไข่หรือตัวอ่อน?” ซูผิงถาม

เขาอยากได้อสูรโตเต็มวัยตั้งแต่แรก ย้อนกลับไปในตอนที่เขาเพิ่งมีร้าน เขาสามารถได้รับสิ่งต่างๆ อย่างเช่นโครงกระดูกตัวน้อย หรือไข่ของอสรพิษม่วงเท่านั้น

ในที่สุดเขาก็โอเคกับตัวอ่อน แต่เขาได้รับอสูรร้ายตัวนี้แทน

เขาคิดว่าจะได้ตัวอ่อนและไข่เท่านั้น

“ สิ่งต่างๆเป็นแบบสุ่มในสระวิญญาณ รวมถึงอาณาจักรของอสูรร้ายด้วย นายอาจได้รับอสูรร้ายที่มีไหวพริบสูงกว่าค่าเฉลี่ย” ระบบให้คําตอบในสิ่งที่น่าสนใจมาก

ระบบ…พยายามหลอกให้ฉันใช้แต้มพลังงานทั้งหมด

ซูผิงกัดฟัน

แน่นอนว่าเขาทราบดีว่าระบบค่อนข้างจริงจังในเรื่องนี้ เนื่องจากระบบได้อธิบายสิ่งนี้ เขาจึงรู้ว่ามันเป็นเพียงเรื่องของความน่าจะเป็น

“ สิ่งไฟเกรี้ยวกราดขายได้เท่าไร?” ซูผิงถาม อสูรร้ายอยู่ระดับเก้าขั้นสูงสุดไม่คุ้มค่ากับการฝึกเขาอยากรู้ว่าการขายมันจะคุ้มค่ากับเงินที่เขาใช้ไปหรือเปล่า