Astral Pet Store ร้านขายอสูรดวงดาว - ตอนที่ 450

ซูผิงเหลือบไปเห็นร่างที่อยู่ห่างจากเขาประมาณสิบเมตร นั่นคืออสูรสีเขียวที่มีรูปร่างเพรียวบาง อสูรยังมีรูปลักษณ์ของหญิงสาวสวยมีปีกบาง ดวงตากลมโตสีน้ำและแขนที่ดูเหมือนมนุษย์กับนิ้วเรียวแสนบอบบาง

นั่นคืออสูรของตระกูลแมลง อสูรเหล่านั้นมีขนาดเล็ก แต่ต่อสู้ได้ดี

นั่นคือผู้เรียกลม ระดับเก้าขั้นสูง

ซวบ!

ผู้คนหันไปหาว่าเสียงตะโกนมาจากไหน

มีคนพุ่งเข้ามาในสายตา เมื่อถึงเวลาที่ผู้สังเกตการณ์สามารถปรับสายตาได้ พวกเขาก็เห็นคนยืนอยู่ข้างผู้เรียกลม

เป็นชายวัยกลางคนที่มีร่างกายแข็งแรง ปล่อยผมบังหน้าเหมือนอสูรร้ายที่พยายามปกปิดลักษณะที่รุนแรงของมัน

“ นั่นคือดาวโดดเดี่ยว นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ขั้นสูงสุด!”

มีคนจำชายคนนั้นได้ พวกเขาโห่ร้องด้วยความประหลาดใจ และดีใจ

ดาวโดดเดี่ยวเห็นติงเฟิงชุนที่คุกเข่าต่อหน้าซูผิง เขารู้จักติงเฟิงชุนแต่ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะต้องอยู่ในสภาพที่น่าอับอายเช่นนี้

ดาวโดดเดี่ยวจ้องไปที่ซูผิง ไม่คิดว่านักรบอสูรกิตติมศักดิ์จะอายุยังน้อยขนาดนี้ “ ดูสินั่นคือปรมาจารย์ไป่”

จากนั้น ผู้สังเกตการณ์ก็เห็นกลุ่มคนที่ตามดาวโดดเดี่ยวมา คนที่เดินอยู่ข้างหน้าคือชายชราสวมเสื้อคลุมสีเงินซึ่งเป็นเอกสิทธิ์ของผู้ฝึกสอนชั้นนำ ชายชรามีผมสีขาว แต่หลังตรงและแก้มที่ไร้ริ้วรอยก็ยังมีสีเลือดฝาด สายตาที่เฉียบคมของเขาบอกผู้คนว่าเขากำลังโกรธ

ใบหน้าของชายชราเริ่มขุ่นมัวขณะที่เขาสังเกตเห็นแอ่งเลือดสองแห่ง และติงเฟิงชุนที่กำลังคุกเข่าอยู่ ชายชราเหลือบมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าติงเฟิงชุน และถามคำถามอย่างเย็นชา“ เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”

นี่เป็นเหตุการณ์ร้ายแรง  เกิดการเข่นฆ่ากัน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด พฤติกรรมดังกล่าวก็ไม่สามารถยอมรับได้!

ผู้ชมต่างพากันหวาดกลัวตั้งแต่ปรมาจารย์ไป่และดาวโดดเดี่ยวอยู่ที่นี่ มีคนไปหาปรมาจารย์ไป่และเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงไม่ได้ปกปิดความโกรธที่มีต่อซูผิง เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้ฝึกสอนยกเว้นซูผิง มันจึงไม่มีใครอยู่เคียงข้างเขา

ในบรรดาผู้ชมบางคนมักจะอิจฉาติงเฟิงชุน และไม่รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา กระนั้นต่อหน้าปรมาจารย์ไป่พวกเขาต่างทำหน้าโกรธจัด แสดงให้เห็นว่าพวกเขามีความเกลียดชังต่อศัตรูอย่างเต็มที่

ผู้สังเกตการณ์กำลังแกล้งทำ หลังจากลังเล ชือหาวจื่อก็ตัดสินใจที่จะก้าวออกไป อย่างไรก็ตามในขณะที่เขาเคลื่อนไหว เฉินและไต้เลอเหมาก็หยุดเขา พวกเขาส่ายหัว พยายามบอกให้เขาถอยกลับ

ซูผิงก่ออาชญากรรมร้ายแรง แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ แต่สมาคมผู้ฝึกสอนจะไม่ยอมรับเขาเป็นสมาชิก ข้อเท็จจริงที่ว่าผู้ฝึกสอนจากเมืองฐานอื่นกระทำการฆาตกรรมนั้นส่งผลเสียต่อชื่อเสียงของสำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอน

ชือหาวจื่อเข้าใจความตั้งใจของเพื่อนจากสายตาของพวกเขา ในวินาทีแห่งความเงียบต่อมา เขาสลัดตัวออกจากการกันของเพื่อน ๆ และรีบไปหาปรมาจารย์ไป่ ชือหาวจื่อโค้งคำนับให้เขาแล้วอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างรวดเร็ว เขาใช้คำพูดที่เป็นกลาง ไม่เข้าข้างทั้งซูผิงและติงเฟิงชุน

แต่ในที่สุดเขาก็เลือกที่จะขอร้องแทนซูผิงอย่างระมัดระวัง โดยหวังว่าชายหนุ่มจะได้รับผ่อนปรนบ้าง เฉินและไต้เลอเหมามองหน้ากันแล้วถอนหายใจ

“ คุณบอกว่าเขาเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์จากเมืองฐานอื่นใช่ไหม?”

หลังจากคำอธิบายของชือหาวจื่อ ปรมาจารย์ไป่ก็หันไปมองชายหนุ่ม เขาเหลือบมองหนึ่งวินาทีก่อนที่เขาจะถามชือหาวจื่ออีกครั้ง“ คุณบอกว่าเขามีบัตรเชิญและเขาเป็นคนที่เราเชิญมาโดยเฉพาะ เป็นอย่างนั้นหรือ?”

“ใช่ครับ ผมได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงนี้แล้ว”ชือหาวจื่อพยักหน้า

ผู้สังเกตการณ์ที่เหลือไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้ ชายหนุ่มคนนี้เป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์? ชายหนุ่มคนนี้เนี่ยนะ?!

นอกจากนี้ทุกคนยังเพิ่งเห็นว่าเขาฆ่านักรบอสูรกิตติมศักดิ์ด้วยหมัดเดียวได้อีก!

กล่าวคือเขาเป็นทั้งผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ และนักรบอสูรกิตติมศักดิ์?! เคยมีคนแบบเขามาก่อน ผู้ฝึกสอนชั้นนำบางคนยังเป็นนักรบอสูรระดับกิตติมศํกดิ์

อย่างไรก็ตามคนแบบนี้มีไม่กี่คน พวกเขามักจะมีอายุมากถึงเจ็ดสิบหรือแปดสิบปี พวกเขาต้องใช้เวลาและใช้ทรัพยากรมากมายเพื่อให้บรรลุผลสำเร็จ

ท้ายที่สุดแล้วการพัฒนาเป็นผู้ฝึกสอนนั้นเป็นเรื่องยากในตัวมันเองอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงการฝึกฝนพลังดวงดาวไปในเวลาเดียวกัน

ปรมาจารย์ไป่มองไปที่ชือหาวจื่อ

เขารู้ว่าชือหาวจื่อเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกสอนที่ขยันขันแข็ง แต่จริงๆแล้วเขาสงสัยว่าสมองของชือหาวจื่ออาจจะหายไปแล้ว

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะโต้เถียงกับชือหาวจื่อเกี่ยวกับตัวตนของชายหนุ่ม ปรมาจารย์ไป่ดึงหน้าขณะที่เขาจ้องมองติงเฟิงชุนที่ยังคุกเข่าอยู่ “ ฉันไม่สนใจว่านายเป็นใคร แต่ที่นี่คือสำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอน นายรู้หรือไม่ว่าการฉีกหน้าผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ในที่สาธารณะเป็นความผิดร้ายแรง?” เขาพูดกับซูผิง

“ ไปช่วยปรมาจารย์ติง” ปรมาจารย์ไป่บอกชายวัยกลางคน การปล่อยให้ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์คุกเข่านั้นเป็นเรื่องของหน้าตา

ชายวัยกลางคนคนนั้นยังเป็นผู้ฝึกสอนปรมาจารย์ เขาพยักหน้าให้ปรมาจารย์ไป่ และรีบไปยังจุดที่ปรมาจารย์ติงอยู่ ชายวัยกลางคนจ้องมองซูผิงที่ไม่แยแสกับเรื่องทั้งหมด เขาคว้าแขนของติงเฟิงชุนพยายามช่วยเขาลุกขึ้น

“ ฉันบอกว่าหรอว่าให้นายแตะตัวเขาได้” ซูผิงถามชายวัยกลางคน

ชายวัยกลางเต็มไปด้วยความโกรธ “ เด็กเหลือขอ แกคิดว่าแกกำลังทำอะไรอยู่? ที่นี่คือสำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอนไม่ใช่เมืองฐานหลงเจียง! ใครใช้ให้แกกล้าที่จะทำตัวแบบนี้”

ชายวัยกลางคนไม่แน่ใจว่าคำอธิบายของชือหาวจื่อมีความจริงมากแค่ไหน แต่มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือชายหนุ่มมาจากเมืองฐานอื่น ซึ่งเป็นเมืองฐานระดับ B

“คุกเข่า!”

ซูผิงหน้านิ่ง เขาสร้างมือพลังดวงดาวขึ้นมาอีกครั้ง

ทันใดนั้นชายวัยกลางคนก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันอย่างท่วมท้นที่กดทับเขา พลังที่แข็งแกร่งจนเขาไม่สามารถต้านทานได้กดเขาลง ทำให้เขาต้องคุกเข่า

ฉากนั้นปิดปากทุกคน

ชายหนุ่มกลับกล้าแม้แต่จะตบชายวัยกลางคนที่ทำตามคำสั่งของปรมาจารย์ไป่!

เขาทำให้ผู้ฝึกสอนปรมาจารย์สองคนคุกเข่าต่อหน้าเขา บ้าไปแล้ว!

“ แก แกแเสียสติไปแล้วหรือยัง!”

“ แกกล้าดียังไง เป็นแค่เด็กเหลือขอจากเมืองฐานอื่นแท้ๆ!”

ผู้ฝึกสอนคนอื่นๆโกรธซูผิง

ปรมาจารย์ไป่หน้าซีดจากความโกรธ “ ดาวโดดเดี่ยว จับมัน!” เขาตะโกน

ดาวโดดเดี่ยวเองก็ตกใจกับการกระทำของซูผิง ช่วงเวลาที่ซูผิงสร้างมือพลังดวงดาว…ดาวโดดเดี่ยวก็ยืนยันได้แล้วว่าซูผิงเป็นนักรบอสูรกิตติมศักดิ์อย่างแน่นอน!

เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ที่ยังเด็กเช่นนี้มาก่อน

ไม่ต้องพูดถึงคนที่กล้าสร้างความวุ่นวายที่สำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอนในเมืองฐานแสงศักดิ์สิทธิ์! ผู้ฝึกสอนที่ทำงานในสำนักงานใหญ่ล้วนมีความสามารถในการต่อสู้ปานกลาง แต่กลับไม่เคยมีใครกล้าแสดงตัวและสร้างปัญหาในรอบหลายปี!