Astral Pet Store ร้านขายอสูรดวงดาว - ตอนที่ 446

ไต้เลอเหมาและเฉินหันไป ใบหน้าของพวกเขาขุ่นมัว

“ ฉันได้ยินว่าตาแก่ติงปิดประตูบ่มเพาะอยู่ เขาไม่ค่อยไปไหน ผู้คนบอกว่าเขามุ่งเน้นวิธีการบ่มเพาะสายฟ้า ไฟและพยายามที่จะเป็นผู้ฝึกสอนชั้นนำ”

“ใช่!”

“ เขากลายเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์เมื่อยี่สิบปีก่อนใช่ไหม? ถึงเวลาแล้วที่เขาจะก้าวไปอีกขั้น “

“ พวกนาย อย่าเรียกเขาว่าตาแก่ติงสิ เขาจะได้ยิน”ชือหาวจื่อลดเสียงลง

ไต้เลอเหมาถอนหายใจ “ใช่ ถ้าเขาทำสำเร็จเราจะต้องใช้คำที่สุภาพกว่านี้เพื่อพูดกับเขา”

“ เขามาแล้ว ไปทักทายกันเถอะ” เฉินลุกขึ้นยืนแล้ว การสร้างความสัมพันธ์ต้องทำตั้งแต่เนิ่นๆ เพราะเมื่อผู้อาวุโสติงก้าวหน้าแล้วจะทำได้ยาก

ชือหาวจื่อและไต้เลอเหมาพยักหน้า พวกเขาพาศิษย์ไปทางเดินที่มีพรมสีแดง

“ ปรมาจารย์ติง…”

เจิ้นเซียง,ทงทง,เฉียนซิวซิว และโจวหลินจ้องมองชายชราหลังค่อมที่มีรูปร่างหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ มีความแตกต่างในสถานะ แม้กระทั่งในหมู่ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ เมื่อเห็นว่าพ่อ (อาจารย์) ของพวกเขามีปฏิกิริยาอย่างไร พวกเขาก็รู้ว่าพวกเขาจะต้องแสดงความเคารพต่อชายที่เรียกกันว่าปรมาจารย์ติงยังไง ซูผิงเหลือบมองคนๆนั้น แต่ก็ไม่ได้รู้สึกตกใจ ทันใดนั้นเขาก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยสองคนในกลุ่มคนที่เดินตามปรมาจารย์ติงมา

ซูผิงเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ

ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์คนอื่น ๆ ก็สังเกตเห็นปรมาจารย์ติงเช่นกัน ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ไม่กี่คนยังคงนั่งอยู่ นอกเหนือจากไม่กี่คนเหล่านั้น ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์คนอื่น ๆ “ บังเอิญ” ยืนขึ้น และ“ บังเอิญ” ก้าวมาใกล้ทางเดินที่ปรมาจารย์ติงจะเดินผ่านอย่างแน่นอน

เมื่อปรมาจารย์ติงเดินเข้ามาใกล้ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ก็จะเข้าไปทักทาย

ทางเดินนั้นสั้น แต่ต้องใช้เวลามากกว่าสิบนาทีในการมาถึงจุดที่ซูผิงอยู่“ ปรมาจารย์ติงไม่ได้เจอกันนานเลย!”ชือหาวจื่อ,เฉินและไต้เลอเหมากำลังแกล้งทำเป็นพูดคุยเกี่ยวกับอสูร ในขณะที่พวกเขาคอยสังเกตผ่านหางตาของพวกเขา เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่าปรมาจารย์ติงอยู่ใกล้มากพอ ชือหาวจื่อก็“ บังเอิญ” หันกลับมา และทักทายเขาด้วยความประหลาดใจ สงบ และปฏิกิริยาที่เป็นธรรมชาติ

เฉินและไต้เลอเหมาก็แสดงท่าทีประหลาดใจ และทักทายเช่นกัน

อืมพวกเขาซุบซิบนินทาเรียกอีกฝ่ายว่าตาแก่ติง แต่ตอนนี้พวกเขาเรียกเขาว่าปรมาจารย์ติง

ชื่อของปรมาจารย์ติงคือติงเฟิงชุน เขาสังเกตเห็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ในวินาทีที่เขาก้าวเข้ามาในห้อง เขาตระหนักดีว่าการเผชิญหน้าเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมชาติ เขากล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่จิตใจของเขาจดจ่ออยู่กับคนที่ยังคงนั่งอยู่

ผู้คนไม่จำเป็นต้องจดจำคนที่ปฏิบัติกับพวกเขาด้วยดีนัก แต่ถ้ามีใครตบหน้าคุณ คุณจะไม่มีวันลืม และคุณจะยิ่งโกรธเมื่อเวลาผ่านไป!

คนที่ยังนั่งอยู่ ดี ฉันจะจำไม่ลืม

“ พวกเธอต้องเป็นลูกสาวของคุณแน่ พวกเธอฉลาดมาก” ติงเฟิงชุนกล่าวกับชือหาวจื่อด้วยรอยยิ้ม

ติงเฟิงชุนไม่เคยสนใจชือหาวจื่อ

อย่างไรก็ตามเขาจำลูกสาวของชือหาวจื่อได้ดี พวกเธอเป็นนักเรียนที่แข็งแกร่งในบรรดาลูก ๆ ของผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ หญิงสาวทั้งสองมีผลการเรียนที่ดี และไปถึงระดับหกก่อนที่พวกเธอจะอายุครบยี่สิบ พวกเธอเก่งมาก!

ในอนาคตพวกเธออาจกลายเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์เช่นเดียวกับชือหาวจื่อ ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์สามคนในครอบครัวเดียวกัน สุดยอดจริงๆ!

ติงชุนเฟิงอดไม่ได้ที่จะนึกถึงลูกชายตัวแสบของเขาที่ต้องการเป็นแค่นักรบอสูรเท่านั้น ช่างโง่เขลา

“ ปรมาจารย์ติงก็ชมพวกเธอเกินไป”ชือหาวจื่อกล่าวอย่างนอบน้อม

เจิ้นเซียงและทงทงหน้าแดงด้วยความตื่นเต้น

ซูผิงมองไปที่สองสาว ผู้อาวุโสติงจะบอกได้ยังไงว่าพวกเธอฉลาดในเมื่อแค่มอง? “นาย?!”

ทันใดนั้นมีคนส่งสียงร้องออกมา และก้าวออกมาจากฝูงชนด้านหลังติงเฟิงชุน

ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์กำลังคุยกัน ใครเป็นคนที่แทรกเข้ามา?

คือผู้หญิง

หู่หรงหรงหน้าแดงด้วยความอับอายเมื่อเธอสังเกตเห็นว่ามีคนจ้องมองเธอ แต่เธอยังคงจ้องมองไปที่ซูผิง เธอไม่อยากจะเชื่อเลย ซูผิง ผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐานที่เพิ่งมาเยือนเมืองแสงศักดิ์เป็นครั้งแรกมาทำอะไรในการประชุม?

ซูผิงเป็นเพื่อนของผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ทั้งสามนี่หรอ? แต่เขามาจากเมืองฐานอื่น ทำไม?

ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆหู่หรงหรงมองซูผิงเล็กน้อย แววตาของชายหนุ่มเย็นชา

“ หรงหรง เธอรู้จักเขาด้วยเหรอ?” ติงเฟิงสวมแววตาใจดีตอนเขาสังเกตเห็นว่าเป็นหู่หรงหรงที่ตะโกนออกมา เนื่องจากคุณปู่ของเธอเป็นผู้ฝึกสอนชั้นนำ ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรติงเฟิงชุนก็ไม่เคยดุเธอ

คนใกล้ชิดของชือหาวจื่อต่างก็จ้องมองซูผิงด้วยความประหลาดใจ

ทั้งเจิ้นเซียงและทงทงต่างก็รู้จักหู่หรงหรง ทุกคนรู้เกี่ยวกับคุณปู่ของเธอ และหู่หรงหรงก็มีสถานะที่สูงส่งมากกว่าพวกเธอ

เจิ้งเซียงและทงทงภูมิใจในความจริงที่ว่าพวกเธอไม่มีทักษะใดที่อ่อนแอไปกว่าหู่หรงหรง พวกเธอยังเป็นผู้ฝึกสอนระดับหก และกำลังศึกษาอยู่ในสถาบันที่มีชื่อเสียง ไม่มีการบอกว่าคนใดในพวกเธอจะกลายเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ได้เร็วกว่ากัน

“ น้องซูรู้จักคุณหนูหรงด้วยเหรอ?”ชือหาวจื่อถามซูผิงด้วยความประหลาดใจ ซูผิงเพิ่งมาที่เมืองฐานแสงศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่หรอ?เขาเป็นเพื่อนกับหลานสาวของผู้ฝึกสอนชั้นนำตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ใช่”

ซูผิงพยักหน้า

แต่เขารู้แค่ชื่อของเธอ

หู่หรงหรงกำลังจะตอบคำถามของติงเฟิงชุน แต่เธอคิดถึงบางสิ่งได้ก่อน ถ้าเธอบอกคนอื่นว่าเธอรู้จักซูผิงได้ยังไง และเขายังเคยโดนดูถูกดูแคลน นั่นคงน่าอับอายเกินไป

เธอพยักหน้า “ เราเคยพบกันมาก่อน แค่คนรู้จัก” เธอให้คำตอบที่คลุมเครือ ติงเฟิงชุนไม่ได้ให้ความสำคัญกับซูผิงต่อ

จากนั้นชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆหู่หรงหรงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“ น้องซูเราพบกันอีกแล้ว นายบอกฉันว่านายเป็นผู้ฝึกระดับพื้นฐานและฉันก็เชื่อ แต่ตอนนี้ฉันสงสัยว่า นายคงไม่ใช่ผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐานจริงหรอกใช่ไหม?”

ซูผิงจ้องไปที่ชายหนุ่ม

คนที่ไม่รู้เรื่องข้อพิพาทในอดีตคงคิดว่าชายหนุ่มนี่กำลังชมซูผิง

ชายหนุ่มคนนี้คือเซียวเฟิงสวี่

เขาเป็นนักเรียนหัวกะทิ และเป็นคนเดียวที่ไม่ได้เผชิญหน้ากับซูผิงโดยตรง

ซูผิงประหลาดใจที่เห็นเซียวเฟิงสวี่กระโดดออกมาตอนนี้ ก่อนหน้านี้เขาเคยสังเกตเห็นเจตนาฆ่าของเซียวเฟิงสวี่ แต่ในตอนนั้นเขาไม่ได้ใส่ใจมัน เนื่องจากเขาคิดว่ามันไม่สำคัญ ซูผิงไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะได้พบกันอีก และเซียวเฟิงสวี่ก็ไม่คิดซ่อนเจตนาฆ่าของเขาอีกต่อไป

“ ผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐาน?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเฟิงสวี่ ทุกคนก็หันไปมองซูผิงด้วยความประหลาดใจ

ชือหาวจื่อและเฉินก็ตกใจเช่นกัน แต่ซูผิงยังคงค่อนข้างสงบ ครู่หนึ่งพวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่าชายหนุ่มกำลังพูดความจริงหรือไม่

“ คุณรู้จักกันไหม?”ไต้เลอเหมาถามซูผิง

ในเวลาเดียวกันเขาก็มองไปที่ชือหาวจื่อ

ไต้เลอเหมาเคยสงสัยเกี่ยวกับคำพูดของชือหาวจื่อ ท้ายที่สุดแล้วคนที่ฝึกฝนมังกรจันทราเหมันต์ได้จะเป็นผู้ชายคนนี้ได้ยังไง?

เขาไม่มีทางทำเช่นนั้นได้ แม้ว่าเขาจะเริ่มบ่มเพาะมาตั้งแต่ตอนที่เขาเกิด

แม้แต่หู่หรงหรงก็อยู่เพียงแค่ระดับหกเท่านั้น ต่อให้ซูผิงจะมีความสามารถมาก แต่เขาไม่น่าจะสามารถทำให้มังกรจันทราเหมันต์พัฒนาขนาดนั้นได้!

ชือหาวจื่อเต็มไปด้วยคำถาม แต่เขาเชื่อมั่นในตัวซูผิง ลึก ๆ ในใจ ชือหาวจื่อสามารถบอกย้อนกลับไปได้ว่าความสงบของซูผิงไม่ได้สร้างมาเพื่อตบตา

“ เคยเจอ แต่ผมไม่รู้จักเขาจริงๆ” ซูผิงตอบ“ นายเรียกใครว่าน้องซู? เราไม่ได้สนิทกัน”เซียวเฟิงสวี่พยายามที่จะประชดประชันแต่ซูผิงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นด้วย

เหตุผลนั้นง่ายมาก เซียวเฟิงสวี่ไม่สมควรได้รับมัน

ถ้าเป็นคนที่มีความแข็งแกร่งเท่าเทียมกัน ซูผิงอาจจะอยากจะเถียงด้วยสักหน่อย แต่เซียวเฟิงสวี่อ่อนแอเกินไป การโต้เถียงกับเขาจะไม่มีอะไรคุ้มค่า

คำตอบของซูผิงทำให้ทุกคนเงียบ