บทที่ 1100 หลี่จิ่วเต้า ‘ข้าต้องการสังหารผู้ใด ไม่จำเป็นต้องให้ใครยินยอม!’
……….
บทที่ 1100 หลี่จิ่วเต้า ‘ข้าต้องการสังหารผู้ใด ไม่จำเป็นต้องให้ใครยินยอม!’
ตลอดทางมู่อวี่ไม่คิดแม้แต่น้อยว่าหลี่จิ่วเต้าเพียงต้องการรับรองแขก ให้นางได้ทานอาหารดี ๆ ถึงได้พานางมายังดินแดนลับแห่งนี้
นางรู้สึกอยู่เสมอว่าหลี่จิ่วเต้ามีจุดประสงค์อื่นในการพานางมายังดินแดนลับ
ยามนี้หลี่จิ่วเต้ากล่าวว่าต้องการไปแดนพิสุทธิ์จวินเทียนสักครา นางก็สัมผัสได้ทันทีว่านี่อาจเป็นจุดประสงค์หลังของเขา
แดนพิสุทธิ์จวินเทียน เหนือล้ำดินแดนลับทั้งปวง สถานที่ซึ่งลึกลับไม่อาจคาดการณ์ได้
‘ศัตรูของพี่ใหญ่อยู่ในแดนพิสุทธิ์จวินเทียนใช่หรือไม่?’
นางอดคิดในใจไม่ได้
แม้สิ่งมีชีวิตภายในดินแดนลับจะน่ากลัว แต่นางรู้ถึงความแข็งแกร่งของพี่ใหญ่ตนเป็นอย่างดี เพียงแค่ดินแดนลับเหล่านี้ไม่มีคุณสมบัติเป็นคู่มือของพี่ใหญ่
นางรู้สึกว่าศัตรูของพี่ใหญ่อยู่ด้านในแดนพิสุทธิ์จวินเทียน!
‘นี่คือต้องการพาข้าเข้าไปในแดนพิสุทธิ์จวินเทียนเพื่อพบกับศัตรูนั่นหรือ?’
มู่อวี่อุทานในใจ ‘หลี่จิ่วเต้ามั่นใจในตนเองเกินไปแล้ว นี่เขาอยากมุ่งตรงไปยังแหล่งกบดานของศัตรูเลยหรือ?’
อีกด้านหนึ่ง มังกรชั่วร้ายได้กลับมาแล้ว!
ขนาดของมันใหญ่โตมโหฬารอย่างถึงที่สุด ลำตัวมังกรยาวเหยียด ดวงตาเย็นชาเต็มไปด้วยจิตสังหารล้นทะลัก
“คนไร้ตาจากที่ใดกล้ามายุ่งวุ่นวายในอาณาเขตของข้า?!”
เสียงของมันประหนึ่งฟ้าคำราม สั่นสะเทือนอากาศเป็นวงกล้า คำพูดเต็มไปด้วยจิตสังหาร
ทันทีที่กลับมาถึงอาณาเขตตนเอง ก็พลันสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเลยใช้ญาณสัมผัสจนได้เห็นสภาพภายในรังของมัน จึงเข้าใจสถานการณ์ในทันที
มีบางอย่างเกิดขึ้นในรังของมัน!
“บังอาจ!”
หมีดำตวาดออกมาทันที ตะโกนเสียงดังใส่บรรพมังกรเก้ากรงเล็บว่า “นายท่านอยู่ที่นี่แล้ว เจ้าเห่าหอนอันใดอยู่?!”
“นายท่าน?”
สายตาบรรพมังกรเก้ากรงเล็บจับจ้องไปทางหลี่จิ่วเต้าพร้อมเอ่ยเสียงเย็นชา “เจ้าคือคนที่มันเรียกว่านายท่านหรือ?!”
ตัดหลี่จิ่วเต้าทิ้งไป มันสามารถมองระดับของคนทั้งกลุ่มออก มีเพียงหลี่จิ่วเต้าผู้เดียวเท่านั้นที่ไม่อาจทำได้ มองไม่เห็นสิ่งใดแม้แต่น้อย
ไม่ว่าจะทำเช่นไร หลี่จิ่วเต้าก็อยู่ในสภาพประหนึ่งปุถุชนทั่วไป ไม่มีความผันผวนของพลังใดในร่าง ไม่มีร่องรอยการฝึกตนและเต๋าเลยสักนิด
แต่นี่จะเป็นไปได้เช่นไร!
ปุถุชนธรรมดาจะเข้ามาอยู่ในรังของมันได้อย่างไร
ไม่ต้องกล่าวถึงรังของมันเลย กระทั่งป่าบรรพอสูรยังไม่อาจผ่านเข้ามาได้
ใช่แล้ว พื้นที่แห่งนี้คือป่าบรรพอสูร ทั่วทั้งดินแดนลับ…นี่คือพงไพรที่ใหญ่สุด!
“เจ้าไม่เรียกนายท่าน จะเรียกว่าคุณชายก็ได้”
หลี่จิ่วเต้ากล่าวด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง
“นายท่าน คุณชายอะไรกัน ในสายตาของข้า เจ้าเป็นเพียงแค่คนตาย!”
บรรพมังกรเก้าเล็บเอ่ยเสียงเย็นชา
พร้อมกันนั้น มันปลดปล่อยพลังออกมา ร่างของสิ่งมีชีวิตสตรีเพศจำนวนมากพลันร่วงลงพื้น ต่างมากหน้าหลายเผ่าพันธุ์ ล้วนงดงามน่าตื่นตะลึงล่มบ้านล่มเมือง
“อย่าได้ทำให้เหล่าคนงามของข้าบาดเจ็บ”
บรรพมังกรเก้าเล็บรู้ดีว่าหลี่จิ่วเต้าไม่ธรรมดา ไม่เช่นนั้นมังคงมองผ่านหลี่จิ่วเต้าได้แล้ว
ทว่าถึงจะเป็นเช่นนั้น มันก็ไม่เอ่ยถึงเรื่องการหลบหนีแต่อย่างใด
มันในฐานะจ้าวแห่งป่าบรรพอสูร ผู้ไร้เทียมทานในป่าบรรพอสูร จะหลบหนีไปโดยไม่แม้แต่จะลงมือได้อย่างไร?
ย่อมไม่มีทางเป็นไปได้!
ไม่ว่าหลี่จิ่วเต้าจะน่าสะพรึงกลัวเพียงใด มันก็จะลองจัดการหลี่จิ่วเต้าให้ได้!
“มังกรชั่วร้าย ผลกรรมจะสนองกลับคืนตัว เรื่องนี้ไม่มีวันพลิกผัน เจ้าทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ ย่อมไม่จบลงด้วยดี!”
แววตาของหลี่จิ่วเต้าทอประกายเย็นเยียบ
ช่างเป็นมังกรชั่วร้ายที่น่ารังเกียจจริง ๆ ครั้งนี้จับสิ่งมีชีวิตสตรีเพศมามากกว่าเดิม นับได้ถึงหมื่น เบื้องหลังของสิ่งมีชีวิตสตรีเพศเหล่านี้ยังมีครอบครัวของพวกนางอยู่อีก!
เหล่าสิ่งมีชีวิตสตรีเพศที่ถูกมังกรร้ายจับมา ไม่รู้ว่าครอบครัวของพวกนางจะเป็นกังวลใจมากเพียงใด
แต่ก็ยากจะเอ่ยเช่นนั้น เมื่อมังกรร้ายจับสิ่งมีชีวิตสตรีเพศเหล่านี้มา คนในครอบครัวของพวกนางทั้งหมดอาจถูกล้างบางสังหารเหี้ยน
“น่าขัน! ข้ายังจำเป็นต้องให้เจ้ามาสอนด้วยหรือ! เจ้าคิดว่าตนเองเป็นผู้ใดกัน!”
มังกรร้ายหัวเราะเยาะ ลงมือทันที อ้าปากพ่นลมหายใจมังกรออกมา เปี่ยมไปด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัวไร้ขอบเขต สามารถทำลายได้ทุกสรรพสิ่ง
หลี่จิ่วเต้าไร้ความหวาดกลัว ยกมือขึ้นเรียกต้นวิเศษสัตตะออกมา แสงเจ็ดสีเรืองรอง พลังทั้งหมดในลมหายใจมังกรถูกต้นวิเศษสัตตะปัดเป่าออกไปทันที
ขณะเดียวกัน ต้นวิเศษสัตตะก็เปล่งแสงขึ้นอีกครั้ง พลังทั้งหมดของบรรพมังกรเก้าเล็บถูกปัดเป่าออกไปในพริบตา!
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ร่างมโหฬารของบรรพมังกรเก้าเล็บร่วงหล่นจากฟ้าสูงโดยตรง พื้นดินสั่นสะเทือนประหนึ่งเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่!
“อะ…อะไรกัน!”
มันทรงพลังมาก อย่าว่าแต่ในป่าบรรพอสูรเลย กระทั่งทั่วทั้งดินแดนลับ มันก็อยู่จุดสูงสุด มีสิ่งมีชีวิตเพียงหยิบมือเท่านั้นที่ต่อกรกับมันได้
ทว่าผลที่ออกมา หลี่จิ่วเต้าเพียงแค่ลงมือครั้งเดียวก็ปัดเป่าพลังทั้งหมดของมันออกไป?!
“โฮก!”
บรรพมังกรเก้าเล็บส่งเสียงคำรามอย่างไม่เต็มใจ พยายามโคจรพลังในร่างอย่างบ้าคลั่ง แต่ไม่ว่าจะทำเช่นไร ในร่างก็ไม่มีแม้กระทั่งร่องรอยของพลังสักนิด!
“สวรรค์!”
“ไม่…ไม่มีทาง!”
เหล่าสิ่งมีชีวิตสตรีเพศที่เพิ่งถูกบรรพมังกรเก้าเล็บจับมาต่างตะลึงงันจนกรามแทบร่วงไปแตะพื้น
บรรพมังกรเก้าเล็บที่ไร้เทียมทาน กลับถูกหลี่จิ่วเต้าสยบลงด้วยการโบกมือเพียงครั้งเดียว?!
“นายท่าน! ท่านมาจากแดนพิสุทธิ์จวินเทียนใช่หรือไม่?!”
ทันใดนั้นเอง พวกนางต่างพากันคุกเข่าลงบนพื้น น้อมคำนับหลี่จิ่วเต้าไม่หยุด
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว!
พวกนางนึกถึงแดนพิสุทธิ์จวินเทียนขึ้นมาทันที นอกเหนือจากแดนพิสุทธิ์จวินเทียนแล้ว พวกนางคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าจะยังมีสถานที่ใดที่มีตัวตนน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ดำรงอยู่!
“ท่าน…มาจากแดนพิสุทธิ์จวินเทียนหรือ?!”
บรรพมังกรเก้าเล็บเองก็คิดเช่นเดียวกัน คิดว่าหลี่จิ่วเต้ามาจากแดนพิสุทธิ์จวินเทียน
“นายท่านแห่งแดนพิสุทธิ์จวินเทียน พวกเรามีเรื่องเข้าใจผิดอันใดหรือไม่?”
มันรีบกล่าวออกมา “ข้าได้รับคำชี้แนะจากนายท่านแดนพิสุทธิ์จวินเทียนผู้หนึ่ง มีคุณสมบัติในการเข้าสู่แดนพิสุทธิ์จวินเทียน อีกไม่นานนายท่านผู้นั้นจะพาข้าเข้าไปแดนพิสุทธิ์จวินเทียน เมื่อถึงยามนั้นพวกเราจะกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน!”
มันไม่ได้โกหก ทั้งหมดล้วนเป็นความจริง
ก่อนหน้านี้ไม่นาน มันได้รับคำชี้แนะจากนายทานแดนพิสุทธิ์จวินเทียนผู้หนึ่งจริง ๆ ทั้งยังกล่าวให้มันเตรียมตัวดี ๆ อีกไม่นานจะพามันเข้าไปยังแดนพิสุทธิ์จวินเทียน
เพราะเหตุนี้เอง มันจึงได้ออกไปจับสิ่งมีชีวิตสตรีเพศครั้งใหญ่ เพราะหากมันเข้าสู่แดนพิสุทธิ์จวินเทียนแล้วก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้ตามต้องการเฉกเช่นตอนนี้
ดังนั้นก่อนที่มันจะเข้าแดนพิสุทธิ์จวินเทียน จึงตัดสินใจจะส่งท้ายอย่างบ้าคลั่ง!
ผู้ใดจะรู้…ว่ามันยังไม่ทันได้เริ่มบ้าคลั่งก็พบเข้ากับหลี่จิ่วเต้าแล้ว!
“ใครเป็นครอบครัวเดียวกับเจ้า!”
หลี่จิ่วเต้าตวาดอย่างเย็นชา “ข้าไม่มีความเกี่ยวข้องกับแดนพิสุทธิ์จวินเทียน!”
ไม่มีความเกี่ยวข้อง?!
เป็นไปได้อย่างไร!
ดวงตาของบรรพมังกรเก้าเล็บเบิกกว้าง ไม่เชื่อสิ่งที่หลี่จิ่วเต้าพูด
ขอบเขตขั้นของมันใกล้ถึงเพดานสูงสุดของดินแดนลับต่าง ๆ แล้ว ส่วนหลี่จิ่วเต้าดูเหมือนจะทะลุเพดานสูงสุดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่เช่นนั้นหลี่จิ่วเต้าย่อมไม่อาจปราบปรามมันได้ด้วยการลงมือครั้งเดียวอย่างแน่นอน!
ทะลุเพดานสูงสุด ไม่ได้มาจากแดนพิสุทธิ์จวินเทียน เช่นนั้นจะมาจากที่ใดได้อีก?
มันรู้สึกว่าหลี่จิ่วเต้าโกหกมัน ไม่ได้บอกความจริง!
“นายท่านคิดว่าข้าโกหกท่านหรือ? ไม่เชื่อว่าข้าเคยได้รับการชี้แนะจากนายท่านผู้หนึ่งของแดนพิสุทธิ์จวินเทียนหรือ?”
มันกัดฟันเอ่ยต่ออีกว่า “นายท่านสามารถค้นวิญญาณของข้าได้ ดูว่าคำพูดทั้งหมดของข้าเป็นความจริงหรือไม่! ข้าไม่ได้โกหกนายท่านจริง ๆ ข้าได้รับการชี้แนะจากนายท่านผู้หนึ่งในแดนพิสุทธิ์จวินเทียน อีกไม่นานก็จะถูกพาไปที่นั่น!”
“ไม่สำคัญ”
หลี่จิ่วเต้ากล่าวด้วยใบหน้าสงบนิ่ง “ไม่ว่าจะจริงหรือเท็จ วันนี้เจ้าล้วนไม่รอดพ้นจากความตาย”
“อ๊ากกก! เจ้ากล้าดีอย่างไรมาทำเช่นนี้!”
บรรพมังกรเก้าเล็บสัมผัสได้ถึงความต้องการสังหารของหลี่จิ่วเต้า มันพูดด้วยโทสะว่า “ท่านผู้นั้นเลือกข้า หากเจ้าสังหารข้า คิดว่าจะได้รับการยินยอมจากนายท่านผู้นั้นหรือ?!”
“ข้าอยากฆ่าเจ้า ไม่จำเป็นต้องให้ผู้ใดยินยอม!”
หลี่จิ่วเต้าเอ่ยปาก เรียกกระบี่ฉุนจวินออกมา สังหารบรรพมังกรเก้าเล็บในพริบตา
จากนั้นเขาก็ควบคุมกระบี่ฉุนจวินเพื่อแล่เนื้อของบรรพมังกรเก้าเล็บ เตรียมทำเป็นเนื้อย่าง
“ได้กินเนื้อมังกรย่างแล้ว”
หลี่จิ่วเต้าแย้มยิ้มเบาบาง มองเหล่าสิ่งมีชีวิตสตรีเพศพลางกล่าวว่า “พวกเจ้าเองก็อย่าเพิ่งรีบกลับไปเลย ทานเนื้อมังกรย่างก่อนค่อยกลับ! อืม มังกรตัวใหญ่มาก พวกเจ้าเองก็สามารถนำส่วนหนึ่งกลับไปให้คนในครอบครัวหรือเผ่ากินได้”
สิ่งมีชีวิตสตรีเพศทั้งหมดต่างตื่นตะลึงอย่างไม่มีข้อยกเว้น ระดับความตระหนกตกใจไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้
นั่นคือบรรพมังกรเก้าเล็บ อสูรร้ายไร้เทียมทานอันน่าสะพรึงกลัวบนจุดสูงสุดทั่วทั้งดินแดนลับ กลับถูกสังหารลงโดยตรงเช่นนี้?!
สวรรค์ แม้ว่าพวกนางจะเห็นทั้งหมดด้วยตาตนเองก็ยังไม่กล้าจะเชื่อ รู้สึกเหมือนฝันเกินไป!
นี่คือพลังของนายท่านในแดนพิสุทธิ์จวินเทียนหรือ
น่าสะพรึงกลัวถึงเพียงนี้!
พวกนางเองก็ไม่เชื่อว่าหลี่จิ่วเต้าไร้ความเกี่ยวข้องกับแดนพิสุทธิ์จวินเทียน ยังคงรู้สึกว่าเขาเป็นนายท่านจากแดนพิสุทธิ์จวินเทียนผู้หนึ่ง!
เพราะนอกจากแดนพิสุทธิ์จวินเทียนแล้ว บุคคลผู้น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้สามารถหาพบได้เป็นเรื่องยากอย่างแท้จริง!
…
ขณะเดียวกัน ในโลกมืดสลัวแห่งหนึ่ง
นักพรตเฒ่าผู้หนึ่งกำลังนั่งสมาธิฝึกฝน ทันใดนั้นเองเขาพลันลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน
“บรรพมังกรเก้าเล็บตายแล้ว?!”
น้ำเสียงของเขาชั่วร้ายเย็นเยียบ บนร่างมีลมหายใจดุร้ายหลั่งไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง
ใช่แล้ว เขาเป็นนายท่านของแดนพิสุทธิ์จวินเทียนที่ชี้แนะบรรพมังกรเก้าเล็บ ทั้งยังเป็นผู้ให้คำมั่นว่าจะพาบรรพมังกรเก้าเล็บเข้าสู่แดนพิสุทธิ์จวินเทียน
เขาทิ้งตราประทับไว้บนร่างบรรพมังกรเก้าเล็บ ตอนนี้ตราประทับนั่นได้ขาดการเชื่อมต่อกับเขาไปแล้ว แสดงให้เห็นว่าบรรพมังกรเก้าเล็บตายลงเป็นที่เรียบร้อย
“ผู้ใดทำ?”
ลมหายใจดุร้ายบนร่างเขาหนักหน่วงขึ้น เอ่ยด้วยน้ำเสียงมืดมนว่า “ก่อนที่บรรพมังกรเก้าเล็บจะตาย พลังตราประทับไม่มีกระทั่งเวลาจะระเบิดออก บรรพมังกรเก้าเล็บก็ถูกสังหารในแดนลับลำดับหกสิบแปด สถานที่แห่งนั้นมีตัวตนแข็งแกร่งเช่นนั้นอยู่ด้วยหรือ?”
แดนลับลำดับหกสิบแปดเป็นแดนลับที่บรรพมังกรเก้าเล็บอาศัยอยู่
“ไม่มีทาง!”
เขายิ้มเย็นชา “ไม่ต้องกล่าวถึงแดนลับลำดับหกสิบแปดเลย กระทั่งแดนลับลำดับหนึ่งก็ไม่มีทางมีตัวตนแข็งแกร่งเช่นนี้อยู่! มารดามันเถิด มีคนจากแดนพิสุทธิ์จวินเทียนลอบลงมือ!”
แดนลับมีอยู่จำนวนมาก พวกเขาในแดนพิสุทธิ์จวินเทียนได้จัดลำดับแดนลับเหล่านั้น แดนลับอันดับหนึ่งนับได้ว่าแข็งแกร่งที่สุด
“บรรพมังกรเก้าเล็บไม่ได้อ่อนแอ ทั้งยังมีตราประทับที่ข้าทิ้งเอาไว้ แต่กลับถูกสังหารทันที! นี่ไม่ใช่พลังที่แดนลับจะให้กำเนิดขึ้นมาได้!”
จิตสังหารหลั่งไหลออกมาจากร่างเขาอย่างต่อเนื่อง มีคนในแดนพิสุทธิ์จวินเทียนลงมือสังหารบรรพมังกรเก้าเล็บ ทำให้เขาบังเกิดโทสะถึงขีดสุด
……….
