Astral Pet Store ร้านขายอสูรดวงดาว - ตอนที่ 457

ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?

นักเรียนทุกคนและติงเฟิงชุนต่างก็ตกตะลึง เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ใครกันที่ทําให้เขากล้าที่จะพูดคุยกับนายน้อยตระกูลเซียวเช่นนี้?

แม้แต่ลูกของผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ก็ไม่สามารถรุกรานตระกูลเชียวในลักษณะนี้ได้

ในเวลาเดียวกันจากปฏิกิริยาของซูผิง ผู้สังเกตการณ์สามารถบอกได้ว่าเขาและเซียวเฟิงสวี่ไม่ใช่เพื่อนกัน ค่อนข้างตรงกันข้าม ทั้งคู่ดูเหมือนจะมีเรื่องบาดหมางกัน

หลังจากครุ่นคิดพิจารณาถึงสิ่งที่เซียวเฟิงสวี่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีความประณีตและอ่อนโยนอย่างที่เขาเห็น

เฉินและไต้เลอเหมามีคําถามมากขึ้นเกี่ยวกับชูผิง พวกเขารู้สึกราวกับว่าซูผิงโกรธจากคําพูดที่น่าอับอายนั้น

ทั้งคู่หันไปหาชื่อหาวชื่อ หากนี่เป็นความเข้าใจผิดทั้งหมดนี้จะเป็นความผิดของเขา!

ชือหาวจื่อหน้าซีดเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะเขาสงสัยเกี่ยวกับชูผิง แต่เป็นเพราะซูผิงดูถูกเซียวเฟิงสวี่ด้วยวาจา จากทุกตระกูลในเมืองแสงศักดิ์สิทธิ์ ตระกูลเซียวเคยมีผู้ฝึกสอนชั้นนําคนหนึ่ง แม้ว่า…ผู้ฝึกสอนคนนั้นจะล่วงลับไปแล้วเมื่อหลายปีก่อนก็ตาม

ดังที่กล่าวไว้ อิทธิพลยังคงอยู่ ผู้ฝึกสอนชั้นนําได้สร้างสายสัมพันธ์ไว้ค่อนข้างมากก่อนที่เขาจะจากโลกนี้ไป นอกจากนี้ตระกูลเซียวยังมีผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์อยู่ในขณะนี้

ซูผิงกําลังสร้างปัญหาให้กับตัวเอง!

โจวหลิน,ทงทง,เฉียนชิวชิว และโจวหลินต่างก็จ้องมองไปที่ซูผิงด้วยความประหลาดใจ เขาอารมณ์ร้อนมาก!

ใบหน้าของเซียวเฟิงสวี่ขุ่นมัว ซูผิงไม่ได้พยายามแก้ต่างให้กับคําพูดของเขา เขาไม่ได้แสร้งแสดงความถ่อมตนเลย

ใครก็ตามที่มีความสุภาพ และความซับซ้อนเล็กน้อยจะตอบโต้ด้วยการประชุดเล็กน้อย แม้ว่าจะโกรธก็ตามเนื่องจากที่นี่มีคนใหญ่คนโตอยู่จํานวนมาก

แต่ดูชูผิงสิ เขาโพล่งคําสบประมาททันที

มารยาทแย่มาก!

“ น้องซูหมายความว่ายังไง? ฉันไม่คิดว่านั่นจะทําให้นายหงุดหงิดเลยนะ” เซียวเฟิงสวี่หน้าตึง ภายในเขาตะโกนด่าซูผิงอยู่

การแสร้งทําเป็นไร้เดียงสาเป็นวิธีที่ถูกต้อง

ซูผิงเลิกคิ้ว

หี อยากจะเล่นสินะ?

“ แน่นอนนายไม่ได้ทําให้ฉันขุ่นเคือง แต่นายรู้ดีว่าทําอะไรลงไป สําหรับฉัน นายก็เหมือนขยะ เลวร้ายยิ่งกว่าอสูรเดรัจฉาน แม้แต่การพูดคุยด้วยก็ทําให้อากาศสกปรก!” ซูผิงไม่ปล่อยให้มันง่ายสําหรับเขาแน่

คําพูดของซูผิงทําให้ทุกคนตกตะลึงอีกครั้ง พวกเขารู้สึกเหมือนว่าข่าวซุบซิบชิ้นใหญ่ที่น่าสนใจกําลังจะถูกปล่อยออกมา ผู้สังเกตการณ์หันมาจ้องมองเซียวเฟิงสวี่ เขาทําอะไรให้ซูผิงโกรธได้ขนาดนี้?

เซียวเฟิงสวี่ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ฉันกําลังเล่นตามบทแต่นายกําลังต้นสด! นายจะสร้างบางสิ่งที่เป็นนิยายแท้จริงได้ยังไง? นายทําเหมือนว่าฉันทําอะไรบางอย่างที่ทําให้นายเดือดดาลด้วยความโกรธ!

เซียวเฟิงสวี่มองไปรอบ ๆ ถึงแม้ว่าคนอื่นจะไม่ได้แสดงออกชัดเจน แต่เขาก็บอกได้ว่าพวกเขาจ้องมองเขาด้วยสายตาไม่ดี

บ้าอะไรกัน..

“ อย่าใส่ร้ายฉัน ฉันไปทําอะไร?!” เซียวเฟิงสวี่สั่นสะท้านด้วยความโกรธ

ซูผิงหัวเราะเยาะ “ นายก็รู้ว่านายทําอะไร!”

แน่นอนเขาไม่ใส่รายละเอียดมันจะจํากัด จินตนาการของผู้เข้าชม

“แก แก!”

เซียวเฟิงสวี่กัดฟัน ทันใดนั้นเขาก็หันไปหาชือหาวจื่อ,เฉิน และไต้เลอเหมา“ ท่าน เขาเป็นสมาชิกในตระกูลหรือศิษย์ของท่านไหม?”

เฉินส่ายหัวทันที “ ไม่ใช่”

เขาไม่ต้องการทําให้ตระกูลเซียวขุ่นเคืองเพราะซูผิง

ไต้เลอเหมาส่ายหัวเช่นกัน ชือหาวจื่อพยายามไกล่เกลี่ย “ คุณเซียวใจเย็น ๆ อาจมีความเข้าใจผิดบางอย่าง”

เชียวเฟิงสวี่มองไปที่ชือหาวจื่อซึ่งดูเหมือนจะสนิทกับชูผิงมากที่สุด “ ท่านเขาเป็นศิษย์หรือสมาชิกในตระกูลของท่าน?”

ชือหาวจื่อส่ายหัว ซูผิงอายุน้อยกว่าเขา อย่างไรก็ตามผู้ฝึกสอนที่ทรงพลังกว่าจะเป็นอาจารย์ ชือหาวจื่อนับซูผิงในฐานะคนที่เท่าเทียมกัน และเป็นคนที่มีศักยภาพสูง

“ เนื่องจากเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับคุณทั้งสองคนแต่อย่างใด ผมจึงสงสัยว่าผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐานมาทําอะไรในการประชุมผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์” เซียวเฟิงสวี่ยังคงกัดฟันแน่น

เขาเปลี่ยนเรื่อง เขาไม่สามารถหาคําอธิบายที่ดีสําหรับปัญหาอื่น ๆ ได้

เนื่องจากซูผิงต้องการเป็นศัตรูกับเขา เขาก็จะยอมรับความเป็นปรปักษ์

เซียวเฟิงสวี่เคยได้ยินชูผิงยอมรับว่าเขาเป็นผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐานที่สนามต่อสู้

ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างซูผิงและผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ทั้งสามนี้ได้ เซียวเฟิงสวี่จะเรียกหน่วยรักษาความปลอดภัยมาเอาตัวเขาออกไป เขายังจะแนะนําให้ปรมาจารย์ติงเพิ่มชื่อซูผิงในบัญชีดํา!

ย้อนกลับไปเมื่อซูผิงจากไป เซียวเฟิงสวี่ก็ไปที่สํานักงานจราจร เขารู้ว่าซูผิงกําลังจะไปที่ไหน แต่นั่นก็สายเกินไป เขาคิดว่าถ้าโชคดีได้พบกันอีกครั้ง เซียวเฟิงสวี่จะไม่มีทางปล่อยซูผิงไป

คนอื่นๆหันไปหาชือหาวจื่อ

ชือหาวจื่อรู้สึกสับสนว่าเซียวเฟิงสวี่ไปได้ยินเรื่องผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐานมาจากไหน “ คุณเซียว น้องซูมีคําเชิญ แต่เขาทําหาย เขาเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ แขกรับเชิญพิเศษของเรา”

คําพูดของเขาทําให้ทุกคนเงียบลง

เจิ้นเซียง,ทงทงและไต้เลอเหมาเป็นคนที่ตอบสนองน้อยที่สุด เพราะพวกเขาได้รับฟังเรื่องราวนี้มาแล้ว ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังคงมีข้อสงสัยเกี่ยวกับชูผิง

พวกเขาทุกคนได้ยินสิ่งที่เซียวเฟิงสวี่พูด

ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์? จริงหรอ?

เจิ้นเชียง และทงทงมองไปที่พ่อของพวกเธอด้วยความกังวล

ไต้เลอเหมาและเฉินมองหน้ากัน พวกเขาอยากจะพูดบางอย่าง แต่ก็ไม่พูดในที่สุดพวกเขาก็ถอนหายใจ และตัดสินใจที่จะไม่ให้เหตุผลกับชือหาวจื่อ

พวกเขาไม่เข้าใจว่าทําไมชือหาวจื่อถึงเชื่อใจซูผิงขนาดนั้น

“ เขาเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์?”

ติงเฟิงซุนจ้องไปที่ซูผิงด้วยสายตาไม่เชื่อ

ชายวัยกลางคนสองคนและหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังเขากําลังสงสัยว่าชือหาวจื่อพูดผิดหรือเปล่า

นักเรียนหลายคนจ้องมองเขา ไม่มีใครเชื่อเรื่องนี้

ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ที่อายุน้อย?

จากเมืองฐานอื่น?

ไม่เว้นแม้แต่เมืองแสงศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นศูนย์บ่มเพาะของผู้ฝึกสอนก็ไม่เคยมีการถือกําเนิดของผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ที่ยังเด็กเช่นนี้ ชือหาวจื่อแน่ใจหรือว่าเขาไม่ได้เข้าใจผิด?

หู่หรงหรงยืนอยู่ด้วยความงุนงง หูของเธอได้ยินชัดเจนว่าซูผิงพูดว่าเขาเป็นผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐาน น้ำเสียงซูผิงดูจริงใจในตอนนั้น

เธอไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทําไมผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์คนนี้จึงเชื่อว่าซูผิงเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์

เซียวเฟิงสวี่ไม่เคยคิดมาก่อนว่านี่จะเป็นคําตอบที่เขาจะได้รับ “ ปรมาจารย์ชื่อ…คุณเพิ่งบอกว่าเขาเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์?”

ชือหาวจื่อรู้ดีว่ามันฟังดูไม่มีเหตุผล และมันยากที่จะยอมรับ “ น้องซูไม่เคยทําการทดสอบใด ๆ แต่เขาได้ฝึกฝนอสูรด้วยวิธีที่ยากเกินกว่าที่แม้แต่ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์จะจัดการได้ อย่าดูถูกน้องซูเพียงเพราะอายุของเขา อายุไม่สําคัญ”

ทันใดนั้นเชียวเฟิงสวี่ก็หัวเราะออกมา

ตอนแรกเขาแค่พยายามกําจัดซูผิง และสอนบทเรียนให้เขา

อย่างไรก็ตามการแกล้งทําเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ไม่ใช่ความผิดเล็กๆ นี่เป็นอาชญากรรมร้ายแรง!

การเสียชีวิตของเขาคงเป็นเรื่องน่าเศร้า!

“ปรมาจารย์ชือคุณหลงกลคําโกหกของเขาแล้ว!” เซียวเฟิงสวี่ยิ้มและพูดต่อ “ครั้งหนึ่งผมเคยได้ยินเขายอมรับว่าเขาเป็นผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐาน”

ชือหาวจื่อมองไปที่ซูผิงด้วยความสับสน

ติงเฟิงชุนส่ายหัวให้ชื่อหาวงื่อเพื่อบ่งบอกถึงความผิดหวังของเขา

ซูผิงถามเซียวเฟิงสวี่”แล้วนายได้ยินที่ฉันยอมรับว่าฉันเป็นพ่อของนายหรือเปล่า”

รอยยิ้มแข็งบนใบหน้าของเซียวเฟิงสวี่

พอกันที!

แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!

มีเหตุผลหน่อยได้ไหม!

“ แกกําลังรนหาที่ตาย!” เซียวเฟิงสวี่จ้องไปที่ซูผิงด้วยใบหน้าที่ขุ่นมัว

ซูผิงกําลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ได้ยินเสียงหัวเราะหยัน ติงเฟิงชุนได้หรี่ตาของเขา

“แกพูดเหมือนทหาร ไม่มีผู้ฝึกสอนคนไหนเหมือนแก ไสหัวออกไป แกจะไม่ได้เป็นผู้ฝึกสอนตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป และแกจะถูกตัดสิทธิ์จากการทดสอบของผู้ฝึกสอนตลอดไป!”