บทที่ 1048 เยี่ยมยอด ที่นี่จะกลายเป็นฐานทัพใหญ่ของเรา!
บทที่ 1048 เยี่ยมยอด ที่นี่จะกลายเป็นฐานทัพใหญ่ของเรา!
เมิ่งจีมาแล้ว ดูมีชีวิตมีชีวาอย่างยิ่ง
เทียบกับหยวนอี เขาทรงพลังยิ่งกว่า ซ้ำยังยิ่งกว่าหลายเท่า เขาเองก็บรรลุขอบเขตล้ำขีดแล้ว มีพลังระดับล้ำขีดขั้นสาม
นี่คือข้อดีของการได้อยู่ข้างกายคุณชาย!
ที่สำคัญ เขายังได้พำนักร่วมกับคุณชายมาช่วงหนึ่ง หยวนอีเทียบไม่ได้จริง ๆ
จริงอยู่ที่ช่วงแรกเขายังไม่ไหว เทียบหยวนอีไม่ได้ ทว่าหลังเวลาเลยผ่าน ประโยชน์ที่ได้รับจากคุณชายก็ค่อย ๆ สำแดงออกมา เขาถูกยกระดับขึ้นอย่างบ้าคลั่ง!
ที่จริงด้วยเงื่อนไขในตัวเขาคงได้แค่นี้แล้ว เขาชราลง แต่ละด้านล้วนหยุดนิ่ง ไม่สามารถพัฒนาไปกว่านี้อีก
ทว่าหลังได้พบคุณชาย ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมด
ประโยชน์ที่เขาได้รับจากคุณชายนั้นมากมายมหาศาล ศักยภาพแต่ละด้านได้รับการชำระ ขีดจำกัดของเขาไม่หยุดนิ่งอีก เก่งกาจขึ้นทุกด้าน มีความสำเร็จอย่างวันนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก
จักรพรรดินีก้าวเข้าไปคำนับทักทายเมิ่งจี เคารพนบนอบต่อเมิ่งจีอย่างมาก
“จักรพรรดินีไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนั้น!”
เมิ่งจีมองจักรพรรดินีพลางกล่าว อย่าให้เอ่ยเลยว่าสะท้อนใจเพียงใด
เมื่อครั้งอดีต บุคคลระดับจักรพรรดินีใช่ผู้ที่เขาข้องแวะได้ที่ไหน
ก่อนได้พบคุณชาย เกรงว่าถึงตายเขาก็คงไม่ได้พบบุคคลระดับจักรพรรดินี ยิ่งไม่ต้องเอ่ยว่าถูกจักรพรรดินีปฏิบัติอย่างมีมารยาท
ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะคุณชาย!
เพราะคุณชาย เขาถึงทลายขีดจำกัดในอดีต ได้รับความเกรงใจจากจักรพรรดินี หากปราศจากคุณชาย เขารู้ดีว่าตัวเองไม่มีตัวตนใด ๆ
“ผู้เฒ่าเมิ่งติดตามคุณชายมานาน รับใช้คุณชายมาหลายเรื่อง ข้าย่อมต้องเคารพท่าน!”
จักรพรรดินีเอ่ยยิ้ม ๆ
“หามิได้ พวกเราล้วนรับใช้คุณชาย!”
เมิ่งจีตอบเสียงถ่อมตน
จากนั้นเขาก็หันมองเหล่าบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ ยามนี้หยวนอียังต่อสู้ดุเดือดกับบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ผู้นั้น
“พวกเขาคือผู้ที่มาจากดินแดนใหม่หรือ”
เมิ่งจีหรี่ตา เอ่ยว่า “ขอสักคนมาดูความทรงจำหน่อย!”
“ได้!”
จักรพรรดินีสำแดงพลังภาพหมึก จับบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่มาคนหนึ่ง มือนวลเนียนจิ้มไปที่หน้าผากของบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ผู้นี้ ชั่วขณะนั้น ความทรงจำวิญญาณของบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ผู้นี้ก็เผยออกมาทั้งหมด
เมิ่งจีตรวจสอบอย่างละเอียด ดูความทรงจำวิญญาณของบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ผู้นี้ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ตกหล่นแม้เพียงนิด
ช่วยให้เขารู้เรื่องดินแดนใหม่ขึ้นมาก
จากที่เห็นในความทรงจำวิญญาณของบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ผู้นี้ ดินแดนใหม่คือสถานที่ซึ่งปรากฏบนดินแดนเก่า ถูกสร้างโดยปรมาจารย์ดินแดนใหม่ทั้งหลาย จึงถูกเรียกว่าดินแดนใหม่
และจากความทรงจำของบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ผู้นี้ ดินแดนเก่าที่แท้จริงได้ล่มสลายหายไปกับกาลเวลาแล้ว ดินแดนเก่าที่ดำรงอยู่ในตอนนี้เป็นดินแดนอุปโลกน์ที่บรรดาปรมาจารย์ดินแดนใหม่ร่วมกันสร้างขึ้น
“พวกเราคือภาพมายาหรือ น่าขัน!”
เมิ่งจีกล่าวเสียงเย็น ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้สักนิด
“ลับ ๆ ล่อ ๆ เช่นนี้ บรรดาปรมาจารย์ดินแดนใหม่ต้องปิดบังความจริงบางอย่างไว้แน่!”
เขาหัวเราะเสียงเย็นชา
เรื่องของดินแดนเก่าที่บุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ผู้นี้รู้นั้นมีจำกัด ที่รู้มาล้วนคลุมเครือ
ขณะเดียวกัน สถานการณ์เป็นเช่นนี้ทั่วทั้งดินแดนใหม่ ล้วนไม่ค่อยทราบเรื่องของดินแดนเก่านัก
เขารู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นลูกไม้ของบรรดาปรมาจารย์ดินแดนใหม่ซึ่งซ่อนความลับสำคัญบางอย่างไว้ ถึงไม่เคยบอกถึงความจริงของดินแดนเก่า ข้อมูลที่แพร่ออกมาล้วนเป็นข้อมูลคลุมเครือ
“ยังมีบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่อีกมากอยู่ระหว่างทาง…”
จักรพรรดินีเอ่ยด้วยท่าทางกังวล “พวกเราควรทำอย่างไรดี ฆ่าพวกเขาหรือไล่พวกเขากลับดินแดนใหม่ แต่ไม่ว่าแบบไหน ดินแดนใหม่คงไม่สงบแล้วแน่นอน…”
นี่คือเหตุผลที่นางตามตัวเมิ่งจี
ดินแดนใหม่มองเห็นที่นี่เป็นภาพมายา บุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ที่มานี่ล้วนมาเพื่อเคี่ยวกรำตนเอง
ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่อาจปล่อยปละบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ มิฉะนั้น ที่นี่ได้มีโลหิตไหลเป็นลำธาร สิ่งมีชีวิตทั้งหลายประสบเคราะห์ร้าย!
อย่างไรเสียก่อนหน้านี้ก็มีตัวอย่างให้เห็นแล้ว
กลุ่มบุตรแห่งสวรรค์จำพวกอู่เลี่ยมีกันเพียงไม่กี่คนยังก่อวินาศกรรมในอาณาจักรตั้งหลายแห่ง สังหารสิ่งมีชีวิตภายในจนเกลี้ยง!
หากว่าบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่เหล่านี้มาถึงกันหมด ย่อมต้องมีสิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรอื่นตกระกำลำบาก พวกเขาไม่ยอมให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น
“จับกุมไว้!”
เมิ่งจีตาเป็นประกาย “ที่มานั้นล้วนเป็นบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ เป็นต้นอ่อนชั้นเยี่ยมจากดินแดนใหม่ จับกุมพวกเขาให้หมด แล้วค่อยใช้ต่อรองกับบรรดาปรมาจารย์ดินแดนใหม่!”
“ต่อรองหรือ พวกเจ้าคิดอะไรอยู่!”
บุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ผู้หนึ่งทนฟังไม่ไหว เอ่ยขึ้น “พวกเจ้ามีสิทธิ์ต่อรองที่ไหน เมื่ออยู่ต่อหน้าปรมาจารย์ดินแดนใหม่ พวกเจ้าต่ำต้อยยิ่งกว่าธุลี เพียงยกมือเหล่าปรมาจารย์ดินแดนใหม่ก็ล้างบางพวกเจ้าได้แล้ว! พวกเจ้าคิดว่าปรมาจารย์ดินแดนใหม่จะยอมต่อรองกับธุลีอย่างพวกเจ้าหรือ”
เขากล่าวต่อ “พวกเจ้ารีบปล่อยพวกเราไปเสียตอนนี้ดีกว่า เราจะไม่ถือสาเรื่องที่ผ่านมา หรืออาจช่วยคุ้มครองพวกเจ้าให้ปลอดภัยได้ด้วย!”
“รอจนบุตรแห่งสวรรค์อื่น ๆ มาถึง ข้าขอให้พวกเขาไม่ฆ่าพวกเจ้าได้!”
วาจานี้ไม่ได้เพิ่งถูกกล่าวครั้งแรก ก่อนหน้านี้พวกเขาเคยกล่าวต่อจักรพรรดินีแล้ว
ยามนี้เมิ่งจีมาถึง พวกเขาก็เอ่ยอีกครั้งอย่างอดไม่ได้
หลายคนรู้สึกว่าจักรพรรดินีไม่ยอมตกลง ไม่ได้หมายความว่าเมิ่งจีไม่ยอมตกลง
ดูจากท่าทีเกรงใจที่จักรพรรดินีมีต่อเมิ่งจี พวกเขารู้สึกว่าเมิ่งจีมีสถานะสูงกว่า
เพราะอย่างนี้จึงกล่าวต่อเมิ่งจีอีกรอบ หมายจะให้เมิ่งจีปล่อยพวกเขาไป
เมิ่งจีกลับไม่ได้สนใจบุตรแห่งสวรรค์เหล่านี้
เหล่าปรมาจารย์ดินแดนใหม่ทรงพลัง พวกเขาประหนึ่งธุลี?
บางทีเมื่ออยู่ต่อหน้าปรมาจารย์ดินแดนใหม่พวกเขาอาจต้อยต่ำเฉกเช่นธุลีจริง
ทว่าเขาเชื่อในตัวคุณชาย!
ไม่ว่าเหล่าปรมาจารย์ดินแดนใหม่จะสยดสยองเพียงใด เขาก็เชื่อใจคุณชาย!
มีคุณชายหนุนหลังพวกเขา พวกเขาไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวปรมาจารย์ดินแดนใหม่แต่อย่างใด!
“ข้ารู้สึกราง ๆ ว่าศัตรูที่แท้จริงของคุณชายอาจอยู่ในดินแดนใหม่ หรืออาจเป็นบรรดาปรมาจารย์ดินแดนใหม่ บางทีอาจเป็นตัวตนที่น่ากลัวยิ่งกว่าปรมาจารย์ดินแดนใหม่”
เมิ่งจีเอ่ยต่อจักรพรรดินี “ทว่าไม่ว่าคิดการใดในยามนี้ก็ยังเร็วเกินไป ต้องดูต่อไปอีกหน่อย!”
เขาเว้นจังหวะ แล้วจึงเอ่ยต่อ “การปะทะระหว่างดินแดนใหม่กับดินแดนเก่าไม่อาจหลีกเลี่ยง เช่นนั้นให้พวกเราเป็นแนวหน้า หยั่งเชิงดูก่อนแล้วเกิน!”
ในความรู้สึกของเขา ทุกการวางหมากของคุณชายอาจเกี่ยวข้องกับดินแดนใหม่ทั้งหมด
บัดนี้ การปะทะระหว่างดินแดนเก่ากับดินแดนใหม่อยู่ในขั้นที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว เขาอยากก้าวเดินอยู่ด้านหน้าสุด ประมือกับสิ่งมีชีวิตดินแดนใหม่เหล่านี้เพื่อดูว่าศัตรูที่แท้จริงของคุณชายคือใครกันแน่!
“บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลที่คุณชายฟูมฟักพวกเรากระมัง…”
เมิ่งจีเอ่ยท่าทางครุ่นคิด
ด้วยการฟูมฟักจากคุณชาย พวกเขากล้าแกร่งกันถ้วนหน้า เกินมาตรฐานไปไกลแล้ว ได้ครอบครองพลังที่เหนือกว่า ‘สิ่งมีชีวิตมายา’ จากดินแดนเก่าที่ว่าหลายขุม
และในสถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้ไม่มีเรื่องของบุตรแห่งสวรรค์ดินแดนใหม่ ดินแดนใหม่ก็ต้องสังเกตเห็นพวกเขาเช่นกัน ขณะเดียวกัน ศัตรูที่แท้จริงของคุณชายก็จะสังเกตเห็นพวกเขาด้วย!
เขารู้สึกว่าที่คุณชายฟูมฟักพวกเขาก็เพื่อดึงดูดความสนใจจากศัตรูเหล่านั้น เพื่อหยั่งเชิงของศัตรูเหล่านั้น!
เมิ่งจีสูดปากอย่างอดไม่ได้
คุณชายแข็งแกร่งเพียงใด เป็นตัวตนไร้เทียมทานอย่างแท้จริงในใจเขา ทว่าคุณชายเช่นนี้กลับยังต้องหยั่งเชิงศัตรูหรือ
ศัตรูเหล่านี้ต้องน่าสะพรึงกลัวเพียงใด!
“อันที่จริง เมื่อลองไตร่ตรองดี ๆ หากศัตรูเหล่านี้แข็งแกร่งไม่พอ ไฉนเลยจะควรค่าแก่การเป็นศัตรูของคุณชายเล่า!”
ถูกส่งไปเป็นแนวหน้าใช้หยั่งเชิงศัตรูง่ายต่อการเกิดเรื่องอย่างยิ่ง อาจกลายเป็นตัวรับแทน ถึงอย่างไร ผู้ที่เป็นศัตรูของคุณชายแล้วก็ยังถูกมองเป็นเรื่องสำคัญเช่นนี้ไฉนเลยจะธรรมดา พวกเขาอาจต้องตายเพราะเหตุนี้จริง ๆ
“ท่าน…กลัวหรือไม่”
เมิ่งจีหันมองจักรพรรดินีพลางถาม
วาจาบางอย่างไม่ต้องเอื้อนเอ่ยแถลงไข เขารู้ว่าจักรพรรดินีคงเข้าใจเรื่องนี้ดี
จริงอย่างที่เมิ่งจีคาด ไม่ต้องให้เมิ่งจีเอ่ยให้มากความ จักรพรรดินีก็คิดออก
นางหันมองเมิ่งจี สายตาแน่วแน่สบเข้ากับตาของเมิ่งจีพลางเอ่ย “ข้าไม่กลัว! ต่อให้ต้องตายเป็นแน่แท้ข้าก็ไม่กลัว ข้าเต็มใจสละชีวิตของข้าเพื่อคุณชาย!”
“ท่านไม่รู้สึกว่าถูกคุณชายหลอกใช้หรือ”
เมิ่งจีถามต่อ “เช่นนี้แล้วท่านยังเต็มใจตายเพื่อคุณชายอีกหรือ”
“ไม่! ข้าไม่เคยคิดว่าคุณชายหลอกใช้ข้า!”
จักรพรรดินีเอ่ยเสียงแน่วแน่ “ข้าไม่เชื่อว่าคุณชายเป็นคนเช่นนั้น! ต่อให้ใช่ ข้าก็เต็มใจ! หากไม่ได้คุณชาย ยามนี้ข้าคงเป็นเพียง ‘นักสู้’ ที่ถูกผู้อื่นในภพเซียนบงการ ไม่มีทางฝันเป็นจริง คืนชีพให้อาจารย์ของข้า!”
“ท่านตระหนักถึงเรื่องนี้ก็ดี!”
เมิ่งจีกล่าว “ท่านต้องจำไว้ คุณชายคือเบื้องหลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเรา! ข้ากลัวว่าท่านจะไขว้เขวในภายหลังถึงได้ถามท่านแบบนั้น!”
ตัวเขาเองยิ่งไม่ต้องพูดถึง เชื่อใจคุณชายเต็มร้อย ไม่เคยเคลือบแคลงในความใจดีของคุณชายที่มีต่อพวกเขา
เขาเคยติดตามคุณชายมาระยะหนึ่ง รู้ดีว่าคุณชายไม่ได้ดีกับพวกเขาเพียงเพื่อหลอกใช้พวกเขา!
คุณชายดีกับพวกเขาจากใจจริง!
จนบัดนี้เขายังจำได้ดี เมื่อครั้งเขาติดตามข้างกายคุณชาย มีผู้ฝึกตนก่อกรรมทำเข็ญในเมืองปุถุชน ล้างบ้างปุถุชน คุณชายบันดาลโทสะ ออกคำสั่งประหารต่อผู้ฝึกตนเหล่านั้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!
ในสายตาคุณชาย ปุถุชนยังมีความสลักสำคัญ แล้วคุณชายไฉนเลยจะมองพวกเขาเป็นเครื่องมือเล่า?
เป็นไปไม่ได้เลย!
“เอาละ ที่นี่จะกลายเป็นฐานทัพใหญ่ของเรา!”
เมิ่งจีเอ่ย “ข้าไปติดต่อคนอื่น ๆ ต่อไป พวกเราจะทำศึกกับดินแดนใหม่ที่นี่!”
“ได้!”
จักรพรรดินีพยักหน้า “ทุกอย่างเป็นตามที่ผู้เฒ่าเมิ่งว่า!”
เมิ่งจีติดต่อสุนัขดำและนักพรตอู๋เหลียง สือเฟิง ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียน ตงฟางเวิ่น และจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง บอกให้พวกเขามาที่นี่ให้หมด
“มาแล้วค่อยแจ้งรายละเอียด เพียงแต่ข้าต้องบอกพวกเจ้าล่วงหน้าเลยว่าศึกใหญ่ที่แท้จริงกำลงจะเริ่มขึ้นแล้ว!”
เมิ่งจีกล่าว
“ศึกใหญ่ที่แท้จริง?”
“ได้ ไม่มีปัญหา จะไปเดี๋ยวนี้!”
สุนัขดำ นักพรตอู๋เหลียงและคนอื่น ๆ พากันตอบรับ
แล้วพวกเขาก็มุ่งหน้ามาที่นี่อย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเล
พวกเขาในยามนี้เก่งกล้าสามารถกันทั้งสิ้น เพียงไม่นานก็ถึงกันหมด!
“ผู้เฒ่าเมิ่ง อธิบายสถานการณ์ที!”
สือเฟิงเอ่ยถามเมิ่งจี
สุนัขดำ นักพรตอู๋เหลียงและคนอื่น ๆ ต่างฟังอยู่อีกด้านด้วยความตั้งใจ
