บทที่ 1082 เหล่าของวิเศษในลานสำแดงฤทธิ์เดช ยอดศาสตราสิบหกชิ้นล้วนสู้ไม่ได้!
……….
บทที่ 1082 เหล่าของวิเศษในลานสำแดงฤทธิ์เดช ยอดศาสตราสิบหกชิ้นล้วนสู้ไม่ได้!
ค้อนทองคำบันดาลโทสะ ริอ่านอวดอ้างตนว่าเป็นบรรพชนแห่งปวงค้อนต่อหน้ามันรึ?
หากมันไม่ทุบค้อนหินเล่มนี้ให้พินาศ มันจักแยกส่วนตัวเองเสีย!
ประกายทองคำรุนแรงพวยพุ่งออกจากทั่วร่าง กฎวิถีสูงสุดสารพันลอยละล่องอยู่รอบตัวมัน มันบุกไปหาค้อนหินด้วยพลังล้นฟ้าสุดสยดสยอง
แม้ว่ามันดูถูกดูแคลนค้อนหินนักหนา แต่ก็ไม่เคยประมาท พลังที่ใช้ทวีความน่ากลัวกว่ายามต่อกรกับมู่อวี่หลายเท่า
ค้อนหินกล้าลองดีกับมันถึงเพียงนี้ ย่อมต้องมีความมั่นใจและมีที่พึ่งพา มันตระหนักถึงข้อนี้ดี ไม่ได้ทำพลาดอย่างประมาทเลินเล่อ
“มองข้า ลูกหลานปวงค้อนของข้า!”
ค้อนหินหาได้เกรงกลัวไม่ ทอประกายเจิดจ้าเข้ารับค้อนทองคำ ดึงสมรภูมิไปยังนอกอาณาจักร ปะทะกับค้อนทองคำอย่างดุเดือดอยู่ที่นั่น
ค้อนทองคำนั้นน่าพรั่นพรึงอย่างแท้จริง ทุบยอดฝีมือแสวงวิถีวรรณะห้าจนตายได้ไม่เป็นปัญหา
แต่เดิมค้อนหินคิดจะต่อสู้กับยอดศาสตราแสนสยองอย่างค้อนทองคำนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย
แม้ว่าค้อนหินจะมาจากระบบ แฝงไว้ด้วยความน่าประหวั่นพรั่นพรึง แต่มันไม่เหมือนยอดศาสตราอย่างลานเล็กหรือฉินอี๋อินที่ดวงจิตคืนกลับ
จิตสำนึกชาติภพก่อนของมันยังไม่กลับคืนมา
ก่อนหน้านี้มันมีเพียงพลังกล้าแกร่ง แต่เพราะดวงจิตยังไม่ตื่นจึงยากจะระเบิดพลังได้เต็มที่
ทว่าค้อนหินในยามนี้ต่างออกไป
ลานเล็กฟื้นคืนดวงจิตของค้อนหิน บัดนี้พลังที่ค้อนหินระเบิดออกมาได้นั้นน่ากลัวถึงขีดสุด!
นอกจากนี้ ยอดศาสตราชิ้นอื่นอย่างโต๊ะเก้าอี้ ถังน้ำขันน้ำก่อนนี้มีเพียงพลัง ทว่าใช้ได้ไม่เต็มที่
ปัญหาของพวกมันคือยังไม่เคยผ่านการต่อสู้ ไม่รู้ว่าต้องรีดเร้นพลังของตนเองอย่างไร ก่อนหน้านี้ต้นหลิวเคยตั้งใจพาเหล่ายอดศาสตราออกไปขัดเกลาตนเอง ช่วยให้เหล่ายอดศาสตราได้รู้จักวิธีรีดเร้นพลัง จนระเบิดพลังที่กล้าแกร่งยิ่งขึ้นออกมาได้
และการขัดเกลาเช่นนี้เป็นประโยชน์ต่อพวกมันอย่างยิ่งยวด
ถึงอย่างไรพวกมันก็ไม่ใช่ของธรรมดาสามัญ ต่างมีความวิเศษวิโส ติดตามหลี่จิ่วเต้ามานาน แฝงไว้ด้วยพลังน่าสะพรึงอันลึกล้ำเกินหยั่ง
แน่นอนว่าการขัดเกลาเช่นนั้นช่วยพวกมันได้มาก ให้พวกมันได้เรียนรู้วิธีรีดเร้นพลัง ทว่าพลังของพวกมันมหาศาลเกินไป ยังไม่อาจรีดเร้นได้อย่างสมบูรณ์
ทว่าปัญหานี้ถูกแก้ไขอย่างสิ้นเชิงด้วยความช่วยเหลือจากลานเล็ก
ลานเล็กรู้ดีว่าในอนาคตข้างหน้าศึกสุดท้ายจักปะทุ เพราะเหตุนี้ มันจึงตั้งใจช่วยเหลือเหล่ายอดศาสตราในลานเพื่อให้พวกมันได้เป็นหนึ่งกำลังในศึกสุดท้ายนี้
ด้วยความช่วยเหลือของมัน บรรดายอดศาสตราควบคุมพลังของตนเองได้แล้วอย่างสมบูรณ์ทั้งหมด รีดเร้นได้ตามต้องการ
และเพราะเหตุนี้ลานเล็กถึงปล่อยยอดศาสตราออกไปรับศึก
หากยอดศาสตราทั้งหลายยังควบคุมพลังไม่ได้ทั้งหมด มันไม่มีทางปล่อยออกไปสู้
ยอดศาสตราสิบหกชิ้นนี้ไม่มีชิ้นไหนธรรมดา ต่างน่าครั่นคร้ามกันถ้วนหน้า
หากยังควบคุมทั้งหมดไม่ได้ ยอดศาสตราในลานย่อมต้องเสียเปรียบ
“ไปเถิดพี่น้อง ได้เวลาคู่หูกลิ่นสะท้านโลกันตร์ของเราบุกแล้ว!”
กระโถนแผดเสียง บุกออกไปพร้อมถังขยะ
บ้าเอ๊ย กระโถนกับถังขยะเป็นสิ่งที่พวกมันไม่อยากแตะด้วยซ้ำ น่าขยะแขยงเกินไป!
อนิจจา กระโถนและถังขยะที่ควบคุมพลังตนเองได้อย่างสมบูรณ์ใช่ว่าพวกมันอยากหลีกก็หลีกได้!
กระโถนและถังขยะระเบิดพลังปกคลุมยอดศาสตราสองชิ้นและบังคับลากพวกมันเข้ามาในการต่อสู้!
“บัดซบ อัปมงคลสิ้นดี!”
“อย่ามาใกล้ข้า!”
ยอดศาสตราสองชิ้นนั้นด่ากราด ระเบิดพลังสูงสุดออกมาทันทีและจู่โจมระยะไกล หมายจะทำลายกระโถนและถังขยะในคราเดียว
“รังเกียจพวกเราหรือ”
ถังขยะแค่นเสียง “พี่ใหญ่ ปล่อยพวกมันไว้ไม่ได้ กลิ่นของพวกเรายอดเยี่ยมเพียงใด ถือเป็นกลิ่นอันบรรเจิดที่สุดในใต้หล้า! พวกมันไม่ต้องการให้พวกเราเข้าใกล้ ไม่อยากได้กลิ่นของเรา เช่นนั้นพวกเราจะเข้าใกล้ให้พวกเขาสูดดมกลิ่นของเราให้รู้ซึ้ง!”
เอ่ยจบ มันก็ระเบิดพลังบุกไปหายอดศาสตราสองชิ้น
“ใช่แล้ว ปล่อยพวกมันไปง่าย ๆ ไม่ได้!”
กระโถนตะโกนลั่น “พวกเราบรรจงชะล้างพวกเขาด้วยกลิ่นของเราแล้วกัน!”
จากนั้น มันเองก็ระเบิดพลังบุกไปหายอดศาสตราสองชิ้นนั้น
“ริอ่านลองดีกับที่นี่ พวกเจ้าหาได้มีสิทธิ์ไม่ คอยดู ข้าจักจามพวกเจ้าทั้งหมดให้ยับ!”
จอบเซียนเคลื่อนไหว กฎวิถีน่าพรั่นพรึงเหลือแสนถักทอบนหัวจอบขณะบุกออกไป
มันคือจอบที่หลี่จิ่วเต้าตีแก้ด้วยตนเอง พลังที่ระเบิดออกมาได้ย่อมต้องน่าสะพรึงกลัว
ทว่าก่อนหน้านี้มันเองก็ไม่อาจระเบิดพลังทั้งหมดออกมา ต่อมาด้วยความช่วยเหลือจากลานเล็ก มันถึงสามารถควบคุมพลังทั้งหมดและระเบิดออกมาได้
มันลากยอดศาสตราชิ้นหนึ่งเข้ามาร่วมต่อสู้ด้วยทันที เปิดฉากศึกอันดุเดือดเหลือแสนกับยอดศาสตราชิ้นนี้
“พี่น้องเอ๋ย ลุย จำนวนพวกมันมีจำกัด ผู้ใดชักช้าคงไม่เหลือให้ออกลวดลายอีก!”
“ฆ่า!”
กระบองเขี่ยไฟและยอดศาสตราอื่น ๆ ในลานรีบพุ่งออกไปอย่างว่องไว กลัวจากใจจริงว่าขืนชักช้าจะไม่เหลือคู่ต่อสู้
ลมหายใจต่อมา ตราประทับหรูอี้ ธงเชิญวิญญาณ และยอดศาสตราดินแดนใหม่ชิ้นอื่นถูกลากเข้าไปร่วมการต่อสู้ทั้งหมด ปะทะอยู่กับกระบองเขี่ยไฟและยอดศาสตราชิ้นอื่นจากลานเล็ก!
“บาดเจ็บหรือ ข้าช่วยฟื้นฟูให้เอง”
เสียงนุ่มนวลดังขึ้น สมุนไพรต้นหนึ่งที่หลี่จิ่วเต้าปลูกในลานเหินมาอยู่ข้างกายมู่อวี่
สมุนไพรต้นนั้นโบกโบยแผ่ว ม่านแสงผืนใหญ่อาบไล้ทาบทับมู่อวี่!
แทบจะในชั่วพริบตาเดียว บาดแผลบนตัวมู่อวี่ก็ได้รับการรักษาจนหายดี ความสามารถแต่ละด้านกลับคืนสู่จุดสูงสุด!
“สุดยอดจริง ๆ!”
มู่อวี่สะท้อนใจอย่างแท้จริง
หลี่จิ่วเต้าคือผู้ยิ่งใหญ่เกินจินตนาการจริง ๆ เทียบเคียงพี่ชายได้เลย แม้แต่สมุนไพรธรรมดาที่ปลูกไว้ในลาน ของใช้ธรรมดาสามัญยังสำแดงอานุภาพเหนือจินตนาการออกมาได้
“อ๊ากกก!”
“ปล่อยพวกเราไปเถิด!”
อีกด้าน ยอดศาสตราสองชิ้นที่ปะทะกับกระโถนและถังขยะร้องลั่นด้วยเสียงสะอื้นไห้
พวกมันน่าเวทนาเหลือเกิน ไม่ใช่คู่มือของกระโถนและถังขยะเลย สู้กันได้ไม่นานพวกมันก็ถูกกระโถนและถังขยะกำราบ
จากนั้น…กระโถนและถังขยะจรดทับพวกมันแล้วปลดปล่อยกลิ่นเต็มพิกัด ชะล้างพวกมันด้วยกลิ่นชนิดนี้!
กลิ่นที่แผ่ซ่านออกจากกระโถนและถังขยะเหม็นอย่างที่สุด พวกมันรับไม่ไหวจริง ๆ ยอมถูกกระโถนและถังขยะทำลายให้สิ้นซากยังดีกว่า พวกมันไม่อยากได้กลิ่นแสนเหม็นนี้อีกแล้ว!
“หุบปากแล้วตั้งใจรับการชะล้างนี้เสีย!”
กระโถนตวาด
ขณะเดียวกัน จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงในดินแดนใหม่อึ้งงัน
นี่มันอะไรกัน
จอบที่ใช้ขุดดินปะทะกับกระจกสรรพสิ่ง ผลสุดท้ายกระจกสรรพสิ่งสู้กับจอบได้ไม่ทันไรก็ถูกจอบเล่นงานจนยับเยิน!
นอกจากนี้ นั่นคือผ้าเช็ดโต๊ะหรือ
น่ากลัวจริงเชียว ยามปะทะกับธงฮุ่นเยวียนสามารถลบล้างคลื่นหิรัณย์ฮุ่นเยวียนอันเป็นท่าโจมตีรุนแรงที่สุดของธงฮุ่นเยวียนได้ในพริบตา!
กระบองเขี่ยไฟ โต๊ะหินเก้าอี้หิน รวมถึงถ้วยกระเบื้องต่างสยดสยองน่าพรั่นพรึง ยอดศาสตราดินแดนใหม่ไม่ใช่คู่มือเลย ถูกเล่นงานจนราบคาบทั้งหมด!
“เป็นไปได้อย่างไร?!”
จ้าวเทียนอุทานเสียงหลง หน้าตาเหลือเชื่อ
พวกเขาต้องการใช้ยอดศาสตราสิบหกชิ้นนี้ไล่ต้อนหลี่จิ่วเต้าออกมา หารู้ไม่ พวกเขาไม่ได้พบหลี่จิ่วเต้าไม่พอ แม้แต่ยอดศาสตราเป็นชิ้นเป็นอันยังไม่ได้เห็นสักครา ยอดศาสตราสิบหกชิ้นถูกเครื่องใช้ประจำวันกลุ่มหนึ่งจัดการ!
บัดซบ เขาทรมานใจเป็นหนักหนา อัปยศถึงขีดสุด!
ทว่านี่ทำให้เขาตระหนักถึงความน่ากลัวของหลี่จิ่วเต้าแล้วอย่างลึกซึ้ง!
สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงของใช้ประจำวันของหลี่จิ่วเต้าเท่านั้น ไม่ใช่ศัสตราวุธวิเศษวิโสแต่อย่างใดยังมีพลังสยดสยองเหนือความคาดหมายได้ถึงเพียงนี้
แล้วศัสตราวุธของหลี่จิ่วเต้าจะน่าพรั่นพรึงปานใดกัน?!
จ้าวเทียนสูดปาก หนังศีรษะชาวาบรุนแรง ไม่กล้าคิดต่ออีก!
พวกเขาเจอกับคนโหดเข้าแล้วจริง ๆ ความน่ากลัวของหลี่จิ่วเต้าเกินกว่าที่พวกเขาจินตนาการไว้มาก!
“เขา…แข็งแกร่งจนอยู่ในระดับเดียวกับผู้นั้นแล้วหรือ”
นายเหนือหัวหว่างเซิงเอ่ยเสียงสั่นเครือ อย่าให้เอ่ยเลยว่าในใจผวาเพียงใด
แค่เพียงของใช้ประจำวันกลุ่มหนึ่งเท่านั้นยังน่าครั่นคร้ามได้เพียงนี้ เขารู้สึกว่าหลี่จิ่วเต้าอาจอยู่ในระดับเดียวกับผู้นั้นแล้ว!
คราวนี้ เขารู้สึกกลัวอย่างแท้จริง ขาอ่อนยวบลง
หากหลี่จิ่วเต้าอยู่ในระดับเดียวกับผู้นั้นจริงนับเป็นเรื่องสยองขวัญเกินไป พวกเขาเป็นศัตรูกับหลี่จิ่วเต้าเท่ากับเอาไข่กระทบหิน หลี่จิ่วเต้าสังหารพวกเขาจนสิ้นซากได้ในพริบตาเดียว!
“เหตุใดข้าถึงรู้สึกว่า ‘คนท้องถิ่น’ ผู้นี้ก็คือ…ผู้นั้นเล่า?!”
จ้าวเทียนเอ่ยด้วยตัวสั่นเทา “ดินแดนเก่าให้กำเนิดคนอย่างผู้นั้นได้คนหนึ่งนับว่าน่าตกใจเหลือแสนแล้ว หากมีผู้ที่แข็งแกร่งเช่นเดียวกับผู้นั้นอีก ข้ามองว่า…ไม่น่าเป็นจริงได้เท่าใด”
เขาบอกความเห็นของตน รู้สึกว่า ‘คนท้องถิ่น’ ผู้นี้มีโอกาสสูงที่จะเป็นผู้นั้น!
ผู้นั้นคืนชีพกลับมาในดินแดนเก่า!
หลังนายเหนือหัวหว่างเซิงได้ยินคำกล่าวของจ้าวเทียนก็สะดุ้งโหยง หาก ‘คนท้องถิ่น’ คือผู้นั้นจริง พวกเขาได้จบเห่แน่
ในอดีต พวกเขาทำร้ายผู้นั้นจนถึงแก่ชีวิต ต่อมายังไม่รู้สึกสำนึก คิดแต่จะลบล้างร่องรอยของผู้นั้นไม่ให้เขาคืนชีพ
ในสถานการณ์เช่นนี้ ผู้นั้นมีหรือจะยอมปล่อยพวกเขา
ไม่มีทางเลย!
“เป็นเช่นนั้นไม่ได้เด็ดขาด! หากไม่ใช่พวกเรายังมีทางรอด เจรจากับ ‘คนท้องถิ่น’ เพื่อสะสางหนี้แค้นระหว่างเราได้!”
นายเหนือหัวหว่างเซิงกล่าว “หากเป็นผู้นั้นพวกเราจักไม่เหลือทางถอยสักนิด ไม่มีโอกาสเจรจาได้เลย!”
“คราวนี้เกิดเรื่องใหญ่แล้วจริง ๆ! บอกให้ปรมาจารย์ท่านอื่นกลับมาให้หมด!”
จ้าวเทียนไม่กล้าชักช้า รีบติดต่อปรมาจารย์ท่านอื่นและขอให้กลับมา
รวมถึงหย่งโจ้วผู้กำลังดำเนินแผนจัดการซีและเต่าชราก็ถูกตามกลับมาด้วย
ความน่ากลัวของหลี่จิ่วเต้าเหนือกว่าที่พวกเขาคาดหมายไปไกล พวกเขาไม่กล้าตัดสินใจกันเองอีก ต้องการให้ปรมาจารย์ดินแดนใหม่ท่านอื่นกลับมาหารือถึงหนทางจัดการหลี่จิ่วเต้า
……….
