รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] - บทที่ 1088 ระฆังโบราณปรากฏ น่าหวาดกลัวสะท้านฟ้า!
- Home
- All Mangas
- รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]
- บทที่ 1088 ระฆังโบราณปรากฏ น่าหวาดกลัวสะท้านฟ้า!
บทที่ 1088 ระฆังโบราณปรากฏ น่าหวาดกลัวสะท้านฟ้า!
……….
บทที่ 1088 ระฆังโบราณปรากฏ น่าหวาดกลัวสะท้านฟ้า!
ซีสงบนิ่งไม่สะทกสะท้าน
นางกล้ามา ย่อมต้องเตรียมพร้อมสำหรับสถานการณ์เลวร้ายที่สุดเอาไว้แล้ว ไม่เช่นนั้นนางคงไม่มา ไม่ต้องกล่าวถึงการเปิดเผยตัวตนเลย
แม้จะอยากรู้มากว่าท่านผู้นั้นเป็นใครกันแน่ แต่นางจะไม่เคลื่อนไหวโดยหุนหันพลันแล่น อย่างน้อยสุดคงไม่ประมาทถึงกับพาเต่าชรามาด้วย
ก่อนจะมา นางได้เตรียมตัวสำหรับสถานการณ์เลวร้ายสุดเป็นที่เรียบร้อย อีกทั้งยังได้ประมาณการเอาไว้ด้วย
ผู้ยิ่งใหญ่โลกใหม่จำนวนมากร่วมมือกันยังไม่อาจพบตัวนางกับเต่าชราได้ นี่แสดงให้เห็นถึงว่าพลังที่ปกป้องนางกับเต่าชราเหนือกว่าผู้ยิ่งใหญ่โลกใหม่ทั้งหลาย
ไม่เช่นนั้น พวกเขาคงถูกผู้ยิ่งใหญ่โลกใหม่พบตัวไปตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว
“ข้าเพียงต้องการรู้ว่าคนผู้นั้นคือใคร…”
ซีถอนหายใจ
ถูกหลอกไม่เป็นไร ขอเพียงนางรู้ว่าคนผู้นั้นคือใครก็ดีแล้ว น่าเสียดายที่นางไม่ได้รู้
“อย่าได้กล่าวว่าเจ้าอยากรู้ พวกข้าเองก็อย่างรู้เช่นกัน!”
จ้าวเทียนลงมือ พลังทั้งหมดในร่างปะทุออกมาอย่างไม่มีกักเก็บไว้ เขาเรียกดาบยาวหยกครามออกมาฟันใส่ทันที!
พลังอันไร้ที่สิ้นสุดเดือดพล่าน ดาบประหนึ่งผ่าเปิดท้องฟ้าออก ตัดได้ทุกสรรพสิ่ง แสงดาบที่กระเพื่อมออกมาน่าสะพรึงกลัวถึงขีดสุด ต้องการกำจัดซีลงในพริบตา!
ขณะเดียวกัน นายเหนือหัวหว่างเซิงเองก็ลงมือด้วย
เขาเรียกบ่อน้ำโบราณออกมา พลังลึกลับบางอย่างแล่นพล่านอยู่ภายใน สะท้อนแสงเจ็ดสีเรืองรองพุ่งตรงไปด้านหน้า
นี่คือบ่อน้ำหว่างเซิง เป็นศาสตราประจำกายของเขา มีความน่าหวาดกลัวสุดขีด ทุกครั้งที่ส่งผู้ใดลงไปในบ่อน้ำ ล้วนแล้วแต่ตายหมดอย่างไม่มีข้อยกเว้น!
ส่วนดาบหยกครามที่จ้าวเทียนเรียกออกมานั้น เป็นเช่นเดียวกับบ่อน้ำหว่างเซิง คือศาตราประจำกายของจ้าวเทียน ต่อสู้ร่วมกับจ้าวเทียนมาทั้งชีวิต!
ดาบหยกครามนี้พิเศษอย่างถึงที่สุด ทรงพลังยิ่งกว่าบ่อหว่างเซิงเป็นอย่างมาก!
ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลย หากจะกล่าวว่าจ้าวเทียนที่ถือดาบหยกครามเอาไว้ในมือ สามารถสังหารผู้ยิ่งใหญ่คนอื่นได้อย่างง่ายดาย
แน่นอนว่าหากเป็นผู้ยิ่งใหญ่เช่นจ้าวตี้ ยังมีความต่างชั้นกันอยู่บ้าง จึงไม่อาจสังหารได้
ตู้ม!
ร่างเงาพร่าเลือนด้านหลังซีขยับ มันออกจากด้านหลังมาด้านหน้า ยกฝ่ามือหนึ่งขึ้น พลันเกิดพลังอันไร้ขีดจำกัดระเบิดออกมา สกัดกั้นการโจมตีจากดาบหยกครามและบ่อน้ำหว่างเซิง
ไม่อาจมองเห็นใบหน้ามันได้ แต่ร่างเงาก็ยังดูสูงส่งเป็นพิเศษ ประหนึ่งจ้าวแห่งโลกหล้า ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดเทียบเคียงได้!
แกร่ก!
เสียงแตกหักดังขึ้น บ่อน้ำหว่างเซิงเกิดรอยแตกขึ้นมา ตามด้วยดาบหยกคราม ส่งสัญญาณการพังทลาย!
พลังของร่างเงาพร่าเลือนแข็งแกร่งมากจริง ๆ!
“ตาย!”
จ้าวเทียนตะโกนเสียงดัง ประสานมือเรียกค่ายกลสังหารจำนวนมากออกมา
พวกเขารู้ซึ้งเป็นอย่างดี คิดจัดการซีกับเต่าชราไม่ใช่เรื่องง่าย จึงได้เตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า ใช้วัตถุดิบและสมบัติมหาศาลมาสร้างเป็นค่ายกลสังหารอันน่าสะพรึงกลัวถึงขีดสุดจำนวนมาก
ค่ายกลสังหารจำนวนมากถูกเปิดออกในทันที แต่ละค่ายกลมีพลังสังหารอันไม่อาจจินตนาการได้ อักขระอันน่าหวาดหวันตวัดเกี่ยวพัน สะเทือนเลือนลั่น ปริภูมิเวลาพร่าเลือน ฟ้าดินส่งเสียงคำรามไม่หยุด ความผันผวนชวนสะพรึงกลัวแผ่ปกคลุมทั่วโลกใหม่!
สิ่งมีชีวิตโลกใหม่ทั้งหมดต่างหวาดกลัวกับความผันผวนนี้อย่างไม่มีข้อยกเว้น
สิ่งมีชีวิตที่ขอบเขตต่ำหน่อยพลันพังทลายลงทันที วิญญาณถูกจู่โจมโดยตรง เสียสติกลายเป็นบ้ากู่ร้องตะโกนออกมาวุ่นวาย
เห็นได้ชัดว่าจ้าวเทียนไม่ได้ใส่ใจอันใดกับความเป็นตายของสิ่งมีชีวิตโลกใหม่ ลงมือโดยไม่พะวงสิ่งใด
น่าเสียดายที่พวกเขายังคงล้มเหลว
ค่ายกลสังหารเปี่ยมด้วยพลังสังหารสะท้านฟ้า แต่ยามพุ่งเข้าใส่ร่างเงาพร่าเลือนกลับประหนึ่งขนนกตกกระทบ ไม่มีพลังทำลายล้างแต่อย่างใด
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
ร่างเงาพร่าเลือนขยับกายเล็กน้อย ค่ายกลสังหารทั้งหลายพลันระเบิดออกทันที มันเปี่ยมไปด้วยพลัง น่ากลัวจนถึงขั้นที่ไม่อาจจินตนาการได้ เหนือกว่าค่ายกลสังหารจำนวนมากไปไกลลิบ!
“เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร!”
“อ๊ากกก สมควรตาย!”
สีหน้าจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงพลันมืดครึ้มอย่างถึงที่สุดทันที
แม้พวกเขารู้ว่าเรื่องนี้ไม่อาจดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่พวกเขาก็ไม่ได้คาดคิดสักนิดว่าจะไม่ราบรื่นถึงเพียงนี้!
ดาบหยกครามและบ่อน้ำหว่างเซิงนำออกมาก็ถูกร่างเงาพร่าเลือนพังลง ค่ายกลสังหารจำนวนมากเพียงแค่เคลื่อนไหวเล็กน้อยก็ระเบิดทั้งหมดจนสิ้น!
ทุกอย่างผิดแผนเกินไปแล้ว!
พลังที่ปกปักซีกับเต่าชราเกินความคาดหมายของพวกเขาไปมาก!
นอกจากนี้ภายในใจของพวกเขายิ่งเต็มไปด้วยความสั่นสะเทือนหวั่นไหว
นี่เป็นเพียงพลังที่ ‘คนท้องถิ่น’ นั่นทิ้งเอาไว้ปกป้องซีและเต่าชรา แต่กลับน่าสะพรึงกลัวไม่อาจจินตนาการถึง เช่นนั้น ‘คนท้องถิ่น’ จะมีพลังที่แท้จริงน่าหวาดหวั่นเพียงใด?
พวกเขาไม่กล้าคิดจริง ๆ!
‘คนท้องถิ่น’ นั่นอาจแข็งแกร่งระดับเดียวกับคนผู้นั้น!
กระทั่ง ‘คนท้องถิ่น’ นั่นอาจเหนือเสียยิ่งกว่าคนผู้นั้น!
ปัง! ปัง! ปัง!
ยามนั้นเอง ร่างเงาพร่าเลือนขยับไหวอีกเบา ๆ อีกครั้ง ดาบหยกครามและบ่อน้ำหว่างเซิงพลันระเบิดออกทันที กลายเป็นเพียงเศษซากร่วงหล่นลงไป
ส่วนจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงถูกโจมตีด้วยพลังที่มองไม่เห็น ร่างเนื้อกายเป็นหมอกเลือดในพริบตา!
‘เหตุใดพลังเสียงนั่นยังไม่ปรากฏออกมาอีก?!’
‘มาเร็วเข้า!’
พวกเขาคำรามในใจ หวังว่าพลังของเสียงนั่นจะปรากฏตัวออกมาโดยไว
ร่างเงาพร่าเลือนน่ากลัวเกินไป แม้ว่าพวกเขายังไม่ตาย แต่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ห่างไกลความตายไม่มาก หลงเหลือเพียงหนึ่งลมหายใจ
ตอนนี้ความหวังทั้งหมดของพวกเขาล้วนอยู่กับเสียงนั่นที่เคยมอมเมาปลุกปั่นพวกเขา
นอกเสียจากเสียงนั่น ไม่มีพลังใดอีกที่สามารถต่อกรกับร่างเงาพร่าเลือนได้!
เกรงว่าต่อให้ผู้ยิ่งใหญ่โลกใหม่ทั้งหมดมาก็ไม่ได้ผลอย่างแน่นอน ถูกร่างเงาพร่าเลือนจัดการอย่างง่ายดาย!
“!!!”
“นี่คือผู้ใดกันแน่!”
สิ่งมีชีวิตโลกใหม่จำนวนนับไม่ถ้วนล้วนได้เห็นฉากอันชวนสั่นสะเทือนหวั่นไหวนี้
พวกเขาต่างตื่นกลัว ภายในใจปรากฏความหวาดหวั่นไร้ขอบเขต
ยามเริ่ม เมื่อจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงปรากฏร่างที่แท้จริงออกมา พวกเขาต่างตื่นเต้นยิ่งนัก ตะโกนว่าโลกใหม่ไร้เทียมทาน จะพ่ายแพ้แก่สิ่งมีชีวิตมายาได้อย่างไร
ทุกอย่างเป็นเพียงแผนการที่จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงจงใจสร้างขึ้น เพื่อล่อให้สิ่งมีชีวิตมายาทั้งสองโผล่ออกมา
ใครจะคาดคิด เพียงแค่พริบตาเดียว จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างกลับถูกร่างเงาพร่าเลือนนั้นระเบิดทิ้ง!
พวกเขาร่ำไห้ออกมาทันที ไม่ได้ตื่นเต้นอีกต่อไป
ก่อนหน้านี้ สิ่งที่จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงจงใจสร้างขึ้น อาจเป็นจริงขึ้นมาได้ โลกมายามีความเป็นไปได้อย่างมากที่จะเข้ามายังโลกใหม่!
“มารดามันเถิด นี่ข้ายังต้องลงมือด้วยหรือ?”
ภายในความมืดไกลออกไป ใบหน้าของหย่งโจ้วซีดเซียวไม่น่าดู ภายในใจเปี่ยมด้วยหลากหลายอารมณ์ยิ่ง
เขาไม่ได้ไปรวมกับจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิง แต่คอยซ่อนตัวอยู่ในความมืด เตรียมลอบโจมตีใส่ซีและเต่าชรา
ทว่ามารดามันเถิด ปัญหาคือพลังปกปักบนร่างซีกับเต่าชราน่าสะพรึงกลัวเกินไป เขายังไม่ทันลอบโจมตีก็สายไปเสียแล้ว จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงถูกระเบิดร่างเรียบร้อย!
“คำว่าสหายใหญ่เท่าฟ้า ข้าทนดูสหายทั้งสองตายต่อหน้าต่อตาไม่ได้!”
หย่งโจ้วตะโกนก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวทันที
ทว่าเขาไม่ได้พุ่งตรงไปหาจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิง แต่หันกลับไปยังทิศทางตรงข้าม จากนั้นก็หนีไปอย่างรวดเร็ว
“ข้าไม่สามารถเห็นสหายทั้งสองตายต่อหน้าต่อตาได้จริง ๆ…”
เขาหนีอย่างเร่งรีบไปพึมพำในปากไป
ไม่เห็นสหายตายต่อหน้าต่อตา เช่นนั้นเขาไม่ดูก็สิ้นเรื่องแล้ว
อย่าสร้างปัญหาเลย เขาไฉนเลยจะกล้าไปช่วยจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิง หากเขาไปจริงก็เป็นเพียงการส่งชีวิตตนเองออกไปเท่านั้น ร่างเงาพร่าเลือนสามารถสังหารเขาได้อย่างง่ายดาย!
เหง่ง!
ขณะนั้นเอง ฟ้าดินพลันมีเสียงทุ้มของระฆังดังขึ้น ประหนึ่งอสนีบาตยามฟ้าใส กะทันหันเกินไป น่าหวาดหวั่นเกินไป ส่งตรงถึงหูของสิ่งมีชีวิตโลกใหม่ทั้งหมด!
จากนั้น ระฆังสีทองแวววาวขนาดใหญ่พลันปรากฏขึ้น บนระฆังเต็มไปด้วยอักขระลวดลายถูกสลักเอาไว้ ราวกับข้ามผ่านกาลนับหมื่นพันสมัยมา เผยให้เห็นความไร้เทียมทานที่อาจเทียบเคียงได้!
เห็นได้ชัดว่ามันมาเพื่อจัดการกับร่างเงาพร่าเลือนนั่น ทันทีที่ปรากฏตัวพลันโจมตีอย่างดุดันเข้าใส่ร่างเงาพร่าเลือน!
เสียงระฆังแผ่เสมือนคลื่น คล้ายบีบบังคับเอาพลังขอบเขตดินแดนนับไม่ถ้วนพุ่งตรงเข้าใส่ร่างเงาพร่าเลือนอย่างรวดเร็ว!
นี่ไม่ใช่ระฆังโบราณธรรมดาอย่างไม่ต้องสงสัย น่าสะพรึงกลัวถึงขีดสุด เสียงระฆังดังก้องกังวาน กระทั่งร่างเงาพร่าเลือนคล้ายต้านทานไม่อยู่ ทั่วทั้งร่างเงาบิดเบี้ยว มีกระทั่งสัญญาณการสลายตัว!
“ในที่สุดก็มา!”
“ยอดเยี่ยมนัก!”
วิญญาณที่หลงเหลือของจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงหัวเราะร่า ไม่ต้องกล่าวเลยว่าตื่นเต้นเพียงใด
พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส กระทั่งสร้างร่างเนื้อขึ้นใหม่ยังทำไม่ได้ เป็นประหนึ่งเปลวเทียนท่ามกลางสายลมอย่างแท้จริง ขอเพียงมีลมแรงพัดมา พวกเขาจักต้องมอดดับและตายลงไป
ทว่าระฆังโบราณปรากฏตัวขึ้น เปิดหนทางให้ความคายที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงของพวกเขา!
พวกเขาไฉนเลยจะไม่ตื่นเต้น!
สำหรับพวกเขาแล้ว ความตื่นเต้นเช่นนี้มากกว่าการได้มีสัมพันธ์กับคู่บำเพ็ญเพียรครั้งแรกเสียอีก!
“สิ่งที่คิดไว้ไม่ผิด โลกใหม่ย่อมต้องมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวว่าดำรงอยู่ เป็นไปได้อย่างมากที่จะมาจากเสียงนั่น!”
จ้าวเทียนเอ่ยด้วยความตื่นเต้นที่มากกว่าเดิม
‘คนท้องถิ่น’ นั่น คล้ายกับเข้าข้างคนผู้นั้นแล้ว นับว่าเป็นศัตรูไม่อาจอยู่ร่วมของพวกเขา ไม่มีทางที่จะปล่อยพวกเขาไป
อีกทั้งพวกเขายังห่างไกลจากการเป็นคู่มือของ ‘คนท้องถิ่น’ นั่น
ดังนั้น พวกจ้าวตี้จึงเดินทางไปยัง…ทะเลนิโรธ หวังว่าจะได้พบกับเสียงนั่นและได้รับความช่วยเหลือ
น่าเสียดาย ทะเลนิโรธไม่ได้สงบนัก พวกจ้าวตี้ป่านนี้ยังคงร่อนเร่อยู่ชายขอบทะเลนิโรธ ยังไม่ได้เข้าไปยังทะเลนิโรธอย่างแท้จริง!
ส่วนทางพวกเขากลับพบเข้ากับจุดเปลี่ยน พลังอันน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าปรากฏออกมาต่อสู้กับร่างเงาพร่าเลือน!
เช่นนี้จะให้พวกเขาไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร!
“รู้อยู่แล้วว่าทุกอย่างไม่อาจจบลงง่ายดายถึงเพียงนั้น…”
ขณะนั้นเอง เสียงหนึ่งพลันส่งออกมาจากระฆังโบราณ ประหนึ่งคาดการณ์ทุกอย่างเอาไว้ก่อนแล้ว!
“ทว่าไม่เป็นไร ข้าเองก็เตรียมตัวไว้แล้ว จะต้องจบเรื่องทุกอย่างลงอย่างสมบูรณ์!”
เสียงดังมาจากในระฆังโบราณอีกครั้ง
ยามนี้ ร่างเงาพร่าเลือนส่องแสงเจิดจ้าทำลายความมืดมิดและพลังของเสียงระฆังสิ้น ร่างเงาที่บิดเบี้ยวฟื้นกลับเป็นปกติ ร่องรอยการสลายหายลับไป
อีกทั้งแรงกดดันที่ปลดปล่อยออกมานั้นก็น่ากลัวยิ่งกว่าก่อนหน้า
“เสียแรงเปล่า เจ้าถูกกำหนดให้ไม่อาจประสบผลสำเร็จ ความได้เปรียบอยู่ฝั่งข้า หาได้อยู่กับเจ้า!”
ระฆังโบราณส่งเสียงออกมา กล่าวขึ้นอีกครั้ง “วางใจเถิด ชาตินี้จะจบสิ้นลงโดยสมบูรณ์ เจ้าเองก็ต้องถูกกำจัดอย่างสิ้นซาก!”
……….